De nacht was een ramp, voor Taric misschien nog wel meer dan voor mij. Bij het opstaan merkten we de hoge luchtvochtigheid pas, en wat het met onze spullen gedaan heeft. Na wat te eten besluiten we vuur te maken, brandhout is schaars met de regen maar het gebouw hiernaast heeft genoeg droog hout op zolder, die enkel via gaten in de gevel te bereiken is. Met een vuur om ons te drogen en op te warmen werd de sfeer wat beter, al hield de regen aan. Net toen ik opperde dat hier blijven ook een optie was kwamen er plots twee jongens aan. De twee vertelden ons, na hun wat ongemakkelijke houding bijgeschaafd te hebben, dat zij hier vrijwel dagelijks rondhingen, en terwijl wij samen een joint opstaken kwamen er over een kort tijdsbestek nog ... read more

Na het afscheidsfeest gisteren heb ik ongeveer anderhalf uur geslapen, om tegen zessen klaar te staan op Leiden Centraal voor poging twee: Stap één: Rock Werchter. Hoewel ik geen kaartje heb weten te bemachtigen was een lang weekend op de camping een heerlijk ontspannen manier om de reis te beginnen. Donderdag omstreeks elf uur 's ochtends dronken we het eerste biertje in de trein, en tot de laatste op maandag ochtend was de enige afwisseling die Bram toeliet water, whiskey, Jagermeister of koffie/thee met whiskey of Jagermeister, dus je kunt begrijpen dat ik moeite heb met de details, maar kort samengevat was het geweldig; ik was compleet vergeten dat ik hierna nog naar Spanje ga. Maandag hebben we ons nog vermaakt met achtergelaten troep en hebben we afscheid genomen van de rest, vanaf hier is het ... read more

Ik zit nu langs de weg naar Mechelen, maar ik moet eerst mijn ervaringen van de vorige avond kwijt. Toen ik eenmaal, na een uur te zoeken, een goede plaats had gevonden om mijn tentje op te zetten en ik al eventjes had bijgeslapen, begon na het eten mij de moed in de schoenen te zakken. Om niet meer alleen te zijn met mijn gedachten besloot ik een kroegje op te zoeken. Stilletjes naar de wedstrijd kijkend merkte ik op dat over een uur tijd een groepje stamgasten verzamelden en toen ik met één van het buiten stond te roken zag ik mijn kans schoon. 'Weet u misschien de kortste weg naar Brussel?' Het was een kwestie van tijd voor de interesse in mij en mijn reis verspreidde langs de bar. En zo ontmoette ik Yourec. ... read more

De treinreis was een eitje, het lastigst was wakker blijven in een warme, klamme trein die zachtjes schommelend en met een hypnotiserende ruis voort draaft. Ik wist vrijwel meteen wanneer ik de grens over was; waar de natuur en de mensen niets prijs gaven, verraadde de infrastructuur alles. Eenmaal aangekomen in Antwerpen werd het spannender, wanhopig op zoek naar een pinautomaat en een kroeg om de wedstrijd tegen Australië mee te maken sprak ik iemand aan. 'Ich spreche nur Deutch.' Lekker dan. Iemand anders dan? Frans, Spaans, Italiaans en zelfs Indisch! Serieus? Ik heb de eerste helft van het voetbal gemist omdat er geen Belgen in Antwerpen te vinden zijn? Uiteindelijk dan toch een Vlaamse dame gevonden die direct over mijn schouder wees naar de muur achter me. Ben ik daar dus mooi drie keer langsgelopen! ... read more