Advertisement
Published: September 24th 2014
Zondag 14 september 8e vakantiedag. Om 5.30 zit ik al weer buiten, het is langzamerhand licht aan het worden, rondom hoor ik vogels, brulapen in de verte, insecten enzovoort. Even genieten van de natuur en de rust. Er valt een zacht miezerregentje, maar ik zit droog op ons terras.
Om 7.00 uur kunnen we ontbijten, helaas deze keer zonder gallo pinto, beetje karig het ontbijt vandaag. Maar vooruit dan maar, we gaan ons snel klaar maken voor onze tour van vanmorgen, we gaan de Chocolade tour doen die hier op de Hacienda wordt georganiseerd.
Om 8.00 uur staat onze gids Ivan klaar om ons mee te nemen. We wandelen richting van de trail en krijgen meteen heel veel informatie over de Indianen en hoe zij aan de cacao zijn gekomen. We horen meteen het een en ander over het gebruik van planten en bloemen in de indiaanse cultuur. Vervolgens bereiken we de in aanleg zijnde cacaoplantage. Deze wordt aangelegd zoals dat vroeger ook gebeurde: in het bos onder schaduw van grotere bomen en met allerlei andere struiken er om heen. De gebruikelijke monocultuur zoals dat de laatste jaren veel gebruikt wordt vergroot de
kans op allerlei ziekten en plagen.
De chocolade drank zoals die vroeger werd gemaakt (ten tijde van de ontdekking door Columbus) is niet te vergelijken met wat wij tegenwoordig drinken. Deze goddelijke en heilige drank werd gemaakt van cacao, warm of koud water (afhankelijk welke indianenstam dit klaarmaakte) peper, vanille en maispoeder.
Eerst wandelen we maar verder en zien de nodige cacaobomen van klein tot groot en Ivan breekt een cacaovrucht open en we kunnen wat proeven van de cacaobonen. Om de bonen heen zit een wit gekleurd vruchtvlees wat heerlijk zoet smaakt. De bonen zelf zijn zo niet eetbaar.
Op de plantage wordt geprobeerd om alle oorspronkelijke ingrediënten van de cacao drank te telen, er staat dus ook mais, peperplanten en is er gestart met de kweek van de vanille orchidee. Ivan weet ook hiervan veel te vertellen
Ivan is sowieso een erg gedreven gids met heel veel kennis en verhalen. Hij heeft deze tour ook grotendeels zelf ontwikkeld!
We zien al volgroeide cacaobomen met volop vruchten en de piepkleine bloemetjes.
Als we dit alles bekeken hebben wandelen we terug naar de haciënda, hier staan een aantal bakken waarop
cacaobonen liggen te fermenteren, afgedekt door bananenbladeren, op andere bakken liggen de gefermenteerde bonen te drogen. Na het drogen zijn ze klaar voor gebruik.
We krijgen eerst een korte video te zien over de oorspronkelijke indianen en daarna krijgen we het hele proces van cacaodrank maken te zien. Een medewerkster van de Haciënda die van Indiaanse afkomst is, is al bezig om te cacaobonen boven een vuur te roosteren, als dit klaar is, worden de nog hete bonen gepeld. Hierbij mogen wij ook helpen. Vervolgens worden de gepelde bonen op een vulkanische maalsteen met behulp van een andere steen gemalen. (Op de knieën, op de grond en het gaat nu om een klein beetje bonen, wat een werk als dit voor een groot gezelschap gedaan moet worden!)
Daarna wordt de drank bereidt, de Indiaans dame heeft dit al voorbereid, ze laat wel zien hoe dit met overgieten van de ene naar de andere kan gebeurt, om de ingrediënten te mixen en de drank schuimig te maken. Deze "oude" drank is bitter, pittig en niet gezoet. Wij vinden het toch wel best smaken.
Vervolgens wordt de meer moderne drank gemaakt, nu warm en gezoet met palmsuiker.
Er staat een maquette van een palmsuiker molen en we horen over het proces om de palmsuiker te maken.
Daarna kunnen we van de cacaodrank proeven, ik vind dit wel wat lekkerder, iets zoeter. We drinken er wat kopjes van en dan is de tour afgelopen. Het was boven verwachting de moeite waard. Echt interessant en leuk om mee te maken!
We keren terug naar onze kamer en dan is het tijd om de laatste spullen bij elkaar te sprokkelen en afscheid te nemen van haciënda La Isla en Jean Pierre.
De reis gaat vandaag naar Boca Tapada, naar Maquenque ecolodge: een van de mooiste en zeker het stilste, serene plekje waar ik ben geweest!
De afstand naar Maquenque is niet zo heel groot zo'n 105 kilometer. We rijden eerst naar Puerto Vieja de Sarapiqui, hier moeten we wat boodschappen doen (vooral anti muggenspul, het begint al op te raken en als je even niet oplet, wordt je zo opgegeten door die muggen) we komen vervolgens in een opstopping terecht. Er was een vrachtauto op zijn kant gegaan en daardoor tegen een hoogspanningsmast gekomen die daardoor half op de weg lag. Gelukkig
kunnen we er al snel weer door. We rijden naar San Miguel hier gooien we de tank vol en zien daarna al snel een onverharde weg naar Pital.
We kunnen ook wel via een andere, verharde weg daarheen, maar dan is het een stuk verder rijden.
We kiezen voor het avontuur! We rijden door een groot ananas gebied, uitgestrekte velden, met deze (overheerlijke) vruchten. De weg is overigens best goed te rijden, we hebben ook niet voor niets een 4x4! Er zijn wat dorpjes onderweg, huisjes veelal met golfplaten, mensen zijn best arm hier. We bereiken Pital en moeten dan nog 24 kilometer over onverharde weg door naar Maquenque, deze weg is wat slechter, meer hobbels, en soms gaten. Het voordeel van de gaten waar water instaat is dan weer voor de vogels, die er heerlijk in badderen
Na een poosje hobbelen bereiken we eerst Boca Tapada, een piepklein dorpje, en na nog eens 5 kilometer de ingang naar Maquenque. We moeten de auto eerst verder rijden naar de steiger en laden daar al de bagage uit. De auto mag dan op de parkeerplaats. Intussen komt er al een bootje van de overkant aangevaren
om ons op te halen. De rivier stroomt hier behoorlijk snel, we varen stroomopwaarts, maar blijven toch ter hoogte van de steiger. Na een paar minuten leggen we aan. De bagage wordt op een aanhanger van een quad gelegd en wij lopen de 200 meter naar de receptie, hier komt Julio aangelopen om ons met een welkomstcocktail welkom te heten. Dan herkent hij ons en er volgt een warm welkom, ook zijn zus Vicky komt naar buiten gerend om ons te omhelzen. Erg leuk!
We drinken onze welkomstdrankje met kokosmelk in een kokosnoot geserveerd. Lekker verfrissend na de warme reis.
Julio laat ons het vernieuwde zwembad zijn en wijst natuurlijk meteen allerlei vogels aan en brengt ons dan naar ons huisje de "Caiman". Heel toevallig: hetzelfde huisje waar we vorig jaar verbleven, zelfs de vleermuisjes slapen nog op hetzelfde plekje onder het afdak. We voelen ons meteen weer thuis.
We installeren ons en drinken wat op onze veranda, waar we meteen met de camera in aanslag zitten, er vliegt weer van alles voorbij: spechten, kolibries, tanagers enz.
Na wat relaxen wandelen we een beetje rond en ik drink bij de bar een
bakkie koffie, ook hier zijn volop vogels te zien. Als het donker wordt gaan we terug naar "Caiman" maken even toilet en wandelen al snel terug naar het restaurant, alleen daar is wifi, dus voor wat blog gedoe moet ik daar zijn.
Het is hier aardig druk, een groep Tico's is aanwezig, Pura Vida :-) Om 19.30 wordt het eten geserveerd, vanwege het aantal gasten is het in buffet vorm. Er is wat soep, maar die heb ik niet geproefd, er is gekruide rijst, tilapiafilet met een heerlijke saus (vraag me niet wat er allemaal inzit), gestoofde groenten en salade. Heerlijk hoor!
