Advertisement
Published: December 3rd 2008
penguinos
Me and my new best friendAf en toe is het heerlijk om andere ´loners´ tegen te komen: mensen die naast dingen in een groep, het ook heerlijk vinden en het ook nodig hebben om alleen dingen te doen, van sporten, uit eten gaan tot wandelen, verdwalen, wegdromen, naar de zonsondergang kijken.... Loners kennen het gevoel van verveling en alleen zijn eigenlijk niet (being alone is something different than feeling alone). Een goede balans tussen alleen dingen ondernemen, indrukken verwerken en in een groep dingen doen is voor de meeste ´loners´ dan ook belangrijk. Die balans is ook voor samenreizigers en backpackers (not me!) meer dan nodig.... sommige trekken namelijk zoveel door dat ze totaal niet meer genieten van wat ze zien (je hebt echt mensen die naar een walvis kijken alsof dit de doodnormaalste zaak van de wereld is). Inmiddels alweer 7 jaar geleden ben ik 2.5e maand in Azie geweest en hier heb ik door het vele doorreizen, alle indrukken en de moskeen ´s nachts lang niet altijd van elk moment genoten. Ik heb met name achteraf heel veel van deze reis geleerd en me sindsdien voorgenomen dat ik me dit niet meer laat gebeuren. En dat doe ik ook niet.
Na nog meer
Pinguins 2
Die beesten zitten echt overal! mountanbiken (totaal 120 km in 4 dagen), hiken en paragliden & famous Bariloche icecream vertrok ik van Bariloche naar Puerto Madryn, een plaatsje nog meer in het zuiden van Patagonia maar dan aan de westkust. Gek genoeg mis je dan even de mensen met wie je bent opgetrokken (in rustigere plaatsjes zoals Bariloche veel andere loners, loners in een groep bij elkaar kost geen energie dus is net als alleen zijn), maar dit glijdt weer van je af zodra je op je nieuwe bestemming bent. Na wat sloten koffie vertrok ik na 13 uur bussen meteen na aankomst met een klein busje naar pinguin paradise Punto Tombo. Ik hoef niet te vertellen dat het een onvergetelijke ervaring was (broedseizoen dus ook veel kleine penguinos), de foto´s zeggen verder genoeg, dus hier kort even wat grappige feitjes over de beestjes:
1. Pinguins zijn de enigste monogame dieren ter wereld. Pinguins hebben geen penis. (trek vooral zelf je conclusie ,) ).
2. Vrouwtjes rouleren in pinguinland. Mannetjes versieren een vrouwtje door een pinguindans te doen, als het vrouwtje deze tango goed genoeg vind, accepteert ze hem als levenspartner. Losahs die niet kunnen dansen, sterven aan eenzaamheid (of honger, zie punt 3).
Punta Tumbo
Pinguin paradise: they´re everywhere 3. Mannetjes bouwen en bewaken het nest, vrouwtjes gaan de zee in om eten te halen. Als de vrouwtjes om wat voor reden dan ook niet terugkeren, sterven de mannetjes aan de honger (ze gaan hun nest niet af). Mocht je als pinguinvrouwtje dus van je man af willen, dan kunnen ze in feite zichzelf lekker vol te vreten in de zee en gewoon niet terugkeren. Girlpower!
4. Pinguins hebben een ingebouwde navigatiesensor die hen in staat stelt hun nest van duizenden kilometers afstand terug te kunnen vinden.
In de middag verder met de bus en een rubberboot richting de dolfijnenkolonies om zg. Commerson´s dolphins (zwart-witte) te spotten. December en januari zijn hiervoor de beste tijden, en dat bleek inderdaad: hele kolonies sprongen rondom onze boot, een supergaaf gezicht en eigenlijk niet in woorden uit te drukken (foto´s ook niet, dat is vanwege de snelheid van de beesten het opspattende water bijna niet mogelijk).
Puerto Madryn is een plaatsje dat de meeste reizigers maar twee dagen bezoeken, en dan 2 excursies doen: 1 excursie naar de pinguins en dolfijnen, en 1 naar de walvissen. Het stadje is echter zoveel meer;´s avonds veranderd de beachtown in een gezellige boulevard
Dolphins
Commerson´s dolphins vol skaters, surfers en strandwandelaars. Er zijn altijd twee seizoenen op een dag in Puerto Madryn: de ene helft van de dag is het warm maar bewolkt, de andere helft is er stralende zon (even voor degenen die hier de draad kwijt raken: de zon is de ster die zich het dichtst bij de aarde bevindt en het helderste object aan de hemel, zorgt voor warmte en een bruine kleur.... hehe hij s flauw sorry). Deze zon gaat hier in de zomer pas om 11 uur ´s avonds onder, en komt al om 4 uur ´s morgens weer op. Kortom: het stadje is zeker een langer bezoek waard en ook voor mijn relaxtime vond ik het wel even goed om langer dan die twee dagen te blijven. Het werden er uiteindelijk vijf, mede door het superhostel waarin ik verbleef.
