Advertisement
Published: June 14th 2013
Goa 1
Prachtige zonsondergang op het strand van Palolem in Goa.In paradijselijk Goa hebben we ruim een week heerlijk vakantie gevierd en alle indrukken verwerkt van het eerste deel van onze India trip. Met haar Portugese invloeden en rustige ligging aan de Arabische Zee gaf deze deelstaat ons direct een heel ander gevoel dan de rest van India. Een prima plek om ons opnieuw op te laden en eens te lezen. Na een week hadden we het strand echter wel gezien en weer zin om op pad te gaan. Er is zoveel te doen, zien en beleven in dit kleurrijke land dat we geen tijd wilden verspillen. Het bleek echter niet zo gemakkelijk om Goa te verlaten. Inmiddels was de vakantieperiode aangebroken voor de Indiërs zelf met volgeboekte treinen tot gevolg. En dit was ons vooruitzicht voor de komende twee maanden! Na meerdere reisbureaus afgestruind te hebben op zoek naar een treinticket richting Varanasi gaven we het op en besloten we op de bonnefooi naar Mumbai te gaan om het daar op het treinstation zelf te proberen. Dit bleek een goede zet want hier kwamen we in aanraking met de zogenaamde “toerist quota”; speciaal gereserveerde treinkaarten voor buitenlandse toeristen die alleen op het treinstation te verkrijgen zijn en veel goedkoper dan
Goa 2
Verkoopsters op het strand van Palolem, Goa. Een rustige strandwandeling zat er de eerste dagen helaas niet in. Constant kwamen de vrouwen naar ons toe voor een vriendelijk praatje en "oh ja, kom je even kijken in mijn winkel". De eerste paar keer vonden we dit wel grappig, maar na een paar dagen hadden we er wel genoeg van. Gelukkig kenden ze ons op een gegeven moment en gaven ze het uiteindelijk op. De prachtige sari's die deze vrouwen droegen leverden wel mooie plaatjes op op het strand. via een tussenpersoon. Klink als een scam? Klopt, maar het werkt echt! Met ons ticket voor Varanasi in de pocket hebben we ons de rest van de dag in Mumbai vermaakt. Om ons op te frissen en klaar te maken voor de lange treinrit hadden we een kamer geboekt in het “India Guesthouse”, voor degenen die het boek “Shantaram” hebben gelezen wel bekend.
En wat een treinrit stond ons te wachten! Dwars door het midden van India en in een overvolle “sleeper class” zonder airco hebben we voor het eerst echt kennis gemaakt met hoe het merendeel van de Indiërs reist. Het treinsysteem in India kent heel veel verschillende klassen in lijn met het kastenstelsel. Iets wat voor ons Nederlanders onbekend en bizar is. Als je veel geld hebt, boek je een eerste klas treinticket met alle comfort van dien. Het merendeel van de Indiërs reist echter voor het goedkopere “sleeper class” tarief. Ook als mensen geen kaartje hebben weten te bemachtigen en nog op de zogenaamde “waiting list” staan. Resultaat: overvolle treinen waarin je letterlijk op elkaar zit en dat in een enorme hitte gedurende lange ritten dwars door het land! Het mooie is dat Indiërs hier geen
Goa 3
Genieten van een lekker biertje bij zonsondergang. Dit was een speciaal moment voor ons, omdat we in heel India eigenlijk heel weinig alcohol hebben gedronken. Op veel plaatsen is het ook (bijna) niet te krijgen. probleem mee hebben. Zij zijn gewend om kleine ruimtes met elkaar te moeten delen en bleken een stuk toleranter dan de meeste toeristen die we tegenkwamen die vochten voor hun eigen plekje.
