Op drakenjacht

---

Hier zit ik nu, zaterdagavond 20u, in een lab vol Chinezen. Ik vind het niet eens raar meer. Mijn Europese vrienden zitten al op cafe en als ik hen rond 22u kan gaan vervoegen zullen ze versteld staan dat ik vandaag 'zo vroeg' gedaan heb. In het begin vond ik het echt laat als ik om 8u nog niet buiten was op een gewone weekdag. Nu begin ik om 20u nog aan een nieuw experiment! Als ik voor 12u naar huis kan ben ik blij. Een mens wordt echt alles gewoon. Maar deze keer is het de laatste zaterdagavond. Volgende week stap ik op het vliegtuig richting Brussel. Ik vraag me af hoe ik mij ga voelen. Ik zal het verrassende leven hier missen, de onvoorspelbare Chinezen, en de avondjes uit met geweldige vrienden en al even geweldige vreemden die dikwijls ook vrienden werden. De toevallige ontmoetingen, de hindernissen en problemen die steeds weer opduiken, de te kleine fietsen, de Chinese fake producten en brol-kwaliteit, de smartphone-verslaafden, de rijst en pikante sauzen die je doen wenen, het online-shoppen op Taobao. Mijn ogen zijn opengegaan. Alle vanzelfsprekende dingen zijn speciaal, en de rare gewoonten zijn gewoon geworden. Ik hoop maar dat ik mijn ogen niet weer laat dichtvallen, dat ik niet zal indommelen en vastroesten in mijn Belgische leventje. Ik hoop dat ik nog steeds verrast zal zijn als de zon 's morgens door het raam schijnt, ook al is er geen smog meer die me eraan herinnerd wat een luxe dat eigenlijk wel is. En ik hoop dat ik nooit meer zal klagen over te weinig tijd of te lange werkdagen. Wij hebben het goed in Belgie: genoeg geld om te studeren, vrije toegang tot de universiteit voor iedereen, zonder enige vorm van selectie; we moeten/mogen allemaal gaan stemmen; we worden niet constant gecontroleerd door de overheid; Het draait niet enkel om connecties en vriendjespolitiek; we hebben broers en zussen, grote families; we hebben propere lucht; wij hebben tijd voor hobbies en sociale contacten; we hebben vrije toegang tot alle informative op het internet... Chinese jongeren leven onder een geweldige druk: ze moeten hogerop geraken, het beter doen dan hun ouders. Dikwijls krijgen ze vanaf de kleuterschool al bijlessen, om hun kansen op een universitair diploma te verhogen. Geld betekent alles. Een jongeman die geen appartement kan vinden is geen goede partij voor een vrouw. En als ze dan hun doel bereiken, blijven ze werken tot ze erbij neervallen. In Beijing is het allemaal nog moeilijker en duurder, want iedereen wilt in de hoofdstad wonen. In China heb je namelijk andere rechten, afhankelijk van waar je woont. Kinderen van Beijing krijgen beter onderwijs en hebben een makkelijker ingangsexamen voor de universiteiten dan kinderen uit andere regio’s. Zo blijven er voor de Chinezen op het platteland bijna geen kansen over op een goede opleiding. Ik sprak er gisteren over met een paar collega's. Ze zouden wel willen op het platteland wonen, en een huis hebben met een tuin. Maar als je kinderen wil, moet je zorgen dat je hen kansen kan geven. Ze worden dus gedwongen in de stad te wonen, in een klein appartementje temidden van de smog. En dat is dan het lot van de verstandige Chinees van betere komaf. De armen maken geen schijn van kans.

Het Chinees Nieuwjaar is net afgelopen. 15 dagen lang was er vuurwerk, dikwijls ook overdag! De smog werd er niet beter op. Verder draait het feest vooral rond familie en eten, zoals de kerstperiode bij ons. De campus was helemaal leeggelopen. Degenen die toch nog hier bleven werden uitgenodigd voor een feest op oudjaar. Het was weer een typisch Chinees feest: Een saaie bedoening met veel eten, speeches en wat solo optredens van mensen die een lied wilden zingen. Wat ik wel leuk vind is de woordspelletjes/quizzes die steeds gespeeld worden door jong en oud. Jammer genoeg zijn die steeds in het Chinees.

Ik heb de halve stad afgezocht op zoek naar draken, waarvoor Chinees Nieuwjaar bij ons toch bekend staat. Geen draak te bespeuren! Uiteindelijk belande ik in een dor park, vol Chinezen. Daar was een optreden met wat ik dacht dat draken waren. Groot was de teleurstelling toen een Chinees mij achteraf vertelde dat dat geen draken, maar leeuwen waren! De ‘korte draken’ met enkel 4 poten zijn blijkbaar leeuwen en degene met meer poten zijn draken. Chinese logica…

De 6 maanden zijn voorbij gevlogen. Met spijt in het hart neem ik afscheid van het leven hier. Maar langs de andere kant begin ik de kleine problemen en hindernissen hier soms vermoeiend te vinden. De taalbarriere maakt alles tot een avontuur maar de dingen kunnen dus ook nooit eens volgens het plan gaan. Ik kijk uit naar mijn vrienden thuis en naar wat vertrouwde dingen: een boterham als ontbijt in plaats van rijstnoedels, een zachte matras in plaats van een houte plank, een wasmachine dat vlekken verwijderd in plaats van stofvlekken bijmaakt, zoetigheden met chocolade in plaats van rode bonen… Ik zal mijn eetgewoonten en mijn rijstijl met de fiets wel wat moeten aanpassen, want die zijn toch wat ver-chineest. Maar geen nood, rochelen doe ik nog niet.

---

Photos

Chinees Nieuwjaar
Draken! Of zijn het leeuwen?

Chinees nieuwjaar
Overal vuurwerk. Maar echt overal!

Chinees Nieuwjaar
Favoriete Chinese bezigheid: de massa volgen en prul kopen