Het laatste van het Zuid-Eiland was nog meer dan de moeite waard!

---

Donderdag 10 April 2014:



Als ik ontwaak is iedereen al naar het werk of school. Ik maak me langzaam klaar om naar de stad te rijden. Als ik goed en wel vertrokken ben, realiseer ik me dat ik men helm niet bij heb. Dus ik ga terug en de regen heeft de oprit zeer glad gemaakt waardoor ik een slipper doe en tegen de grond smak. Het valt goed mee. Bij poging 2 geraak ik wel in het centrum. Ik ga naar cyclingtrading maar degene waar ik mee gemaild heb, is er even niet. Ik ga in de Warehouse ene extra gaspatroon kopen en dan ga ik naar Harvey Norman, een elektro zaak. Ik kijk even naar de fototoestellen en ga dan op zoek naar een universele batterijlader op USB. De betrefende winkel heeft het niet. Als ik de winkel verlaat, zegt de dame héél autoritair dat ze in men tas wil zien. Met veel vertoon laad ik die uit waarop ze al snel zeggen dat het in orde is. Ik doe een zonde en ga langs McDonalds. Dan ga ik terug naar de fietsenwinkel waar de persoon in kwestie terug is. Het is er echter druk en ze vragne om later terug te komen. Als ik zeg dat ik de crank er zelf eraf kan halen, is het een ander verhaal. De uitbater vergelijkt en gaat in zijn magazijn en na het 2de exemplaar is het raak, identiek aan wat ik heb. Ik ben dus gesteld. Ik ga terug naar de elektrozaak waar ik een bijna identiek toestel koop als men huidige. Ik zal me later wel eens verdiepen in een professioneler. Ik vat de tocht terug aan naar men gastgezin. Ik kan nog even aan de fiets sleutelen voor we eten. Ik zet de tandbladen van het oude over zodat ik geen mix van oude en nieuwe dingen krijg.



Vrijdag 11 April 2014:



In de morgend werk ik verder aan de fiets. Ik ga de ketting nog eens te lijf met ontvetter en stel de remmen wat bij. Ik spoel hem ook wat proper maar ik betwijfel of dit zin heeft met het aanhoudende regenweer. Ik ga ook door men spullen en sorteer wat dingen uit om naar Auckland te sturen zoals men benzinefles die ik al 5 maanden meesleur maar nog niet gebruikt heb doordat ik overal gas vind. Ik ga nog naar de supermarkt want 's avonds gaat de fiets achterop de auto en rijden we nar Hamner. Ik heb dit stuk al gefietst toen ik de Lewis Pass deed en aangezin men gastgezin die richting uit moet, rijd ik graag mee. Dit bespaart me 2 dagen door een landschap dat ik al gezien heb en waarvan het eerste deel grotendeels door de stad loopt. Het is na 21u dat we in Hamner zijn en we slapen in het huis van Grum, degene die me in contact bracht met Craig en Rebekah. Ik slaap op zijn bureau waar ik er in slaag om wat internet af te tappen.



Zaterdag 12 April 2014:



Craig, Rekeka en Jennifer zijn vroeg op pad want er is een mountainbike-race. Ohja en het regent nog steeds. Ik doe het rustig aan en tegen de middag verlaat ik de woonst. In het dorp informeer ik me, en ga nog wa internetten in de bib. Ik doe inkopen en ga dan naar de jeugdherberg. Ik ben vandaag nog niet klaar voor de trip. De trip van de komende dagen is 200km over gravel en enkele steile wegen langs de hoogste boerderij van NZ. Hier is niets van voorzieningen en dan ben ik volledig op mezelf aangewezen. De weersvoorspelling biedt weinig beterschap dus ik doe nog 1 dag uitstel bij. Morgen waag ik me aan de eerste etappe van dit woeste gebied.





Zondag 13 April 2014:



Ik geniet van de laatste momenten in men warme droge bed. Als de wekker gaat, is het tijd voor de realiteit., inpakken en de regen in. Ik skype nog even naar huis want dan ben ik voor 3 dagen afgesloten van de buitenwereld. Als ik buitenkom, regent het al of nog steeds. Ik heb men gesloten schoenen aan en daar ben ik blij om. Ik sla proviand in en doe dan ook maar de regenbroek en overschoenen aan. Anders zijn men schoenen in de kortste keer doorweekt. Het regent niet hard maar gemiezer. Ik rijd het dorp uit en krijg al snel een waarschuwing dat ik een backcountry weg betreed waar je je aan vanalle condities kan verwachten zoals sneeuw, ijs, landverschuivingen en rotsval. Voorlopig blijft het bij regen. Ik begin al snel te klimmen en al snel geraak ik oververhit. Ik moet wat laagjes kwijt en dan zweet ik me nog te pletter. Men jas plakt tegen men armen en men broek idem. Het is grijs en de zichtbaarheid is nihil, ik rijd letterlijk de wolken in. De gravelweg is op sommige stukjes pittig steil en ik moet stukjes duwen. Ik heb het ontzettend warm en men hete adem stoomt. Als een draak bries ik verder omhoog. Als er wat wolken minderen zie ik een muur van rotsen. Er spuiten 2 watervallen uit, wow! Ik zet de laatste etappe in naar de top. Jack's Pass 870m. Het serieuze werk van vandaag zit erop en ik kom terug op adem. Het is even droog dus ik eet wat maar ik heb niet echt honger. Maak dat mee! Eigenaardig genoeg is er best nog wel wat verkeer. Het landschap is ruig ne ik fiets vlak boven de rivier. Er kruist zelfs een klein riviertje de weg. Als er een jeep doorgaat lijkt deze best diep. Hmm, ik waag het erop en met grote vaart ga ik erdoor en ik sla er net in om de overkant te bereiken zonder natte voeten. Het is nog maar een klein stukje tot de eerste slaapplek. Ik heb maar 27km op de teller maar de volgende is nog eens 60km en om 19u sluiten de poorten. Ik ga me niet afjagen dus sla men kamp op bij het Archeon House. Een vroegere stopplaats voor reizigers op deze route. Alleen hadden die reizigers het beter dan ik nu want zij konden binnen slapen en ik buiten. Ik zie nog een schuur waar ik misschien kan slapen maar als ik binnen een stuk carcas van een dood dier zie hangen, zet ik de tent wel op. Het is nog best vroeg dus ik kijk een film en doe een dutje. 's avonds kook ik wat spaghettin maar het water geraakt maar moeilijk aan de kook. Men gaspatroon loopt ten einde. Ik hoor ook nog vanalle geritsel in de bosjes en het lijkt alser er iemand rondsluipt. Wat later zie ik een possum en hoor er ook eentje. We zullen er maar vanuit gaan dat dit de bron is. 's avonds zie ik zelfs even de maan maar de wolken verstoppen ze al snel terug. Er vallen terug een paar druppeltjes.



Maandag 14 April 2014:



Het is frisjes als ik ontwaak. Het regent niet en de tent is zelfs droog. Als ik aan het inpakken ben, krijg ik zelfs een streepje zon. Net voor men vertrek ontmoet ik de ranger nog die in de nabije hut verblijft en ontsnap ik er niet aan om men camping toeslag te betalen. Ik heb 60km voor de boeg met een aantal klimmen. Volgens de men info zou het langzaam stijgen met dan een steile klim. Niets is minder waar en al redelijk snel krijg ik een klim van +100m maar hij valt goed mee. De weg is niet altijd even goed, regelmatig hobbel ik over een wasbord. De ganse tijd word ik geconforteerd met een kopwind. Deze is ook best fris. De ganse vallei is verkleed in herfsttuniek. Daar waar er bomen staan, krijg ik een bont kleurenpanel. Onderweg kom ik enkele 4x4's tegen enalsook, 2 oldtimers. Raar om die hier tegen te komen. Ik kom de ranger van vanmorgen nog eens tegen en kort daarna word ik geconfronteerd met een rivier over de weg. Deze is wat breder als die van gisteren dus ik moet het niet riskeren van hier door te rijden want voor ik het weet heb ik natte voeten. Even de sandalen aan en erdoor, brrr frisjs. Als ik de zoveelste brug oversteek zie ik een weg de hoogte intoornen. En ja, die volg ik natuurlijk. Ik sla erin om een stukje omhoog te fietsen maar dan ben ik genoodzaakt te duwen. Bovenaan heb ik een goed overzicht over de vallei alvorens ik mag afdalen over de hobbelweg, volle vaart zit er dus niet in. Het is nog maar 5km tot men eindbestemming maar dit gaat met de nodige ups en downs zodat dit toch nog de nodige tijd vraagt. Ik kom bij Cob's Cottage of de Doc-camping. Er is ook een ranger of moet ik rangeres zeggen want het is een meisje. Na een praatje bezoek ik even de oude hut vooraleer ik de tent opzet. Ik begin direct water te koken om later te kunnen dringen. Men eerste gaspatroon is na 5 maanden eindelijk leeg, gelukkig heb ik nog een andere. Tegen ik goed en wel aan het avondmaal ben is het donker. Er zoeft nog één of aner insect rond men oren. Het is nog steeds droog en dat tegen alle verwahtingen in. 's avonds komt de maan tevoorschijn. Morgen is het 115km terug naar de beschaving. Als ik de rit van vandaag in beschouwing neem, zou het morgen wel is een héél lange dag kunnen worden.



