Beijing: mooi, druk en heel veel Chinezen

---

---

We zijn nu al zo'n drie dagen in China en we hebben veel leuke en opmerkelijke dingen meegemaakt. Het leven hier is erg goedkoop, zo kost het openbaar vervoer hier nagenoeg niets: 20 eurocent voor een ritje met de metro (maakt niet uit waarnaartoe) en 10 eurocent voor een busrit. De gemiddelde boodschap is ook erg goedkoop en van eten worden we ook niet veel armer.
Daarnaast blijven de Chinezen ons aanstaren en spreekt de overgrote meerderheid geen Engels, wat vragen stellen soms lastig maakt. Maar al met al bevalt het goed, hoewel het af en toe lekker is als de rust wederkeert en we op onze hotelkamer even geen Chinees horen.

Vrijdag was onze eerste stop het Beijing West treinstation. Hier moesten we kaartjes kopen voor de slaaptrein van maandag op dinsdag naar Xian. Vliegen is namelijk geen optie, omdat de tickets op dit traject twee keer zo duur zijn als te trein. Op het station krioelde het van de mensen, gelukkig waren er ruim 30 counters om kaartjes te kopen waarvan 1 'English speaking' voor de toeristen. Dat ging allemaal heel soepel en gezien het aantal mensen ook erg snel, dus maandagavond vertrekken we rond 21.30 uur naar Xian waar we 11 tot 12 uur later aankomen. Toen ook dit weer geregeld was hebben we de bus en metro naar de Verboden Stad genomen. Daar stonden de tourgroepen compleet met felgekleurde pet en vlag al klaar om in colonne de stad te bekijken. Wij konden gelukkig snel doorlopen en stonden binnen no time op het eerste plein van de Verboden Stad. Ik moet zeggen dat het mooi en indrukwekkend is, maar het is ook enigszins overdreven. Eerst vier grote pleinen die naar steeds een groot bouwwerk leiden en daaromheen en achter steeds weer kleine pleintjes, gangetjes en andere huisjes. Het merendeel is heel kunstig gemaakt, maar het lijkt wel allemaal op elkaar en het 'gewone volk' mocht er niet eens komen. Ondanks dat was het mooi om te zien en hebben we ook enkele schatten uit die tijd in de Gallery of Treasures kunnen bekijken. Goud, zilver, kristal, jade, alles kwam voorbij.

Weer buiten gekomen vloog iedereen op ons af of we interesse hadden in een taxi, riksja of 'The Great Wall'. Na iedereen afgeschud te hebben zijn we wat gaan eten en richting ons hotel gewandeld.

Gisteren hebben we ons voor het eerst aan een Aziatisch ontbijt gewaagd. Ze hebben hier in het hotel ook broodjes, kaas, worst, jam en cornflakes, maar het uitgebreide buffet zag er toch aanlokkelijk uit dus hebben we daarvan wat op ons bord geladen. Rijst met paddenstoelen, krabbepootjes, ei, deegballetjes gevuld met iets wat op chocolade leek en met ei zijn toch best lekker 's ochtends vroeg (niet dat Robbert dat allemaal eet).

Na het ontbijt stapten we naar buiten en bleek het schitterend weer te zijn, niet te veel wind, zonnig en helder. Onze kamer heeft geen raam dus dat was een verrassing, maar het kwam goed uit voor onze plannen van die dag: The Great Wall of China. Om daar te komen moesten we naar een busstation ten noorden van het centrum. Die rit van een paar kilometer nam veel tijd in beslag, door het weekeindeverkeer bij een aantal touristische attracties stond het soms muurvast. Bij het busstation stond een lange rij te wachten op de bus naar Badaling, een van de vele plaatsen waar je de muur kan bezoeken. Gelukkig gaan de bussen elke 10 minuten, dus we waren snel aan de beurt. Volgens de Lonely Planet zou dit een snelbus moeten zijn die je binnen 1 a 1.30 uur naar de Muur zou brengen, een afstand van 70 kilometer. Al na de eerste halte stond het gangpad vol, de bus was een soort touringcar dus daar hadden we niet op gerekend. Maar bij de volgende halte konden er toch nog 10 mensen bij en een halte verder weer een paar, ondertussen waren misschien 3 mensen uitgestapt... Het grappige aan Chinese bussen is dat er altijd een conductrice op zit die alles en iedereen in en buiten (opstappers) de bus regelt. Ze schreeuwt wat en iedereen schuift heel gehoorzaam nog een paar centimeter door. Ook ziet ze er nauwlettend op toe dat iedereen ook wel zijn kaartje koopt, want de ov chipkaart is in China al lang ingevoerd in tegenstelling tot Nederland en werkt uitstekend. Ze wurmt zich regelmatig langs de mensen in het gangpad, omdat er ook mensen door de achterdeur erbij worden gepropt. Op de terugweg was ons hetzelfde lot beschoren, het was zo druk dat we moesten staan en het duurde een uur voordat wij konden zitten. Toen waren we de achterkant van de bus al genaderd en stonden we links en rechts tegen Chinezen geperst. De rit naar de muur bleek geen sneldienst te zijn, want geregeld verliet de bus de snelweg om overal mensen af te zetten en op te halen. Daardoor duurde de reis ongeveer twee uur.
Terug naar onze rit, vlak bij de Muur werd het toch al drukke verkeer nog drukker en stonden we vast. Samen met nog een stel anderen zijn we uitgestapt om de laatste anderhalve kilometer maar te lopen. Taxichauffeurs probeerden ons het laatste stuk met de taxi te laten afleggen. Het is gebruikelijk in China dat taxichauffeurs bij alle toeristische attracties klaarstaan om je ergens naartoe te brengen voor veel geld. Nu was dat nogal dom van hen, want de keuze tussen even lopen en in een taxi weer in de file te moeten staan is snel gemaakt.