Nuchter als wij zijn, waren we al helemaal blij dat we sowieso een ticket hadden weten te bemachtigen en vonden we het bovendien onzin om veel meer te betalen dan nodig. En dat hebben we geweten! Door de herrie en het enorme zweten hadden we bijna geen oog dicht gedaan en kwamen we 52 uur later – met dus een tussenstop van 14 uur in Mumbai – helemaal kapot aan in Varanasi. Ondanks alles waren we blij dat we deze reis hadden meegemaakt, niet alleen om het “echte” India te ervaren, maar ook omdat we de meest boeiende gesprekken met locals hadden. Zo was er tijdens deze rit één jongen met wie we lang gesproken hebben en die op een gegeven moment zei, nadat we ons eten ophadden en het afval bewaarden om op een station weg te gooien: “you can throw it out of the window, no problem, you are in India, they will clean it up”. Dit is de houding van veel Indiërs en onder
Goa 4
Ons huisje in Goa aan het strand! andere hierdoor heeft het land zoveel problemen met afval . Want natuurlijk wordt het niet overal opgeruimd en zie je overal afval liggen in de natuur. Echt hart verscheurend om te zien hoe het merendeel van de Indiërs met de natuur omgaat. Toen wij antwoordden dat wij dat niet over ons hart konden verkrijgen en wilden wachten tot het volgende station naderde, zag je hem denken. In ieder geval hebben we tijdens deze rit één iemand bewust kunnen maken, want de rest van de treinrit gooide hij zelf ook steeds zijn afval weg op de stations.
Eenmaal in Varanasi aangekomen bleek dat we geen groter contrast hadden kunnen uitzoeken na het rustige Goa. Gelukkig hadden we ons hier mentaal al op voorbereid. Rickshaw drivers en taxi chauffeurs kwamen als vliegen op ons af en het hele systeem bleek zo corrupt als de pest. Zelfs de pre-paid rickshaws waren niet te vertrouwen volgens de man van de pre-paid taxi standplaats. Gelukkig waren we inmiddels bedreven in het hele spel en wisten we zelf een betrouwbare rickshaw te vinden die ons netjes naar ons hotel heeft gebracht. Ons hotel lag aan één van de ghats en dat bleek een goede keuze
Goa 5
Het uitzicht vanaf onze strandhut. Heerlijk wakker worden! te zijn. De ghats waren een oase van rust in vergelijking met de rest van Varanasi, waar de geur van (brandend) afval, urine en koeienvlaai overheerste. Naast de enorme chaos moesten we ook wennen aan de hitte met zo’n 45 graden. We hadden al snel door dat we onze activiteiten moesten beperken tot de ochtend en het einde van de dag, de rest van de dag was het veel te heet. Maar wat een kleurrijke, chaotische en magische stad! Niet alleen is Varanasi één van de oudste constant bewoonde steden ter wereld en de oudste in India, voor Hindoes en Jains is het de meest heilige stad van de zeven heilige steden. Zij geloven dat als ze in Varanasi sterven ze verlost worden, wat het tot een zeer belangrijk pelgrimsoord maakt. We hebben onze ogen uitgekeken en vonden het een heel bijzondere stad met alle activiteiten die plaatsvinden aan de Ganges. De Indiërs doen echt alles in het water: baden, scheren, kleding wassen, zwemmen, bidden, buffels wassen, lijken verbranden en ze drinken het zelfs: je kan het zo gek niet bedenken. En dat allemaal tussen het afval en de riolen door. In Varanasi alleen al komen 32 (!) riolen uit
Mumbai 1
Gateway of India. Dit monument staat in het zuiden van Mumbai en kijkt uit over de Arabische Zee. Het wordt ook wel de Taj Mahal van Mumbai genoemd. Vroeger was dit monument het eerste dat bezoekers die per boot in Mumbai aankomen zagen. op de Ganges. Geen wonder dat dit gedeelte van de Ganges 3000x meer vervuild is dan dat veilig is voor mensen om in te baden!