Gaston en zijn vrouw zijn de eigenaars van het hostel. Zijn vrouw is de regelneef en Gaston is het type very laid back ´no worries´-mentaliteit, waar je op slag rustig van wordt. Het leken me al meteen hele bijzondere mensen. Na een dag relaxen (biken, strand) wilde ik de derde dag de walvistour gaan doen, maar Gaston nodigde me uit
Hippiedorp
Hippiedorp near Peninsula Valdes om met hem mee te rijden naar het resort omdat ie toch die kant op moest. Dus vertrok ik rond een uurtje of 11 met de auto richting de whales (ongeveer een uurtje rijden). Wat een geweldig inspirerend persoon. Nadat zijn beste vriend, de directeur van Coca-Cola Zuid Amerika hem zeven jaar geleden al waarschuwde voor een economische crisis, is hij drie jaar (!) op een berg gaan wonen op 70 km. afstand van de bewoonde wereld (beetje hiken, outdoors, no worries). Gaston gaat nog om de twee weken terug naar zijn geboortedorp om de walvissen te bezoeken, waar ie geen genoeg van krijgt. Hij neemt dan altijd een ´loner´ mee vanuit zijn hostel (
Loners are enjoyers, they enjoy every minute.... They can be alone and people who can´t, often look for too much stability. Sooner or later, they have stress. Because the world is not stable. Everyday change. ).
Na drie jaar werd Gaston onderaan de berg verliefd en besloten hij en zijn vrouw (en inmiddels zoontje) om een hostel te beginnen. Voor zijn zoontje wilt ie een -tussen aanhalingstekens- stabiel leven, wat ie maar bij aankomst bij zijn geboortedorp Peninsula Valdes (walvissentours) zie je dat zijn ogen
Whales
Very close! weer gaan glunderen en is de verleiding er weer om in het dorpje te gaan wonen waar ie 15 jaar gewoond heeft (inmiddels 200 inwoners). Eenmaal in de boot, vond ik het onmogelijk om niet te genieten wanneer er drie vrachtwagen tellende walvissen rondom je boot zwemmen en whale dances doen samen met dolfijnen. Wat een immense beesten. Na het halen van verse vis in het nabijgelegen hippiedorp waar altijd vis voor de BBQ gehaald wordt (dorpje is ubersimpel: 1 elektriciteitsmast, gevonden walvisbotten als versiering, waslijntje, maar supergastvrij: ik mocht niet weg zonder verse scallops en foto´s van een verkleurde fot van de grootste visvangst ever) gingen we weer richting hostel om daar samen met Gaston´s vrouw de BBQ voor die avond voor te bereiden, die om de 3 dagen vol passie voor alle hostelgasten wordt gehouden in de grillschuur achter het hostel.
Na Puerto Madryn wist ik dat ik weer wat meer naar het noorden moest koersen, omdat ik half december weer in de hoofdstad moet zijn voor mijn vlucht naar Miami. Op basis van mijn wensen (cultuur, natuur, outdoors) en tijdstbestek (tot half december) werd me door de hosteleigenaren en andere reizigers het plaatsje Salta aangeraden, in
Wilde hond
Amazing blye eyed dog: private tour guide het uppernoorden van Argentinie. Dan realiseer je pas hoever je naar het zuiden bent afgedwaald, aangezien je zo´n 3000 km. moet reizen om er te komen (dus erg goedkope binnenlandse vlucht i.p.v. bus, die er meer dan 2 dagen over zou doen). Via een dagje noord-Chili ben ik inmiddels in Salta: waar er nog gewoon een siesta is tussen 1 en 5, waar de cowboys nog van hun witte paard vallen bij het zien van een blondje, waar je inderdaad echt het Argentijnse leven kunt zien: van de gepassioneerde pindaroosterende verkopers tot de schoolkinderen in uniform. De komende twee dagen ga ik met een auto-tour nog meer richting het noorden: zoutvlaktes, de imca-cultuur en de nine-colour mountains. Daarna blijf ik nog een aantal dagen in Salta, ga dan nog wat dagtripjes maken met reizigers die ik eerder ontmoet heb (via Facebook blijf je allemaal op de hoogte.. iedereen reist rond hier, dus kom je elkaar weer tegen en kun je handige tips uitwisselen) en dan komt als het goed is het meest spectaculaire van mijn hele South America trip: de Iguazu Falls op de grens van Argentinie, Brazilie en Uruguay.
De mooiste zonsondergangen, dieren, mensen en natuur kom je
sunset Bariloche
Omdat ik er geen genoeg van kan krijgen: uitzicht in Bariloche tegen als je verdwaald, een stuk fietst (minimaal 20 km. one-way) of na het beklimmen van een stijle berg.... Voor postcard plaatjes die niet in de Lonely Planet staan moet je wel wat over hebben in Argentinie, maar het wordt altijd meer dan beloond. Voor de mooiste herinneringen en mooiste indrukken heb je soms andere mensen nodig. Zoals het ´no worries´van Gaston, of het Amerikaanse meisje dat me haar laptop de hele dag leende omdat alle muziek van mijn Ipod was verdwenen, of de Argentijnen die zodra je een stap buiten je hostel zet je weer aan je haarkleur herinneren vanuit een half werkende auto en schelle claxon (always with a smile), de amazing blue eyed wilde hond die mij een een Argentijns meisje naar de top van de berg leidde, of de tourist office medewerker die je met handen en voeten Engels en jij met handen en voeten Spaans uitlegt (Spaans Spaans heb je hier niks aan haha) welk hostel het beste is als ´s avonds moe aankomt op een vliegveld. Wat een prachtig land.
Advertisement
Tot: 0.092s; Tpl: 0.014s; cc: 8; qc: 24; dbt: 0.0489s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1mb
Lin
non-member comment
Heel fijn om weer een blog van je te lezen... Ik geniet zo een beetje met je mee !!!! Dikke zoen......... LY