The end...

---

De laatste week een week van bergen, autorijden, water, terugzien en genieten...

Na de rustige dag, na de hondenbeet, was alweer de laatste dag in picos d' europe aangebroken. De voorbije dagen leefden we vooral in het dal met zicht op de uitstekende bergen, op de laatste dag was er één missie er middenin staan. In het dorpje Fuente dé ligt en kabelbaan welke ons meer dan 700 meter de hoogte in bracht. Na het lange wachten, blijkbaar was het wel een enorm populaire kabelbaan was het dan eindelijk zo ver. Sabrina had het aanvankelijk wat moeilijk met het snel overwinnen van de hoogtemeters, de kindjes daarentegen zagen het van de avontuurlijke kant. Vermits ze na de kabelbanen van Andorra en Porto bleven zeuren over "wanneer mogen we nog eens in een skilift", was het voor hun dubbel plezier.

Eens aangekomen boven op een hoogte van meer dan 1700 meter begonnen we aan een lange en soms stijle wandeling bergop, in de hoop de top te bereiken. Halverwege kwamen we nog Nederlanders van de camping tegen die verbaasd waren, dat we die afstand al hadden afgelegd met de kindjes. Hoever we effectief gewandeld hebben valt moeilijk in te schatten, in hoogtemeters waren het er in elk geval een dikke 200 tot wanneer de kindjes er toch de brui aan wilden geven. Ondanks het feit dat we de top niet haalden, volgens passanten zou het ons nog een 3-tal extra uren wandelen kosten, was het uitzicht adembenemend. We mogen gerust zeggen dat dit veruit één van de mooiste gebergten zijn die we ooit zagen. Uiteraard blijven de rocky's in Canada mijn favoriet. Stijle puntige rotsen, hier en daar in de verte nog een vlekje sneeuw, een kudde schapen, enkele wilde berggeiten, enkele meertjes. Zeker alweer een plaats om ooit terug te keren als ze wat ouder zijn om dan wel tot aan de top te gaan.

Vooraleer we terugkeerden naar de camping aten we in Potes (één van de grotere stadjes in de regio) om daarna de kindjes nog goed te laten spelen op de camping en in het riviertje, zodat wij stilaan wat konden beginnen inpakken voor de langste autorit van de reis.

Maandagochtend geraakten we zeer moeilijk op pad. Elise had de nacht er voor verschillende keren overgeven en de Spaanse rijstijl deed ons nog meer vertragen. Ons volgende doel lag echter 1300km verwijderd van de plek waar we zaten, wat we toch op 2 dagen hebben kunnen overbruggen. Uiteraard is dit niet het meest boeiende om neer te schrijven. Kort samengevat reden we op dag 1 een 800km, sliepen we op een parking om de dag erna nog 500km af te werken en in Picardië aan de monding van de Somme uit te komen. Daar had mijn vader een verassing in petto. Samen met zijn vriendin hebben ze 2 weken geleden een caravannetje gekocht wat ze graag aan ons wilden showen. Voor ons en de kindjes was het weerzien uiteraard fantastisch. Nog meer uitkijken doen we naar de dagen die volgenden...

Op woensdag stonden we op alweer met een stralend zonnetje. Vermits de weersvoorspellingen voor de volgende dagen niet zo goed waren, konden we maar één ding doen, op zoek gaan naar zand en water. Ook daar hadden de kindjes al lang naar uitgekeken. In het dorpje Le Crotoy vonden we ons een stekje aan een gemengd stenen en zandstrandje aan de monding van de Somme. Wij keuvelden, de kindjes speelden, gingen af en toe het water in met hun voetjes. Ikzelf, later gevolgd door Elise en Brigitte waagden ons op een volledige duik. Wegens de lage stand kon ik zelfs oversteken naar het aan de andere kant liggende ven om bij mijn terugkomst op een volgend fenomeen te stoten. Alsof de Somme één grote badkuip is en iemand de stop er had uitgetrokken werd deze helemaal leeggezogen door de aanpalende zee.

Visserij floreert duidelijk in Noord Frankrijk aan spotprijzen kochten we een zakje met verse vis om 's avonds op de bbq te doen garen. Samen met een goed glas wijn en vele verhalen een prima afsluiter van de dag.