Er wordt vruchtensap geserveerd, lekker met citroen erin. Het toetje is een stuk taart met veel ananas er in en erop en met een kop lekkere Costa Ricaanse koffie erbij is het een perfecte maaltijd.
Julio komt dan vertellen dat zijn vader (de eigenaar van Maquenque) komt zingen en gitaarspelen. Van oudsher wordt er veel gezongen en muziek gemaakt hier. Het is hier natuurlijk al om 18.00 uur donker en vroeger werd er dan bij kaarslicht nog een poosje gezongen en gespeeld en zoals Julio vertelde, toen er een generator kwam, ging deze
voor een uurtje aan en daarna was het bedtijd.
Het is een poosje heel gezellig, Julio's vader zingt goed en hij zingt veel liedjes die de andere Tico's ook kennen, er is dan ook een gezellig sfeertje. We blijven tot bedtijd hangen, de muziek is dan ook zo' beetje voorbij.
Het is in ieder geval weer heerlijk om hier te zijn!
Maandag 15 september 9e vakantiedag
Feestdag voor Costa Rica, zij vieren Onafhankelijkheidsdag en feest voor ons, wij zijn 25 jaar getrouwd vandaag!
We zijn gewoon op tijd wakker en genieten van de stilte rondom ons huisje, de vogels die wakker worden en rond gaan vliegen. De wakker wordende brulapen en gewoon het mooie uitzicht over de lagune!
We wandelen naar de veranda bij bar en restaurant, hier worden in een paar bomen wat bananen opgehangen waar tientallen vogels op afkomen. Je kan hier úúúren zitten kijken, schitterend om te zien. Er zijn allerlei kleine vogelsoorten, om ons heen zien we in de hoge bomen roofvogels, er zitten ara's en parkieten te schetteren en tussendoor vliegen kolibries rond bloemen om hun nectar te verzamelen.
We zien er zelfs eentje die nauwelijks groter is dan een grote hommel!
Om 7.30 wordt het ontbijt geserveerd, ook nu in buffet vorm. Er is toast met ham en kaas, gallo pinto, roerei, en natuurlijk volop vers fruit: ananas, watermeloen, mango en banaan. Daarbij koffie en fruitsap van watermeloen en ananas.
Na het ontbijt blijven we nog even vogels spotten op de veranda en wandelen dan terug naar de Caiman. We hebben besloten dat we gaan kanoën op de lagune, we zoeken onze spullen bij elkaar en lopen naar de plek waar kano's klaar liggen om gebruikt te worden. We varen het rustige water van de lagune op en steken deze over. Ons huisje ligt op een soort eilandje in de lagunes dat via een dam met het vasteland verbonden is. We varen om dat eilandje heen en moeten allerlei boomstammen, drijvende eilandjes en dergelijke ontwijken. (En dat gaat niet altijd vlekkeloos met onze kanotechniek :-)
In de verte rommelt de donder en de lucht ziet best wel grijs, wij varen langs ons huisje en dan een inham in waar mooie libellen rondvliegen, eentje is waarschijnlijk nat door het water en kan
niet meer goed vliegen, hij probeert te ontkomen aan een vis.............
We horen na een poosje varen de donder dichterbij komen en besluiten langzaamaan terug te varen richting het grotere meer en de aanlegplaats. Daar stappen we meteen uit de kano want de bui komt er echt aan. Er is een soort prieel boven het water en daar gaan we lekker zitten.
We maken wat "selfies" (nou ja op de ouderwetse manier met de zelfontspanner) en daarna zien we de regen dichterbij komen, eerst boven het bos dan over de andere lagune en vervolgens krijgt de lagune waar wij zijn de volle laag. Echt weer een tropische bui en ook het onweer trekt vlak boven ons langs, met een paar flinke klappers!
In het water zien we flink veel vissen zwemmen en even later (als het wat droger is) komt Julio langs, hij vertelt over de vissensoorten en brengt wat vissenvoer langs. We vermaken ons een poosje met vissen voeren!
