Reis naar Costa Rica om ons 25 jarig huwelijk te vieren. Deel 4


Advertisement
Costa Rica's flag
Central America Caribbean » Costa Rica
September 21st 2014
Published: September 26th 2014
Edit Blog Post

Vrijdag 19 september 13e vakantiedag






Vandaag gaan we Caño Negro weer verlaten. Eerst 's morgens genieten van de zonsopgang, dan maar vast wat inpakken en naar de auto brengen, we zijn wat vroeg voor het ontbijt en dus wandelen we even de weg op. Na de gallo pinto, pakken we de rest van onze spullen en kunnen we uitchecken en op weg gaan.

We hoeven niet al te ver te rijden, maar hebben nog een uitstapje onderweg gepland! De eerste 19 kilometer is wederom hobbelen over een onverharde weg, hier en daar grote plassen na de regen van de afgelopen dag! Het is wel een mooie omgeving om doorheen te rijden.

Na de hobbelweg is het gladde asfalt even een verademing! Ook al zijn hier ook de nodige gaten in de weg. We rijden eerst naar Upala en dan verder naar Bijagua, hier slaan we af naar Tenoria Volcano NP. En ja, alweer een knollenpad die we nu 9 kilometer moeten volgen. Deze weg is een stuk slechter dan we gehad hebben.



Aangekomen bij het Nationale Park parkeren we de auto en krijgen uitleg over wat er allemaal te zien is en welke trail we kunnen lopen. We hebben eerst een paar honderd meter een keurig verhard pad door het regenwoud, maar daarna wordt het een gewoon bospad, we moeten af en toe flink klauteren over stenen en wortels van bomen, na 1 1/2 kilometer bereiken we het eerste doel: een hele lange trap naar beneden, maar uiteindelijk komen we bij een waterval waarvan het water echt heel blauw is. Schitterend!

Na een poosje kijken en genieten, volgt een warme, vermoeiende klim de trappen weer op! We gaan het bospad weer verder op stukjes klimmen, dan weer afdalen en het volgende punt is een Mirador met een mooi uitzicht op de toppen/ kraters van de Tenorio Vulkaan. Helaas zijn er wel wat wolken rondom de hoogste top.

We gaan weer verder en punt 3 is de Laguno Azul. Hier kan je het niet laten om Wow, Amazing of iets dergelijks te zeggen, het water is zó mooi lichtblauw. Met geen pen te beschrijven, dus daar moet je de foto's van bekijken. Indrukwekkend!

De blauwe kleur ontstaat doordat de zwavel in het water een chemische reactie aangaat met de calcium carbonaat in de bodem. Het is echt fraai lichtblauw, de rivier heet overigens Rio Celeste.

Als we lang genoeg genoten hebben vervolgen we het pad met het nodige klimmen en dalen, we komen langs de "Borbollones" hier komt kokend borrelend water omhoog (vulkanische activiteit dus)

We wandelen nu naar het 4e en laatste punt, we moeten dan wel 2 hangbruggen oversteken, waarvan zeker de 2e er nou niet al te stevig uit ziet (maar vooruit, je kan hoogstens in mooi blauw water vallen)

Hier komen we bij een punt waar het "normaal" gekleurde rivierwater over een wit gekleurde rots stroomt en dan met een blauwe kleur zijn weg vervolgd. Prachtig hoor!

Dan is het tijd om het hele stuk weer terug te wandelen, toch zo'n 3 kilometer klimmen en dalen. Het begint in de verte wat te rommelen en de lucht trekt behoorlijk dicht.

Na een sanitaire stop zoeken we de auto op en komen tot de conclusie dat we een lek band hebben. Voordat we een start kunnen maken, met de band verwisselen, klettert er een hoosbui naar beneden en zijn we binnen de kortste keren doorweekt, we hebben even moeite om het plekje voor de krik te vinden, maar als we die hebben gaat het band verwisselen wel redelijk vlot.

Kletsnat en vies van de modder, stappen we de auto in en hobbelen dan de 9 kilometer terug naar de doorgaande weg. In het dorp doen we wat inkopen en pinnen nog wat colones.

We moeten nog een flink stuk rijden, eerst de weg volgen naar de Panamerican Highway, hier wordt flink aan de weg gewerkt (is wel nodig, de oude weg was errug slecht en er wordt nu een 4baansweg van gemaakt) Helaas betekent het langzaam rijden, soms zelfs stapvoets omdat de trucks heel langzaam gaten proberen te omzeilen.

Intussen is er een ongelofelijk noodweer, het bliksemt achter elkaar door, de bliksem slaat her en der in op elektriciteitsmasten . We komen ook nog in een file voor we Liberia bereiken en langzaamaan wordt het al donker, mede door het slechte weer.



Gelukkig wordt het na Liberia rustiger op de snelweg en kunnen we wat meer doorrijden, als de gps het aangeeft slaan we af richting het dorp Curubande, nog zo'n 7 kilometer te gaan. Ook hier een onverharde weg, maar vaak witte zandsteen waar soms diepe geulen inzitten, maar die verder goed te berijden is. Intussen blijft het maar door bliksemen.