Dinsdag 15 April 2014:



Ik wil niet opstaan om 7u maar ik moet wel want ik heb een zeer lange rit voor de boeg. Ik zie de Doc-ranger nog even en ik maan haar aan om volgend jaar ook op fietsvakantie te gaan. Hier gaan we dan. Het is droog, dat zit al snor. Het duurt echter niet lang voor ik begin te klimmen. Het is een continue van op en neer en de ene hoogteverschil is al wat hoger dan het ander. Na een 20-tal kilometer mag ik men eerste serieuze afdaling maken. Het duurt niet lang voor ik weer omhoog ga. De omgeving is weer buitengewoon. Ik kom wat jeeps en weer oldtimers tegen, iedereen zwaait. Na een afdaling van 300 is het middag en heb ik 40km gedaan. De gemiddelde snelheid ligt laag. De energie doet me goed want ik ben al best uitgeput. Met een gevulde maag rijd ik verder. Ik klim weer en zak vervolgens tot 300m, vanaf hier gaat het nog een laatste keer naar 500m. Het is eel lange zaagende klim. Vanaf nu daal ik flink af richting 120m . Het is iets na 17u en ik heb nog 25km te doen. Ik volg Tayler Pass road, de naam van de weg zegt al genoeg. Men ketting valt er nog eens af maar het is snel gefikst. Er stopt nog een auto om te vragen of alles in orde is. Het duurt niet lang of ik begin te klimmen en dit tot 350m/ Dit is pijnlijk na de lange afdaling. Om 17u55 gaat de zon onder dus ik rijd de nacht tegemoet. Ik check men licht, flikker-flua armband en ik bevestig ook nog men petzl op de fiets en laat hem zijwaarts schijnen om nog meer op te vallen. Tegen dat men klim ten einde is, is het goed donker. Ik zit in het bos en de bergen en er is niets of niemand in de omgeving. Het is best akelig en ik rijd goed door, gelukkig bergaf. Zoals meermaals vandaag, zijn er weer slechte stukken weg met wasbord dus ik stuiter deels naar beneden. Er zijn nog enkele kleine riviertjes ook. Men verlichting is goed. Ik ben blij dat ik asfalt raak en hier en daar zie je een lampje branden in een huis. Het is nog 10km naar Blenheim maar gelukkig is het meestal bergaf. De eerste auto in 25km passeert me. Aan de rand van het dorp/stad ben ik blij straatverlichting te zien. Ik eet snel iets voor ik de laatste 4km naar men warmshower hosts, Dennis en Sue doen. Laat aangekomen mag ik direct met de voeten onder tafel. En dat smaakt na 116km op de teller door intens terrein. De douche erna is bijzonder verfrissend na de 3d in de backcountry. Daarna volgt er een wasje van de muffende kleren. Het is laat als ik rustig kan neerzitten. Morgen blijf ik vermoedelijk nog hier.



Woensdag 16 Apil 2014:



Ik besluit nog een dagje in Blenheim te blijven en gelukkig gaan men gastvrouw/heer hiermee akkoord. Tegen de middag trek ik naar het centrum en men eerste top is de I-site of de toeristische dienst. Vervolgens ga ik op zoek naar olie voor men ketting. Bij de 2de fietsenmaker koop ik een busje soortige kruipolie. Ik zocht een spray maar dat lijkt niet gangbaar hier tenzij in een gigantisch formaat. Als lunch heb ik noedels in een Aziatische bar, oh dat smaakt. Dan bemerk ik dat men broek terug gescheurd is. En dit na men zorgvuldige naaiwerk! Na 9 jaar denk ik dat het versleten werk is. Bij Kathmandu zijn het solden en ik kijk even rond en pas een broek. Ik houd het nog even in beraad en als ik een kapper passeer, stap ik maar even binnen voor een korte snit. Het zijn nog klassieke stoelen en de man zorgt voor een vlot praatje. Kort gewiekt, stop ik bij cinema maar ik ben net te laat voor nog een film te zien die nog op men verlanglijstje stond. Ik ben een beetje uitgekeken in het centrum en doe inkopen en rijdt terug “huiswaarts” Als ik op een rontonde even het midden van het baanvak neem om te kunnen doordraaien, krijg ik allerlei vriendelijke woorden naar men hoofd geslingerd. Terug thuis moest ik normaal zelf voor men avondeten zorgen maar Sue en Dennis bestelen pizza en ik krijg ook een hapje. Misschien had de chocoladecake die ik bij had daar iets mee te maken, haha. 's moeten ze nog even het huis uit.



