Advertisement
Published: October 19th 2012
De eerste dag in Delhi heb ik het heel rustig aan gedaan, temeer omdat ik weet dat het tempo als straks de Djoserreis begint flink opgeschroefd gaat worden dus ik relax lekker zolang het nog kan. Ik had ook enigszins last van jetlag, het duurde uiteindelijk tot ver na vijven lokale tijd voordat ik sliep. Daardoor was ik natuurlijk laat wakker en heb ik alleen 's middags de omgeving van mijn hotel, Old Delhi, kunnen verkennen.
De meeste hotels die online te boeken zijn zitten in New Delhi, in een relatief (naar Indische begrippen) schone, rustige en moderne omgeving. Ik heb echter bewust gekozen om deze eerste paar dagen in Old Delhi te verblijven, om dat ook eens een keer mee te maken: deze wijk voldoet echt aan het stereotype beeld dat de meeste mensen hebben van een Indische stad. Het is in feite één grote openlucht bazaar, een enorme wirwar aan kleine en nog kleinene straatjes en steegjes met talloze winkeltjes en nog meer straatverkopers. De ene straat zit vol met boekenwinkels, de volgende met kruideniers en nog weer de volgende is het domein van de katoenhandelaren. De straat waar mijn hotel aan ligt staat bekend als de bicycle
Bazaar
Bij binnenkomst van het Rode Fort zit een bazaar waar de keizer z´n prive shopping kon doen.market want er zitten allemaal verkopers en reparateurs van fietsen en fietsonderdelen. Het is in de hele wijk een ongelovelijk zooitje, met afval dat overal rondslingert, laaghangede electriteitskabels, handelswaar dat op straat staat, overstroomde rioolputten, al dan niet verlaten bouwputten en slecht, opgebroken of zelfs geen wegdek. Het barst overal van de mensen: te voet, te fiets, met de riskja, op de motor of als er enigszijns ruimte voor is met de auto. Velen vervoeren soms grote hoeveelheden handelswaar, al dan niet op het hoofd gedragen. Ook zijn er de nodige koeien, paarden, geiten en andere beesten te vinden, in de meeste gevallen als last- of trekdier.
Zeker in de straten waar auto's (of in elk geval motors) kunnen rijden is er continu het oorverdovende lawaai van klaxons, motorgeluiden, bouwwerkzaamheden en schreeuwende handelaren. Dan is er ook nog de stank van uitlaatgassen, uitwerpselen, het riool en de grote dieren- en mensenmassa. Gooi er dan ook nog de de hitte bij (35 graden) en de permanente stofwolk die er hangt en je hebt een omgeving die werkelijk een aanslag is op al je zintuigen. Ik vind zoiets echt fantastisch om mee te maken, in kleine porties in elk geval. Dan
heb je echt het gevoel dat je in een totaal andere wereld bent beland. Het enige nadeel is wel dat de meeste Indiërs absoluut niet gefotografeerd willen worden (er zijn uitzonderingen maar heel vaak komen er afwijzende handen omhoog zodra ik een camera te voorschijn tover). Dat respecteer ik natuurlijk graag maar dat maakt het heel lastig om in dit gebied foto´s te maken, want er is vrijwel geen enkele plek te vinden waar je niet omgeven wordt door mensen.
Mijn hotel (Hotel Tara Palace) ligt aan een piepklein achterafsteegje van niet breder dan een meter of twee, dat voor het grootste deel ook nog staat volgepakt met handelswaar waardoor je er nauwelijks kunt lopen. Het duurde dan ook even voordat ik het de eerste keer gevonden had: de taxichauffeur kon op gegeven moment niet verder en het laatste stukje moest ik herhaaldelijk de weg vragen, waarbij ik overigens erg vriendelijk en behulpzaam werd bijgestaan door de plaatselijke winkeliers. Dit steegje loopt uit op een klein stoffig straatje wat weer aansluit op een wat bredere weg, Chandni Chowk, die het hart van Old Delhi vormt. Het hotel ligt al met al op een steenworp afstand van zowel het beroemdste
bouwwerk van Delhi, het Rode Fort, als de grootste moskee van India, de Jama Mashid.
Het hotel zelf vormt een oase van rust en hygiëne. Van de helse buitenwereld van Old Delhi weten alleen de oproepen tot gebed van de Jama Mashid door te dringen tot binnen de muren van het hotel. Verder is het een een schoon, koel en stil hotel met fraaie marmeren vloeren en zeer ruime kamers met ietwat spartaanse maar nette inrichting waarbij airco, fan én koelkast (geen mini-bar, echt een koelkast voor het koelen van je eigen etenswaar) aanwezig zijn. Een uitzicht heeft het niet maar dat is in deze omgeving denk ik ook niet echt wenselijk.
Vanuit het hotel ben ik eerst naar het Rode Fort gelopen. Dit is een enorm complex dat het paleis vormde van een aantal Mughal keizers die voor de komst van de Britten over het grootste deel van India heersten (16-18e eeuw). De Mughal dynastie, gesticht door een directe afstammeling van de twee beroemste leiders van de Mongolen (vandaar de naam), Genghis Khan en Tamerlane, was één van een van de laatste van een groot aantal groeperingen die in de loop der millenia vanuit Afghanistan India zijn
binnengevallen en die sinds de opkomst van de Islam daarmee deze religie in het noorden van het land hebben verspreid. Het was ook verreweg de meest succesvolle van deze groepen: de Mughal periode wordt gezien als de gouden eeuw van India waarin kunst, literatuur en architectuur hun hoogtij vierden (ook de Taj Mahal is door de Mughal gebouwd) en waarin, in tegenstelling tot vandaag, moslims en hindus grotendeels vredig naast elkaar leefden.