Varanasi is het beste te bewonderen door langs de verschillende ghats te wandelen en een boottocht te maken bij zonsopgang. Tijdens de wandelingen die we hebben gemaakt werd ons telkens de vraag gesteld: “yes please, wanna get high?” Een bijzonder contrast met de heilige rituelen die plaatsvonden aan de ghats. Elke ghat van de totaal 80 ghats heeft zijn eigen verhaal: zo zijn sommigen eigendom van een Maharadja (zij waren vroeger heersers over koninkrijken/staten binnen India)en zelfs moeder Theresa bezit een van de ghats. Vooral de zogenaamde “burning ghats” waar crematies publiekelijk worden uitgevoerd maken veel indruk op ons westerlingen. Dit komt met name omdat deze manier van cremeren zo ver afstaat van die van ons. Alles gebeurt in het openbaar en niets achter gesloten deuren zoals wij dat gewend zijn. Regelmatig zie je door de stad een groep mannen zingend door de straten lopen met een soort brancard waar een lijk op ligt onder een stapel kleurrijke lappen stof. Voordat de crematie start wordt het lijk onder gedompeld in de heilige Ganges. De
Mumbai 2
We hebben drie maanden mogen genieten van de heerlijke Indiase keuken met al haar geuren, kleuren en specerijen. Een van de gerechten waar we gek op waren was de "dosa". Hier hadden we ons in een restaurant laten omlullen om een keer een papieren dosa te bestellen. Zoals je ziet is deze echt enorm! Het is ons helaas niet gelukt om deze op te krijgen.... prijs van de crematie wordt bepaald door de houtsoort en de hoeveelheid hout die wordt gebruikt voor de verbranding. Bij de crematie is vaak een kleine groep mannen aanwezig, de vrouwen blijven thuis.
Om de chaos even te ontsnappen hebben we een dagtrip gemaakt naar het vredige Sarnath: de plek waar Boeddha zijn beroemde eerste “teachings” gaf over de middenweg naar nirvana, nadat hij zelf verlicht was geraakt in Bodhgaya. Echt een super vredige plek zo dichtbij het chaotische Varanasi! Het was voor ons ook de eerste keer dat we in aanraking kwamen met het boeddhisme in India. Het duurde even voordat we een rickshaw chauffeur hadden gevonden die ons voor een redelijke prijs daarheen wilde brengen, aangezien we hier voor het eerst in aanraking kwamen met prijsafspraken tussen chauffeurs. Iets waar je met name in de toeristische gebieden in India helaas tegenaan loopt. Na afloop trakteerde de chauffeur ons op een chai thee uit een aardewerken kopje dat we daarna kapot konden gooien op straat. Ook iets wat alle rickshaw chauffeurs bleken te doen in Varanasi en wat we niet eerder waren tegengekomen. Nu begrepen we waarom we ineens zoveel moesten betalen voor een ritje, maar leuk was
Varanasi 1
Uitzicht vanaf ons hotel over de ghats in Varanasi. het wel!
Vanuit Varanasi hebben we de trein gepakt naar Bodhgaya, de plaats waar prins Siddhartha Gautama 2600 jaar geleden verlichting bereikte en onder een “bodhi” boom Boeddha werd. Hoewel de oorspronkelijke boom vernield is, staat een stek hiervan op de originele plek in de prachtige Mahabodhi tempel, die op de UNESCO Werelderfgoed lijst staat. Voor Boeddhisten is dit daarom een zeer belangrijke pelgrimsplaats. Toen wij er waren was het laagseizoen omdat het veel te heet was met zo’n 48 (!) graden. Hierdoor waren we een van de weinige toeristen en binnen een uur kenden wij het hele dorp en zij ons. Voor een paar dagen vonden we dat wel grappig! Vergeleken met het hindoeïsme en Varanasi in het bijzonder is het boeddhisme erg vredig en rustig en dat was ook het gevoel dat we direct kregen bij aankomst in Bodhgaya. Helemaal toen we onze bijzondere slaapplek hadden gevonden in de Tibetaanse Karma tempel, waar we ’s morgens hebben gemediteerd met de Tibetaanse monniken die daar in opleiding waren en hun “puja” (gebed) uitvoerden. Wat we toen nog niet wisten is dat de Tibetanen hun puja doen met veel instrumentale begeleiding. We schrokken ons rot toen ze de eerste
Varanasi 2
Er gebeurt echt van alles in de Ganges. Hier worden de buffelo's lekker gewassen. Ze vonden het zo lekker en verkoelend in het water dat ze er niet meer uit wilden! keer op hun trommels sloegen! Echt concentreren konden we ons daarna niet meer, maar een bijzondere ervaring was het zeker. In Bodhgaya staan veel tempels uit diverse landen met hun verschillende culturen en architectuur stijlen. Hierdoor kregen we in een dag een goede indruk van de verschillende stijlen, erg efficiënt ;-) Het slapen in de tempel was een bijzondere ervaring, maar bleek achteraf veel te heet. We hadden geen airco, alleen een fan, en we werden ’s nachts regelmatig wakker van de hitte en het zweten. De fan blies alleen maar hele hete lucht rond, waardoor het aanvoelde als een “opgieting” in een sauna. Na twee nachten vonden we het daarom wel mooi en tijd om af te reizen naar een koeler gedeelte van India: Darjeeling.
