El Chalten en El Calafate: wandelen, sneeuw en gletsjers

---

---

Na een bewogen nacht in het hotel in Los Horquetas gaan we weer op weg. Het eerste stuk weg is kaarsrecht en we kunnen lekker doorrijden. Daarna snijden we een stuk af over een onverharde weg (70km), waar helemaal geen verkeer is. We passeren alleen een vrachtwagen met een enorme houten kist, die hebben we al eerder gezien. Wat erin zit, een dinosaurus, een olifant, we weten het niet. We rijden over kale heuvels en langs kleine meertjes, er zijn wel veel guanaco’s en struisvogels langs de kant. De struisvogels blijven soms dom voor de auto uithollen, wild slaand met hun vleugels.Af en toe passeren we een estancia, een grote boerderij, maar verder woont hier niemand. Als we weer op de hoofdweg komen houdt het asfalt al snel weer op en rijden we nog 72 kilometer onverhard verder, toch kunnen we hier ook goed snelheid maken. We hebben het al eerder gehad over de gevaren van dieren langs de weg, maar de weg zelf is dat soms ook. Vaak komen we een bord Zona de Bachas tegen, dat is een teken dat er gaten in het asfalt zitten. En die zijn soms behoorlijk groot. Je ziet ze ook niet altijd aankomen, dus al zigzaggend vinden we dan onze weg. Wat auto’s betreft is er een grote tegenstelling tussen Chili en Argentinië. Zo zie je in Chili vooral grote auto’s rijden, met name veel pick-ups. Ook rijden er daar veel Chinese auto’s rond. In Argentinië zie je veel meer kleinere auto’s uit Europa, waaronder nog veel oude Renault’s van 30-40 jaar oud.



Na het lange stuk onverhard komen we op een stuk nieuwer asfalt. In Tres Lagos stoppen we bij de bakker om wat brood en pasteitjes te kopen. In Chili zie je vooral kleine, ronde broodjes. Hier in Argentinië vooral stokbrood en harde puntjes. Ook hebben ze hier veel soorten zoete broodjes van bladerdeeg met crèmevulling. We stoppen even voor de lunch en rijden dan nog 130 kilometer verder naar El Chalten, het grote Lago Viedma volgend. We rijden recht op de bergen van de Andes af, welke steeds groter worden en deels in de wolken verscholen zitten. Tussen de bergen door komt een van de grootste gletsjers van Argentinië tussen de bergen door gestroomd. In El Chalten hebben we een cabana (blokhut) gereserveerd. Het dorp ligt in een vallei tegen het Parque Nacional Los Glaciares aan geplakt, en is de uitvalbasis voor vele wandelingen van 1-20 kilometer. Sommigen gaan zelfs een hele week het ijsveld aan de andere kant van de bergen op. Wij rijden nog een stukje verder, waar een rivier door een vallei meandert. We doen een korte wandeling naar de Chorillo de Salto, een waterval welke 30 meter naar beneden valt. Ook hier zijn de bomen prachtig geel, oranje en rood gekleurd. We hebben nog niet zoveel toeristen als hier gezien, in de hoofdstraat lopen tientallen mensen met backpacks op van en naar hun hostel of hotel. ‘s Avonds steekt er een harde wind op en als we in bed liggen lijkt het wel alsof het dak er wordt afgeblazen.



Ontbijt is in Argentinië vaak inbegrepen, maar altijd hetzelfde. Wit brood, yoghurt, soms wat ham of kaas als je geluk hebt, jam en koffie en thee. Na een aantal dagen komt het je neus wel uit. De volgende dag zien we het weer even aan, maar besluiten toch te gaan wandelen, 18 kilometer in totaal naar een gletsjer die uitkomt in een meer. Het eerste stuk gaat erg steil omhoog de heuvel op en heuvel af, waarna we op en uitzichtpunt over de hoogste pieken komen. Deze zijn deels in de wolken gehuld. Voor ons ligt een brede vallei met daarachter het bergmassief waar de gletsjer zich een weg naar beneden baant. Er was regen voorspelt, maar het blijft gelukkig droog. Boven ons zien we tweemaal een condor cirkelen, het blijft een speciaal gezicht om de grote roofvogel te zien. Het wandelpad is goed begaanbaar, al moeten we soms wat om de plassen heenlopen. Alle bomen en struiken staan hier ook in vuur en vlam. We volgen een tijd de rivier die uit het meer komt en moeten dan nog door de puinzooi die ooit door de gletsjer is achtergelaten. Eenmaal boven zien we dat er twee gletsjers samenkomen in het meer met grijsblauw water. Af en toe zijn de scherpe pieken van Cerro Torre (3100 meter) zichtbaar. Als we terug wandelen zien we dat het zicht achter ons erg is verslechterd, dus we zijn op het juiste moment gaan wandelen. Af en toe zien we andere wandelaars, sommigen bepakt met tent en al om de nacht bij het meer door te brengen. Vooral de laatste 2 kilometer terug zijn erg zwaar, we hebben ook nog nooit zo ver gewandeld. We trakteren ons in het dorp op een enorme hamburger en gaan moe naar bed.