Avontuurlijk, maar we krijgen langzaamaan een gevoel dat er iets niet goed is. Maar volgend de GPS zijn we dan bijna in het dorp. Maar als we de "bestemming bereikt" hebben is er welgeteld 1 schuur en verder zitten we in de middle of nowhere. Via een app van Costa Rica, waar een kaart in zit, zien we dat de weg die wij moeten hebben ongeveer evenwijdig loopt, met de weg waarop wij nu zitten, waarschijnlijk met een rivier tussen ons in en geen zijwegen :-) We zitten dus duidelijk verkeerd!



Inmiddels is het bijna 18.00 uur en echt donker. We draaien om en rijden deze avontuurlijke weg terug naar de PAH. Intussen bel ik naar de B&B waar we zullen overnachten om te melden dat we laat aankomen. Ik ben net op tijd, want ze gaan starten met koken en er is een soort table d' hote, waar alle gasten aan een tafel aanschuiven.



We zien onze bandensporen op het kalksteen wat het terugrijden vergemakkelijkt en eenmaal terug op de doorgaande weg blijkt de goede afslag nog geen 500 meter verder te zijn. We moeten weer 7 kilometer rijden en komen dan echt in Curubande aan. Nu moeten we nog een klein stukje verder en zien dan de afslag naar Aroma de Campo! Nu moeten we nog een donker hobbelweggetje op, waar we ons alweer afvragen waar we eigenlijk terecht komen, maar dan zien we dan toch de B & B. Gelukkig we zijn er! Het is 18.45!

Ik neem een snelle douche en heerlijk: we kunnen droge kleren aantrekken, want zelfs de autostoelen zijn nog nat na het band verwisselen.



We nemen een biertje en maken kennis met de andere gasten, 2 Canadese mannen en een stel uit Nederland. Gezellig ervaringen uitwisselend genieten we van een overvloedige maaltijd. Bloemkoolsoep, varkensvlees met appelsaus, rijst en wel 5 verschillende groente, sla, komkommer soorten op het bord. Als toetje Flan Chocolat.

We tafelen nog even na met een kop koffie en drinken vervolgens, bij onze kamer zittend in de schommelstoelen, een wijntje om de dag af te sluiten.





Zaterdag 20 september 14e vakantiedag




Ondanks dat we een pittige dag achter de rug hebben, ben ik natuurlijk om 5.00 uur weer wakker. De B&B is in een U-vorm gebouwd en op het middenstukje staat een boom met heel veel bloemetjes en besjes hier zoemen honderden bijtjes rond en ook zijn er tientallen vogeltjes die zowel de besjes als allerlei insecten eten. Ze zitten overal. We wandelen een beetje rond en zien nu pas hoe mooi de tuin en het aangelegde park is. Daar was gisteren weinig van te zien in het donker.

Al snel ontdek ik een MotMot een vrij grote, prachtig gekleurde vogel met een lange staart met kwastjes. Terug bij het huisje staat er koffie klaar, de tuinman komt ons wenken hij heeft een paar toekans gezien, het lukt om een enkele foto te maken. Ook zien we nog een Ani met zijn dikke snavel, de Ani's zitten vaak met hun vleugels wijd zoals aalscholvers ook doen.



Tijd voor het ontbijt, we zitten weer met dezelfde club als gisteren aan tafel en wisselen de plannen voor vandaag uit. Wij zijn de enigen die nog blijven de anderen (die hier al een dag eerder aankwamen) gaan verderop.

Bij de gallo pinto hebben we vandaag kleine tortilla's, grappig dat er overal net weer een andere draai aan zit! We krijgen ook een heerlijke vruchtensap bij het eten, allemaal vers geperst van allerlei fruitsoorten die wij niet kennen. Heerlijk, kannen vol :-)



Na het eten geeft Eric de manager ons wat uitleg over de omgeving en alle mogelijkheden (veel). We gaan ons maar snel klaar maken om wat te gaan doen!

Ons eerste doel is uiteraard het Nationale Park Rincon de la Vieja. De weg er naar toe gaat over particulier terrein en dus moet we wat colones dokken voor het gebruik ervan. Vervolgens hobbelen we maar weer eens over een onverhard pad naar de ingang van het NP, sector Las Pailas. We moeten de entree voor het park betalen en moeten ons inschrijven met paspoort nummer en we krijgen een nummer om ons later weer mee af te melden.



Drie dagen geleden heeft de hoofdkrater van Rincon de la Vieja wat activiteit vertoont, er kan nu niet naar de krater gewandeld worden (maar dit is 5 uur heen en 5 uur terug, dus dat waren we toch al niet van plan) Wij wandelen de Las Pailas trail, die is het meest interessant. Na de eerst 100 meter door het regenwoud passeren we een hangbrug over de Rio Colorado. Dan gaan we linksom de trail op uiteindelijk in de rondte loopt. Het eerste stuk gaat verder door het regenwoud, langs enorme dikke bomen en natuurlijk het nodige geklauter over rotsblokken, door beekjes lopen enzovoort. Het eerste mooie punt is een waterval, vanaf de trail moet je steeds kleine zijpaadjes in om de bijzondere dingen te zien, maar dat staat prima aangegeven!



Hierna beginnen we steeds meer allerlei zwaveldampen te ruiken, duidelijk dus dat hier vulkanische activiteit is. De volgende zijpaden leiden naar fascinerende plaatsen. De Vulcanocito, het kleine vulkaantje, hier hoor je allerlei onderaardse geluiden, geborrel en er stijgen dampen op, en af en toe komt er een klets vulkanische modder omhoog. Erg fascinerend, maar toch ook wel beklemmend.

