Namibië, Botswana en Zimbabwe: vakantie 2017

---

---

Duinen, Delta en Donderende Watervallen

Met deze woorden begint de beschrijving van de reis die we gaan maken!

Dinsdag 25-04-2017 1e Vakantiedag

Vandaag is dan eindelijk de vakantie begonnen, maar ja, de vlucht gaat pas vanavond laat, dus eerst nog een hele dag thuis te gaan. Er is nog wel wat te ruimen en de laatste dingen gaan dan de backpacks in. Rond 18.00 uur rijden we naar Katwijk, waar Bert zijn werkauto parkeert en waar we opgepikt worden door een collega, die ons naar Schiphol brengt.



Het is de afgelopen dagen chaotisch geweest op de luchthaven i.v.m. allerlei veiligheidszaken én omdat het meivakantie is. We zijn dan ook royaal op tijd en zijn dan binnen een half uur al door de douane heen. We wandelen een rondje over de luchthaven en gaan dan een Italiaans broodje scoren, voor we in het vliegtuig weer wat krijgen.........



Maar het wordt 22.00 uur en dan kunnen we gaan boarden, we vertrekken mooi op tijd en na een ritje naar de Polderbaan stijgen we op voor het eerste deel van de reis. Dat is Luanda in Angola.

We krijgen als we op hoogte zitten een drankje en een zakje nootjes en daarmee is er al een einde gekomen aan de 1e vakantiedag, we vliegen al boven Frankrijk!





Woensdag 26-04-2017 2e vakantiedag




Al snel blijkt dat we ook nog een maaltijd krijgen en dus zitten we zo tegen 01.00 uur 's nachts aan de warme maaltijd inclusief een koffie met likeurtje toe. Het smaakte lekker allemaal.

Intussen hadden we ook naar een filmpje zitten kijken, maar nu was het tijd om eens wat zien te slapen. Het zijn vooral wat hazenslaapjes, want echt lekker slaapt het nou ook weer niet zittend op een stoel.

Om 05.00 Nederlandse tijd gingen de lichten alweer aan, want we zouden voor 06.00 uur in Angola landen en moest er een vroeg ontbijt geserveerd worden. En zo zit je na een laat diner al aan een vroeg ontbijt!



Intussen is het buiten licht geworden en kunnen we Luanda al zien liggen. Omdat het druk is op die luchthaven mogen we nog wat extra rondjes vliegen en staan dan 06.15 uur aan de grond. We moeten aan boord blijven, maar kunnen wel wat Angolese lucht opsnuiven bij de open deuren. En het is nu al lekker daar, 21 graden! We kletsen wat met de stewardessen die hier het vliegtuig verlaten en daarna met de nieuwe ploeg die aan boord komt. Het vliegtuig is nu nog maar half vol en ze hebben/ nemen alle tijd voor iedereen (inclusief het uitdelen van bonbons die eigenlijk uit de businessklas komen).



Het is nog net geen 2 uur vliegen naar Windhoek en vooral het 2e deel is mooi, we vliegen over allerlei zoutvlaktes, zelfs een keer met een paarsig water in een zoutmeertje!

We landen ruim op tijd en daarna begon het gewacht. Eerst wat formulieren invullen voor de visum en dan lang in de rij voor het verkrijgen ervan. Daarna moest de bagage door een scanner, maar voor we aan de beurt waren werden we ineens allemaal zonder controle doorgestuurd " hurry, go, go"

Daarna werd het wachten op de autoverhuurder, we werden met een auto opgehaald en weer moesten er de nodige papieren ingevuld, die daarna weer in de computer werden ingevoerd. Ook dat vergde wat geduld! Maar uiteindelijk kregen we toch een uitgebreide uitleg over de auto, de tent en andere spullen.

En toen konden we op weg. Een rit van ongeveer 45 kilometer naar Windhoek, met meteen een mooie bergachtige omgeving: en het eerste wildlife: een stel bavianen. Windhoek is een flinke stad, maar wij hoefden eigenlijk maar één lange weg door de stad te volgen en dan 2 x een zijstraat in.



We overnachten in guesthouse Vondelhof. Ziet er erg leuk uit en we worden goed op weggeholpen. Al snel arriveert dan de vertegenwoordiger van de lokale reisorganisatie die ons bijpraat over de do's en dont's. Met diverse kaarten en een uitgebreide reisbeschrijving vertrekken we even naar onze kamer en gaan daarna boodschappen doen. We hebben het een en ander nodig voor de komende kampeerdagen.



