woensdag 23 juli 2014 dag 21

---

Als we wakker worden merken we op dat er een visser zo'n tien meter van onze tenten af aan het water zit. Hij groet ons vriendelijk en biedt ons koffie aan, maar dat waren we zelf al aan het bereiden. We wandelen terug Maille in om de route weeer terug te vinden, die ons langs het spoor stuurt. We lopen over een bouwterrein en langs dorpjes die uit niet meer dan twintig huizen bestaan. De zon schijnt weer fel en valt ons zwaar. Even later komen we weer op een bouwterrein, waar trucks en graafmachines als bezetenen langsscheuren. De kerktoren van het volgende dorp is al in zicht, en het duurt niet lang voor we aankomen in La Celle Saint Avant, weer precies op het tijdstip waarop alless dicht is op een restaurantje na. We drinken er een biertje en zien er andere pelgrims zitten: een bejaard stel die voor de vijfde keer een deel van de route liepen en een gezin bestaande uit vader, moeder en drie jonge kinderen. Zij stellen zich voor als de 'Stockholm Shepards', en hebben ook al ervaring met de camino, waaronder het Spaanse deel. Onze verbazing is groot over met name dochter Sophia, die ons vertelt dat ze indertijd slechts zeven jaar oud was, haar eigen spullen droeg en nog enthousiast was ook! Zij vervolgen hun weg en wij bezoeken de lokale bakker om onze honger te stillen. Als ook wij even later het dorp verlaten worden we aangesproken door een klein, gebogen, oud mannetje met een zelfgemaakte rieten hoed, die op zoek is naar gezelligheid. Met enige moeite en veel gebaren blijkt een gesprek mogelijk, en hij laat ons proeven van een mij vreemde noot van een boom uit zijn tuin. Hij maakt veel grapjes en lacht zich suf om Taric's gezicht bij het proeven van de noot. Hij wenst ons succes en we lopen door, even later verbaasd over hoe dichtbij het volgende dorp is. Slechts het oversteken van de rivier brengt ons in Port de Piles, een dorpje waar we even gemakkelijk weer uit lopen. Aangekomen in de gemeente Les Ormes vinden we weer een klein dorp, ditmaal wat verder gelegen. De dag begint aan zijn einde te komen en na goed speuren en onderzoeken vind ik een verlaten boerderij. Na veel geklim, gesluip en gefrummel weet ik een deur open te krijgen en vinden we een ruimte voor de tenten en een zolder vol met stro, dat we onder de tenten leggen. Ik zet thee en ga op een strobaal zitten met een boek tot de zon verdwijnt en ga slapen, voor het eerst met de volledige ruimte van mijn tent tot mijn beschikking.

---