Op sommige punten komt zomaar een dampwolk omhoog en soms voelen de rotsen gloeiend heet aan. Het volgende paadje brengt ons bij een flinke poel waar water in staat te koken, ook zie je op sommige punten in kleine rotsholtes ook water aan het borrelen.

Een volgend bijzonder punt zijn grote poelen modder die, je raadt het al, ook staan te koken. Je ziet grote flatsen modder omhoog bluppen en ook hier walmen zwaveldamp. Her en der verspreidt zijn wat kleinere vulkanische activiteiten te zien en als laatste komen we bij een meer, waar de grond helemaal geel is van de zwavel en ook hier is allerlei geborrel te zien en te horen. We wandelen de trail verder en op allerlei plaatsen stijgen er dampen op.

Echt heel indrukwekkend allemaal!



Intussen begint het alweer wat te onweren in de verte en de lucht ziet er niet echt zonnig meer uit. We wandelen via de hangbrug richting uitgang en zien onderweg nog een aantal White face monkeys door de bomen springen.



We melden ons af bij de parkwachter, we hebben intussen toch al dik 3 uur gewandeld!



Na de hike hebben we een meer ontspannen activiteit op het programma, we rijden de weg 2 kilometer terug en vervolgens 3 kilometer naar de hotsprings. Bij de entree krijgen we handdoeken en een kluissleutel en na het omkleden in badkleding wandelen we richting van het eerste warmwaterbad, deze is ongeveer 40 graden, voor mij veel te heet. Bert gaat er in liggen, maar ik zoek een iets koeler badje op! Het water bevat zwavel, maar de geur valt wel mee. Als we een poosje geweekt hebben, lopen we via een hangbrug naar de overkant van de rivier, hier zijn nog meer hotsprings.



De eerste is nog heter dan die aan de overkant, maar je moet er doorheen om naar de koelere baden te komen. Dus ik bereik ze met half verbrande benen ;-), hier is het best vertoeven!. Vanuit het bad kun je uitkijken over de rivier en het regenwoud eromheen. Af en toe regent het wat en het blijft wat donderen: maar op afstand gelukkig. Na nog een tijdje badderen gaan we over tot baggeren, nou ja, we gaan een modderbad nemen of liever gezegd: we krijgen een bak met warme modder (die trouwens in een loeihete hotspring wordt warmgehouden).

Kwasten erbij en dan jezelf of elkaar maar lekker insmeren met modder. Vervolgens eerst foto's maken van ons charmante uiterlijk en daarna wachten tot het opdroogt. Dat duurt wel vrij lang: jammer dat de zon weg is, dan zou het veel sneller gaan. Je krijgt trouwens wel leuke tijgerstrepen door opgedroogde en nog niet opgedroogde modder. Bert gaat zich afspoelen onder een douche, ik neem de rivier als bad. Best nog een klus om alles weer schoon te krijgen, maar het resultaat: supergladde huidjes en jaren jonger!!!!!

We gaan nog even weer in de hotsprings liggen en gaan daarna maar eens opstappen. Ook dit was weer een leuke ervaring!



We rijden terug naar de B & B, onderweg zien we ineens een groot dier uit het struikgewas voor ons op de weg springen, in een flits denk ik dat het een grote hond is, maar dan zie ik dat het een hele grote kat is, die snel de weg oversteekt en aan de andere kant in het struikgewas verdwijnt! Bert en ik zijn allebei even helemaal sprakeloos en zeggen dan tegen elkaar, zag jij wat ik zag: Ja dat was een Poema!!!!!!

We zijn helemaal perplex. We weten dat er Poema's leven hier, maar ze worden zelden gezien, dit is dus echt uniek!! Wat een belevenis!!



We vertellen ons verhaal aan de manager die al snel gaat bellen met de ranch verderop. Zo bijzonder is het!

Wij rijden vervolgens nog even door naar Liberia om nog wat geld te regelen. Terug bij Aroma de Campo nemen we een Costa Ricaans biertje en houden ons wat bezig met bloggen. De internet verbinding is niet je van het, dus ga ik verder met schrijven van het blog in een ander programma. Waarschijnlijk kan ik dat pas knippen en plakken als ik weer thuis ben. Jammer.



We zijn vandaag de enigen die mee eten, dus weinig aanspraak vandaag. Maar we vermaken ons met zijn tweetjes ook prima hoor!

Het menu vandaag is rode bietensoep, vis met een tomaten/ courgettesaus, pasta, sla, koolsalade, een soort bonen en nog een toetje Flan de coco. Smaakt weer heerlijk.



De avond brengen we verder door in onze schommelstoelen (wijntje erbij, het leven is goed!)




Zondag 21 september 15e vakantiedag



Als het licht wordt ga ik snel naar buiten om weer te kijken naar het wakker worden van de natuur, alweer een Motmot gespot, en nog veel andere vogels. Bert komt er ook aan en dan wandelen we een trail die bij de B & B hoort, het is een vrij donker bos, we zien wat eekhoorns, een grote roofvogel die we niet herkennen en we zien sporen die mogelijk van een tapir zijn.