Vanwege onze ervaring met de vorige lange treinrit naar Varanasi en de hoge temperaturen besloten we onszelf een upgrade te geven in de treinklasse en voor “2AC” te gaan met airco. Na enorm lang hangen op het treinstation in Patna in verband met vertraging konden we eindelijk aan boord en hebben we die nacht voor het eerst heerlijk geslapen in de trein! 2AC it is! en vanaf die rit hebben we alleen nog
Varanasi 3
Jongens die cricket spelen bij een van de ghats. Indiers zijn echt dol op cricket; niet alleen is het de nationale sport die veel wordt uitgezonden op TV maar ook wordt het door het hele land op straat gespeeld door jongens en mannen. maar die klasse geboekt. ’s Morgens vroeg kwamen we aan op het treinstation in Siliguri van waaruit we een gedeelde jeep hebben gepakt naar Darjeeling. Tijdens deze rit maakten we kennis met een groep toeristen met wie we de dagen erna zijn opgetrokken. Een van hen was Mishana, een kiwi met wie we een paar dagen later de zesdaagse “Singalila Ridge”- trekking hebben gedaan op de grens van India en Nepal op zoek naar de Himalaya gebergten. Letterlijk op zoek want tijdens de trekking hebben we helaas niets kunnen zien van de machtige sneeuwtoppen! Door weer en wind (zeer dichte mist, regen, hagel, kou en onweersbuien) hebben we ons zes dagen lang gedurende 92 km met veel klimmen en dalen geworsteld van hut naar hut onder begeleiding van een gids die ons steeds aanmoedigde als het huilen ons nader stond dan het lachen: “you can do it mem, no problem, we are nearly there”. “Nearly there” betekent in India nog een takken stuk lopen 😉. Het enige dat we konden zien gedurende deze dagen waren de prachtige rododendrons en magnolia’s die in bloei stonden en de yaks die we onderweg tegenkwamen. Des te meer konden we ’s avonds genieten van
Sarnath 1
Dit is de plaats waar Gautama Boeddha voor het eerst zijn "dharma" onderwees aan vijf leerlingen, vijf weken nadat hij verlicht was geraakt in Bodhgaya. Hier staat tevens een van de "bodhi" bomen. de kleine dingen: een warme kachel, een lekkere maaltijd en een welverdiend biertje. Elke ochtend weer hoopten we op heldere luchten maar het mocht niet zo zijn.
Voor en na de trekking hebben we een tijd doorgebracht in Darjeeling waar het heerlijk cool was in vergelijking met het midden van India. En we waren erg blij om weer midden in de natuur te zijn! Zoveel groen om ons heen hadden we voor het laatst in Australië gehad. Naast een bezoek aan de “Happy Valley” thee plantage hebben we onder andere een bezoek gebracht aan een “Tibetan refuge centre”, waar we voor het eerst in aanraking kwamen met Tibetaanse vluchtelingen. Vanuit Darjeeling hebben we ook een trip gemaakt naar het prachtige en groene Sikkim met als hoogtepunt het Tibetaanse Rumtek klooster in Gangtok. Het Rumtek klooster is het hoofdverblijf van de gevluchte 17e karmapa die op dit moment in Dharamsala leeft. Een grote troon staat in de tempel in afwachting van zijn komst. Of de Indiase regering hem zal toelaten hier betwijfelen we gezien de gespannen situatie met China wat dit betreft. We hadden ons bezoek precies goed gepland, want we konden hier een gebed meemaken van de vele monniken
Sarnath 2
De Dhamek Stupa in Sarnath, gebouwd in 500 v. Chr. ter herinnering aan Boeddha's activiteiten die hier plaatsvonden. die daar wonen, wat erg bijzonder was.