De regen is wat minder geworden en we besluiten een hike te gaan maken. Er is een "Almendro" trail die start vlak bij het restaurant. Eerst wandelen we door de botanische tuinen vervolgens verder
langs de bananenplantage, hier zie ik al de eerste Coati (neusbeer) lopen, dan gaan we het wandelpad op en zien we een stukje boven ons op het pad nog een aantal Coati's door de bomen klimmen, maar als we verder lopen zijn ze natuurlijk vertrokken. Al snel zien we de eerste gifkikkers, de groenzwarte, een paar volwassen exemplaren, maar ook wat kleintjes en daarna zien we een flink aantal blue jeans frogs. Terwijl we kikkers fotograferen kijk ik op het pad en zie daar een Agouti lopen, het beestje kijkt naar mij en hobbelt er dan snel van door (door de kortere voorpootjes dan de achterpootjes heeft het een typische gang).
Het vervelende hier in het bos is dat als je maar even stilstaat er honderden muggen om je heen zwermen. Natuurlijk prikken ze dan net op het moment dat je 2 handen nodig hebt om een foto te maken. Insectenspul op je lijf of niet 😞
We wandelen verder, hebben af en toe uitzicht op de rivier, zien en horen de brulapen in de bomen boven ons en er kruist nogmaals een Agouti ons pad, ook deze is te snel om een foto
te kunnen nemen. Na de trail wandelen we over het terrein van de lodge waar we wat toekans in de bomen zien en gaan verder naar de oever van de rivier, waar ik vorig jaar een boom heb geplant: hij is 2x keer zo groot geworden!
We gaan onze schoenen even met een tuinslang afspoelen, er zit "een beetje" modder op! We pakken wat spullen in onze lodge en gaan dan naar de bar om wat te drinken.
We nemen een heerlijke "Green Forest" cocktail, we hebben tenslotte wat te vieren vandaag. Vicky, de dochter van de eigenaar, neemt foto's van ons maar we moeten zo erg lachen, dat het niet veel soeps is geworden.
Het is stil in de bar, het blijkt dat de grote groep van gisteren is vertrokken en wij zijn de enige overgebleven gasten.
Wij genieten van onze cocktail en het uitzicht op de mooie natuur.
's Avonds eten we een wortelsoep, heerlijk pittig gekruid. We kiezen vis; Tilapia filet met een lekkere saus, rijst groente en salade. Als toetje is er ijstaart. Wijntje erbij en espresso toe maken het geheel compleet.
Wij hebben genoten van
deze dag!
Dinsdag 16 september 10e vakantiedag
Voor de variatie ben ik om 5.00 uur wakker en ga genieten van al wat er buiten te zien is. Na een flinke hoosbui vannacht, hangt er nu een nevel in de bomen/ het regenwoud om ons heen. Vannacht waren er een paar keer "vreemde" geluiden te horen geweest, dat kunnen kaaimannen die op jacht waren zijn geweest, maar er zijn ook ocelots in de omgeving die langs de waterkant aan het jagen zijn.
Nu zijn er vooral vogels te zien: de spechten beginnen meteen te hameren tegen de boomstam naast onze veranda, de ijsvogels maken duiken het water in en de papegaaien en parkieten komen met veel gekrijs tot leven. Na een tijdje kijken, wandelen we naar de bar van het hotel om wat te kunnen bloggen en we krijgen al een bakkie koffie van Julio.
Om 7.30 uur staat het ontbijt klaar en we genieten weer van de lekkere gallo pinto en het heerlijke fruitsapje en uiteraard het heerlijke fruit.
Na het ontbijt kletsen we een poosje met Julio over Costa Rica, Nederland, de natuur, de verschillen in onze landen
enzovoort. Leuk! Daarna zijn we maar weer van plan om te gaan kanovaren, het is nu zonnig al ziet de lucht er wel naar uit dat het mogelijk gaat regenen.
We nemen nu de rode kano (mad river cano). We varen de lagune op rond het eiland met de huisjes en dan vallen de eerste druppels even later krijgen we een tropisch buitje over ons heen, we proberen wat te schuilen voor de regen, maar we zijn kletsnat. Gelukkig duurt de bui niet lang en kunnen we verder peddelen. De lagunes worden gevormd door 3 natuurlijke bronnen en stroomt uiteindelijk via een kanaal de San Carlos rivier in.
