Dag 10 en 11: Water, water, water, soms lastig, maar vaak ook mooi!

---

Dag 10: Uitgeregend, maar een prachtige route!

maandag 13 juni 2022



Het was niet warmer dan vorige nacht 😊

We waren wel beter voorbereid.

met extra dekens, broeken en truien als ons harnas, gingen we de strijd met de kou aan.

Maar helaas bleef het ook vannacht weer regenen en desondanks al deze maatregelen hadden we het best koud.

We hebben dan ook alleen maar zomerslaapzakken bij. 😊



We smeerden een snel ontbijt en zagen er enorm tegenop om de auto in te laden en de tent af te breken.

Het bleef maar onophoudelijk regenen.

Vol goede moed begonnen we eraan, maar het ging moeizaam.



Later dan verwacht (rond 11u30) was de auto ingeladen. Karen en ik waren doorweekt, maar alles zat er in.

En we moesten verder.



Het duurde niet lang voor we weer op een scenic route zaten, gekenmerkt door het ondertussen herkenbare teken.

Deze route ging ons makkelijk een half uur vertragen (zonder de extra stops bij te rekenen), maar het was het waard.



Ik was in principer beginnen met chaufferen, maar al gauw nam Karen het stuur over.

Ik wist niet waar eerst kijken. We kwamen de ene waterval achter de andere tegen.

De ene al groter en knapper dan de andere!

Karen had het helemaal gehad met water, dus vond het niet erg om achter het stuur te zitten en mijn ‘wauws’ en ‘omaaajs’ te doorstaan.

Zolang zij maar niet moest uitstappen. 😊



Zo stopten we bij een waterval langs de kant van de weg zodat ik de drone nog eens kon laten vliegen.

Totdat het ineens begon te drashen! Snel de drone terugroepen en weer als de wiedeweerga naar de auto.

En we reden verder.



Tot we op een gegeven moment bij een waterval kwamen waar we ook achter konden.

Daar vond ik het wel tijd voor een familiefoto. 😊

Eens boven, kon Karen denk ik ook wel genieten van de pracht.



We keken op onze klok en naar de weg die we nog te doen hadden en Karen herinnerde me eraan dat we niet bij elke waterval konden stoppen.

(spoiler: we zijn nog een paar keer gestopt)



De weg bleef adembenemend mooi. De immense en wilde natuur is zeer moeilijk op foto vast te leggen zoals we ze hier ervaren, maar ik heb toch geprobeerd.

Geniet gerust even mee via de foto’s.



Ook opmerkelijk, onderweg zijn we 3 keer moeten stoppen voor wegenwerken en ook dat is hier goed geregeld.

Telkens staat er iemand die de mensen informeert hoe lang het nog gaat duren voor we verder konden rijden.

Vaak zaken die we bij ons niet gewoon zijn, zoals de bomen boven de berg afzagen zodat ze niet naar beneden vallen en het opruimen van stukken rots die op de baan gevallen zijn.



Hoe verder we vorderden, hoe minder frequent het ook regende.

Het was heel mistig en miezerde vooral, maar dat was al pakken beter dan de nacht ervoor.

en dat droeg ook wel weer wat bij aan de sfeer van de adembenemende natuur.



De weg was ook heel kronkelig en op sommige stukken kon maar 1 auto door, maar was wel tweerichtingsverkeer.

Gelukkig zijn de Noren hoffelijke en niet al te opgefokte bestuurders.

zet zo een weg bij ons en er zouden dagelijks meerdere ongevallen zijn. 😊



De watervallen bleven maar komen en zelfs onze kampeerplek voor de komende 3 nachten lag tussen de watervallen en de bergen.



Toen we gingen inchecken, keek de eigenaar ons vreemd aan toen we zeiden dat we in een tent gingen slapen.

“Met deze weersvoorspellingen?”

En hij stelde een hut voor.

We twijfelden een beetje, keken elkaar aan en de eigenaar stelde ons voor om eens binnen te gaan kijken.

Karen was meteen verkocht. De glimlach verscheen op haar gezicht bij het zien van een bed 😊



We gingen ervoor.

Dat was iets duurder dan een tent, maar we lagen droog en warm.



We zijn er nog niet uit of het een verkoopspraatje was, of puur vriendelijkheid, maar we weten wel dat hij ons maar de prijs voor een tent heeft aangerekend. 😊

een vergissing of een toegift? We gaan het nooit weten. 😊

Het was hier in elk geval prachtig.



Zo een hutje vind je hier vaak op campings.

Meestal zonder water en/of elektriciteit, maar deze had wel een elektrisch vuurtje en elektriciteit.

Karen was in haar nopjes! (en ik ook wel een beetje).

Volgende camping slapen we weer in de tent, maar nu eerst even rusten en genieten van een echt bed.



We speelden nog wat met Nore, maakte het eten klaar en Karen ging vroeg slapen.

Ik speelde nog wat met de drone en keek wat Youtubefilmpjes bij, want jawel! Wifi in het huisje!



Daarna kroop ook ik onder de wol.