Vanaf Pelling in Sikkim hebben we een vierdaagse reis ondernomen om in Shimla te komen, hét vakantieoord van de rijkere Indiërs. We dachten: als de Himalaya zichzelf niet wil laten zien aan ons in het oosten dan gaan we toch gewoon naar het westen? Helaas tevergeefs voor de witte sneeuwtoppen, maar we hebben wel onze ogen uitgekeken hoe de Indiërs vakantie vieren. Shimla is echt zien en gezien worden! Vanaf Kalka zijn we het laatste gedeelte van de reis met een stroomtreintje naar boven naar Shimla gegaan. Een prachtige rit door bossen in de bergen! Geen wonder dat deze 92 km rails en 102 tunnels op de UNESCO Werelderfgoed lijst staan.
En hoe konden we onze drie maanden in India mooier afsluiten dan in McLeod Ganj – een dorpje net boven Dharamsala – om een vierdaagse lezing bij te wonen van His Holiness de Dalai Lama? Dit was een droom van Floor en hierop hadden we aan het begin van onze India trip ons reisschema afgesteld. Vandaar de ietwat bijzondere route die we hebben genomen, kriskras door het land 😉 Ook was dit de plek voor onze reünie met Barbara en
Varanasi 4
Onze boottocht bij zonsopgang over de Ganges. Rene, een Nederlands stel dat we ontmoet hadden in Australië. Erg bijzonder en leuk om elkaar in een hele andere omgeving weer te zien! Voor Barbara en Rene betekende deze 1,5 week die we samen hadden het einde van hun wereldreis. Voor ons niet, maar wij waren door de vele indrukken die we hadden opgedaan even klaar met van alles doen en bekijken en konden prima meekomen in de stroom van vakantie vieren. De dagen vlogen voorbij met biertjes drinken op ons balkon, “Uno” spelen, lekker eten, lezen, shoppen (Barbara en Floor dan….) en last but not least de lezingen van de Dalai Lama bijwonen en meer leren over de situatie van Tibetaanse vluchtelingen. De lezing vond plaats in het Tibetaans met helaas een niet zo’n beste Engelse vertaler ertussen, waardoor sommige informatie verloren ging. Desalniettemin was het heel bijzonder om mee te maken en de Dalai Lama van zo dichtbij te kunnen zien. Een zeer bijzondere man met altijd een glimlach op zijn gezicht en nog zo’n jongensachtige uitstraling op 77-jarige leeftijd! De lezing ging over “Shantideva's A Guide to the Boddhisattva's Way of Life”. Erg interessant, maar zelfs met het boek in onze handen leverde het meer vragen
Varanasi 5
Uitzicht vanaf de Ganges op "Dasaswamedh Ghat", de meest levendige en kleurrijkste ghat waar 's avonds ook de ganga aarti plaatsvindt. dan antwoorden op. Dat zal er wel bij horen, de weg naar Verlichting is natuurlijk niet eenvoudig 😉
Niet alleen woont de veertiende Dalai Lama Tenzin Gyatso sinds zijn vlucht in 1959 in McLeod Ganj, maar ook de Tibetaanse regering, het parlement in ballingschap en veel overige Tibetaanse vluchtelingen. Het dorp voelt hierdoor meer aan als Tibetaans dan Indiaas en het bood ons daarom een goede mogelijkheid om meer te weten te komen over de situatie van Tibet. Tijdens een informatieavond realiseren we ons hoe weinig we eigenlijk weten over Tibet, behalve dan dat China het onderdrukt en dat Tibet met name in 2008 tijdens de Olympische Spelen kans zag om dit kenbaar te maken aan de wereld. Hoe meer we er meer over lezen, horen en zien, hoe meer sympathie we hebben voor Tibetanen en des te bizarder de situatie op ons overkomt. Als het doorgaat zoals nu het geval is zal de hele Tibetaanse cultuur op den duur verdwijnen. Heel erg zonde voor zo’n mooie en vredelievende beschaving. Barbara en Rene zijn tijdens deze reis een week in Tibet geweest en van hen horen we onder andere hoe de Chinezen er alles aan doen om controle te
Varanasi 6
Onze bootman die ons tevens uitleg gaf over de verschillende activiteiten die plaatsvinden in en langs de Ganges. houden en de Tibetaanse cultuur en religie uit te roeien. Foto’s en teksten van de Dalai Lama zijn uit den boze en zie je daar nergens terug, overal staan Chinese checkposten om Tibetanen te controleren, onder andere dat ze zichzelf niet in brand steken wat nog regelmatig gebeurt. De Chinezen hebben zelfs een Chinese Pänchen Lama benoemd (hoogste spirituele leider na de Dalai Lama, heeft als belangrijke taak om nieuwe Dalai Lama te herkennen), nadat de door de Tibetaanse regering in ballingschap aangewezen Pänchen Lama sinds 1995 verdwenen is. Het gaat zelfs zover dat de Chinese regering door middel van censuur de Tibetanen afschildert als “Peaceful Terrorists” richting haar eigen volk. Het is ons (nog) niet helemaal duidelijk hoe de Verenigde Naties hierin staan, maar verontrustend is de situatie wel.
