Advertisement
Published: September 20th 2013
Edit Blog Post
Vandaag kregen we voor het eerst van Bruce een keuze in wat we wilden doen: het officiële programma hield in een bezoek brengen aan de Glen Canyon Dam, een grote maar verder niet heel bijzondere dam aan de Colorado rivier (blijkbaar paste de nog grotere en veel beroemdere Hoover Dam in de buurt van Las Vegas niet meer in het programma en moest dit als alternatief dienen). Als andere optie had Bruce een adresje voor een toer van de Antelope Slot Canyon, volgens de reisgidsen een droom voor elke fotograaf. Dit moesten we dan zelf regelen maar die keuze was voor met name Marloes, Ron, Corien en ik snel gemaakt en drie anderen gingen ook mee.
Helaas had Bruce niet vooruit gepland en bleek het agentschap die dit zou moeten verzorgen geen plek meer te hebben; na korte tijd op een wachtlijst te zijn gezet werden we er zonder pardon weggestuurd (een probleem wat de andere groep overigens ook overkwam want de Dam toer zat ook vol). We hebben het toen bij een andere organisatie geprobeerd, die in de Lonely Planet hoog aanbevolen werd. Deze zat ook vol, maar hier maakte de Lonely Planet z'n reputatie maar weer eens waar: in plaats
van ons simpelweg weg te sturen, deed dit agentschap (Chief Tsotsie's Tours) hun uiterste best om ons alsnog van dienst te zijn. Ze hielpen ons met het zoeken naar andere vertrektijden, andere agentschappen en toen dat allemaal niet werkte (Bruce had een strak programma dus we hadden maar een heel beperkt tijdslot) wisten ze zowaar een extra gids en wagen voor ons op te trommelen om ons zevenen een privérit naar de Antelope Canyon te bezorgen.
Dit was een hele bijzondere ervaring. De Antelope Slot Canyon is een korte, zeer smalle kloof (tussen de 3 meter en 30 centimeter breed, niet veel meer dan 500 meter lang) waar wind en water hele vreemde ronde vormen aan de rotsen hebben gegeven met aparte lijnenpatronen, en waar het daglicht slechts hier en daar weet door te dringen. Dit creëert een werkelijk onaards samenspel van licht en schaduw, van vorm en textuur. Dit is met name door de speling van het licht (nu eens kijk je recht naar een strak-blauwe lucht boven je, dan zit je in een diepe schaduw) heel moeilijk om goed te fotograferen, maar we hebben het ruim een uur lang mogen proberen en je vind de beste van mijn pogingen
onderaan op de pagina. Helaas was het hier wel verschikkelijk druk, er werden honderden toeristen als een lopende band door de canyon heengesleurd, maar het zeer bijzondere landschap maakte dit meer dan de moeite waard.
Eenmaal weer terug bij de rest van de groep zijn we op weg gegaan naar de alombekende Grand Canyon. Dit was nog een paar uur rijden, waarna we bij de Watch Tower in het oosten van het gigantische park aan de zuidkant van de Canyon konden genieten van een heel bijzonder landschap: 700 meter onder ons strekte zich de Colorado rivier uit en daaromheen bevond zich een zeer steile vallei waar afgezien van wat trails geen teken van menselijke beschaving was te bekennen. Na korte tijd met Marloes de Watch Tower bezichtigd te hebben en de verplichte foto's te hebben gemaakt, heb ik (samen met Marloes, Bruce en nog een medereiziger) lange tijd simpelweg op een rustig plekje aan de rand van de Canyon gezeten en genoten van het serene landschap.
Daarna zijn we doorgereden naar ons hotel: we hebben morgen de hele dag nog bij de Grand Canyon. Het hotel ligt enkele tientallen kilometers ten zuiden van de kloof, in het stadje Williams, dat nog een
echt 'small town USA' gevoel heeft en aan de befaamde Route 66 ligt (die we de komende dagen voor een groot deel zullen volgen). Het centrum, waar we met z'n allen hebben gegeten, was werkelijk bezaaid met verwijzingen naar Route 66, van de namen, etalages en inrichting van de winkels, café's en restaurants, de grafiti aan de muren, verkeersborden, etc. Er zaten de nodige restaurantjes, een aantal met live muziek, en veel soevenirsshops waar allerlei Route 66 memorabelia en andere stereotype Amerikaanse hebbedingetjes gekocht konden worden. Met onze magen en tassen goed gevuld bracht Bruce ons aan het eind van de avond terug naar het hotel.
Advertisement
Tot: 0.066s; Tpl: 0.012s; cc: 10; qc: 47; dbt: 0.0433s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
Gerry
non-member comment
antelope
Wouter, waanzinnig mooi die foto's van Antelope. Wat zijn die goed gelukt! Ik heb Cameron Trading Post opgezocht en volgens mij zijn wij daar ook geweest. Veel kippenvelmomenten bij GC? Ben benieuwd naar de rest van de trip, maar we gaan er, voordat ik kan verder lezen, ook 2 weken tussenuit! Groet en geniet, Gerry