We kunnen een flink stuk kanoën, wel moeten we soms over drijvende boomstammetjes en bladeren heen laveren en moeten we bukken om onder takken door te varen. We zien heel veel kleine visjes die hele mooie sprongetjes maken om insectjes uit de lucht te vangen. Grappig gezicht! We varen een heel stuk door de prachtige natuur rondom de lagunes tot we bij een loopbrug komen waar we niet verder kunnen, na een paar selfies met ons kletsnatte uiterlijk draaien we om en peddelen in een rustig tempo weer
terug.
Het is echt heerlijk zo op het water met veel vogelgeluiden om ons heen, het geluid van de brulapen in het regenwoud, de over het water rennende Jesus Christ Basilisken die ons willen ontvluchten. We genieten hier echt van.
Uiteindelijk bereiken we weer de lagunes vlak bij ons huisje en varen we in de richting van de steiger en net begint het weer eens te regenen.
(Ik schrijf wel veel over de regenbuien, maar de rest van de tijd is het prima weer, soms zon, soms meer bewolking, maar in ieder geval temperaturen van minimaal 25 graden, meestal warmer!)
We schuilen even in het prieel en dan zien we wat geborrel in het water, ik vaar er nog even naartoe, het is een schildpad, die natuurlijk snel onderduikt! Het is nog lastig om terug te varen, omdat ik alleen in de boot zit, komt de voorkant hoog uit het water en vang ik veel wind en wordt steeds de verkeerde kant uitgeblazen! Maar het lukt uiteindelijk.
We gaan even terug naar ons kaaiman huisje om onze wandelschoenen aan te trekken, want om 14.00 uur gaan we met een
gids een wandeling door het regenwoud maken.
Bij de receptie wacht José Louis al op ons en gewapend met een -wandel- stok gaan we de Maquenque trail wandelen. Het eerste stukje gaat via de Almendro trail die we gisteren gelopen hebben, maar al snel slaan we een "nieuw" pad in. José Louis vind al snel piepkleine kikkertjes half zo groot als een duimnagel.
Voor ons is het zo ongeveer een beetje rommel op een blad, onbegrijpelijk dat iemand ziet dat het een kikker is!
Eindelijk zien we een ander soort aap: de Spider Monkey. Deze aap heeft lange slungelige ledematen en slingert van boom tot boom. Af en toe lijkt het of ze zich zomaar laten vallen tot ze weer een tak tegen komen. (en dat terwijl ze soms een kind op hun rug of buik hebben zitten!)
We wandelen zowel door primair (oud) als door secundair (nieuwer) regenwoud, maar ook een deel door de landerijen van Maquenque. We zien veel mooie insecten, vreemde paddenstoelen, maar krijgen vooral ook veel uitleg over de natuur van dit gebied. Dichter bij de landerijen zien we meer vogels, zoals de Manakin en Moskovic duck.
We passeren
de lagune en lopen over de loopbrug waar we eerder nog naartoe gekanood hebben.
Aan het eind van de wandeling mag ik nog een boom planten. (ons kind hier, zoals de gids zegt) Ik voel me natuurlijk helemaal thuis, met mijn vingers in de aarde -en de aarde onder mijn nagels- 😊
We wandelen terug naar de lodge en drinken een biertje in de bar en raken aan de praat met Vicky. We vertellen over onze tuin en laten een paar foto's zien, waarbij toevallig ook onze trouwfoto zit. Daarom vertellen we dat we speciaal hierheen zijn gekomen om onze trouwdag te vieren. Wat zij natuurlijk erg leuk vind.
Omdat onze hike zo lang duurde, ruim 2 1/2 uur, hebben we maar een uurtje voordat de volgende tour op het programma staat. We gaan een nachtwandeling maken. Die start hier al om 18.00 uur omdat het dan toch al stikdonker is. We wandelen eerst naar een poeltje, waar we al snel een red eyed treefrog spotten.