‘s Nachts steekt er weer een harde wind op en regent het een deel van de nacht flink, wat wel opeens ophoudt. De volgende ochtend wordt het ophouden van de regen duidelijk, want er is een pak sneeuw gevallen. Blij verrast ontbijten we snel en gaan dan een eindje rijden om foto’s van de omgeving te maken. Robbert wil nog een wandeling maken van 8 kilometer en wordt aan het begin daarvan afgezet. De eerste kilometer gaat het al zigzaggend veel omhoog, zwaar voor de nog vermoeide benen van gisteren. Rechts heb je een mooi uitzicht over een vallei waar mist tussen de besneeuwde bergen hangt. Even later loopt het pad door het bos, waar het flink drupt door de dooi. De combinatie van herfstkleuren en sneeuw is simpelweg prachtig. Na vier kilometer kom je uit bij het grote Laguna Capri. Het is windstil, dus de bergen weerspiegelen mooi in het water. Monte Fitz Roy (3300 meter) komt af en toe tevoorschijn uit de wolken. De besneeuwde bomen maken het plaatje compleet. Ik zoek een rustig plekje om te lunchen en zie daar verder niemand passeren. Na de lunch loop ik weer terug naar beneden en terug naar de cabana. Later die middag is alle sneeuw in het dal verdwenen. We gaan nog even het dorp in en vinden twee langgekoesterde items, een gasfles die op de brander past die we al eerder hebben gekocht en jawel, ook een wegenkaart uit 2011 die overal wordt verkocht. Nieuwer hebben we daarna ook niet gezien, alle wegen blijven hier toch hetzelfde, alleen wordt er soms wat onverhards geasfalteerd.



De volgende dag rijden we naar El Calafate toe, een rit van slechts 220 kilometer over de Patagonische steppe. El Calafate ligt aan Lago Argentino, het grootste meer van Argentinië en wordt gevoed door de vele gletsjers van het ijsveld op de grens met Chili. Dit ijsveld is zo groot als 40% van Nederland. We hebben een onderkomen geboekt bij een oude dame, die vijf kamers heeft die uitkijken over het meer. Het is aangenaam warm vandaag en we genieten van de zon op de veranda. Bij de La Anonima (grote supermarktketen) doen we wat boodschappen en we rijden vervolgens naar de Laguna Nimez waar een groep roze flamingo’s woont. In de stad is het druk met toeristen, waar we bij Wolly’s Burgers een grote hamburger eten en nog wat in de souvenirwinkels kijken. We willen ook nog postzegels kopen en krijgen dan een grote shock te verduren. Een postzegel voor het buitenland kost namelijk 95 Peso, dat is omgerekend maar liefst 3.80 Euro. We weten dat er een torenhoge inflatie is in Argentinië, maar dit slaat nergens op, dus dan maar geen kaartjes versturen.



De volgende ochtend is het grijs en regenachtig, we hebben een boottocht geboekt over het Lago Argentino om twee gletsjers te bekijken. De haven ligt op 60 kilometer van El Calafate. We zijn een van de eersten die arriveren en moeten nog even wachten voordat we aan boord kunnen. Na ons worden verschillende bussen uitgeladen van georganiseerde tours. De boot heeft twee dekken, wij gaan boven zitten. Het duurt nog een uur voordat we vertrekken, de kapitein is laat. Het giet van de regen, maar ja, we moeten het ermee doen. Na iets meer dan een uur varen tussen de bergen door komen we bij de eerste ijsbergen, die van de Uppsala gletsjer zijn afgebroken. Sommige zijn klein, andere wel tien meter hoog en minstens dubbel zo breed. En dan te bedenken dat maar 15% boven water uitsteekt. Van de gletsjer zelf is niets te zien door het meer, maar om een indruk te geven, hij is 60 kilometer lang, maar ook hier smelten de gletsjers snel. Een bijkomstigheid van het slechte weer is dat het ijs er blauw uitziet, dit is een eigenschap van de ijskristallen in de schaduw. Bij zonnig weer is het ijs dus witter. We stoppen bij enkele grote ijsschotsen, waarbij de Argentijnen allemaal door een professionele fotograaf in de gekste posities op de foto worden gezet, welke ze later kunnen kopen. Hierna zetten we koers naar de Speggazini gletsjer, welke aan het eind van een fjord uit de bergen het meer in stroomt. Deze gletsjer is 60 meter hoog en het is indrukwekkend om er dichtbij onderdoor te varen. Hierna varen we nog anderhalf uur terug naar Puerto Bandera.



We rijden nog 40 kilometer door naar de Perito Moreno gletsjer, welke symbool staat voor Argentijns Patagonië (en terecht). Deze gletsjer van 70 meter hoog, 5 kilometer breed en 30 kilometer lang is een van de weinige gletsjers ter wereld waar je zo naartoe kunt rijden. Bijzonder is ook dat de Perito Moreno constant is gedurende de laatste eeuwen en niet afsmelt. Af en toe vallen er enorme stukken af, zo was dit vorige maand nog op het nieuws in Nederland. De gletsjer schuift regelmatig tegen het land aan en door de druk stort er dan gemiddeld elke vier jaar een groot stuk af. Het zicht is nog steeds niet heel goed, maar je kunt wel een groot deel van de enorme ijsmassa zien. Voor de gletsjer drijven inderdaad grote stukken ijs in het meer. We horen ook af en toe een knal, waarna er een stukje in het water valt. Ook hier is het ijs door het grijze weer mooi blauw getint. Er zijn verschillende uitzichtpunten en hoe verder je naar beneden komt, hoe imposanter de Perito Moreno wordt. Het is al tegen het eind van de middag en we rijden terug naar El Calafate, waar we in een restaurant genieten van een rib-eye steak voor twee. Argentinië staat bekend om zijn goede vlees en dat is terecht.



Morgen gaan we de grens weer over naar het Torres del Paine park in Chili en daarna maken we een omweg via Vuurland om de enige kolonie koningspinguïns te bekijken.

---

Comments

[fred copier]

rerito moreno glacier,
what a nice pictures from the glaciers ! it also struck me that there are hardly people to be seen .