Na deze mooie ochtend hike gaan we lekker ontbijten. ( Heerlijk, weer zo'n kan met lekker vruchtensap erbij, nu van een cactussoort) Na het eten gaan we de boel inpakken, maken nog en praatje met Erik de manager en checken uit.



Er staat voor vandaag een lange rit op het programma. Eerst maar weer terug naar de Pan American Highway, langs Liberia en verder in zuidelijke richting. Omdat het zondag is, is er gelukkig niet al teveel verkeer en kunnen we redelijk doorrijden, al is het door de vernieuwing aan de weg, af ten toe door grind rijden en kuilen omzeilen. We stoppen onderweg om de tank te vullen, daarna rijden we nog over een oorspronkelijk stuk van de PAH.



Na al flink wat kilometers slaan we af om via een kaarsrechte weg de Puente de Amistad de Taiwan op te rijden een brug over de Golfe de Nicoya. Mooi uitzicht over het water, maar helaas geen stopmogelijkheid.

We zijn nu op het Nicoya Peninsula, via de oostkant rijden we in zuidelijk richting op weg naar ons hotel. We komen door allerlei leuke dorpjes, hebben mooie doorkijkjes naar de Golfo met mooie baaitjes en eilandjes.

Na Playa de Naranja hebben we maar weer eens een onverharde weg te gaan, nu zo'n 29 kilometer, maar deze is redelijk te rijden! We zien diverse iguana's over de weg wandelen of zonnebaden.

Bij Paquera kunnen we weer verder over een asfalt weg, nog 25 kilometer te gaan naar ons volgende hotel. De laatste kilometer is voor de verrassing ook onverhard.

Lang leve onze 4x4!



We checken in en horen dat het hotel gedeelte met de standaard kamers opgeknapt worden, we krijgen een upgrade naar een Tiki suite: een huisje op palen met eigen parkeerruimte eronder, als we binnenkomen kijken we onze ogen uit, grote kamer waar je liggend in je bed naar zee en palmen kan kijken, luxe badruimte én een bad met jacuzzi in de kamer. Super!

We zetten een bakkie koffie en rusten wat uit op ons balkon. Na een poosje gaan we aan de bar onze welkomstcocktail drinken: een fruit cocktail. Later neemt Bert een Duveltje (dit hotel heeft Belgische eigenaren) en ik neem een cocktail Tangomar.

Vervolgens gaan we terug naar onze suite (wat klinkt dat luxe) voor een douche en om ons om te kleden voor het eten.



Intussen breekt er een tropische bui los, inclusief een pittig onweer, die op een gegeven moment echt recht boven ons hoofd is, we zien de bliksem op een gebouw vlakbij slaan. Spectaculair!

Gelukkig wordt het wel wat rustiger en kunnen we naar het restaurant om lekker te gaan eten. We nemen de specialiteit: een schotel met kreeft, vis, inktvis en schelpdieren. Errug lekker natuurlijk! Tiramisu en crème brûlée maken het af tot een prima dinertje!



In verband met de aanhoudende regen brengen we de avond in ons huisje door, we hebben weer internet en dus proberen we wat achterstallig blogwerk in te halen. Wat het nodige knip en plakwerk vraagt :-)




Maandag 22 september 16e vakantiedag




Om 5.10 uur spring ik uit mijn bed en wandel snel naar het strand, het is al weer licht geworden en ik loop een stukje over het zand en door de zee, heerlijk water trouwens! Om 5.30 zie ik de zon mooi opkomen en wandel weer terug, ik zie sporen van wat raccoons en even verderop het spoor, de kuil en het spoor terug naar zee van een schildpad die eieren heeft gelegd!

In onze suite ga ik een bakkie koffie zetten en deze kunnen we lekker buiten opdrinken, we gaan om 7.00 uur direct ontbijten, want we worden om 8.00 uur opgehaald.



Voor vandaag staat de "supertour" van het hotel op het programma! Juan, de chauffeur/ bootsman pikt ons al ruim voor 8.00 uur op en we rijden een stukje naar een dorpje aan een baai verderop: Bahia Balleno. We wandelen de pier op en daar komt Chama de gids (broer van Juan) al met de boot aan! Juan gaat varen, hij spreekt geen Engels en houdt zich wat afzijdig. Ons eerste doel is Curu Wildlife Refuge. Onderweg ziet de gids een zeeschildpad, die wij net niet zien en er drijft een dode, maar dat is minder interessant. Juan ziet in de verte een walvis, dus varen we een stuk verder de zee (de Pacific, ofwel de Grote Oceaan) op, na het nodige speurwerk zien we de walvis uiteindelijk toch, we zien haar rug boven water en kunnen dat net op film zetten, helaas geen mooie staart vin boven water. Maar, we hebben een walvis gezien!

We blijven nog een poosje ronddobberen, maar de walvis (bultrug met kind) laat zich niet meer zien.

We varen weer verder naar de kust en dan de baai van Curu in. Er is een groot zandstrand, dat heel geleidelijk afloopt. De boot kan niet helemaal aan de kant komen, we moeten een stukje waden door ondiep water.