Vervolgens zien we veel mooie insecten, spinnen vooral, beetje groter dan we thuis gewend zijn :-) zien we een enorme "Bull Frog" een stierekikker dus. Het
is best spannend zo in het donker door het bos te wandelen, allerlei geluiden om je heen die je niet kan plaatsen.
We horen een heel bijzonder geluid: Het blijkt een Ocelot te zijn, een katachtige die hier in de regenwouden leeft, de kans dat je hem ziet is nihil, evenals de andere katachtigen die hier leven!
Verder zien we geen spectaculaire zaken helaas en keren we na 1 1/2 uur terug naar het restaurant.
Na deze nachtwandeling (het is dan 19.30 uur) kunnen we direct aanschuiven voor het diner. Er staat alweer een lekker soepje op het menu, nu een kippensoepje met een courgette achtige groente erdoor die het wat gebonden maakt. Daarna kipfilet, met een saus, gebakken piepers, salade en gemengde groente. Dat klinkt zoals een maaltijd thuis, maar het smaakt toch heel anders. In ieder geval: Muy Rico!
Vicky is vandaag weer manager / kokkin/ serveerster ineen en dan brengt ze ons een toetje die ze speciaal voor ons heeft gemaakt vanwege onze trouwdag. Het is een schijf ananas beetje geflambeerd met daarop een bijzonder verfijnde sinaasappelsaus. Superlekker en superlief!
We sluiten de dag af met een wijntje en zoeken dan ons
bedje op!
WOENSDAG 17 SEPTEMBER 11e VAKANTIEDAG We staan vroeg op, we hebben om 6.00 uur een birdwatching tour op het programma. Deze keer is Pablo onze gids, hij regelt eerst een bakkie koffie gezet op de Costa Ricaanse manier: Een houten houder met een stoffen filterzakje erin en dan ouderwets water opgieten!
Prima bakkie. Hierna zijn we klaar voor de start en wandelen rond om vogels te spotten. We zien roofvogels, toekans, duiven, vliegenvangers, parkieten, papegaaien en komen uiteindelijk op ruim 40 soorten vogels uit vanmorgen! We zien ook nog een agouti rondhobbelen en Pablo verteld veel over Maquenque en de natuur eromheen. Reuze interessant allemaal.
Tegen 8.00 uur zijn we weer terug en kunnen dan een ontbijtje verorberen, dat smaakt best na zo'n ochtendwandeling. Na het eten blijven we nog een poosje vogels kijken en wat schrijven in mijn blog.
Het internet is hier matig, schrijven lukt wel, maar ik kan nog geen foto's uploaden helaas.
In deze tijd wordt er ook onderhoud gepleegd aan de tuinen, helaas maakt de grasmaaier een beetje te veel lawaai en we zoeken dan nog eenmaal onze "kaaiman" op.
Even nog op de veranda zitten, inpakken en nog maar weer even naar de veranda, ik vind het een beetje moeilijk om hier weg te gaan.
Maar ja er is een tijd van komen...........
We zetten onze zware spullen klaar, de bootsman annex tuinman, annex nachtwaker, annex manusje van alles dus, haalt die op met de quad. Wij nemen de lichte spullen mee en gaan dan bij de receptie eerst nog in het gastenboek schrijven, koop ik nog een Maquenque t-shirt en betalen we de maaltijden, tours en dergelijke.
Dan is het tijd om echt weg te gaan, eerst nog wat knuffels van Vicky en Pablo, nog wat laatste groeten en dan wandelen we in de richting van de steiger, waar de boot ons oppikt om naar de overkant te gaan.
De bootsman pakt daar in een keer al onze zware spullen op en draagt ze naar de auto, wij lopen erachteraan met 1 rugzak en plastic tasje met kleine spulletjes. Beetje oneerlijk verdeeld 😊
Alles gaat de auto weer in en ook de bootsman hoopt ons een "otra vez" weer te zien. We gaan op weg: voorlopig 32 kilometer hobbelen over de
onverharde weg! Het is prima weer, af en toe zon, af en toe een wolk, maar droog en zo'n 30 graden!
