Dag 8 en 9: Rijden, varen, tunnels en Bergen plezier

---

Dag 8: Rijden, varen, bruggen, tunnels en storm!

zaterdag 11 juni 2022





Eerst begin ik met een vergeten toevoeging van gisteren:




Bij ons avondmaal zei een serveerster daar, degene die ons al 2 dagen goed op weg hielp en heel vriendelijk was, het volgende: “Is het jullie al opgevallen dat overal waar jullie dochter naar kijkt, er mensen beginnen te glimlachen?”



Alé, in het Engels dan natuurlijk hé, maar dat vond ik wel een mooie uitspraak. 😊

Ons Nore kan dan ook zo mooi lachen hé! 😊


Karen zag ’s ochtends bij het naar de wc gaan een hertje wegspringen vlakbij onze slaapplek. Samen zagen we op het einde van onze afdaling ook nog een hertje even op de baan springen, even blijven staan en terug het bos induiken. Als ze hier zo snel op de weg springen, kan ik me niet voorstellen dat ze hier 40 euro aanrekenen voor een stoofpotje. Als we met ons raam open rijden, is de kans denk ik groot dat er eentje vanzelf in onze auto springt! 😊




Maar goed, nu back to business! 😊



We stonden op na deze vermoeiende dag, kijken al op tegen de beklimming naar de auto met al ons gerief, maar hey, na gisteren is dit peanuts hé!

Ontbijten deden we bij de auto en meteen reden we verder richting volgende camping.

Eerst nog even een stop bij een winkel, want morgen zijn ze niet open.



De weg was één van waanzinnig veel tunnels, waaronder eentje van 14 km!

En dat is nog niet eens de langste, die ligt een eindje verder en is met wel 24 km lang meteen ook de langste ter wereld waar je met de auto door kan rijden.

Niet alleen waren er tunnels, er lag ook een ferry op ons pad.

Hier is dat gewoon een deel van de autostrade.



We waren al heel snel op korte afstand van onze volgende camping, dus overwogen we om meteen verder te rijden.

Deze camping was toch niet echt in de buurt van iets dat wel wilden bezoeken, dus een keertje minder de tent opzetten was zeer welkom.

Dus nog 2,5 uur rijden extra op de teller.

MAAR! eerst even bellen tot wanneer we daar terecht kunnen. We leren uit onze fouten :p, of beter, Karen leert uit de mijne. 😊



Maar met de omgeving waar we in reden, was de duur zeker niet erg. We reden ook nu weer over prachtige bruggen, door lange en diepe tunnels en hierbij was ook 45 min ferry gerekend.

Fijn en afwisselend reizen dus. 😊



Op de ferry hadden Karen en ik ‘een goestingske’, dus kozen we beiden een vettige braadworst! (jaja, gewoon op de ferry).

Verder chillen we wat binnen en buiten en trekken we nog wat foto’s.



Na de ferry was het niet lang meer voor we op onze camping aankwamen.

Het weer begon wat te keren.

We mochten zelf een plekje uitkiezen voor onze tent en daarna komen inchecken.

Na lang meters inschatten en voor-en nadelen afwegen, kozen we onze plek.

Bovenop een heuvel op het einde van de camping. Idioten dat we zijn.

(spoiler: dit bleek een ijzig koude en zijknatte rotkeuze te zijn)



Tijdens het opzetten van de tent was er heel veel wind en moesten we strategisch te werk gaan en de tent vasthouden.

Nore zat tenslotte wat werfleider te spelen vlak naast waar wij bezig waren, dus het zeil mocht zeker niet over haar vliegen.



Alles ging best goed, en al snel kwamen we tot de conclusie dat we maar voor de optie gingen om elk stormkoord dat we hebben, vast te zetten. 😊

Maar, ze stond op en net toen we klaar waren begon het wat te regenen.

Nog snel al het gerief inladen en klaar waren we.



Dan snel een potje koken, maar eerst discussiëren over de houdbaarheid van kip.

Na het proeven, toch maar wegkappen voor de zekerheid 😊

Gelukkig hadden we nog gebakken kip voor bij slaatjes, dus hadden we toch nog rijst met kip en curry!



Op deze camping hebben we Wifi tot aan de tent, dus ik keek nog wat Youtube bij en Karen las wat.

Nog eventjes bellen met het thuisfront en dan gaan slapen.



Sinds het was beginnen regenen na het opzetten van de tent, was het alleen maar erger geworden.

Stormwind met regen.