Samen met de gids maken we een wandeltocht door het Wildlife refuge. Bij de gebouwen zien we meteen al wat grote Iguana's en een Coati rondlopen. In een schuur zien we een flink aantal fruitvleermuisjes hangen. We gaan gedurende 2 uur een trail wandelen door het park. De gids weet heel veel te vertellen over de verschillende bomen in het park, erg interessant. We zien en horen veel vogels. Er zijn hier veel Manakins een vogeltje met een lange gespleten staart, die mooie dansjes maakt voor het vrouwtje (hier heten ze Toledo) We horen er tientallen, maar helaas behalve af en toe een wegvliegend vogeltje hoog boven ons, lukt het niet om ze echt goed te zien. Wel zien we ijsvogls, Jacana's, Whistling ducks en dergelijke.

Ook zien we nog een Agouti, verschillende white face monkeys, een krokodil, brulapen en hagedissen in alle soorten en maten.

Het Curú wildlife refuge is een prachtig gebied, er zijn heel veel trails te wandelen, dat is vast een goede bestemming voor morgen.

Na de hike gaan we weer de boot op, ons volgende doel is Tortuga eiland. Na een poosje varen stoppen we bij een klein eilandje (rots in zee) waar we eerst gaan snorkelen, al meteen zien we prachtig gekleurde vissen rondom de boot. De gids ziet een pijlstaartrog uit het water springen, wij missen hem.



We springen het water in, héérlijke temperatuur en zitten meteen in een school mooie vissen, het lijkt alsof ze ons opnemen in de school: zwemmen met tropische vissen dus :-) Tijdens het snorkelen zien we de meest fraaie vissen: geel, blauw, gestreept, gestippeld, een soort Aal. We zien scholen mooie gestreepte visjes en scholen lichtblauwe, bijna lichtgevende visjes.



We zwemmen een paar rondjes om het eilandje heen en laten ons meedeinen op de stroming van de golfslag (net of je midden in een natuurfilm zit) Af en toe zien we hele grote vissen, maar die zitten meestal dieper zodat ze moeilijker te zien zijn. Tussen de rotsen zien we de meeste verschillende. Maar het leukste zijn de gekleurde vissen die om je heen blijven zwemmen, bijna aan te raken! Erg leuk om te doen!



Na verloop van tijd wordt ik toch wel moe en besluit het water uit te gaan, het blijkt dan dat we 1 1/2 uur gesnorkeld hebben. De bootsman heeft ons al de tijd in de gaten staan houden, elke keer als ik keek of ik niet al te ver van de boot raakte zag ik hem kijken: Veilig gevoel!

Bert komt ook het water uit en we varen dan naar Tortuga Eiland. Hier stoppen we op een soort bounty strand en krijgen een lunch: heerlijke broodjes tonijn, fruit en frisdrankje!



Na het eten praten we nog een poosje met de gids: de meeste lokale gidsen hier, hebben doordat ze hier wonen heel veel kennis van de natuur. Op school hebben ze nooit Engels geleerd, door contact met toeristen leren ze wel deze taal en uit boeken proberen ze de Engelse namen van de dieren en planten te leren zodat ze op die manier gids kunnen worden! De jongere generatie leert inmiddels wel Engels op school. De scholen beginnen hier trouwens 's morgens om 7.00 uur en gaan om 12.00 uur uit.



Wij gaan nog even de zee in, vlak bij het strand zijn 2 rotsblokken in het water, begroeid met een paar boompjes en wat struikjes, als we er vlak bij gezwommen zijn zien we honderden zwarte krabbetjes zich snel uit de voeten maken, hoger de rots op.

Er huizen wat pelikanen op de rots, die af en toe een mooie duik het water in maken om vis te vangen.



Als we uitgezwommen zijn maken we aanstalten om verder te varen, het is nog lastig om de boot in te komen, door de sterke golfslag. Maar met wat uitgestoken handen lukt het toch. We varen nu tussen de 2 eilanden van Tortuga Eiland door, prachtige baaitjes zijn er, maar ook mooie rotsformaties waar de branding tegen aan slaat, al snel zijn we weer op volle zee en varen dan weer met een flink tempo terug naar de baai waar vandaan we vanmorgen vertrokken zijn. Onderweg speuren we de zee weer af naar walvissen, maar hebben geen geluk.



De zon is langzaam achter de wolken aan het verdwijnen en boven het vaste land ver achter ons zien we donkere wolken en horen we de donder. Wij hebben hier gelukkig geen last van!

We komen na een heerlijke tocht in Bahia Balleno terug, waar we naar het dorpje Pochote varen, hier gaan we een zeearm op omzoomt door mangrovebossen, het is nu hoogwater daarom kunnen we hier varen, bij eb staat er niet of nauwelijks water. Het is mooi, heel rustig hier, er vliegen de nodige vogels rond. De mangrovebossen zijn belangrijk voor de natuur, het biedt schuilplaats aan allerlei diersoorten, maar is ook een natuurlijk bescherming tegen de zee voor het omliggende gebied.



Na de tocht door de mangroves steken we de baai over, terug naar de pier waarvandaan we vertrokken. We nemen afscheid van Chama de gids, hij legt de boot weer aan en Juan brengt ons met het busje terug naar het hotel. Het was inderdaad een "supertour"!!