We komen weer langs de ananasplantages, er wordt volop gewerkt o.a. met nieuwe aanplant, er wordt hier wel gewerkt met vooroorlogse vrachtwagens. Bijzonder (dat het nog rijdt dan). We passeren een man te paard, die zijn koeien naar een ander plekje drijft, er sukkelt een oud hondje achteraan.
We bereiken Pital en gaan dan verder over een geasfalteerde weg: dat rijdt dan toch wel weer even relaxed! Al snel zien we in de verte El Arenal, de meest markante vulkaan van Costa Rica, alleen zit hij voor een groot deel in de wolken, zoals wel vaker.
We komen bij het dorp Muelle, hier is een brug over een smalle kloof (hier denderen trouwens tientallen grote trucks over heen).
Er is een restaurant/ winkel en in de bomen en op het terras eromheen zitten tientallen Iguana's , van die enorme, prehistorische (lelijke) beesten. Op het terras staat een kratje met groentes en daar krioelen er ook een aantal door en overheen, echt geweldig om naar te kijken (en natuurlijk weer tientallen MB's aan foto's en film
verder)
Na deze stop en de aanschaf van wat Iguana t-shirts, rijden we verder in noordelijke richting, de weg naar Los Chiles vlak aan de Nicaraguaanse grens. Een stukje voor dit stadje buigen we af naar links en rijden dan verder in zuidoostelijke richting naar Caño Negro. Dit is weer een onverharde weg, een stuk slechter dan die van vanmorgen en we moeten er 19 kilometer over heen hobbelen.
In Caño Negro rijden we even verkeerd ( we gaan verder over de "hoofdweg" ipv afslaan het dorp in) Maar goed we vinden het dorp alsnog en vinden de Caño Negro lodge. Na het inchecken regelen we meteen een boottour voor morgen en zoeken dan onze lodge op. Aardig huisje in mooie tuin. Er wordt wel wat verbouwd in een deel van de huisjes, het oudere deel wordt gerenoveerd, maar daar hebben wij geen last van.
We hebben wel trek in een koel biertje en gaan naar de bar, met tablets mee om wat te bloggen. Helaas is het internet dramatisch, een stukje bloggen oké, maar het opslaan gaat de helft van de tijd fout, ik geef uiteindelijk de moed maar op. (Jammer voor de thuisblijvers, voorlopig geen
update!)
Het biertje smaakt overigens heerlijk!
We gaan terug naar de lodge en besluiten dan even een verkoelende duik in het zwembad te nemen, dit wordt een absoluut nieuwe ervaring, want we zijn amper in het water of de tropische bui die al een tijdje dreigt, barst in alle hevigheid los. Wel apart warm water om je heen en de koudere regen op je hoofd en rug en als je onder water duikt lijkt het wel alsof je in je tentje zit met een regenbui. We blijven een poosje rondjes zwemmen, afdrogen na het zwemmen is geen optie, we lopen door de regen naar het huisje en gebruiken daar pas een handdoek :-).
We eten in het restaurant behorend bij de lodge, lekkere soep/salade en tilapiafilet met palmhartsaus, heerlijke fruitsap erbij en koffie toe.
Op het terrasje bij de lodge genieten we nog een poosje na met een glas wijn.
Donderdag 18 september 12e vakantiedag Ik zit al weer vroeg buiten te genieten van het ontwaken van de dag. Er zijn volop vogeltjes te zien en vooral horen.
Om 7.00 uur gaan we ontbijten met gallo pinto, hier wordt
er room bij geserveerd (en dat is dan super dikke, echt romige room).
We hebben al onze benodigdheden voor onze tour al bij ons, want de gids zal er om 8.00 uur zijn. Wij staan dan ook klaar op tijd, maar er breekt wel een flinke bui los. De receptioniste vraagt of we nog willen wachten, maar vooruit maar: de boot is overdekt, we zien het wel, we weten ook niet wanneer en of de regen stopt.
We wandelen eerst een stukje door het dorp Caño Negro langs het centrale plein, waaromheen de huizen zijn gebouwd, zoals in veel dorpjes in Costa Rica. Verder naar de steiger, waar gids Jimmy de boot haalt en afmeert om ons in te laten stappen. Het dorp ligt aan een grote lagune. Het water staat op dit moment erg hoog. (Heeft vast iets te maken met de buien van de afgelopen dagen?) In ieder geval de regen stopt nu en de zon gaat heerlijk schijnen.