Na deze noodzakelijke dingen vertrek ik naar het terras bij het zwembad, waar Bert later bij aansluit om een poosje te gaan bloggen. Het is heerlijk warm weer geweest, echt dik in de twintig graden, nu wordt het al donker tegen 18.00 uur en gaat het wel wat afkoelen. Maar nog steeds weer om buiten te zitten!



Om 18.50 uur staat taxichauffeur Sandos klaar om ons naar een restaurant te brengen. We gaan naar Joe's Beerhouse een populair restaurant waar je geweest moet zijn als je in Windhoek bent. Het is een enorm grote tent,maar omdat het in allerlei kleinere gedeeltes is gemaakt, sommige binnen andere in de open lucht komt het toch sfeervol over. Bovendien is het ingericht met allerlei "oude spullen" wat het extra gezellig maakt!

Gelukkig kunnen we aan een grote tafel zitten waar al wat anderen zitten, want het is erg vol! We bestellen gerookte Kudu carpaccio en een Oryx schnitzel met een champignonsaus. Iets anders dan wat thuis op het bordje komt, grote porties én erg lekker! We spoelen het weg met een heerlijke Pinotage een Zuid-Afrikaanse rode wijn.



Na dit maaltje laten we Santos weer bellen, die ons weer terug naar Vondelhof brengt. Het is nog vroeg, maar we duiken al snel in bed, we zijn allebei bekaf na een superkort nachtje slapen in het vliegtuig en alles wat we vandaag verder hebben meegemaakt!







Donderdag 27 april 2017 3e vakantiedag





We hebben heerlijk geslapen en zijn tegen 06.00 uur wakker. Buiten is het inmiddels licht en we staan dan al snel op.

Ik ga een bakkie koffie zetten en na het nodige toilet maken, gaan we de bagage in de auto zetten en is het tijd voor een ontbijt. Er is een buffet met van alles, brood koffie sap, allerlei beleg yoghurt, fruit en dergelijke. Intussen kletsen we met een Nederlander die in zuid-Afrika woont maar nu in Namibië is voor zijn werk en vandaag in Windhoek i.v.m. koningsdag, dat wordt gevierd op de ambassade. (we werden bijna uitgenodigd, maar we zijn vanavond al een stuk verder weg en bovendien ben ik mijn galajurk vergeten in te pakken :-)



Na het ontbijt gaan we dan echt op reis, we hebben een flinke rit voor de boeg, zo'n 350 kilometer We rijden al snel Windhoek uit en ons eerste doel is Rehoboth ongeveer 85 kilometer over een asfaltweg. Onderweg een vrij vlakke omgeving met hier en daar mooie rotsformaties en wat bergen. Ook spotten we het eerste wildlife, wat bokken en struisvogels, maar misschien hoorden die wel bij een boerderij. In Rehoboth doen we nog wat inkopen, we waren het belangrijkste vergeten: houtskool en dergelijke voor de braai!

Net buiten Rehoboth slaan we af naar rechts en daar houdt het asfalt op en rijden we verder op een gravel road, we rijden voorlopig richting Kleine Aub (leuke plaatsnaam) De omgeving wordt nu heel afwisselend, soms rode aardekleur, dan weer witachtig, prachtige rotsformaties die hier en daar aan Mountain valley in de USA doen denken. We zien allerlei vogeltjes vliegen vooral veel "social weavers" een wevervogel die met heel veel anderen enorme nesten maakt in bomen, maar ook op de elektriciteit palen, we zien de vogeltjes in en uit vliegen. We rijden intussen kilometer na kilometer weg en wat opvalt als we even uitstappen hoe stil het hier is, oké wat vogel en krekel geluiden, maar verder "stilte"!



Op de weg zitten hele kolonies reuze kevers of zoiets, zoveel dat het niet te doen was om ze allemaal te ontwijken, ik vrees dat we er wel een aantal plat hebben gereden. We moeten 2 passen over waarvan vooral de laatste, de Remweg pas verschrikkelijk mooi was. Prachtige berg en rotsformaties! Het ene mooie uitzicht na de andere. De weg kronkelt alle kanten uit, omhoog, omlaag en soms door plassen, wat gaten in de weg, dus stuurmanskunst is nodig! Onderweg zie ik een half opgegeten zebra langs de kant van de weg, bizar, want we zien nergens anders zebra's. Wel volop koeien. paarden, schapen en verder ezels, maar die lopen dan voor karretjes met mensen erop. Na de 2 passen komen we in een breed dal, bergen aan weerskanten, verder ziet het er vooral woestijnachtig uit. Kortom het is een prachtige rit, waarbij we wel regelmatig onze raampjes moeten dichtdoen vanwege de stofwolken van de tegenliggers.

Om 15.00 uur, iets eerder dan verwacht komen we bij het Sesriem kamp uit. We checken in en rijden naar onze plek (nr. 27 van de camping), we hebben een stukje bij een boom, langs de rand van de camping, met een weids uitzicht over een zandgebied en wat bergen en duinen. Eerst gaan we maar eens de tent opzetten, dat is op zich geen problem, maar wel even kijken naar de punten waar we de horren open kunnen zetten en dat soort dingen. Tafeltje en stoelen naar buiten en dan gaan we even lekker zitten met een glas (nou ja metalen kelk) wijn.

Na een poosje relaxen gaan we eens zorgen voor een maaltje, we steken de braai aan om boerewors te grillen, we doen wat aardappelpakketjes op de braai en ik maak nog een salade. Intussen staat ook het deeg voor broodjes te rijzen en die bakken we uiteindelijk ook op de braai. Voor het ontbijt bakken we ook alvast wat eieren. We willen morgen zo vroeg mogelijk vertrekken naar de Sossusvlei. Als campinggast mogen we daar extra vroeg naar toe! Intussen hebben we ook nog genoten van een mooie zonsondergang en toen het helemaal donker was, ook nog van de prachtige sterrenhemel! Nog even een poosje nagenieten met een glas wijn en daarna klimmen we de tent in!





Vrijdag 28-04-2017 4e vakantiedag



Op zich hebben we redelijk geslapen, het bed was redelijk comfortabel, via de horren kwam af en toe een koel windje naar binnen, alleen de wekker ging al om 4.30 uur! Vandaag staat een bezoek aan de Sossusvlei op het programma en daar kan je beter zo vroeg mogelijk aan beginnen en als campinggasten mogen we al vroeger er naar toe als mensen van buiten de gate.

Wel moeten we alles opruimen en de tent inklappen, anders kunnen we niet rijden. Bert houdt zich vooral bezig met de tent en ik zorg voor koffie en beleg de broodjes die we gisteren gebakken hebben met een gebakken eitje. Als alles opgeruimd is, drinken we de koffie op en gaan snel op weg, we zijn niet de eersten! De lucht begint al wat lichter te worden, maar het eerste stuk zien we nog niets van de omgeving. Wel moeten we bijna een noodstop maken omdat er ineens een Oryx de weg overloopt, Een Oryx is een grote gazelle soort. Iets verderop staat nog een grote groep, nu wel veilig aan de kant.





Het wordt inmiddels steeds lichter, maar de zon laat nog op zich wachten. In totaal is het zo'n 66 kilometer van de camping naar de Sossusvlei. We stoppen eerst bij Dune 45, een duin die beklommen mag worden, maar hier zien we eerst de zonsopgang. We maken de nodige foto's, het licht is nu zo mooi. Daarna klimmen we nog een stukje het duin op, wat loodzwaar is in het mulle rode zand. Er vanaf springend, rennend of glijdend is veel leuker, vooral op blote voeten!

Dat heeft één nadeel, je bent dan meteen besmet met het Namibië virus. Dit is niet een ernstige ziekte, je wilt hierdoor alleen maar elk jaar terug naar Namibië. Na nog meer foto's en filmpjes rijden we weer verder naar een punt waar je de auto kunt parkeren, vanaf hier gaan we met de shuttle verder naar de Sossusvlei een grote vallei midden tussen de mooie rode duinen. Je kunt hier allerlei kanten uitwandelen: ook hier kun je een hoge duintop beklimmen, maar dan moet je wel heel steil naar beneden, wij kiezen een iets lagere route, maar ook hier is het best vermoeiend lopen, want alles is mul rood duinzand!

Na een paar lagere duinrijen zien we dan uiteindelijk Deadvlei beneden ons liggen! Wat is dat mooi hier: een leemwit kleurige bodem, de zwarte eeuwenoude dode bomen, de rode duinen eromheen met een blauwe lucht (met een enkel schaapjeswolk). Wat een prachtige verstilde natuur, ik ga er meteen bij zitten en zit eerst eens een poosje te genieten van al dat moois! Hierna wandelen we naar beneden en maken een paar honderd foto's en films, lopen wat rond, gaan nog eens zitten en genieten volop. Het wordt wel steeds heter, vooral nu we in een grote duinkom zijn. Ook al hebben we goed met zonnebrand gesmeerd, het lijkt of we ter plekke verbranden en dat al vroeg in de morgen!