We zetten een bakkie koffie en relaxen wat op ons terrasje, daarna moet het plakkerige zeewater en zand nog weggespoeld en dat doe ik heel decadent: in onze eigen Jacuzzi ;-) Luxe hoor! Vervolgens is het tijd voor een wijntje op het terras.



In de avond eten we weer in het restaurant van het hotel: Vooraf een salade Tango Mar, daarna Tilapia met palmhartsaus en de nodige garnituur.

Terug in onze suite zitten we nog aan een glaasje wijn en hebben eindelijk weer een goede internetverbinding om wat achterstallig blogwerk in te halen.





Dinsdag 23 september 17e vakantiedag




Na het ochtendritueel van buiten op het strand de zonsopgang zien, koffie zetten en drinken, ontbijten met gallo pinto enzovoort, gaan we op weg naar Curú Wildlife Refuge. Na 5 kilometer kom ik er achter dat ik mijn statief ben vergeten, dus nog maar weer effe terug rijden. Maar we komen toch in Curú aan. We besluiten eerst de Toledo trail te gaan lopen, we zien weer de Coati en de Iguana's rondlopen. Na een stukje wandelen zien we weer een Agouti rondscharrelen. Goed dat ik het statief gehaald heb, nu krijg ik hem mooi dichtbij op de foto!



We lopen langs een stukje mangrove, het is nu nog eb, alles staat nog droog. We komen bij het riviertje die in zee uitmondt, er hangen waarschuwingsborden om op te passen voor Krokodillen. Peligroso!!!!

We steken een zeer krakkemikkig uitziende brug over, het hout af en toe weggevreten door het zeewater, maar we komen veilig aan de overkant. De trail maakt een paar slingers door een bos gebied, beetje klimmen en dalen. We horen wat geknor, geen idee wat of waar. We kunnen geen bijbehorend beest vinden. Wel lopen er honderden fraai rood-blauwe landkrabben rond, die zodra je er aan komt wel snel hun holen in duiken.



Ook horen we een heleboel toledo's fluiten, maar weer komen ze niet in ons gezichtsveld, wel wat duiven en flycatchers, maar dat zijn de veel voorkomende vogels hier. Na deze trail komen we weer uit bij de krakkemikkige brug, nu zien we dat er hele dikke kabels onderdoor lopen, dit geeft een wat veiliger gevoel. Intussen is het vloed aan het worden de rivier is al een stuk breder en het water stroomt snel naar binnen. Langs de kanten en in de zijgeulen zien we heel veel vissen. Sommige vissen hebben op hun kop een soort lichtgevende ogen die net boven water uitsteken, hier komen insecten opaf, die dan worden opgegeten door de vis. Verder zien we een kleine pijlstaartrog langs de kant zwemmen ook op zoek naar iets eetbaars. Daarnaast zien we ook meterslange vissen en het nodige kleinere spul.



We nemen nu een pad naar het strand en lopen over het strand weer richting gebouwtjes en parking, het strand is nu nog maar heel smal. Het zit hier ook vol met krabbetjes een ander soort dan in het bos, maar ze kunnen net zo snel hun holletjes induiken.

Na een sanitaire stop, wandelen we via een breed pad naar het begin van het pad naar de Mirador.



We zien een heel koppel white face monkeys door de bomen en soms even over de grond lopen. Er loopt een stel mensen onder een boomtak door, de aap die erop zit, springt even op en neer, net alsof hij wil zeggen: Hallo mag ik even aandacht! Komisch gezicht.

Ze steken het pad over en verdwijnen dan in het regenwoud, wij wandelen verder en zien nog maar eens een Coati, we zien er steeds maar eentje, meestal leven ze in groepen.

We klimmen via een smal paadje naar de mirador en hebben nu een mooi uitzicht over de hele baai van Curú met allerlei rotseilandjes. Erg mooi.



We wandelen terug naar het begin van het pad en lopen dan nogmaals richting van de brug, langs de Mangroven. Er staat nu water tussen de wortels: Niet heel veel, we spotten een Tigerheron: een reiger soort met tijgerstreepjes.

Op de brug kijken we nog een poosje naar het water en de vissen. Daarna wandelen we terug naar de auto, intussen zijn de benen wel moe. We rijden naar Paquera naar het vertrekpunt van de ferry, we willen weten hoe laat hij vertrekt en wat de kosten zijn. We zien dat het erg krap wordt om de veerboot te betalen, we besluiten om dan maar wat te gaan pinnen. In Paquera zijn 2 banken met pinautomaten, waar je bij beide niet met mastercard kan pinnen. Dan maar richting ons hotel rijden en nog 9 kilometer verder naar een "caja automatico" die ons wel geld wil geven.



Onderweg doen we wat boodschapjes en terug in onze Tiki suite, trakteren we ons zelf op een koel biertje.

We gaan wat verder met het bloggen, eerst maar eens flink foto's uploaden. Het weer speelt niet mee, we moeten binnen zitten. Jammer genoeg is ons terrasje niet overdekt.



We eten weer heerlijk: Ceviche=rauwe vis in limoensap en allerlei kruiden gemarineerd/ gegaard. Erg lekker en verfrissend, daarna eten we varkensvlees met een saus met mint en koffie, heel apart, maar een heerlijke combinatie. Het geheel wordt compleet gemaakt met een glaasje rood!



