Advertisement
Published: July 14th 2010
Edit Blog Post
Net voor ik vanmorgen vertrek, begint het te regenen. Ik ga naar de supermarkt voor men laatste inkopen in Euro’s. Vervolgens ga ik iets later de grens over. Dit wordt aangeduid met het bordje “Norge” maar niets meer. De regen is zeer vervelend, met het volledige regenpak aan wordt het al snel te warm. En als je dit uitdoet, koelt het al snel af en begint het iets later weer te regenen. Na 20km kom ik aan in Karasjok. In een winkelcentrum haal ik Noorse Kronen op en bemerk een fietsenzaak. Op de vraag of ze fietsenherstellingen doen, wordt positief geantwoord maar de mechanieker kom pas na 12u (ondertussen zit ik terug in GMT+02) Als blijkt da er op men eindbestemming ook een fietsenzaak is, besluit ik verder te gaan tot daar. Op de verdere weg passeer ik de toeristische dienst. Als ik hoor dat er op men bestemming niet veel te zien is, besluit ik toch maar in Karasjok te blijven. Op de camping neem ik een bed in een kamer die de hele avond voor mij alleen blijft. Ik ga terug naar de fietsenmaker met de stukken die ik per post toegestuurd kreeg. Aangekomen in de zaak bleek de
hersteller een jong kereltje te zijn. Het duurde 10 minuten eer hij doorhad hoe de naaf open moest. Met een bang gezicht keek ik toe hoe hij te werk ging, soms wat brut en slordig. Als de naaf openlag bleek de kern met de wikkelingen gans verroest te zijn. Een nieuwe kern, lagers en conussen maken er een half nieuw wiel van. Toen het wiel terug gemonteerd was, sleepten de remmen. Onze kerel begon de remmen bij te regelen terwijl ik aandrong om toch de assen opnieuw te bekijken. Na nog wat geschroefd te hebben, kwam het wiel iets meer in het centrum maar was bijregeling van de remmen toch nog vereist. Met een gemengd gevoel en 43€ armer verliet ik de zaak. Hopelijk houdt het! Ik bezocht nog een museum van de “Sampi” of de lokale bevolking van het Noorden. Na een korte film over het verleden en het heden maakte ik nog een korte wandeling langs wat authentieke hutten. Er was ook een restaurant men lokale specialiteiten. Met de souvenirwinkel als laatste stop ging ik terug naar men kamer. Met nog steeds geen kamergenoot ging ik aan het koken in de keuken. Een megakotelet met aardappelsalade, lekker! De avond gebruikte ik om de blog bij te werken en nog informatie te zoeken over de komende stopplaatsen. Ook het weerbericht bestudeerde ik aandachtig en dat zag er toch niet zo goed uit. ’s Avonds komt er nog een Russische vrouw op een andere kamer. Ze probeert nog wat met me te praten maar door een taalbarrière ging die niet zo vlot. Ze vroeg me naar de tijdzones. Dan ging het over haar liefde voor het Noorden en dat haar stad, Moskou niet zo’n aardige plek was om te wonen. Dankzij het internet werd de conversatie toch verstaanbaar met momenten.
Advertisement
Tot: 0.067s; Tpl: 0.014s; cc: 11; qc: 28; dbt: 0.0288s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb