A camping too far

---

Het was laat toen ik uit dromenland terugkeerde. Het bed lag zalig! Ik ging eerst naar het centrum om de oude naaf uit de dynamo en alle kaarten van Finland naar huis te sturen. Ik ben nu 2kg en 36€ lichter! Na de supermarkt volg ik de E6 in noordelijke richting. Het is grijs en er staat een frisse wind. Ik vertrek ik lange broek maar iets later sta ik er toch in men fietsbroek. Met momenten is er ook wat motregen, jas aan, jas uit. In het begin gaat de weg goed omhoog, uiteindelijk haal ik toch 365m. Ik kom nog 2 andere fietsers tegen, eentje ook in korte broek maar de andere is klaar voor een Siberische winter. Het scheelt hier ook niet veel, de wind is echt guur. Ik denk dat we rond den 10 graden zitten. Tijdens men lunch word ik toch wel belaagd door enkele verdwaalde muggen, ongelofelijk. Naarmate de dag opschiet verandert het landschap. Qua vegetatie zijn er nog struiken en laag-groeide bomen. In de verte zie je bergen omhoog schieten. Geen kleintjes, volgens de kaart enkele boven de 1000 meter. Op sommige zie je nog restjes sneeuw liggen. Als ik verder kom, geraak ik uiteindelijk ingesloten langs alle kanten door de bergen. Het levert buitengewone zichten op. De weg zakt uiteindelijk onder de 100m en doet enkel nog wat kleine heuveltjes. In Lakselv ligt de eindbestemming. Ik wou al vroeger stoppen maar met wat muziek in de oren kom je al een heel eind verder. Daar aangekomen was de camping gesloten, problemen met het sanitair zei de dame. 20km verder was de volgende camping, zogezegd ik terug op pad. Die laatste 20km schoten niet echt op omdat ik meer stilstond voor foto’s te nemen dan wat anders. Het was dan ook buitengewoon prachtig. De weg liep langs de zee, de Posangerfjorden. Als het hier al zo mooi is, wat gaat dat geven op de terugkeer? Uiteindelijk kom ik op de camping waar een mooie blonde Noorse het onthaal verzorgt. De douche was buitengewoon heet! Ik snakte nu wel naar een warme douche maar heet hoefde nu niet. Ik wissel maar snel van cabine. Er komt nog een Duitser binnen die me onderweg gezien heeft. Hij vindt het toch straf dat ik helemaal uit België tot hier gekomen ben en dan wel alleen. Het is al na 21u eer ik aan het kokkerellen ben. Andere Duitsers vragen of ik een kaart van Zweden heb. De digitale versie op de netbook helpt hen een eind vooruit. Ondertussen zit ik al op 70° Noord.

---