Dag4: Brownsberg

---

Vanmorgen moest ik vroeg uit de veren om op tijd te vertrekken naar Brownsberg. Ik was nog maar net uit het hotel en ik kon mijn Poncho al boven halen. Zo een regen, niet normaal. Aan een Russisch hotel werd ik opgepikt door het tourbusje. Allemaal één voor één fijne mensen en een enthousiaste gids. We stopten aan een wegrestaurantje en aten er een broodje als ontbijt. We kregen er ook het tragische nieuws dat de aluminiumfabriek over het restaurantje gisteren gesloten werd en er zo een 1600 mensen op straat terecht kwamen. Het aluminium was de laatste jaren te sterk gedaald op de markt en daarom was het niet meer rendabel. Dit was ook het geval met de goudmijnen. En dat hadden we geweten! Na een klein uurtje rijden kwamen we aan een wegblokkade met kwade werknemers van de goudmijn. Vele kregen gisteren een brief dat ze vandaag niet meer moesten komen werken. Zwaar protest natuurlijk! In Paramaribo zelf waren blijkbaar ook blokkades opgezet. Hier stonden we een dik anderhalf uur te wachten tot de blokkade weg kon. Dit had als gevolg dat we heel wat vertraging hadden, maar dat was geen probleem, we gingen gewoon wat later terug naar Paramaribo J . de laatste 13 km van de 130 reden we op een zandweg vol putten! We mochten van geluk spreken, want nog niet heel lang geleden was de rest geasfalteerd. Ik maakte filmpjes van de weg, maar die upload ik niet, dat zou te lang duren. Maar thuis laat ik graag zien wat ik bedoel J.

Helemaal wakkergeschud kwamen we aan bij de ‘receptie’ en van daar hadden we een prachtig zicht over het grootste (stuw)meer van Suriname. Er stond ook een boom met mooie vogels en vreemde vruchten.

Nadat we genoten hadden van het uitzicht, maakten we ons klaar om de jungle in te trekken. Drie uur lang wandelden we in het soms dichtbegroeide woud. We zagen onderweg een giftige slang, een pijlgifkikker en boshazen. Er liep ook ergens een jaguar rond, die de gids op zijn 9 jaar dienst nog maar 2 keer had gezien. Helaas maakten we er geen derde keer van.

Aangekomen aan de Leovallen, een waterval die normaal heel hard stroomt, maar door het droge weer nu een klein stroompje was, begon het opeens enorm te stortregenen! Ik had mijn poncho in het busje gelaten, dus al wat nog niet nat was van het zweten, was nu doordrenkt met regenwater. Gelukkig konden we even schuilen onder een inham bij de waterval, waar de gids een pompelmoes verdeelde onder de aanwezigen. Sfeer was er wel en het was een prachtige ervaring om op zo een magnifieke plek zo een zware regenbui mee te maken. Op de terugweg leerde onze gids ons vanalle zaken over de lokale fauna en flora. Wist je bijvoorbeeld dat lianen zoals we ze kennen in films, eigenlijk geen lianen zijn? Lianen groeien namelijk uit de grond en niet van bovenaan de boom.

Aangekomen aan de receptie, kregen we een geweldige middagmaaltijd voor onze neus die we allemaal met veel smaak opaten. (het was namelijk al 15u30). Daarna terug het busje in om terug te keren naar Paramaribo. Het was heel stil in de bus, want iedereen was uitgeput van de toch wel best zware wandeling door de jungle en dommelden dus bijgevolg allemaal in.

Iets later dan gepland kwam ik uiteindelijk aan bij Karen. Ze maakte macaroni met kaas en hesp en maakten ons snel klaar om naar de jaarbeurs te gaan samen met nog twee huisgenoten van haar. Vergelijkbaar met de handelsbeurs bij ons, maar dan ‘Surinaamser’. We kregen veel ‘alcoholische’ proevertjes, dus als we er nog langer hadden gebleven, hadden we nooit meer teruggeraakt J Het was allemaal wel heel lekker, op het light-bier na dan.

We moesten minstens 4 keer bellen vooraleer we uiteindelijk een taxi bij ons kregen, maar na een half uur wachten, waren we al lang blij dat we erin zaten. Tot natuurlijk, hoe kan het ook anders, hij stilviel op een rond punt omdat zijn benzine op was. Welkom in Suriname :p Gelukkig kon een collega ons veilig terugbrengen naar het huis en kon ik van daaruit dan weer verder naar mijn hotel. Ik babbelde nog even met enkele hotelgasten en besloot mijn toch wel erg vermoeiende, gevulde, maar geweldige dag af te sluiten met een zwemmeke in het zwembad. Zaaalig was dat! Net mijn rugzak voor de komende 2 dagen gemaakt, want morgen ga ik op tweedaagse naar Bigipan en Nickerie terwijl Karen nog 2 dagen stage doet. Ze hebben mij een relaxtrip beloofd en ik hoop dat ze gelijk hebben, want ik kan het gebruiken!



Zonnige groetjes uit het verre Suriname.



Rick.

---

Comments

[Werner De Vree]

Tarzan ...
goh, een dag vol happenings blijkbaar alweer. Dus ook in Suriname daling van de werkelijkloosheid, erg. Waar gaat dat stoppen. Schoon fotos, een ander continent is toch een beetje "raar" (dieren, gewoonten, vruchten ...). Ik kijk ook voortaan heel anders naar tarzan. Met "lianen" zou die dus gewoon op zijn smikkel vallen als ik het goed begrijp? Wel ferm om "een kijkje" te krijgen in zon ver land. Brengt gerust wat warmte mee naar hier Rick, t is hier momenteel wel schoon maar t mag wat graadjes hoger op den thermometer ... Geniet ervan jong!