We moeten rennen door de regen om niet al te nat onze suite te bereiken. Door het weer moeten we de rest van de avond binnen zitten (al hebben we door de vensters met horren nog wel een beetje buitenlucht)


Woensdag 24 september 18e vakantiedag







We moeten Nicoya Peninsula vandaag gaan verlaten en zo langzaamaan komt het einde van onze vakantie in zicht.
Maar eerst vroeg opstaan en op het strand kijken: het is vandaag behoorlijk bewolkt en er is maar net een klein kiertje waar de zon door heen piept.
Na het strandwandelingetje is het tijd om de backpacks weer vol te stouwen , we willen na het ontbijt direct vertrekken om op tijd bij de ferry te zijn. We doen de spullen in de auto en ontbijten nog één keer met uitzicht op het palmenstrand en de spelende eekhoorns die de stammen op en af roetsjen.

Na het eten checken we uit en gaan dan op weg naar de boot. Het is ruim een 1/2 uur rijden en wie het eerst komt die het eerst maalt. Maar uiteindelijk staan we behoorlijk vooraan, geen probleem dus. We kopen kaartjes en ik mag meteen aan boord wandelen (alleen de chauffeur mag in de auto de boot op rijden) Maar als ik goed en wel op het dek ben, mag Bert ook al aan boord.

We gaan op het bovenste dek zitten, wel onder een afdak, het is intussen gaan miezeren, wat later overgaat in een stevige bui.
We zien nu wel ineens een pijlstaartrog uit het water omhoogspringen. Leuk! Verderop in de baai zit kennelijk een grote school vis, er zijn tientallen pelikanen, meeuwen en fregatvogels die zich vanaf een hoogte het water instorten om vis te vangen, magnifiek gezicht!!

Om 9.00 uur vertrekken we, het regent door, maar we zitten "bijna" droog. Later wordt het even wat droger. De overtocht is ongeveer 1 uur en 15 minuten. Na nog een laatste bui komen we aan in Puntarenas. De aanlegpier is deels nieuw, maar de op/ afrij brug ziet er uiterst provisorisch uit. Hij wordt met veel gerammel en gesjor aan kettingen, op de juiste hoogte gebracht. Geweldig (primitief)😊



We rijden door het dorpje Puntarenas, gelegen op een smal schiereiland tussen de oceaan en een smalle baai. Eenmaal het dorp uit rijden we op de redelijk nieuwe weg richting de centrale vallei. Het is een redelijk rustig tolweg die ons door een mooie streek naar Alajuela brengt, hier maken we eerst nog een uitstap de flanken van de Poas vulkaan op, waar we de Doka Estate, een koffie farm gaan bezoeken.



Hier wandelen we eerst door de mooie tuin en de vlindertuin. In de vlindertuin vliegen veel Morpho's rond, mooie blauwe vlinders. Owl vlinders, die hebben een "uilenoog" op hun vleugels en monarchvlinders, mooie oranjezwarte vlinders.

Na deze wandeling is het tijd voor de koffietour. We krijgen eerst uitleg over het groeien van de koffieplant: zaad (de koffieboontjes) zaaien, wat een maand duurt voor het ontkiemt, dan duurt het 3 jaar voor de plant groot genoeg is om te bloeien en bessen te geven. De 25 jaar daarna zal de koffieplant volop oogst geven, daarna komt er weer nieuwe aanplant: de struik geeft dan niet meer voldoende opbrengst al kan hij wel 100 jaar oud worden!



Na deze uitleg en een kijkje op de plantage (de bonen zijn pas vanaf oktober rood en oogstbaar op deze hoogte) gaan we een bezoek brengen aan het gedeelte waar de koffie wordt verwerkt. Eerst gewassen en gesorteerd op goede en slechte kwaliteit, daarna gepeld en gesorteerd naar grootte en tot slot worden ze naar bakken vervoerd waar ze 2 dagen gaan fermenteren. De koffie boon/ bes heeft om het boontje heen een zoet laagje vruchtvlees dat moet fermenteren. Als dit gebeurt is moeten de bonen gedroogd. De mindere kwaliteit bonen worden in ovens gedroogd, dat duurt 1 dag. De goede bonen worden buiten op grote asfalt terreinen gedroogd, ze moeten dan elke 45 minuten omgedraaid met grote harken. Dit drogen duurt 4 dagen.



Tot slot gaan de bonen in grote zakken en worden voor 3 maanden opgeslagen in de bodega. Dan zijn ze klaar voor export (90%) en branden (10%) voor eigen gebruik/ verkoop. Vervolgens kijken we in de branderij en krijgen uitleg over koffiebranden en de verschillende soorten die hier gebrand worden bijv de peaberry (de superkwaliteit) italiaanse, franse expresso's en de eigen blends (mix van een aantal soorten brandingen)



In de shop slaan we natuurlijk een flinke hoeveelheid koffie in en nog wat andere souvenirs. We wandelen dan naar het coffeemuseum waar een aantal heel oude machines staan die voor het verwerken van de koffie werden gebruikt.



Het wordt langzamerhand tijd om ons hotel Trapp Family Country Inn op te gaan zoeken. Het is makkelijk om het te vinden door het kaartje dat we van Edventure kregen.