Wat ons vannacht nog maar eens opviel, is dat het hier nooit ECHT donker is, er is altijd nog wel een lichtgloed aanwezig.

Dat is wel speciaal om mee te maken.







Dag 11: auto-trein-boot-busdag

dinsdag 14 juni 2022



Vandaag sliepen we uit.

Het deed deugd om in een echt bed te slapen, maar vooral in een warm bed! 😊

Vanmiddag hadden we een rit met de Flåm-rail geboekt.

Naar het schijnt één van de meest mooie treinreizen ter wereld.



Bij de ontbijttafel las ik nog wat bij over de omgeving en las ik de tip om een cruiseboot naar Flåm te nemen.

Deze duurde 2 uur, maar zou adembenemend mooi zijn.

Ze was ook adembenemend duur! 😊

Maar toch gingen we ervoor en boekten een shuttle bus terug (die was goedkoper).



een uur voor we de boot moesten halen, was het ticket geboekt.

We moesten het laatste van ons ontbijt nog verorberen en ons (en Nore) nog volledig klaarmaken.

In een sneltreintempo deden we dat, pakten we een rugzak met alles wat we nodig hadden en sprongen in de auto.



Het was maar 3 minuten rijden naar de cruiseboot, dus we waren er goed op tijd dankzij goei teamwork.



Het was helemaal niet zo druk als ik overal gelezen had, dus dat viel goed mee.

Karen snelde rap naar één van de beste plaatsjes in de boot. Vlak aan het groot panoramaraam (galgje-woord en tonguetwister).

De boot vaart elektrisch en is dus muisstil tijdens het varen, dat in combinatie met de prachtige uitzichten en stilte van het fjord, maakten het een geweldige ervaring.

Het was 2 uur genieten!

Maar kijk gerust naar de foto’s, al geven die niet het volledige gevoel weer dat je had als je op de boot stond.



Dan kwamen we aan in Flåm. zoals in Trotter omschreven: een toeristisch ‘gemaakt’ dorpje zoals je ze in pretparken tegenkomt.

Dit was zuiver bedoeld als toekomstpunt voor toeristen. het echt dorpje met de bewoners lag op de treinrit.

We hadden nog anderhalf uur, dus at Karen een lokale specialiteit van de bakker en ik een cheeseburger in afwachting.

Verder was er hier niet veel te zien.



Dan konden we wat later de trein op.

Ook deze was niet overvol en we hadden tijdens heel de rit genoeg keuze voor een plaatsje.

De rit ging heen en dan dezelfde weg weer terug, dus we konden langs beide kanten genieten.



Nore keek wat naar buiten, speelde wat met de veters van Karen en probeerde het infoboekje kost wat kost te bemachtigen.

Tja, een leergierig kind hé. 😊

Dat, of ze wou het in haar mond steken 😊



Soit, terug naar de rit.

Ik val hier enorm in herhaling, maar ook dit was echt ECHT mooi!

Aan het begin vreesde ik voor iets heel toeristisch, maar dat was niet het geval.

De trein en het spoor was al aangelegd vanaf 1923 en er werd toen 20 jaar lang aan gewerkt.

Grotten met de hand uitgekapt met 100 man per dag bezig. En dat waren er 20.

Ik ga hier ook weer vooral de foto’s laten spreken.



Waar ik wel echt nog van keek met open mond was het volgende:

Eerst kregen we in de trein de mythe te horen van de Huldra, een verleidelijke bosgeest uit de Noorse mythologie.

Een beetje zoals een Sirene, lokt ze met haar schoonheid en haar gezang wandelaars de bergen in.

Deze wandelaars, vaak mannen, uiteraard, worden nooit meer teruggezien.

Iets later kregen we een korte tussenstop aan een gigantische waterval!

Het water spatte op het perron en droog blijven was geen optie.

Opeens hoorden we gezang echoën in de bergen en verscheen er een roodgeklede blonde dame aan de kant van de waterval.

Ze danste op het gezang en verscheen op verschillende plekken.



Dat was heel machtig om te zien en zo onverwachts.



Karen was met Nore in de trein blijven zitten, dus had dit gemist.

Gelukkig kwamen we dezelfde weg terug, zodat we dit schouwspel nog eens konden ervaren. 😊



Helemaal boven hadden we zicht op veel besneeuwde bergtoppen.

zo dichtbij.

Hier bleven we 10 minuten om dan weer aan de afdaling te beginnen.

Dit keer aan de andere kant.



Eenmaal beneden hadden we nog een dik half uur.

We kochten nog een bakje frieten (nooit zo goed als bij ons, maar toch smaakte het) en namen nog de shuttle terug richting Gudvangen.

We vielen met zijn allen in slaap op de shuttle, waar wij de enige waren die erop zaten.



Eénmaal terug aan onze hut, begonnen we aan het eten.

Ik schrijf nu de blog en Karen ligt al eventjes onder de wol.



Wat een dag!



Morgen bezoeken we een vikingdorp en nemen we de rest van de dag wat rust.



Tot de volgende! 😊





Groetjes!

Nore, Karen en Rick.

---