Op naar andere oorden!

---

Twee weken na onze aankomst konden we al genieten een week vrijaf dankzij de nationale feestdag, die hier nogal groots gevierd wordt. Hoewel alle reisgidsen en fora afraden te reizen tijdens deze ‘golden week’ wegens teveel Chinese toeristen, willen Yana en ik onze tijd goed benutten en dus negeerden we de waarschuwingen. Na deze week zullen we immers geen vakantie meer hebben tot met Chinees Nieuwjaar in februari, en zelfs de meeste weekends doorwerken. Ook de Chinezen in mijn lab waarschuwden me voor de drukte maar de tickets voor Shanghai hadden we vanuit België al geboekt en we willen absoluut niet thuiskomen na 6 maanden China zonder wat van het land gezien te hebben. Met een bang hartje vertrokken we op 1 oktober ’s morgens vroeg naar de metro die ons tot aan het station moet brengen voor een hogesnelheidstrein van 6 uur naar Shanghai. Uren te vroeg kwamen we aan in het station. Drukte? Wachtrijen? Wij hadden het ons veel erger voorgesteld en heel wat tijdsmarge ingebouwd die uiteindelijk overbodig bleek. Zoveel te beter. Bij vertrek in Beijing was het koud en ‘smoggy’ en onderweg beterde dat niet. We passeerden vooral trieste landschappen met arme, hardwerkende boeren en vuile appartementsblokken. Naarmate we Shanghai naderden klaarde de hemel gelukkig op en werd ook het landschap weer vrolijker.

In Shanghai konden we logeren bij 2 klasgenoten van Leuven, die ook 6 maanden op uitwisseling zijn voor hun thesis. Zij leiden ons de eerste dag wat rond in Shanghai. In de metrostations en op de toeristische trekpleisters merkten we nu toch wel de extreme drukte op. We voelden ons de enige buitenlanders tussen massa’s en massa’s Chinezen. Vooral op de Bund was het zoeken naar een plekje om een mooi zicht te hebben op Pudong, de bekende skyline van Shanghai. We werden constant aangesproken door Chinezen om met hen op de foto te gaan. In het begin was dat wel grappig maar na een tijdje begon het echt te vervelen. Je draait je nog maar om of er wordt een foto van je getrokken, alsof je een dier uit de dierentuin bent. Maar het was het allemaal waard. Die skyline is echt prachtig, zeker bij zonsondergang kon ik er naar blijven kijken. De lucht kleurt roze en alle moderne gebouwen lichten op. Het voelde een beetje als New York maar dan op zn Aziatisch! ’s Avonds wilden we graag op één van de dakterassen genieten van het uitzicht op Pudong, maar een drankje op zo ’n terras is gewoonlijk boven het budget van een arme student. Dankzij Lonely Planet vonden we een wat verborgen plekje met hetzelfde prachtige uitzicht. Op het dakterras van Captain’s hostel, een doodgewone jeugdherberg, kan je ‘s avonds met een goedkope cocktail in de hand van het uitzicht genieten. Heerlijk!

De volgende dagen trokken Yana en ik er alleen op uit. We hadden een serieus tempo en volgenden gewoon onze voeten. Verloren lopen in zo ‘n megastad brengt je naar de kleine plekjes en zo leer je pas echt de sfeer en de bewoners kennen. We zagen een tempel temidden van immense wolkenkrabbers, de old town met prachtige traditionele paviljoenen tussen de winkelcentra en ’s avonds lieten we ons verwennen door een voetmassage. We verkenden zoveel op die twee dagen dat we de volgende dag besloten het kalm aan te doen. Shanghai is dé shoppingstad bij uitstek en dus waren we genoodzaakt om ook dat deel van de stad eens te verkennen. Zara, Bershka, Forever 21 maar ook Gucci, Swarovski en Ralph Lauren, het is er allemaal. In veelvoud zelfs. Nooit zag ik zoveel shopping malls op één dag!

De Chinezen waren ook nu weer heel behulpzaam en in Shanghai kunnen ook al meer mensen Engels dan in Beijing. Jammer genoeg werden we ook een paar keer op de proef gesteld door bedriegers. Eén keer werden we meegelokt naar een theehuis waar wij dan de rekening hadden mogen betalen, en andere keer werd ons teveel geld aangerekend voor ons eten omdat ze dachten dat we de menukaart toch niet konden lezen. Beide keren hadden we het door en konden we aan de extra kosten ontsnappen maar toch vind ik het jammer dat dit gebeurt. De meeste Chinezen hebben het wel goed met ons voor maar door deze enkelingen vertrouw je al snel niemand meer.

Na 4 dagen Shanghai reisden we door naar een nieuw avontuur in Huangshan, the yellow mountain. Deze keer namen we een slaaptrein voor 11 uur, om ‘s morgens aan te komen op onze bestemming. Ook een heel avontuur. Voor het eerst sinds we in China zijn konden we slapen op een echte matras! Wie had dat ooit gedacht, dat een slaaptrein meer luxueus is dan ons eigen bed! Behalve Yana en ik en de 2 andere Belgische meisjes lag de trein vol Chinezen. Gelukkig lag boven en naast mij een heel beschaafde familie en werd ik grotendeels gespaard van nachtelijke rochels en dergelijke. Ik kan niet zeggen dat ik geweldig geslapen heb maar het was toch meer luxe dan verwacht! Bij aankomst werden we al opgewacht door onze hoteleigenaar, Mr Hu, een vriendelijk mannetje die ons allerlei tips gaf over wat we moesten bezoeken en wanneer het niet te druk zou zijn. Die dag bezochten we het weinig toeristisch dorpje Chengkan en een waterval. Eindelijk waren we ontsnapt aan de kuddes Chinezen, een verademing. De volgende dag pas begonnen we aan de trip waarvoor we gekomen waren: de prachtige, mysterieuze bergen van Huangshan. De wekker ging om 6 uur zodat we de drukte voor zouden zijn. duizenden trappen hebben we gedaan die dag en meer dan 8 uur hadden we nodig om boven en weer beneden te raken, maar het was het waard. Wat een prachtige, zotte, overweldigende uitzichten! Het was ook in deze bergen dat uitzichten uit de film Avatar werden opgenomen. Naarmate de dag vorderde werd het drukker en drukker maar we vonden nog enkele rustige plekjes waar we met zn viertjes wat van de zon konden genieten. Echt vakantie!

---

Photos

Ji'an temple Shanghai
Traditional temple surrounded by skyscrapers