Donderdag 17 Juni 2014:



Hmm, het regent een pak buiten en er staat een stevige wind. Ik zie Dennis nog even voor hij naar het werkt trekt. Ik pak in en bedank Sue. De eerste top is de winkel. Een dame die aan de bloemenstand werkt, krijgt al direct medelijden en wil me een lift tot halverwege aanbieden. Ik bedankt vriendelijk aangezien ik nog droog en enthousiast ben. In het dorp haal ik toch nog even een nieuwe broek op, kwestie van nog iets te hebben als de andere in de was is. Iemand zegt nog dat ik beter de bus pak want dat de wind gevaarlijk is. Maar de wind zit voor 1 keer langs de goede kant dus ik ga ervoor. Ik rijd op de State Highway maar het verkeer valt mee. Het regent ondertussen weer goed. Op sommige plekken is de weg zelfs lichtjes ondergelopen. Tegen 13u ben ik in Picton. Ik ga naar de jeugdherberg maar deze is ondertussen vol. Ik begin aan een ronde langs andere hostels maar alles zit vol en het is nog maar middag. Ik snap er niets van. Ik probeer op een camping een hut te bemachtigen maar ook vol. Als ik uiteindelijk dan men tent wil zetten bij een ander camping kom ik 2 agenten tegen. Eentje herkent me vanop de Molesworth route. De nabij gelegen rivier staat zeer dik en hij zegt dat de kans groot is, dat het hier miserie wordt. Hij stuurt me naar een andere camping. Hier zijn ook geen hutten meer en het gras is gewoon een spons. De dame belt nog wat rond voor me maar dat brengt niet veel op. Ik blijf nog even aarzelend zitten en probeer nog iemand van warmshowers te pakken te krijgen maar zonder succes. Ik neem uiteindelijk een tentplek maar zet de tent nog niet op maar ga eerst wat in de keuken zitten. Ik zet men tassen binnen en er is toch wat water binnen geraakt hoor. In de mate van het mogelijke probeer ik het wat te drogen. Rond men tafel staat een grote plas. Tegen de avond loopt de keuken leeg en wordt het stilaan tijd om te gaan slapen. Ik zie het niet echt zitten om de tent op te zetten. Ik zag buiten nog een afdakje waar ik men matje kan leggen. Uiteindelijk besluit ik om me id zetel van de lounge te zetten en daar de nacht door te brengen.



Vrijdag 18 April 2014:



De nacht was lang en de zetel te klein. Tot 2 maal toe komt er 's nachts iemand in de keuken dus ik ben veel wakker geweest. Om 6u30 begint er een radio te spelen. En iets na 7u zie ik de campingeigenaar en die is héél verbaast dat ik daar nog steeds zit! Je had naar je tent moeten gaan zei hij maar voor de rest zwijgde hij maar het was overduidelijk dat het hem niet zinde. Ik pak maar snel in. Het weer is vandaag wat wisselvalliger met wat regen en dan droge periodes. Ik eerst aan de bib wat Wifi aftappen en dan ga ik naar het Edwin Fox museum. Het museum gaat over een Engels schip dat hier zijn laatste rustplek heeft gevonden. De geschiedenis wordt uit de doeken gedaan en dan kan je de restanten bezoeken, best een aardig stukje boot. Ik ga middageten kopen en als het buikje vol is, kan ik inchecken in de jeugdherberg. Oh luxe, een bed, warm en droog! Het is er eigenlijk redelijk kalm en dan zegt de dame dat er wegen zijn afgesloten door het noodweer en dat veel mensen er niet geraken. Ik hang alles een beetje open dat er wat lucht aan kan want er zit al een aardig geurtje aan men spullen. Ik ga terug naar het dorp en ga naar het Aquarium wat visjes kijken. Er zitten ook nog zeepaardjes, kreeften, schildpadden, vogels en reptielen. Dat was een leuke afwisseling. Dan boek ik me een watertaxi voor de dag erna om een stuk van de Queen Charlotte Track te wandelen. Duimen voor goed weer. Terug in de herberg is het tijd om te koken. 's avonds barst er nog een stevig onweer los met de nodige regen. Vanavond hoop ik wat bij te slapen.