De dag erop was het minder warm en eerder bewolkt we trokken naar Mers-les-Bains voor een wandelingetje op de dijk met enerzijds zicht op zee, anderzijds zicht op de mooie gebouwen langsheen de kustlijn. Bijna allemaal bouwstijl Belle Epoque. Op de dijk stond ook een fototentoonstelling wat uiteraard de aandacht van Sabrina en Brigitte wegtrok. Op de terugweg aten we snel nog een pannenkoek. Elise en Amber werden door Bompa en Nana beloond met een grote Lolly. Zo'n lekker chemisch en zoet ding was toch voor Amber niet de beste keuze. Elise daarentegen bleef maar smullen tot wanneer zowat alles onder haar neus blauw zag. (foto volgt later nog ;-)

Op onze terugweg hielden we nog snel even halt bij het stadje Ault. De stad stelde niet zo veel voor, wel waren het de 'White Cliffs of' Ault die tot de verbeelding spraken. Het was zeer mooi vertoeven, de kindjes speelden en schreven hun eerste letters in het zand om daarna toch terug te keren richting camping. De bbq gisteren was zo lekker dat ook vandaag vis het hoofdbestandsdeel van de bbq zal zijn. Daarom passeerden Sabrina, Luc en Brigitte nog snel even langs de viswinkel, terwijl ik met de kindjes de andere zaken voorzag. Teruggekomen op de camping doken we met zen allen nog even het zwembad in om daarna de bbq aan te steken. Alweer 'kampeer'gezelligdheid troef met een ongelofelijk feestmaal.

Luc en Brigitte hadden geboekt tot vrijdag, waardoor ook wij voor de laatste dagen andere oorden opzochten. Vooraleer echt te vertrekken, reden Sabrina, Brigitte en de kindjes toch nog even langs het viskraam om ook een voorraad te voorzien voor de avond die volgt. We namen afscheid en reden de Belgisch-Franse grens af om ter hoogte van Sedan na bijna 5 weken terug België binnen te rijden op weg naar Herbeumont, niet ver van Florenville. Daar beleefden we vorig jaar al een fantastisch weekend met enkele Borsbeekse vrienden op een camping dat siert in haar prijs en eenvoud, maar ook in de prachtige natuur er rond. Net zoals vorig jaar was er in een naburig dorpje Chassepiere een groot straattheater festival, dat was ons vorig jaar al zo goed bevallen, prima om de vakantie dus mee af te sluiten. De camping, trouwens behoorlijk diep in de ardennen, is precies groot Antwerpen in het klein. Nog een ander koppel dan aanvankelijk gepland met kindjes van de school van de onze hadden hun tenten er bijvoorbeeld opgeslagen.

Op zaterdag, rond het middaguur, trokken we met het gezinnetje naar Chassepiere. We zagen een 6-tal acts, de ene al genialer, dan de andere. Maar de sfeer die daar in dat dorp hangt is kortweg fantastisch. Iedereen loopt er gelukkig, er wordt veel gelachen en veel verbroederd. Ik had zelfs even de indruk dat half Borsbeek er rondliep. Rond 18h hielden we het voor bekeken en keerden we terug naar de camping. Ik en Elise zwommen nog even in de Semois om 's avonds bij een kampvuurtje onze bijna 5 weken deugddoend af te sluiten. Echt afsluiten deden we pas vandaag op de Borsbeekse zomerbar waar we vele oude bekenden tegen het lijf liepen om onze verhalen mee te delen.

Het waren alweer prachtige weken van samenzijn, van ontdekken, nieuwe culturen en gewoonten leren kennen.

Als je ons nu vraagt wat is het meest memorabele van de reis, zal het toch het weerzien van Jan en de belevenissen errond zijn, kort gevolgd door de gastvrijheid van de Portugezen.

Als je ons nu vraagt wat het mooiste is dat we hebben gezien, zal het toch de bergen van Andorra, de Picos en de regio rond Sanabria zijn.

Zo het verhaal zit er op, wij dromen alvast van een volgend avontuur...

---