Daar stonden we dan… op onze heuvel… ver van de faciliteiten… 😊



Een hele nacht lang! regen, wind en regen!

Wat was het koud in de tent.

Maar al bij al sliepen we wel comfortabel. Alleen heel koud!

Nore had er allemaal zoveel last niet van. Ze lag vredig in haar eigen tentje binnen bij ons.

Slaapwel!







Dag 9: Bergen plezier!

zondag 12 juni 2022



Toen ik vanochtend om 4u naar de wc moest, was het nog steeds aan het gieten. Niet leuk, maar ja.

Toen ik terugkwam, was er een oude man met fototoestel in botten en gewapend met een paraplu, foto’s aan het nemen van de nummerplaat van onze auto.

Hij was toch al dik tussen de 75 en 80 jaar en ik vroeg met een strenge toon (vermoedelijk strenger in mijn hoofd dan in het echt) of ik hem met iets kon helpen.

De man keek me verrast aan en begon te glimlachen.

“I collect numbers from cars, Belgium is one of my favourites”.



Kijk ieder zijn hobby, maar ik ga niet om 4u snachts in de gietende regen foto’s trekken van nummerplaten.

En dan zeggen ze dat de jeugd zot is..

Soit, hij leek me geen kwaad in de zin te hebben en ik wou terug in mijn iets minder koude slaapzak nog enkele uurtjes pitten.

Da campingvolkske is toch een rare bende ze.



Ik sliep nog wat verder, maar toen onze wekker ging, hadden we geen zin om door de koude te gaan, dus bleven we nog wat liggen.

Nore werd ondertussen ook wakker en gezellig met 3 bleven we nog wat liggen wakker worden 😊



Op het gemak ontbeten we in de tent en stelden we verdere verplaatsingen stilzwijgend uit.



Maar ik wou toch echt wel iets van Bergen zien, dus tegen de middag schoten we in gang.

We gingen weer douchen met een strategie, lieten alles in de tent voor morgen liggen en vertrokken richting de bushalte.



Meteen had Nore weer touche van een vriendelijke dame.

Ook zij zei dat we moesten genieten van de tijd dat ze klein zijn.

Na een berg lovende woorden en “God bless you”s, kwam onze bus er aan.

Met overstap denk ik een kleine 3 kwartier richting Bergen centrum.

Ik moest toch even lachen met haltes als ‘Sletten’ en ‘Slettebakken’ en ook ‘Florida’ lag op treinreisafstand.



De weg ernaartoe lag weer langs prachtige heuvels, fjorden en meren.

In Bergen gingen we meteen naar de iconische Bryggen. De huisjes aan het water.

Heel mooi om te zien. We bezochten wat souvenirwinkels en vonden er de magneet voor ons bord en het kleine beeldje voor op de kast.

Check!



We aten fish and chips op de markt en haalden wat cash geld af.

Dat briefgeld is hier enorm mooi! Daar kan de EU nog van leren.



Karen verlangde na al deze kou naar een warme chocomelk en veel chocolade.

Dus gingen we een lokaal brasserie… ik bedoel Starbucks binnen en daar tankten we wat gemiste warmte van de nacht ervoor.



Bergen staat bekend om zijn ZEER wisselvallig weer en het is niet abnormaal dat op 1 dag zowat alle weersomstandigheden er passeren.

Gelukkig viel het allemaal nog wel mee en was het vaak ook droog.



Na het bijtanken, kuierden we nog wat door de winkelstraatjes (die niet open waren, want zondag, maar dat maakte dat het niet heel druk was) en de vismarkt om wat te genieten van de mooie stad die Bergen is.

trouwens niet zo origineel vernoemd naar de 7 bergen waar de stad tussen ligt. 😊



Ergens eerder zag ik een flyer van een ice bar.

Dat is iets dat ik al lang eens wil doen, maar nooit in de buurt was.

Dus we grepen deze kans.



Een ice bar is een bar waar bijna alles gemaakt is van ijs.

Binnen is het -5 graden en je krijgt een poncho en handschoenen voor je binnen gaat.

Dat zegt al genoeg.



Kende da? vannacht liggen zagen over de kou en nu wa iets gaan drinken in een bar van -5 graden… wa een zotten moet Nore gedacht hebben.

En ik kan weer mee…



Nore liet dit ook goed weten dat het dik tegen haar goesting was. (nee ze, waarschijnlijk was ze gewoon wat moe)

Ze krijste heel het kot bijeen. Ze zelfs op een troon zetten, was geen avance.