Sinds de bouw van het Rode Fort rond 1640 is Delhi meerdere keren veroverd en geplunderd door verschillende partijen waardoor de meeste franje van de Mughal inmiddels verloren is gegaan, maar het is nog steeds goed te zien dat het ooit een zeer rijk en indrukwekkend paleis moet zijn geweest. Voor dat deel van het complex waar de belangrijkste privévertrekken van de keizers zich bevonden moet toegang worden betaald (maar naar Nederlandse begrippen mocht dat geen naam hebben) en daar stikte het van de toeristen. Dit waren voornamelijk Indiërs, slechts hier en daar was een Chinees of een blanke te herkennen. Overal op de grasvelden lagen mensen lekker in de schaduw te genieten en het viel me weer op dat de Indiërs voor het grootste deel erg
vriendelijk en spontaan waren in de omgang met westerse toeristen. Met name een drietal jonge blonde Scandinavische dames bleken een nog grotere attractie voor de Indiërs dan het fort zelf. Ook ik ben verschillende keren aangesproken door mensen die me het hemd van het lijf wilden vragen over wie ik ben, waar ik vandaan kom en wat ik allemaal ga doen in India.
Na het betaalde deel van het paleis te hebben bezocht ben ik de rest van het enorme terrein gaan verkennen (met dank aan de tips in de Lonely Planet), waarin ik frappant genoeg bijna de enige bleek te zijn. De rest van het fort was vrijwel verlaten, hoewel het toch echt niet van mindere kwaliteit was dan het betaalde gedeelte. De serene rust die hier heerste was heerlijk als contrast met de rest van de stad. Dit gedeelte sprak alleen wat minder tot de verbeelding: het waren niet de privévertrekken van de keizer maar de stallen, bijgebouwen, verdedigingswerken, gevangenis, etc. Het fort was tot enkele decennia geleden nog actief in gebruik als een militaire basis restanten van de voormalige moderne barakken en garages en dergelijke waren nog prominent aanwezig. In het meest noordelijke deel van het
complex (waar je zelfs een drukke straat en spoorweg over moet om er te komen) waren ook sporen zichtbaar van de zware gevechten die hier tijdens de Eerste Onafhankelijkheidsoorlog van 1857 hebben plaatsgevonden.
Tegen de tijd dat ik bij het fort was uitgekeken was de middag bijna voorbij. Ik ben nog wat verder de stad ingelopen. Daarbij kwam ik er snel achter dat de plaatselijke bevolking overduidelijk nog nooit van verkeersregels heeft gehoord, het is echt ieder voor zich. Ik heb dit vaker meegemaakt in met name Derde Wereldlanden maar zo erg heb ik het nog niet eerder gezien (combinatie van grote drukte en compleet gebrek aan regels). Als je probeert de wachten tot iemand voor je stopt (ook al is het bij een stoplicht of zebrapad) of tot er voldoende ruimte is om veilig over te steken dan zul je op veel plekken dagenlang blijven staan. Elke vierkante centimeter wegdek is voor degene die 'm als eerste kan inpikken (wat soms tot grote opstoppingen leidt als mensen elkaar klem rijden). Het oversteken van een drukke straat is echt een levend spelletje Frogger – niet geheel ongevaarlijk maar een alternatief is er niet. Gelukkig heb ik over de jaren
Blonde dames
De populairste attractie de nodige ervaring opgebouwd met dit soort omstandigheden (’t is een kwestie van veel lef hebben en erop vertrouwen dat de ander geen zin heeft om een aanrijding te veroorzaken) en voor de echt lastige stukken loop je gewoon met een local mee, hopende dat die wel weet wat ie doet. If all else fails, er is hier zo ongeveer om de 300 meter een ziekenhuis (vast geen toeval) dus hulp is nooit ver weg. 😊
Ik ben naar een enorm parkgebied gelopen aan de rand van de Yamuna rivier die door Delhi stroomt, waar monumenten te vinden zijn ter ere van een aantal belangrijke moderne politici -- bijna allemaal van de Gandhi familie inclusief Mahatma Gandhi zelf. De plekken waar zij gecremeerd zijn worden als heiligdommen beschouwd en worden door een kleine maar contstante stroom pelgrims bezocht. Hieromheen ligt een groot parkgebied van grasvelden, vijvers (die betere dagen hebben gekend) en veel bomen waaronder het oorverdovende geklaxoneer van de straat wordt vervangen door het oorverdovende gefluit van de vele honderden vogels die daar hun nest hebben gevonden. Tegen de tijd dat ik hier was uitgekeken begon het al aardig donker te worden dus ben ik maar weer richting
hotel gegaan, waarbij ik onderweg nog over een grote kermis ben gelopen die ter ere van het Festival of Lights werd gehouden, maar daar hield ik het niet lang vol want dat was me toch echt iets té druk en te lawaaiig.
Ik heb in het hotel wat gegeten want ik weet niet in hoeverre ik de eettenten van Old Delhi kan vertrouwen, er staan er ook vrij weinig uit deze wijk in de Lonely Planet en het lijkt me zowiezo verstandig geleidelijk aan de lokale keuken te wennen. Het was een vrij standaard rijst met curry gerecht, niet anders dan de Indische keuken in Nederland maar daarom niet minder smakelijk.
Advertisement
Tot: 0.096s; Tpl: 0.019s; cc: 12; qc: 47; dbt: 0.052s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb
