Od 2 lat nieustannie nie opuszcza nas powinowactwo do wszelakich kataklizmów. Dwa lata temu w Japonii musielismy uciekać przed dyszacym nam za plecami tajfunem Chaba. Rok temu wzbierajacy wulkan Agung i towarzyszace mu wstrząsy dość kategorycznie zmienily nasze plany. Jakże miałoby być w tym roku? Jednak zanim o kataklizmach, muszę cofnąć się do przedwczoraj. Przedwczoraj silny organizm mojej żony pokonał zdradziecką chińską bakterię i, mimo, że jeszcze osłabiona postanowiła zapalić zielone światło dla dalszej eksploracji Narodowego Parku Zhangjiajie. “Jak najmniej chodzenia bo jestem słaba jak żart z brodą” zaznaczyła Basia przed wyjściem z hotelu. Niestety jej słowa nie znalazły potwierdzenia w rzeczywistości. Przewodniki twierdza, że aby obejrzeć park i zaliczyć wszystkie jego rejony potrzeba wiecej niż 2 dni. Jednak gdy my odpalimy już silniki to konsekwentnie, na zasadzie “... read more

Aby przejachać z Dazhai do Zhangjiajie trzeba pokonać ponad 550 km. Można autobusem, można pociągiem, można samolotem. Aby przygotować się fizycznie i psychicznie do ewentualnej, przyszłorocznej podróży koleją z Pekinu do Lhasy w Tybecie postanowiliśmy pokonać ją koleją. Nie jest to jednak droga usłana różami. Po standardowej wczesnorannej pobudce po pierwszym pianiu koguta czekał nas godzinny marsz w dół, do wsi na pierwszy z etapów naszej podróży - autobus. Odprowadzeni do wyjścia przez naszą gospodynie zostaliśmy miło zaskoczeni. Nie tylko ona zadbała o nasze bezpieczeństwo o świcie. Jeden z psów na granicy osady, gdy tylko nas zobaczył, zerwał się na równe nogi, dał poglaskac, po czym szedł z nami nastepne pół godziny obsikując wszystkie krzaki po drodze. Gdy zaczelismy zbliżać się do lezacej w dolinie wsi, najwyraźniej stwierdzil, że nic już nam nie grozi, obsikał ostatni ... read more

Kierowca w koszulce z napisem “Shooting Guard” i klapkach ze skaju jest naszą jedyną nadzieją na dostanie się do wioski Dazhai. Podróż z Yangshuo trwa około 4 h i kończy ja serpentyna górskiej drogi. Szczerze mowiac nie wiem jak nasz autobus to przetrwa. Wszystko skrzypi i jęczy na każdej dziurze, wrzucenie kolejnego biegu jest dużym wyzwaniem dla kierowcy a kierownica, stale przekręcona o 30 stopni nie świadczy najlepiej o przeszłości pojazdu oraz geometrii jego kół. Może jakoś to będzie. Zatrzymujemy się w przydrożnej, bezpańskiej toalecie. Toaleta jest do “jedynek” bo są w niej tylko wykafelkowane dziury bez opcji spłukiwania. Ktoś się chyba wyłamał i zrzucił większy ładunek. Basia, mimo potrzeby rezygnuje. Inne panie zaciągają koszulki na nosy i, przyzwyczajone do podobnych niedogodności, odganiając chmary much wchodzą do środka. Cóż. Musi istnieć jakaś równowaga w swiecie. Jesteś ... read more

Po 2 dniach w CHRL mozemy napisac: ''Ach wiec tak tu jest''. Wiec jak jest? No to najpierw jeszcze jedno pytanie: Co jest dominujacym odglosem na ulicach duzego, azjatyckiego miasta? Odpowiedz jest jedna. Skutery. Co slychac na ulicach Guilin? Szum opon. Przyczyna nie jest bynajmniej brak skuterow. 99% z nich ma naped elektryczny. Powietrze jest czystsze, miasto jest ciche i... uwaga przechodniow przy przechodzeniu przez ulice zdwojona. Mozna? Chiny moga. Wiec jak jest? Nie ma duzej roznicy miedzy Chinami a Indonezja, Malezja czy Tajlandia. Ludzie wcale nie sa specjalnie nieuprzejmi. Azjatycko normalni. Wspolczynnik charchogodzin (charchniecie/h) tez miesci sie w normie. Sporadycznie dochodzi do innego rodzaju aktow nieobyczajnych typu: pierdniecie na przejsciu dla pieszych w oczekiwaniu na zmiane swiatel, lokciowe odpychactwo, mlaskanie. Nic szczegolnego. Na podsumowani... read more

Znacie te powiedzenie „o gustach się nie rozmawia” otóż powiem wprost, kuchnia indonezyjska nas nie zachwyciła. Pierwsze trzy dni owszem nawet nam się podobały ale niestety następne dni przyniosły trudną do zniesienia monotonię i powiem szczerze z radością powróciliśmy do domu i naszych kulinarnych przyzwyczajeń. Zachęcam do wyrobienia sobie własnej opinii bo sama Indonezja jest magiczna sama w sobie i warto do niej jechać mimo że smażony ryż serwują tam trzy razy dziennie;) ...Najpopularniejszym daniem jest; SMAŻONY RYŻ, CZYLI NASI GORENG Najprostszy comfort food. Góra ryżu, jajko, drobno pokrojone warzywa, ewentualnie mięso, słodki sos sojowy. Banalne, tłuste i pyszne. Tłustość równoważy świeża zielenina na wierzchu. GADO-GADO Sos z orzeszków ziemnych, gotowane warzywa, jajko na twardo do tego trochę sałaty, kiełków i czasem innych surowych warzyw. Podawane z chrupkami krupuk, ... read more