We zitten wel weer midden in de bewoonde wereld met veel verkeer in de straten en we zitten vlak bij het vliegveld, we horen dus regelmatig vliegtuigen aankomen of vertrekken. De tuin is wel erg mooi en we hebben een lekker balkonnetje met mooie koloniale stoelen.



We genieten van de tuin en bloggen wat onder het genot van een glas wijn. In de avond eten we in het restaurant van het hotel: Visfilet met een heerlijke knoflooksaus, gebakken piepers. Vooraf een lekkere palmhartsalade. Uitstekend maaltje!

We duiken weer op tijd onze bedjes in!





Donderdag 25 september 19e vakantiedag



Alweer lekker vroeg wakker om 5.00 uur zit ik op mijn balkonnetje. Er zijn hier in de tuin best veel vogels. Ik ga ook een klein wandelingetje maken, Bert doet rustig aan, hij draait zich nog eens om. Daarna ga ik nog eens wat bloggen.

Om 7.00 uur gaan we voor de laatste keer aan de gallo pinto. Heerlijk nog wat ananas en sapjes om het ontbijten hier weer af te leren :-)

Daarna wordt het tijd om eens wat in te pakken, ik heb alleen een paar tshirts gekocht en wat koffie, maar het lukt nauwelijks om alles in de backpacks te krijgen (niet meer zo netjes opgevouwen?)



We maken een praatje met een Duits/Thais echtpaar. Ze zijn gisteravond aangekomen voor een vakantie van 3 weken, maar hebben totaal niets voorbereid. Weten niet eens wat belangrijke highlights van dit land. We geven wat tips, maar verbazen ons over deze manier van reizen. Het is wel even gezellig.



We maken een wandeling door de omgeving, maar het kan ons niet meer zo boeien, het is druk, de mooie huisjes zijn allemaal verstopt achter hoge hekken. Alleen de mooie trucks en sommige stokoude vrachtwagens zijn leuk om te zien. Tegen 12.00 uur zijn we terug in het hotel en gaan we vast uitchecken. We worden om 13.00 uur opgehaald door een taxi om naar het vliegveld gebracht te worden.

Na betalen van de uitreistax kunnen we inchecken. Dat is zo gebeurt en kunnen we door de douane. Na de bagagechecks wandelen we door naar de winkels waar ik nog een leuke trui scoor en weer een kalender voor volgend jaar.



Aanvankelijk staat er dat de vlucht op tijd is, maar dan wordt er omgeroepen dat ons vliegtuig dat uit Managua moet komen, in verband met het slechte weer daar niet vertrekt.

Vervolgens begint het wachten, we krijgen nauwelijks informatie en intussen blijkt dat we onze vlucht vanuit Panama naar Amsterdam ook gaan missen. Het weer hier verslechterd ook met de minuut, na eerst een beetje regen gaat het hier ook hozen, het is nat en we zitten in de mist/wolken.



Om een lang verhaal kort te maken, we worden overgeboekt naar vluchten morgen en omdat de oorzaak het slechte weer is, kunnen we onze bagage ophalen, morgen om 12.00 uur terugkomen en zoek het verder maar uit!

Wij besluiten om terug te gaan naar Trapp Family country Inn, hier kunnen we terecht, we zijn de enige gasten, gelukkig kan de kok nog opgetrommeld worden om te komen koken. Even krijg ik het wat te kwaad, de spanning van deze middag zit even heel hoog, maar het avontuur is toch ook wel weer leuk!



Wij installeren ons in de lobby, op de veranda met een glas wijn, straks een hapje eten. In ieder geval heb ik deze dag volop tijd om helemaal bij te raken met bloggen!



Om 19.30 uur is de kok klaar, we eten visfilet met knoflook (Bert) en kipfilet met tomaat, kaas, ham en kruiden (ikke) tot slot ijs en koffie.

Intussen blijft de regen maar met bakken uit de hemel stromen, het is na het eten niet meer lekker om nog buiten te zitten, dan maar het bed in, nog wat lezen, alvast wat app'en naar deze en gene om te melden dat ons schema in de war is, afspraken voor zaterdag afzeggen enzovoort!


Vrijdag 26 september 20e vakantiedag

Zo als gewoonlijk al om 5.00 uur wakker, ik ga snel op het balkon kijken, de lucht is grotendeels onbewolkt en de zon komt al snel op! Duimen dat dit zo blijft. Volgens ons reisschema zouden we op dit moment ongeveer op Schiphol landen, maar mijn tropisch uitzicht is geheel on-Nederlands ;-) Om 7.00 uur gaan we ontbijten, nog maar eens voor de laatste keer gallo pinto, ananas enzo????? Ja en dan nu maar weer wachten tot het weer tijd is om naar het vliegveld te gaan voor de volgende poging. We hebben nu om 14.30 uur een vlucht naar Panama en dan om 19.00 Panamese tijd een vlucht naar Amsterdam.



Het is in ieder geval heerlijk vertoeven hier! De tuin is prachtig, we wandelen er wat in het rond en verder installeren we ons bij het zwembad in een heerlijk zonnetje. Zo is een vertraging niet zó vervelend!



Later ons laatste stukje verhaal!


Additional photos below
Photos: 194, Displayed: 48


Advertisement



Tot: 0.392s; Tpl: 0.022s; cc: 7; qc: 58; dbt: 0.0866s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1; ; mem: 1.4mb