Na ons bezoek zaten er zeker meer barsten in de ijssculpturen dan er al waren. 😊

We excuseerden ons bij de barman voor het lawaai en zijn antwoord was:

“Niet erg, we zijn allemaal zo jong geweest hé!”

Wat een fijne ingesteldheid weer.

Die Noren blijven me verbazen.



uiteindelijk vond ze haar rust terug en konden we nog enkele leuke gezinsfoto’s nemen. 😊



Wij begonnen al wel weer tot aan onze tenen te bevriezen en onze 2 drankjes (uit glazen van ijs!) waren toch op, dus besloten we te vertrekken.

Ik kan je verzekeren, na een goei uur in -5 graden te zitten, voelt 10 a 12 graden aan als een zwoele zomeravond! 😊

En dan hadden wij nog geluk, een groep Duitsers in de voormiddag was doorweekt toen ze binnenkwamen en ja, in -5 bevriest water, dus denk daar maar eens over na 😊



In elk geval, het was een heerlijke belevenis met enorm vriendelijk personeel en het leuke was dat we de bar 95% van de tijd volledig voor ons alleen hadden 😊

Het uur daarna kon ik alleen geen foto’s meer nemen, want de camera was volledig aangedampt!



Daarna besloten we toch iets te eten in Bergen, gezien we anders maar laat aan het eten waren op de camping.

We bekeken de menu’s aan de vismarkt, maar 40 euro voor een maaltijd is toch echt wel veel en niet voor alle dagen te doen.

En die hadden we al gehad aan de Preikestolen 2 dagen op rij.



Daarom kozen we nu voor een iets goedkopere pizzeria. Ook lekker.

Toen we Nore haar eten wilde geven, was haar melk ook veeeeel te koud geworden en weigerde ze te drinken.

Dus vroegen we even om het op te warmen.

Helaas was de melk nu veel te warm geworden…

Moest ze NOG langer wachten op haar eten.

Maar ze heeft dat eigenlijk heel flink gedaan en uiteindelijk toch haar flesje kunnen jaak maken. 😊



Nore gaat het op het einde van dit avontuur helemaal gehad hebben denk ik. :p



Neenee, ze geniet hier met volle teugen van de aandacht die ze krijgt van mama en papa en van de vele lieve mensen die ze inpalmt met haar lach.

Ze hebben ook hier legendes over sirenes die schippers op de klippen liet slaan, awel, ik vrees dat Nore er stilaan ééntje wordt.

Dat of een klein trolleke met haar losse, rosse wilde haartjes. 😊

Hoe dan ook, ze past zich volledig aan aan de mythes en legendes van Noorwegen.



Soit, we moeten nog de trein en de bus terug nemen richting camping.

Na enkele minuten te wachten aan de halte, zegt een vriendelijke Noor tegen enkele mensen dat de trein hier niet komt vanavond.

*lichte paniek*



We kijken op het bord en er staat inderdaad aangegeven dat de trein niet tot hier rijdt, maar dat er een pendelbus op en af rijdt.

Miljaar! 21u30 ’s avonds en ook dit nog…

Maar vanaf we de vervangbus gevonden hadden (achter de hoek), ging alles heel erg vlot.

Medewerkers leidden alles in goede banen en wezen reizigers in de juiste richting.

De bus rijdt tot waar de trein op ons staat te wachten en ook hier staat een medewerker alles in goede banen te leiden.

En dit om 22u op een zondag!

Da gade in België ni zien ze.

Buschauffeurs zijn ook behulpzaam en vriendelijk en wijzen je in de goede richting.

Mensen zijn hier eigenlijk allemaal niet normaal vriendelijk, ze zijn hoffelijk, beleefd en helpen elkaar.



rond 22u30 komen we aan op de camping.

Karen en Nore gaan zo goed als meteen slapen en ik schrijf nog deze blog. (op dit moment 01u25)

Ik zet ze nog online en ga dan ook slapen, met de hoop het iets warmer te hebben dan afgelopen nacht.



Morgenvroeg vertrekken we naar de volgende camping in Gudvangen, met een fjord dat UNESCO werelderfgoed is.

Daar blijven we dan 3 nachten om eventjes wat bij te rusten en te genieten van de mooie natuur.

Maar dat is voor de volgende blog.



Wij hebben het hier kos! (dat is Noors, zoek maar op)



Slaapwel en tot de volgende!





Groetjes,

Nore, Karen en Rick.

---