Old friends from young years and we were still young...

---

Dag 2 van ons galicisch verblijf was een combinatie van natuur en veel, heel veel was. Amber was niet al te vroeg wakker, waardoor een drukke dagplanning zoals de dag ervoor geen zin had.

We trokken naar een natuurpark met watervallen, waar de spaanse kindjes de rotsen gebruiken als natuurlijke glijbaan. Het was mooi, maar nu ook niet ongelofelijk spectaculair. Nu het was niet ver rijden (20km is naar spaanse normen achter de hoek) en het wandelingetje naar boven haalbaar voor de kindjes. Het pad stond aangeduid met GR-achtige tekens wat voor de kindjes meteen het signaal was om er een speurtocht van te maken. Eens boven gekomen via de makkelijke kant, vonden we dat het toch wat uitdagender mocht en zo daalden we af via de andere niet gemarkeerde route. Ook dat was haalbaar met wat klimmen en klauteren over de rotsen, uiteraard heel leuk voor ons en een leuke uitdaging voor de kindjes. Alleen Elise heeft er een klein schaafwondje aan over gehouden en dat had ze alleen maar te danken door niet goed te luisteren. Een duits koppel met tieners haakte halverwege af, nog altijd vragen we af waar het gevaar echt schuilde...

Eens terug op de camping vulden we een eerste van verschillende wasmachines dronken we iets op het terras verlekkerden we ons op hamburgers en hot dogs (de kindjes zijn niet echt zot van de spaanse kost). Laat op de avond maakten we nog kennis met een Belgisch koppeltje uit Herselt op doorreis naar Portugal en vertelden hen van de camping van Geert, wat ze alvast als muziek in de oren deed klinken. We kropen op tijd onder de wol om de dag er na klaar te zijn om helemaal ondergedompeld te worden in het Galicië van Jan.

We vertrokken deze keer wel op tijd richting Melide, een stadje op 1,5 uur rijden van de camping. Jan woont er op een appartementje, omdat zijn huis te ver is van de stad, waar hij werkt. Hij geeft er verschillende talen aan zowel spanjaarden als niet spanjaarden. Anxo, zijn zoon, is deze maand ook op bezoek, een extra speelkameraadje voor de kindjes was eveneens meegenomen.

Na het korte bezoek aan het appartement en de naastliggende speeltuin trokken we de stad in om te eten en eveneens de locale specialiteit te proeven pulpo, oftewel gekruide gekookte inktvis. Toen we het restaurantje binnenkwamen zag ik de grote ketels inktvis pruttelen, best een vreemd zicht en hierover heb ik wijselijk gezwegen tegen de vrouw en kindjes. Een vreemd zicht was het misschien, maar het was o zo lekker. Echt een aanrader! De kindjes zijn er, zoals gewoonlijk niet zo zot van, dus in een pittabartje verwenden we ze nog met frietjes.

Na de lunch was het echt tijd om te relaxen en de omgeving te verkennen. We trokken eerst doorheen het prachtige landschap naar Jan's ex-stamkroeg. De 'taverna' waar alle locals hun pintjes en wijntjes komen drinken is eveneens de locale wijnhandelaar, de bakker, de kruidenier, beenhouwer, noem maar op. Je zag echt Jan genieten toen hij de oude stamgasten terugzag. We trokken ook even langs zijn huis waar hij een rondleiding door zijn tuin koppelde aan ongelofelijke verhalen van feestjes die hier hebben plaatsgevonden. Jan wil liever niet op de foto. De pijl naar het festival Boink (voor de onwetenden BOrsbeeks INitiatief Kultuur) van destijds is een ideale vervanger.

Nadien stond een uitstapje naar het plaatselijk zwembad op het programma. Een gemeentelijk zwembad trekt natuurlijk alle locals naar die plek. Jan en Sabrina doken aanvankelijk alleen het terras op. Ikzelf, Anxo, Amber en Elise doken het zwembad in. Het was aan de frisse kant, maar dat deerde niet bij de warme temperaturen. Ons kindjes hielden het vrij snel voor bekeken, maar Anxo is een echte waterrat. Zelfs wanneer ik even op het terras zat kwam hij vragen om mee terug het water in te duiken.