Nadat we flink wat studentenkorting kregen op de toegang van de muur konden we met een cabinelift omhoog om vanaf daar naar beneden te lopen. Het was boven op de muur echt een mierennest van mensen. Overal liepen Chinezen (en 1 of 2 Westerlingen) en ze stonden op de vreemdste en vooral onhandigste plaatsen stil om toch nog maar een foto van elkaar te maken. Op sommige steile stukken willen ze ook vaak in de weg lopen, vaak aan de verkeerde kant en tegen de stroom in. Maar het uitzicht op de Muur was erg mooi, aangezien het helder was kon je heel ver kijken en de Muur over de bergen zien kronkelen. Het stuk dat wij liepen ging meestal omlaag, dus dat scheelde een hoop, zeker aangezien het soms erg steil ging. De meeste Chinezen kwamen ook van beneden, dus wij hadden nog enigszins ruimte, maar op smalle stukken willen ze meestal met 3 dik naar boven, waarnaast er nog slechts een persoon naar beneden kan lopen. Ook bij smalle doorgangen en poortjes schieten ze vaak nog even voor je, haasten, haasten, haasten. Opvallend is wel dat veel ouderen de Muur beklimmen en ze op ons zeer fit overkomen.

Beneden aangekomen konden we doorlopen naar een ander stuk Muur waar het minder druk was. Hierbij moest flink geklommen worden, maar dit was het meer dan waard. Een schitterend uitzicht, zonder al te veel anderen en een goede kijk op de drukte aan de 'overkant'. Een eind verderop keek je over een stuk muur dat nog in originele (vervallen) staat was. Helaas waren we te moe om nog verder te gaan en daar een kijkje te nemen.

Toen overkwam ons iets heel interessants. In China is het gebruikelijk dat bussen van een bepaalde lijn stoppen op een eigen vak en daarvoor vormt zich een enigszins nette rij mensen. Aangezien het erg druk was stond er een enorme rij mensen, maar er was een tijdlang geen bus te bekennen. Voor deze rij begon zich een “illegale” rij te vormen. Toen verscheen er een bus en brak er een chaos uit. De illegale rij vloog naar de bus, er kwamen nog een paar bussen die ook werden bestormd door mensen die net kwamen aanlopen. Diegenen die voor in de rij stonden en daar waarschijnlijk al heel lang stonden bleven daar staan. De bussen reden weg en iedereen in de rij stond er nog. Toen er meer bussen kwamen en hetzelfde zich weer herhaalde hebben wij het heft in eigen hand genomen en zijn wij uit de rij gegaan en de eerste beste bus ingevlogen. Het werd ons duidelijk dat hier het recht van de sterkste van toepassing was. Na ons een plek in de bus gevochten te hebben konden we de terugtocht aanvaarden. Na 2,5 uur hadden we Beijing gelukkig weer bereikt. Moe maar voldaan en het bed lag al opengeslagen voor ons klaar.

Vandaag hebben we het daarom maar heel rustig aangedaan. Door de wekker heengeslapen nog snel een ontbijt halen voordat er weer opgeruimd wordt, tot 9 uur ontbijten is ook echt tot 9 uur ontbijten. Daarna nog wat gelezen in de hotelkamer waarna we naar het 'Temple of Heaven' park geweest. Een groot park in Beijing gewijd aan het bidden voor een goede oogst. De ene muur van het park is recht (de aarde) de andere rond (de hemel) en binnenin zijn vier tempels, deze staan op een lijn en de keizer kwam voor de ceremonie. Ook hier waren weer grote groepen Chinezen te vinden, die eigenlijk alleen langs de tempels lopen, de rest van het park zien ze niet. In het park zijn ook nog een soort sportschool, een plaats vol me apparaten waar met name ouderen trainen. Ook werd er muziek gedraaid en daar stonden mensen uitbundig te dansen, toen ik het wilde filmen moest ik van een vrouw ook meedoen. Verder zaten mensen te kaarten en muziek te maken. Het is dus echt een park waar toeristen komen maar ook de 'gewone' Pekinees voor ontspanning.

Morgen is het weer tijd om de backpack te pakken en op te gaan naar de volgende plaats. Wel zijn we van plan voor vertrek nog naar het Zomerpaleis te gaan.

---