We varen eerst een stukje door de grote lagune, waar we een grote roofvogel spotten en een hele rits Northern Jacana's. Na een rondje lagune varen we de Rio Frio
op. Dit is een snelstromende rivier, die ontspringt in het vulkaangebied en uiteindelijk uitkomt in het meer van Nicaragua. Aan weerskanten zijn grotere en kleinere lagunes, die nu allemaal vol met water staan, maar in de drogere tijd of een hele lage waterstand hebben of zelfs helemaal droog staan en dan grazen er koeien.
Tijd om wildlife te gaan spotten. Allereerst de vogels, diverse mooie reigerssoorten, cormorants, anhinga's, ijsvogels, ani enzovoort, verder kaaimannen, iguana's, vleermuizen, hagedissen en apen. Natuurlijk zijn er ook mooie bomen, soms met de prachtigste bloemen
We varen eerst een heel stuk de rivier af, gaan een kleine lagune in, waar we de nodige vlinders zien en daarna varen we een hele grote lagune in met veel begroeiing. (Het lijkt wat op de beelden die je kent van de Everglades in Florida) We stoppen bij wat drijvende planten en dan zien we 2 kaaimannen, ik zou ze kunnen aanraken, als ik niet bang zou zijn om wat vingers kwijt te raken! Echt heel dicht bij dus.
Na dit bezoek aan de lagune varen we via een smal kanaaltje weer terug naar de Rio Frio en is het zoetjesaan weer tijd om terug
te varen.
De boot legt weer aan en we wandelen terug naar de lodge. We vragen of er gelegenheid is om zelf een hike te maken. Helaas zijn door de hoge waterstand de wandelpaden afgesloten en kunnen we alleen een beetje langs de weg of door het dorp wandelen.
Verder is er in de omgeving behalve de boottouren of vissen niet veel te doen.
Na een korte pauze in onze lodge besluiten we om dan maar een dorpswandeling te maken. Als we net onderweg zijn zien we een enorm zwarte lucht en is er al wat onweer te horen. We lopen een rondje, maar als de eerste spetters vallen zoeken we toch maar de lodge op. In de tuin van het hotel zien we de boomtakken flink heen en weer zwaaien: brulapen die zich te goed doen aan een soort peulen die in de bomen groeien. We kunnen allerlei boonschillen maar net aan ontwijken.
We proberen de apen op de foto te krijgen, wat niet mee valt. (Ze willen maar niet stil zitten) Maar dan lukt het toch nog om foto's te maken: Zelfs een zogende moederaap met kind aan de borst. Belevenis!
Het blijft regen en onweersachtig, dus de rest van de middag is het relaxen bij onze lodge, beetje bloggen, boekje lezen, wijntje...........soort vakantie dus!
Eten doen we weer in het restaurant, het eten is goed en er is niet veel keus in de omgeving en bovendien: Alweer een bui!
Bert kiest iets met biefstukpuntjes met Jalopeño pepers, ik neem een varkensvleesgerecht met zoetzure saus. Het smaakt super.
De rest van de avond zitten we nog lekker buiten op ons terrasje, genietend van nog een glaasje wijn!
Advertisement
Tot: 0.115s; Tpl: 0.025s; cc: 7; qc: 23; dbt: 0.0394s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.3mb
Maroon 
Anja
non-member comment
Wat een verhaal weer! Ook wij vonden de iguana's in Muelle heel bijzonder. Hoe langer we naar de bomen keken, hoe meer we er zagen. En ook zo'n hele grote zo dichtbij! En dan al die smalle bruggetjes en kilometerslange onverharde wegen/paadjes. Geweldig. Leuk dat je zoveel dieren/vogels weet te benoemen. Misschien kun je dat met de dieren op onze foto's ook?? Wij hebben soms geen idee! Tja, en dan komt Trapp ineens heel dichtbij... Wij wensen jullie in ieder geval nog een goede terugreis en veel nagenieten.