Heenreis, Santiago en Volcan Osorno

---

We vertrekken pas om half acht ‘s avonds met Iberia richting Madrid, een vluchtje van maar twee uur. Het vliegveld van Madrid is bijna helemaal uitgestorven, er gaan alleen nog wat langeafstandsvluchten naar Zuid-Amerika toe. Eenmaal bij de gate kunnen we nog een half uur zitten voordat we aan boord gaan van de A340-600 van Iberia. We zitten op een tweezits aan het gangpad, een stoelconfiguratie die niet veel meer voorkomt (het is nu voornamelijk 3-3-3). Ondanks dat we net na middernacht vertrekken krijgen we eenmaal op kruishoogte een diner geserveerd, couscous salade, pasta en een kersentaartje. De vlucht naar Santiago duurt 13 uur, dus we hopen toch nog wat te kunnen slapen. De stoelen zitten niet echt heel lekker, ze zijn vooral hard, maar toch kunnen we nog wat slaap pakken. Via de Afrikaanse kust, Brazilië en Uruguay zien we de zon opgaan boven Argentinië. We krijgen ontbijt geserveerd en zetten vervolgens de daling in als we de Andes naderen. Dit is een van de meest spectaculaire dalingen die we ooit hebben meegemaakt. We passeren de ene na de andere vulkaan, sommige bijna 7000 meter hoog. Dit samen met de laagstaande zon levert schitterende vergezichten op. Een half uur later staan we in Santiago op de grond.



We zijn gelukkig een grote massa mensen voor bij de immigratie en douane en binnen een uur zitten we in de bus naar het centrum, een rit van een half uur. Het is druk op de weg, maar doordat stoplichten goed staan afgesteld stroomt alles goed door. We passeren een mix van sterk verpauperde wijken en nieuwbouwflats en shoppingmalls. Eenmaal in het centrum nemen we de metro tot aan het hotel. We zijn een paar uur eerder dan de inchecktijd, en dat is voor de receptioniste een probleem. Ze hebben wel een kamer, maar daar moet je voor bijbetalen. We hebben dit nog niet eerder meegemaakt. We besluiten de bagage af te geven en de stad in te gaan om geld te regelen en een simkaart te kopen. De banken in dit deel van de wereld rekenen hele hoge tarieven (tot $9 dollar) per keer dat je geld opneemt. Gelukkig is er nog een bank in Chili die dit niet doet, en een van de twee filialen zit vlakbij, dus daar slaan we een voorraad geld in voor de komende tijd. Ook willen we een lokale simkaart kopen voor noodgevallen onderweg, daar waar bereik is tenminste. Makkelijk is dit ook niet, want door een nieuwe wet moeten alle telefoons worden geregistreerd, en dit kan maar op een aantal plaatsen. We hebben ook op internet gelezen dat deze maatregel is opgeschort, omdat het toch wel omslachtig blijkt te zijn. Na veel navragen weet niemand ergens van, maar krijgen we wel een simkaart aan de praat. Verder is er eigenlijk niet heel veel bijzonders te zien in Santiago, het is ontzettend druk met mensen en er hangt een dikke smoglaag. Het is ondertussen tijd om in te checken en we kunnen eindelijk douchen. De rest van de dag rusten we uit.



De volgende ochtend kunnen we nog net het ontbijt meepakken dat om half zeven begint en gaan weer terug naar het vliegveld. Het is hier nog steeds zomertijd (tot eind mei) en de zon gaat dan ook pas om 8.15 uur op. Tegen die tijd zijn we al door de security heen en wachten we totdat we aan boord kunnen van de Sky Airlines A319 naar Puerto Montt. We zitten helemaal achterin het vliegtuig en kunnen alleen uit het raam van de rij voor ons wat zien. De vlucht duurt anderhalf uur en we zien vele vulkaantoppen voorbij gaan. In Puerto Montt maken we een mooie approach over de baai met daarachter de besneeuwde Andes. Niet veel later hebben we de bagage en ook de autopapieren. We moeten geen rijbewijs laten zien, en de borg die wordt gereserveerd is maar een kwart van wat het moet zijn. Vreemd, maar we hebben er geen problemen mee. We hebben een felrode Nissan N300 pickup truck van 3/4 jaar oud, dus we zijn erg blij.



In Puerto Montt stoppen we bij de Lider, een keten van het Amerikaanse Wal-Mart, waar je net als daar alles kan krijgen. We slaan wat boodschappen in om de komende tijd door te brengen. De keus is enorm, maar we merken wel dat de prijzen een stuk hoger liggen dan in Nederland. Zelf koken heeft eigenlijk geen zin, zeker gezien de vleesprijzen. We kopen ook een paar kampeerspullen voor de nood, mochten we een keer ergens stranden, dan zijn we toch voorbereid. De temperaturen zijn ‘s nachts niet aangenaam genoeg (0-5 graden) om echt te kunnen kamperen. In Puerto Montt is het verkeer druk en chaotisch en we zetten koers noordwaarts over de snelweg. Bij Puerto Varas gaan we eraf en volgen de oevers van het Lago Llanguihue oostwaarts. Officieel mag je buiten de bebouwde kom 120, maar we zien af en toe een bordje 70 staan, dus wat het nu echt is weten we nog steeds niet. Er staan ontzettend veel hotelletjes en cabanas (vakantiehuisjes/appartementen) langs de weg, waarvan de meeste dicht zijn omdat het seizoen met Pasen voorbij is. Het is erg groen, we passeren net als in Nieuw-Zeeland, vele reusachtige bomen. Aan de andere kant van het meer doemt Volcan Osorno op, die wat vorm betreft veel weg heeft van Mount-Fuji. Er is al wat sneeuw gevallen, dus dat maakt het plaatje compleet. Bij een uitzichtpunt eten we een broodje zalm. De eigenaar vertelt dat de zalm op een speciale manier gerookt wordt, waardoor het lijkt alsof deze nog rauw is. We slapen die nacht in een appartement in het bos aan de voet van de vulkaan Calbuco, die in 2008 nog is uitgebarsten. Beneden is er een zitgedeelte en boven een loft met het bed. We kunnen ‘s middags op het balkon nog genieten van de zon die nog veel kracht heeft. De nachten zijn al koud, dus als het donker wordt stoken we een vuurtje in de kachel. Dit is in Chili (m.u.v. de stad) de enige manier om je huis warm te houden.



De volgend rijden we het Parque Nacional Vicente Perez Rosalez in en beginnen we aan de klimming van Volcan Osorno. De weg voert eerst door een regenwoud, waarna we steeds meer worden getrakteerd op een schitterend uitzicht over de vele bergen in de omgeving. De bomen maken plaats voor kale vulkaankraters. Deze hebben ervoor gezorgd dat Osorno zijn top nog nooit heeft opgeblazen, vandaar zijn mooie vorm. Eenmaal op 1200 meter komen we aan bij het skicentrum, waar we de eerste van de dag zijn. Helaas doet ‘s ochtends alleen de eerste stoeltjeslift het, dus die nemen we naar 1400 meter. Hier ligt ongeveer de sneeuwgrens, skiën is ook nog niet mogelijk. Eenmaal boven klimmen we een van de vulkaankraters op en hebben daar een mooi uitzicht over alle besneeuwde toppen en het meer waar Osorno aan ligt, zelfs tot in Argentinië. Het is wel winderig en dus erg koud, we zijn blij met onze thermokleding. Er gieren wat wolken rond de top en de hellingen van de vulkaan zijn bezaaid met gletsjers. Hierna gaan we weer naar beneden en rijden naar de Saltos de Petrohue. Hier stroomt het water van een rivier met veel kracht door smalle doorgangen in het basalt, dat ooit door een uitbarsting is gedeponeerd.



We vervolgen onze weg, welke na een tijdje onverhard wordt. We bereiken een zeearm en volgen deze al hobbelend, genietend van het uitzicht over de vele bergen en vulkanen. We zijn blij met onze pick-up, die toch wat soepeler over een weg als deze gaat dan een kleinere auto. In Cochamo stoppen we om wat te eten, we moeten lang wachten, maar worden uiteindelijk beloond met een lekkere maaltijd. Hierna is het nog 80 kilometer naar de eindbestemming Contao. De weg is af en toe verhard, waardoor we dan ook wat sneller kunnen rijden. Af en toe gaan we over een gammel bruggetje, in het water van de fjord liggen overal viskwekerijen. We zijn blij als we in Contao aankomen, waar we een kamer hebben gereserveerd in een simpel pension. De eigenaresse weet nergens van, maar gelukkig zijn we de enige gasten en kunnen we een kamer uitzoeken. Ook hier steken we de kachel aan, waardoor het al snel aangenaam is. Morgen gaan we verder over de Carretera Austral, de weg die door Pinochet is aangelegd om het zuiden te ontsluiten en nemen we een veerboot die onderdeel van de weg is.

---

Comments

[Mies wiskerke]

Wat een schitterende vergezichten. Ik wist niet dat er zoveel vulkanen waren. Veel plezier verder en hopelijk geen lekke band meer.

[Loek]

Dat is snel
Zit met Turbo jullie verslag te lezen. Zuid-West schrijft blijkbaar wat makkelijker dan Zuid-Oost. Zorg dat je voor de kou met de pinguins weer veilig in het Noorden bent.

[rob huigsloot]

ziet er erg mooi uit gaaf zeg ik wacht op de volgende blog heel veel plezier gr rob