Zaterdag 19 April 2014:



Men nachtrust deed uitermate goed na gisteren. Ik moet er echter al op tijd uit voor men trip naar de Queen Charlotte Sound en de wandeling. Vlug ontbijten, naar de winkel en dan naar de haven. Ik ben ruim op tijd en moet nog even wachten voor we aan boord kunnen. We vertrekken met gedruppel maar wat later klaart het op en kunnen we op het dek. Ik moet zeggen dat ik aangenaam verrast ben van hoe mooi het wel is in de sound. Rijk gevulde heuvels met veel groen, om het simpel te stellen. Het weer is nog zeer veranderlijk want mooi wolkenformaties geeft. Op een gegeven moment krijgen we zelfs een regenboog. Na nog een stop op een nabij gelegen eilandje gaan we aand land bij Ship's Cove. Dezelfde plek waar Kapitein Cook aan wal ging zoveel jaren geleden. Er is een monument ter ere van hem. De wandeling start hier en gaat direcht steil omhoog. Het noodweer van de voorbije dagen heeft het pad in een modder. Uiteraard was er iets verder een bankje maar ik zat bij de machtige rivier dus het doet me niet veel. Sommige stukken zijn zo modderig dat je van hier naar daar gaat, het lijkt wel een ijsbaan maar ik blijf recht. Onderweg zijn er regelmatig zichtjes op de verschillende baaien. De zon komt en gaat maar als ze er is, doet het deugd na al dat grijze weer. Net voor het eindpunt, Furneaux Lodge schieten er allemaal huisjes uit het bos langs het pad, het ene privé, het andere als vakantiehuis. Ik ben 45 minuten te vroeg, zoveel tijd had ik dus niet over. In de wachttijd kijk ik een film op de gsm. De ferry is laat en we moeten zeker een haf uur langer wachten. Het koelt ondertussen goed af. Als we aan het varen zijn, moet er eerst nog wat post bedeeld worden aan nabij gelegen huizen, de waterpostbode! Die heeft allesinds geen last van bijtende honden. Ondertussen begint het te schermeren want mooie beelden geeft. De camera werkt echter niet altijd mee om dit vast te leggen. Tegen we terug in Picton zijn, is de nacht volledig gevallen. Van de wal ga ik naar de winkel en terug naar de jeugdherberg. Ik douche eerst het slijk van me af voor ik kook. Morgen vang ik misschien de overtocht aan naar Wellington, naargelang het weer en of ik accomodatie vind.



Zondag 20 Apil 2014:



Het is Pasen maar ik bespeur nergens paaseitjes. De zon is echter wel van de partij maar als ik ingepakt ben is deze verdwenen en krijgen we reden in de plaats. Ik vraag de eigenaar van de jeugdherberg of hij een bed voor men kan boeken in Wellington en dat kan bij gebrek aan positeive warmshowers antwoorden. Het blijkt dat de eigenaar die al op lkeeftidj is, vroeger ook héél wat heeft afgefietst. Hij heeft nog ergens een kaart met een fietsroute uit Wellington. We stappen in de auto om deze even bij hem thuis op te halen, ongelofelijk! Ik heb nu iets van leidraad om Wellington te kunnen uitfietsen ipv de trein die ik wou nemen. Bij de toerischtische dienst kan ik men ferry boeken, die gaat om 14u. In het dorp is de grote supermarkt gesloten maar ik kan wat inkopen doen bij een 4-Square. Ik rijd dan maar naar de ferry-terminal want veel anders is er toch niet te doen. Daar is het nog een tijd wachten en ondertussen valt het er nog eens goed uit. Wat later kunnen we de ferry inrijden en de fiets parkeren. Ik zoek me een goed plekje en kijk wat film. Aangezien ik gisteren men excurise door de Queen Charlotte heb gedaan, hoef ik nu niet echt op het dek te gaan staan. Het regent trouwens weer. Ik hou me wel bezig met men film. De boot wiegelt een beetje maar daar blijft het bij. Het is dus een goede overtocht. Rond 17u30 zijn we in Wellington en ik rijd langs de kade naar de jeugdherberg. Best gezellig met de schemering die valt. De jeugdherberg hier is groot en druk. Ik heb een kamer op het 5de verdiep dat ik met de lift moet bereiken. De fiets kan ik stallen op het 2de verdiep. Na het badkamerritueel is het tijd voor men Paasmaaltijd die bestaat uit een blik ravioli. Dat is iets dat ik de komdende dagen moet goed maken! Morgen nog in Wellington of direct verder rijden?

---