Fang Kai Ray

Eind januari had ik eindelijk 6 volle dagen vakantie. Ik wilde heel graag naar het Zuiden van China en vond uiteindelijk enkele kennissen die meekonden. Reizen met mensen die je niet zo goed kent is echt leuk! Ik nam het vliegtuig helemaal alleen want de anderen reisden op een ander moment of wilden geld sparen en namen de trein. Die doet er 35 uur over om het massale land te doorkruisen. Een van mijn reisgezellen, een Fransman, wilde nog meer geld sparen en boekte niet eens een ‘sleeper’ maar gewoon een ‘hard seat’. Dat is zoveel als een houten plank om op te zitten, non-stop voor 35 uur, heen en terug! Avontuurlijke kerel, we hebben heel de reis gelachen met alle toeren die hij uithaalt om het goedkoop te houden. Toen hij naar Xi’an reisde boekte ... read more

Wow, de tijd vliegt! Mijn avontuur hier is al bijna in de helft. Ik heb al wel wat Chinese gewoontes overgenomen. Zo drink ik heel de dag door warm water, en het smaakt me nog ook! Verder ben ik ondertussen ook al in een koffiedrinker veranderd, een neveneffect van de 65 uren-werkweek. En dat terwijl ik altijd zo tegen koffie was. Ik ben ook niet meer gewoon aan regen. Op een avond kwam ik buiten en zag ik dat de grond nat was. Ik dacht eerst dat er iemand had gekuist of iets gemorst. Pas in 2einstantie bedacht ik de mogelijkheid van regen. Grappig hoe snel je dingen vergeet. Ik had in maanden geen regen gezien, en was even vergeten dat het nog bestond. Zo hoorde ik deze week ook het woord ‘boterhammen’. Nog zoiets dagelijks ... read more

Mijn internet hapert weer, maar dat heeft ook positieve punten: meer tijd om mijn blog te schrijven! Stilaan krijg ik meer routine in mijn leven hier. Het campus-eten is nog steeds lekker maar begint gewoontjes te worden en ik voel mij omringd door de ‘familie’ van internationale studenten om mij heen. Het ik-ben-op-reis-in-China-gevoel is stilaan overgegaan in het ik-woon-in-Beijing gevoel. Die eerste fase is geweldig leuk en overweldigend, Maar de rust en contentement die er nu is zijn ook zeer welkom. Iedere dag zit ik nog lachend op de fiets omdat er weer iets raars te zien is, maar ik begin er meer aan te wennen. Ik heb ondertussen een beeld van hoe de Chinezen hier opgroeien, maar in bepaalde situaties blijft het moeilijk om hun gedachtengang te volgen. De laatste weken is er veel smog, ... read more

Twee weken na onze aankomst konden we al genieten een week vrijaf dankzij de nationale feestdag, die hier nogal groots gevierd wordt. Hoewel alle reisgidsen en fora afraden te reizen tijdens deze ‘golden week’ wegens teveel Chinese toeristen, willen Yana en ik onze tijd goed benutten en dus negeerden we de waarschuwingen. Na deze week zullen we immers geen vakantie meer hebben tot met Chinees Nieuwjaar in februari, en zelfs de meeste weekends doorwerken. Ook de Chinezen in mijn lab waarschuwden me voor de drukte maar de tickets voor Shanghai hadden we vanuit België al geboekt en we willen absoluut niet thuiskomen na 6 maanden China zonder wat van het land gezien te hebben. Met een bang hartje vertrokken we op 1 oktober ’s morgens vroeg naar de metro die ons tot aan het station moet ... read more

Na een 10-uur durende vlucht vol babbels en films landen Yana en ik woensdagmorgen in Beijing. Het vliegtuig had voornamelijk Chinezen aan boord en dat hebben we geweten! Nog voor het toestel stilstond klikten ze om ter snelst hun gordels los en drumden ze naar de uitgang. Yana en ik bleven rustig zitten en keken het vol verbijstering aan. De tengere stewardessen probeerden de situatie in de hand te houden maar konden het maar met veel moeite baas. Zowel jongere als oudere Chinezen leken wel kinderen die ongeduldig naar de speelgoedwinkel wilden. De politie kwam er nog even aan te pas maar een half uur na landing gingen de deuren dan toch open en wrongen de passagiers zich om ter snelst naar buiten. Yana en ik bleven rustig zitten tot het einde om in alle rust ... read more