Na het zwemmen vertrokken we om een volgende droom eindelijk in vervulling te doen gaan. We reden naar de stad Lugo, de stad is een volledig ommuurde vestiging afstammend van de tijd van de Romeinen. Na een race tegen de tijd kwamen we om 19h58, 2 minuten voor sluitingstijd aan, bij de muziekwinkel van de stad. Naast drums, gitaren, harmonica's en andere ook lokale instumenten bezaten ze natuurlijk ook verschillende gaita's, oftewel galicische doedelzak. De verkoper hielp ons, behulpzaam dat hij was, een keuze maken tussen de betaalbaardere Gaita's en we hebben er ons eentje aangeschaft. Blij dat Jan als tolk er bij was, hij heeft ons daarmee ongelofelijk geholpen. Borsbeek beware, het fort zal onze oefenplaats worden ;-)

Jan heeft nog een tijdje in tijdje in Lugo gewoond, dus ook daar wist hij ons naar zijn stamkroeg van destijds te leiden. We bestelden wat pintjes, waterkes, een zeroke en wat tapa's en wat bleek de tapa's moesten we zelf niet betalen. Kindjes gegeten, wij gedronken voor slechts 8€. Wat een leven...

De ritjes met Jan op de achterbank deden ons kindjes veel deugd. Hij zong Katastroof en andere zotte liederen, coverde de beste Bert & Ernie's boven in elk geval ons kindjes schaterlachten ten volle. Op de terugweg naar Melide kwam er plots een voorstel: “waarom slapen we niet met zen allen in mijn huis” Eerder twijfelend omwille van de lange afstand de dag erna, maar uiteindelijk toch overtuigd door de krachten van Sabrina en Jan stopten we terug bij het huis van Jan. De huisbewaarster Jo (Jan ge zult haar volledige naam nog eens moeten spellen) maakte er geen probleem van. Jan en ik passeerden nog even langs de taverne (superette) om wat snacks, biertjes en cola'tjes in te slagen. Eens teruggekeerd was het kortweg fantastisch. Jo vergezelde ons en babbelde met ons tot de late uurtjes met liters wijn (5L wijn voor 6€) over van alles en nog wat.

Ons kort bezoek aan de Galicië deden ons al verder dromen van toekomstige vakanties. Jan als gids in de omgeving is echt geweldig, maar hij is nog geen haar veranderd (Jan zei ons nog dat ik dit ging vermelden ;-))

's ochtends op de terugweg naar Melide passeerden we nog snel een watervalletje (eerder bescheiden door de droogte van de afgelopen maanden) om Jan en Anxo af te zetten in Melide en terug te keren naar de caravan. We pakten meteen alles in om te vertrekken naar onze volgende bestemming Picos d' europe. Het was een stevig ritje en door het late vertrekuur aan de kust een zeer late aankomst.

Rond 21h begon onze zoektocht naar een camping. Camping 1, 2, 3 en 4 ondertussen al 22h voorbij volzet. We verkozen om snel iets te eten, de kindjes te laten slapen en te vertrekken naar een camping op een 60 km van de plaats waar we stonden. Er was nog plaats, maar telefonisch werd ons al verzekerd dat we nooit op tijd zouden binnen geraken. Vertraagd door nog enkele Spaanse chauffeurs werd het al helemaal hopeloos. Plots vonden we op de weg nog een andere camping en bij geluk had die nog één plaatsje vrij. Na wat getrek en gesleur aan de caravan konden we hem toch goed genoeg voor de nacht opstellen en te slapen gaan.

De volgende ochtend, na een slechte slaapnacht van Sabrina, besloten we toch de caravan wat beter op te stellen. Positioneren ging goed, alleen een hondenbeet in de arm (vermoedelijk in een spier) bij Sabrina deed het verder opstellen geen goed. Vermoedelijk komt het allemaal wel goed, maar veel pijn heeft ze wel. Er restte ons die dag niets meer dan naar de apotheker gaan, naar de winkel gaan en de kindjes in het riviertje dat naast de caravan stroomt te laten spelen.

Morgen de laatste dag in de Picos met de echte verkenning om daarna terug richting Frankrijk te vertrekken.

---