walkingpaco

We worden laat wakker, er is weinig herrie op de achtste verdieping van een verlaten kantoorgebouw. Ik kleed me om op het dak, gewoon omdat het kan, en lees wat voor we Sam weer bellen, die aangeboden had een ontbijtje te komen brengen. Even later doen we ons tegoed aan croissants en chocoladebroodjes, koffie en een chocoladecakeje. Ze heeft zelfs vitaminetabletten meegenomen! We gaan nog de stad in en besluiten een biertje te drinken op een terras. Ik ben zo stom te vragen naar de gekke kleuren bier die iedereen drinkt: limonade. Een scheutje limonade in mijn bier klinkt niet heel aantrekkelijk, maar we nemen toch de gok op citroen, hoe erg kan dat zijn? Het smerigste biertje dat ik ooit gedronken heb, zo mierzoet dat mijn kaken ervan samentrekken en geen moment heb ik het ... read more

We worden wakker bij het geluid van graafmachines en kiepwagens die, zoals we de avond tevoren al vermoedden, een nieuw pad aanleggen. Ze groeten ons vriendelijk en we lopen terug de stad in. We vinden een bakker die ook koffie verkoopt waar we in alle rust ontbijten, om daarna onze weg te vervolgen naar de Mc Donalds voor WiFi - die ze niet hebben. We zijn ondertussen aan de uiterste rand van de stad en hebben niet veel tijd meer over voor een alternatief, dus nemen we de bus naar het centrum en zoeken het Office de Toerisme op, waar we wel internet hebben. Nog steeds zoekend naar werk en een plan zitten we daar een paar uur en realiseren ons dat we nog niet weten waar we gaan slapen, dus vragen we naar drukke kroegen. ... read more

We staan laat op en ik scheer in een opwelling mijn sik af, waarna ik direct spijt heb. We hebben uitgezocht dat er een trein naar Poitiers gaat via Chatellerault, maar we hangen eerst nog wat rond. Na het douchen word ik buiten aangesproken door de dierenarts, wiens zaak onder water staat. Als ik rood aangelopen vam schuldgevoel mijn excuses aanbied zegt hij simpelweg: 'It's water, not fire.', waarna we nog een vol uur praten over zijn tijd in Amsterdam, wietverslaving en rugby. 'I took weed home from Amsterdam and on the airport a dog walked up to me and wagged it's tail. 'He really likes you', the duanier said, to which I responded: 'Yes I'm a vet', and everything was ok.' evenlater kwam de loodgieter, die erachter kwam dat er iets mis was met de ... read more

Als we wakker worden merken we op dat er een visser zo'n tien meter van onze tenten af aan het water zit. Hij groet ons vriendelijk en biedt ons koffie aan, maar dat waren we zelf al aan het bereiden. We wandelen terug Maille in om de route weeer terug te vinden, die ons langs het spoor stuurt. We lopen over een bouwterrein en langs dorpjes die uit niet meer dan twintig huizen bestaan. De zon schijnt weer fel en valt ons zwaar. Even later komen we weer op een bouwterrein, waar trucks en graafmachines als bezetenen langsscheuren. De kerktoren van het volgende dorp is al in zicht, en het duurt niet lang voor we aankomen in La Celle Saint Avant, weer precies op het tijdstip waarop alless dicht is op een restaurantje na. We drinken ... read more

We worden 's ochtends vroeg gewekt omdat Thierry en Delphine naar hun werk moeten, en zien Thierry plots in pak, een hele omschakeling. We kunnen nog terecht bij Manu en Juliette, waar ik mijn blog kan aanvullen en we verder ontbijten. Met enige moeite kan ik nog een fiets repareren, het minste wat we terug kunnen doen. Bepakt met quiche Lorraine en overheerlijke kaas vervolgen we onze weg door de velden, waar we eerst lunchen aan een picknicktafel die op de meest onlogische plek geplaatst is, en later temidden van duizenden zonnebloemen een middagdutje doen. We vervolgen onze weg naar Sainte Catherine de Fierbois, waar we voor een stempel worden doorverwezen naar Sainte Maure de Touraine, het volgende dorp. Uitgeput van het weekend besluiten we eerst op adem te komen op een terras van een cafe ... read more