We wandelen terug over wat andere duinen, zien wat kleine hagedissen over het hete zand rennen en zien ook heel veel sporen van kleine diertjes. Zo te zien is er volop leven in deze droge woestenij! Nu zien we ook een aantal duinen, met allerlei kleurschakeringen. Oh wat is het hier mooi! Terug bij de shuttles kunnen we al meteen instappen, al hotsend door het mulle zand rijden we terug naar de parkeerplaats. Hier zoeken we de auto weer op en ga ik even naar het toilet. Er staat een soort toiletwagentje en ernaast staat een meneer die met grote 5 literflessen water klaarstaat met in de dop een gaatje. Hij spuit zo wat water over je handen en kun je ze lekker wassen. Weer eens wat anders dan een kraan 😉

Meteen een praatje gemaakt, als hij hoort dat ik uit Nederland komt, zegt hij Oh dan kunnen we verder in het Afrikaans. Dat hoor je hier best vaak trouwens. Na het gezellige praatje is het tijd om in de auto in de schaduw te zitten. We rijden weer dezelfde weg terug, maar hebben nu wat meer tijd om om ons heen te kijken. We zien springbokken, struisvogels en oryxen. Op een gegeven moment zien we 2 springbokken met een grote vaart achter elkaar aan rennen, ze steken af en toe de weg over en 1 keer kunnen ze net met een enorme sprong een auto ontwijken die net komt aanrijden!

We kijken bij een uitzichtpunt over een grote vallei uit met allerlei kleuren duinen en ook al weer de nodige bergen, daarna nemen we nog een afslag over een knollenpad naar het Elimduin (deze zien we ook vanaf ons campingplekje liggen in de verte) Ik klim een stukje erop, maar het zand brandt gewoon door je schoenen heen. We rijden terug naar de camping, eerst nog maar eens wat koffie drinken en dan een kleine siesta houden.



Er blijkt geen water uit de kranen te komen, gelukkig hebben we zelf een watertank bij ons, maar ik hoop straks nog wel een douche te kunnen nemen, m'n haar voelt als touw aan na al dat zand! Na een poosje zitten, bloggen en koffie drinken besluiten we richting Sesriem canyon te rijden. Sesriem komt van 6 riemen oftewel 6 leidsels van paarden die nodig waren om de bodem van de canyon te bereiken om water te putten. De canyon staat nu behoorlijk droog, al kunnen we wel zien dat er af en toe water is, er staan flink groene planten. Wij kunnen een stukje afdalen in de canyon, het is niet erg groot, maar toch wel indrukwekkend door de rotsen, je ziet allemaal grote kiezels in een soort modderbodem, het ziet eruit of het zo neer kan storten, vooral de overhangende stukken.

We lopen een stuk door de kloof en draaien dan weer om naar het begin. Een bijzonder stukje natuur! We hobbelen de 4,5 kilometer weer terug en besluiten dan maar even te gaan zwemmen, als er toch geen water is in de douches, de enige manier om op te frissen. Maar als we bij het zwembad zijn merken we dat er ineens weer water is. Toch gaan we maar even zwemmen, wel wat koud, maar heerlijk verfrissend!

Na de zwempartij ( in een erg klein zwembadje) keren we terug naar de tent waar we genieten van een koude Windhoek (een biertje uit Namibië) Daarna gaan we langzamerhand zorgen voor een maaltje (alweer de braai aan natuurlijk) We hebben alweer boerewors, nu met een aparte kruidnagelsmaak, verder wat piepers van de braai en een lekkere salade.

Ook nu genieten we weer van een zonsondergang en de mooie sterrenhemel, we ontdekken wel dat de koelkast niet goed werkt, maar dat ligt waarschijnlijk accu. Even in de smiezen houden dus! Verder zitten we heerlijk bij onze auto met een glaasje wijn, wat bloggen enzo.





Zaterdag 29-04-2017 5e vakantiedag




We zijn al weer vroeg wakker, na weer een nachtje in de tent. We willen vandaag wel op tijd vertrekken, maar niet zo vroeg als gisteren. We zetten water op voor de koffie en gaan dan maar eerst de tent inklappen, dan moeten eerst de slaapzakken en kussens opgeruimd, die we dan wel in plastic zakken moeten stoppen, want met al die dust roads hier wordt alles stoffig.



Als alles ingepakt is, gaan we eerst ontbijten, met koffie en de laatste zelf gebakken broodjes met gebakken ei en kaas. Dan kunnen ook de stoeltjes en de tafel ingepakt en na nog een sanitaire stop gaan we op weg naar ons volgende doel: Swakopmund.



We moeten nog wel even wat papieren laten zien om het Park te verlaten en gaan dan weer hobbelen over de zand en gravelwegen. Eerst moeten we zo'n 60 kilometer dezelfde weg terug rijden richting Solitaire.

