Botswana, terug naar Windhoek en dan richting huis!

---

---

Maandag 15-05-2017 21e vakantiedag



Vandaag beginnen we aan de terugreis naar Namibia en komt het einde van de reis toch aardig in zicht. We staan om 6.00 uur op, terwijl het nog donker is en Bert maakt een vuurtje voor koffiewater en we bakken een paar pannenkoeken als ontbijt. Alles kan op de bbq 😉 Daarna maar weer de boel inpakken, toilet maken en dergelijke tot we reisvaardig zijn. We checken uit en gaan dan op weg naar Ghanzi onze laatste bestemming in Botswana. In Maun proberen we nog wat pula's te pinnen, ik wilde in een stalletje nog een mooi tafelkleed scoren, maar helaas maandagochtend: de ATM's zijn leeg.



Dan maar op weg, we moesten eerst vanaf de camping het hobbel zandweggetje af, maar dan draaien we de asfaltweg de B3 op die we volgen tot Sehitwa en daar op de splitsing rijden we door naar Ghanzi verder op de B3, Het landschap is mooi, we zien nog regelmatig meertjes en poelen, vooral in het gedeelte waar we nog in de buurt van de Okavango delta rijden. Verder is de vegetatie wisselend open vlaktes en dan weer dicht struikgewas, maar de weg zelf is eentonig: een vrij rechte 2-baansweg.

Af en toe een dorpje, koeien of ezels die de weg oversteken en een enkele tegenligger zorgen voor afwisseling. We stoppen een enkele keer voor een sanitaire stop en de benen strekken. Verder rijden we de ruime 300 kilometer achterelkaar door.

In Ghanzi kijken we of er hier nog wat aan mooie kleden te koop is, maar helaas, dus rijden we de paar kilometer verder naar Thakadu camp. Gelukkig nog een stukje zandpad en een stuk rotspad, daar waren we wel weer aan toe na al dat asfalt. Ik moet nog even uitstappen om een wildhek open en dicht te doen, maar dan bereiken we na 3 kilometer de camping.



We checken er in en mogen dan zelf een plekje gaan uitzoeken.

We vinden de “giraffe campsite” dat lijkt ons wel een mooi plekje. De ondergrond is hier heel anders dan we tot nog toe hebben gehad, het is behoorlijk stenig en rondom ons staan allemaal lage struiken. Nadat we de tent hebben opgezet en even hebben gerelaxt wandelen we terug naar de receptie, annex bar en annex restaurant.

We installeren ons op een plekje op het terras met uitzicht op de poel. We hebben al wat springbokkies gezien onderweg naar het camp, maar nu is er even niets te zien, behalve veel duifjes.

We nemen een biertje en proberen met het matige wifi wat te bloggen en iets aan de foto’s te doen. Bloggen is geen succes, dus gaan we alvast foto’s selecteren die in het blog mogen.

We hebben inmiddels besloten om hier te gaan eten, er staat wel erg lekkere “game meat” op het menu!



Het wordt wel beduidend koeler nu, we zitten inmiddels op ruim 1700 meter hoogte en dan kunnen de avonden en nachten flink koud zijn.

We gaan op onze campsite dus maar iets warmers aantrekken, we houden ons ook alvast wat bezig met de rugzakken weer wat te reorganiseren en in te pakken.

Tegen de tijd dat de zon ondergaat, gaan we weer terug om te zien of er wat wild naar de poel wil komen, eerst blijft het bij vogels, maar na een poosje rondspeuren zien we ineens weerspiegelingen in het water en er komt uiteindelijk een koppeltje koedoes om water te drinken.



Vervolgens zitten we een poosje bij een kampvuurtje tot het tijd is om te gaan eten. We bestellen game kebab, een kebab met verschillende soorten wild als koedoe, springbok enzo, salade er bij (alleen was de sla op dus wordt het Griekse salade zonder sla), verder patatjes erbij. Smaken doet het uitstekend!

Het is intussen vrij laat geworden als we terug naar onze tent wandelen. We beginnen het best koud te krijgen, het wijntje om na te genieten nemen we nu maar mee de tent in, waar we alvast in de slaapzak kruipen om warm te worden. Ons laatste nachtje hoog en droog in onze daktent!







Dinsdag 16-05-2017 22e vakantiedag



We worden rond 6 uur wakker, de tent is voor het eerst vochtig van binnen door condens door de kou. Dit was de koudste nacht die we meegemaakt hebben. Snel maar een vuurtje gestookt voor koffie en een ontbijt maken. We ruimen alvast zoveel mogelijk op, maar laten de tent zo lang mogelijk uit zodat hij kan drogen. Maar dan klappen we hem toch voor de laatste keer in.



Rond 7.45 uur vertrekken we dan, richting Namibië en Windhoek. We hebben vandaag een lange tocht voor de boeg van 530 kilometer. We hobbelen het laatste stukje zandpad van deze vakantie en draaien dan de B3 op richting grens, na 39 kilometer komen we op een kruising en vanaf dat moment volgen we de Trans Khalagadi (=Kalahari) Highway, dit klinkt als een brede goede weg, maar ook nu is het een 2-baansweg, redelijk voorzien van de nodige potholes. De omgeving is wel wisselend, soms kaal dan weer begroeid. We zien de nodige inheems dorpjes en zoals op veel andere plekken, steken er regelmatig koeien de weg over.



Er zijn hier regelmatig wegwerkers bezig en mensen die gras maaien, je ziet dan tentjes staan, waar de mensen in overnachten: de afstanden zijn te groot om na het werk even naar huis te gaan!



Na zo’n dikke 200 kilometer rijden, bereiken we Mamuno, hier komen we bij de Khalagadi grenspost. Formuliertje invullen, nog maar weer een stempeltje in de paspoorten, een stuk niemandsland rijden, weer formuliertjes invullen, nog weer een stempel erbij in de pas, dan door naar een ander gebouw, nog maar een formulier wat Namibische dollars schuiven voor een Cross border bewijs voor de auto.



Bij een slagboom, krijgen we dan nog een controle en dan rijden we na slechts een ½ uurtje Namibië in. We hadden op minstens een uur gerekend en we hebben ons vergist in het tijdsverschil, ipv later is het vroeger in Namibië dan in Botswana.

We gaan dus veel eerder aankomen dan we dachten. We hebben nog ruim 300 kilometer te gaan en weer is het lange rechte einden 2 baansweg, de enige onderbreking is halverwege, een stadje waar we dwars doorheen rijden. Heel raar, je ziet op de weg naar het stadje amper verkeer en dan in het stadje is het ineens heel druk en levendig op straat. Het ziet er wel gezellig uit!



Verder is er weinig vermeldenswaardig over de rit, de omgeving blijft mooi, de weg saai. Uiteindelijk wordt het nog een beetje spannend als we Windhoek naderen en bij de afslag naar het vliegveld aankomen. Er staat een agent die een beetje richting kant wijst, we nemen aan dat hij bedoelt dat we wat meer aan de kant moeten rijden, maar dan komt hij met loeiende sirenes achter ons aan.

Hij snauwt: ik zei toch dat je moest stoppen. Nou sorry, dat hadden we niet begrepen, we moeten direct de auto in de berm neerzetten en we mogen niet verder. Hij rijdt weer terug en dan gebeurt er lange tijd niets: geen verkeer van beide kanten tot er na 15 à 30 minuten heel veel auto’s met zwaailichten langs komen geracet. Waarschijnlijk minister president himself die naar het vliegveld moet.



Wij blijven wachten op de agent, er is intussen al het nodige verkeer langsgekomen, maar we willen de man niet nog bozer maken, als hij langskomt dan gebaart hij dat we verder mogen. Gelukkig geen vette bekeuring wegens het negeren van zijn “aanwijzingen”.

Wel rijden we nu achter een vrachtwagen die ineens allemaal stukken ijzer en spanbanden verliest, we kunnen maar net aan veilig inhalen. Zo wordt het toch nog spannend op deze rit.

Maar we bereiken Windhoek veilig en gaan weer naar Vondelhof Guesthouse, waar we de eerste nacht ook waren. We krijgen nu een mooie kamer beneden, vlakbij het zwembad en terras. We laten meteen een reservering maken bij Joe’s Beerhouse voor vanavond en gaan dan nog een poosje in de zon zitten op het terras. Hier lukt het wel om een blog af te maken en rond te zenden.

We zoeken nog wat redelijk schone kleding op (het meeste is of erg stoffig of heeft vlekken), maar we kunnen nog wat opduiken.



Om 18.45 uur staat Sandos met zijn taxi voor de deur om ons naar het restaurant te brengen. We krijgen bij Joe’s een plekje in een ander deel van het restaurant en ook hier hangt en staat het vol met allerlei spullen reclameborden, opgezette dierenkoppen, flessen, wegwijzers, touwen, visnetten enz., enz., je kunt het zo gek niet bedenken of het staat er.

We bestellen gerookte koedoe en “Namib’s bushfire” verschillende soorten wild met groentes en fijne gefrituurde aardappelsliertjes. De “fire” komt van een alcoholisch drankje gestookt van een cactussoort, wat aan tafel in brand wordt gestoken.



We laten het ons goed smaken! Als toetje nemen we Dom Pedro: een soort milkshake achtig iets met een twist van Amarula erin. Errug lekker. Erbij hebben we een erg lekker Zuid-Afrikaanse wijn gedronken (van een wijnhuis waar we 2 jaar geleden een bezoek aan hebben gebracht)

We laten Sandos weer bellen, die ons terug naar Vondelhof brengt, waar we onze kamer gaan opzoeken.







Woensdag 17-05-2017 23e vakantiedag





Het was vannacht warmer om te slapen, zo onder een dik dekbed, al was het hier niet zo koud als afgelopen nacht. We zijn wel weer vroeg wakker en gaan dan maar een bakkie koffie maken. Beetje lezen nog en om 7.00 uur kunnen we gaan ontbijten, het voelt als luxe aan, dat we nu gewoon kunnen pakken wat we willen en het niet hoeven klaar te maken.

Na het ontbijt gaan we inpakken en installeren ons dan nog een poosje in de zon bij het zwembad, nog even wat bruin proberen op te doen. Maar om 10.00 uur gaan we dan toch uitchecken en vertrekken richting luchthaven. Het inleveren van de auto kost de nodige tijd, controles, bijtanken, papieren invullen. Maar alles wordt op een nette zorgvuldige manier door een heel aardige dame afgehandeld.

Daarna worden we door een busje naar de luchthaven gebracht. We moeten nog een uurtje wachten voor we kunnen inchecken en dan is het wachten op vertrek. Ik schaf nog wat souvenirtjes aan, de laatste centen moeten toch ook op



We vertrekken mooi op tijd en gaan eerst ongeveer 2 uur vliegen naar Luanda in Angola. Wij moeten aan boord blijven in afwachting van de nieuwe passagiers. Maar dan worden we door de gezagvoerder bijgepraat, we waren eerst naar een plekje gedirigeerd waar we niet konden blijven staan en moesten toen draaien om op een andere plek te komen, hierbij heeft iets de motor geraakt en deze heeft nu een beschadiging.

Er moeten foto’s worden verstuurd naar Amsterdam en daar moet worden beoordeeld hoe of wat. We krijgen af en toe een update, maar blijven lange tijd in onzekerheid wat er gaat gebeuren, kan er gerepareerd worden, kunnen we doorvliegen of moet er een ander vliegtuig komen?

Uiteindelijk 1 ½ uur na de geplande vertrektijd komt het verlossende woord, we mogen vertrekken! Maar dan duurt het nog een poos voor er bijgetankt, de catering er is en de ongeveer 150 passagiers die hiervandaan meevliegen ingestapt zijn. Kortom deze dag is voorbij voor we verder vliegen!



Donderdag 18-05-2017 24e vakantiedag




Tegen 0.30 uur vertrekken we dan eindelijk. Eenmaal in de lucht krijgen we een warme maaltijd geserveerd en hierna gaan we pogen een beetje te slapen: af en toe een poosje wegsuffen, wakker worden, weer een hazenslaapje enzovoort. Rond 6.00 uur geef ik het op, slapen lukt echt niet meer, ik ga nog maar een filmpje kijken om de tijd te doden.



Om 7.00 uur gaan de lichten weer aan en wordt er een ontbijtje geserveerd en al snel naderen we Nederland en wordt de daling in gezet. Tegen 8.45 uur landen we dan op de Zwanenburgbaan en zijn we terug in Nederland.

We moeten even wachten voor de douane en tot onze verbazing zien we onze backpacks al op de bagageband draaien: Dat ging een stuk sneller dan verwacht. Wim, onze ophaler komt tegen 10.30 uur, we hebben nog tijd over om een grote bak cappuccino te drinken (wel weer duidelijk Europese prijzen hier 😉

Ja, en dan is het nog een stukje rijden en komen we veilig en wel, na een fantastische vakantie weer thuis!

---