10 September: Yosemite National Park

---

Onze reisleider, gids en chauffeur is Bruce, een geboren Zuid-Afrikaan die zijn geboorteland op 14-jarige leeftijd heeft verlaten en inmiddels al ruim 30 jaar in de VS woont. Hij spreekt nog een heel klein beetje Afrikaans wat hem helpt om af en toe wat uitleg in (semi-)Nederlands te geven voor de 3-4 mensen in onze groep die weinig tot geen Engels spreken, maar dat gaat hem zeer moeizaam af. Het is voor de rest van ons beter als hij alleen Engels spreekt.

Hoewel hij een hele aardige kerel is met een innemende persoonlijkheid, is Bruce niet bepaald een typische Djoser reisleider. Hij heeft een strak schema waar hij ons aan wil houden en houdt er niet van als mensen een andere kant op willen. Dit gaat feitelijk recht in tegen de Djoser filosofie van "vrijheid, blijheid"; Djoser reisleiders moedigen normaal gesproken eigen initiatief juist aan en helpen actief mee als je alternatieve plannen hebt. Hij staat ook echt een beetje buiten de groep, waar voor mij vorige Djoser reisleiders in de eerste plaats meer als groepsgenoten dan als reisleiders aanvoelden.

Dit is op zich ook wel te begrijpen omdat Bruce echt alles zelf moet doen: de bus besturen en verzorgen, alles regelen voor accomodaties, maaltijden en bezienswaardigheden, ons inhoudelijke en organisatorische informatie verschaffen, etc. Dit zijn extreem lange en zware dagen voor hem. Je kunt je zeer afvragen of het verantwoord is om zoveel last op één paar schouders te laten rusten. Het doet ook zeker af aan de reiservaring, dit voelt meer aan als een standaard pakketreis dan als een Djoser avontuur. Het verpest de reis zeker niet, zo ver wijk je doorgaans ook niet van het standaardprogramma af en we doen nog steeds veel mooie dingen, maar het is wel een minpuntje. Dat is toch één van de redenen dat je voor Djoser kiest (en betaalt).

Vandaag zijn we naar Yosemite National Park geweest, specifiek Yosemite Valley, het toeristische centrum van het park met de meest spectaculaire bezienswaardigheden. Dit gebied ligt gelukkig ver bij de brandhaarden vandaan van de grote bosbranden die dit gebied al een maand of twee teisteren. Maar door deze branden hangt er wel een dunne laag rook over het hele gebied, wat het uitzicht belemmert en bij zware inspanning tot ademhalingsproblemen kan leidden. Ook is het er kurkdroog, Bruce komt hier al jaren en heeft de riviertjes hier nog nooit zo laag zien staan. De meeste watervallen waar Yosemite een deel van zijn reputatie aan heeft te danken zijn ook opgedroogd.

Onderweg naar de vallei hadden we opnieuw pech: terwijl Bruce uitleg aan het geven was over iets wat er links van de bus te zien was, schampte hij een de andere bus die rechts van onze bus scheef op de web geparkeerd stond. Het enige slachtoffer was gelukkig de spiegel van de geparkeerde bus, maar de afhandeling hiervan leverde natuurlijk wel weer de nodige vertraging op.

Eenmaal in Yosemite Valley aangekomen kregen we de kans om vrij rond te lopen, maar waar een aantal mensen (waaronder ik) graag een serieuze trektocht wouden ondernemen (naar Vernal Fall of Glacier Point, die in de reisgiden staan aangeschreven als de hoogtepunten van Yosemite) wou Bruce daar niets van weten. Daar was geen tijd voor en hij wou ons niet te ver van de verharde wegen (waar elke 10 minuten shuttlebusjes rijden) laten afdwalen.

De grote groep splitste zich op in een paar kleinere groepjes die aanvankelijk allemaal een andere kant opgingen, maar uiteindelijk hebben we allemaal min of meer hetzelfde gezien. Ik ben met een stuk of zes man in eerste instantie naar Mirror Lake gegaan, wat ook een heel mooi gebied moet zijn. Het was zeker een leuke wandeling, maar de rivier waar we langs liepen stond heel erg laag en het meer waar we naar op zoek waren was compleet opgedroogd. Vanaf de bodem van het Mirror Lake kon je hele aardige foto´s maken van de omliggende bergtoppen, maar het enige water zat in onze drinkflesjes. Wij zijn nog doorgelopen tot aan de voet van de Half Dome, een berg die 2000 meter bijna verticaal omhoog loopt, en toen in verband met de beperkte tijd maar weer omgekeerd.

We hebben weinig water gezien maar wel de nodige woeste natuur, met grote rotspartijen, hoge bomen en heel veel fauna: veel eekhoorns, Blue Jays en andere vogels, salamanders, herten en vlinders. Een ander groepje heeft zelfs een bobcat gezien, dat geluk hadden wij helaas niet. Het stikte in de hele vallei werkelijk van de beestjes, volgens Bruce hebben de bosbranden ze deze kant op gejaagd.

Via het Visitor Center zijn we weer teruggelopen naar de bus, al met al een wandeling van 10 km over goede paden op glooiende heuvels. Bij het teruggaan naar het hotel hebben we nog korte stops gemaakt om wat bergbeklimmers te bewonderen die in de verte van een steile klif aan het afdalen waren, en daarna nog bij een mooi uitkijkpunt dat (zover de rook dat toeliet) een prachtig uitzicht boodd over de hele Yosemite Valley. Terug in Oakhurst hebben we weer bij hetzelfde familierestaurant als gisteren gegeten (een joekel van een hamburger dit keer voor mij).

---

Photos

Waterval
Eén van de heel weinige die nog actief is

Merced rivier (1)
Of wat ervan over is