Vanwege de sympathie die we voelen voor Tibetanen en de wens om tijdens deze reis vrijwilligerswerk te doen besloten we om een aantal dagen een Tibetaanse vluchtelingenorganisatie te helpen. Koos door hen te helpen met hun website en Floor door Engelse conversatieklas met Tibetaanse vluchtelingen. Veel Tibetanen spreken alleen maar Tibetaans als ze in McLeod Ganj aankomen. Door Engels te leren kunnen ze contact maken met de rest van
Varanasi 7
Dasaswamedh Ghat de wereld. Hoewel de Tibetanen zelf aangaven dat de conversatieklassen hen helpen, waren wij niet zo heel erg onder de indruk van het management van de organisatie en besloten het na een paar dagen voor gezien te houden. Wellicht dat we ons later tijdens onze reis nog ergens nuttig kunnen maken, India blijkt ons te veel te hebben opgeslokt!
We sluiten onze trip door India af in Delhi, daar waar het drie maanden geleden begon. Dit keer bereiken we gelukkig wel goed ons hotel zonder verwikkeld te raken in een scam 😉 Hoewel Delhi veel te bieden heeft vinden we het veel te heet en zitten we te vol met indrukken van de afgelopen tijd om nog veel te willen zien. We genieten van de laatste dag met Barbara en Rene in een zwembad midden in Delhi en besluiten dat we als we in Thailand aankomen eerst twee weken naar het strand gaan om alle indrukken van India te verwerken voordat we onze reis voortzetten naar het volgende fascinerende land: Birma!
Niet eerder zijn we in een land geweest dat we zo bizar en fascinerend vonden, waar het contrast tussen arm & rijk zo groot is door het
Varanasi 8
Dasaswamedh Ghat kastensysteem, waar de zintuigen zo worden geprikkeld van de geurigste curries tot de meest kleurrijke sari’s, waar er zoveel gevarieerdheid is van heilige plaatsen, chaotische ranzige steden, rustige dorpjes, moderne stranden tot machtige bergtoppen. Het gevoel van “wat doen we hier” dat we in het begin van onze reis hadden heeft definitief plaats gemaakt voor een enorme fascinatie. Na drie maanden zijn we klaar om te vertrekken, maar we hebben ondanks de uitdagingen enorm genoten en hopen hier zeker ooit nog eens terug te keren voor een vakantie. We stappen met een voldaan gevoel op het vliegtuig richting Bangkok en laten deze bizarre, intrigerende wereld achter ons.
Next stop: Thailand & Birma!
Advertisement
Tot: 0.085s; Tpl: 0.016s; cc: 19; qc: 57; dbt: 0.0486s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb
Gie
non-member comment
Hoi Koos en floor , Mooi verhaal ,ik heb her nog niet helemaal gelezen, maar het lijkt er op dat de indiers voor ikea moeten werken met hun slimme aanpak van kleine ruimtes. Ik ga zo Verder met lezen, leuk!