Op de een of andere manier ziet het er toch weer anders uit, dus dat geeft niet, we rijden door een breed dal met aan weerskanten wat lage bergruggen, veel gras en af en toe kleine boompjes. Onderweg komen we heel veel fietsers tegen (Heel bizar: we zien er 2 helemaal naakt fietsen)

Na een tijdje komen we in Solitaire: een dorpje van niets: 2 huizen, een lodge, een benzinestation en een bakkerij. Deze bakkerij is heel erg "beroemd" je kunt hier heerlijke appeltaart eten. We gaan dus een bakkie koffie met appeltaart nemen! Het smaakt inderdaad prima! Vervolgens moeten we ook nog tanken, ach en dit neemt een poosje tijd in beslag, eerst staat er een man voor ons, waar in de bestelwagen diverse vaten en jerrycans én de tank zelf vol moeten met diesel en benzine. Het is geen modern tankstation, dus dat duurt lang. Vervolgens zijn we aan de beurt, maar om de halve liter slaat dat ding af en zo kost het effe voor er 60 liter bij zit.

Dan willen we afrekenen met de creditcard, die geeft een foutmelding, bij die van Bert ook (en ook bij anderen), credit cardmachine kaduuk, gelukkig staat er een ATM (geldpin-ding), we kunnen dus toch betalen.



Na deze, iets langere stop gaan we weer verder op weg. We komen meteen bij de afslag richting Walvisbay en deze moeten weg moeten we maar 220 kilometer volgen.

Het eerste deel van de weg is door een woestijnachtig gebied, een grote vlakte met soms wat begroeiing en een verdwaalde heuvel, dan gaat de weg wat klimmen onderweg naar de Gaub pas. Hier passeren we de Steenbokskeerkring, de plek waar de zon boven staat op 21 december, als bij ons de winter begint.

De route wordt nu erg afwisselend, het ene mooie landschap na het andere ontvouwt zich, veel verschillende gesteentes van puntige rotsen tot ronde bergen, hier en daar wat groen waar een klein riviertje stroomt, dan weer vulkanische lagen steen. Heel erg mooi!

We passeren nog wat passen en rijden lange tijd op zo'n 900 meter hoogte. Echt een schitterende rit.

Het volgende deel van de route dalen we langzamerhand af en volgen dan een kilometerslange bijna kaarsrechte weg door een woestijn. Vooral zand dus, soms wat gras of kleine struikjes.



De weg is gravel, zand, soms redelijk berijdbaar, dan weer flink hotsen en botsen (oftewel the African massage) uiteindelijk bereiken we na deze tocht de zijweg naar Swakopmund, we rijden achter een mooie duinenrij langs, nu nog ongeveer 35 kilometer tot we het stadje bereiken.

We vinden Meike's guesthouse al snel en we maken kennis met Meike, de Duitse eigenares, die ons heel hartelijk ontvangt. We worden naar onze kamer gebracht, die ziet er heel leuk uit!



We nemen allebei een lekkere douche, wat is dat heerlijk, als je zo stoffig bent, want stofhappen hebben we best wel gedaan, vooral door de tegenliggers!

Daarna gaan we terug naar Meike die ons wat vertelt over het stadje en wijst waar we kunnen gaan eten. Er blijkt maandag een feestdag te zijn en met 1 mei erachteraan hebben veel mensen een lang weekend geboekt.

We wandelen naar de kust, een kleine 10 minuten lopen. We zien een heel stel Guinea-fowls (Parelhoenen) loopvogels met blauwe koppies, die veel lawaai maken!

We vinden het restaurant Ocean cellar, een visrestaurant, tenslotte heeft iedereen gezegd dat je in Swakop verse vis moet eten. We reserveren voor vanavond en strijken dan op een terrasje vlak bij de zee neer voor een biertje voor Bert en een wit wijntje voor mij.



Na deze stop wandelen we over het strand richting een pier, waar we nog net op tijd komen om de zon onder te zien gaan. We wandelen nog een stuk de pier op en genieten nog even van de mooie kleuren van de lucht.

Hierna wandelen we terug naar het restaurant waar we heerlijk gaan eten, eerst Mexican ceviche, rauwe vis gegaard in zuur en als hoofdgerecht eten we een heerlijke tong met wat salade en gebakken piepertjes en een knoflooksaus(Bert) en lemonsaus (ikke).

Bert waagt zich nog aan een heerlijke Malvapudding met amarula/vanillesaus. Ik krijg ook een lepel en mag een paar hapjes meeproeven (heel lekker)



Na deze prima maaltijd wandelen we terug naar Meike's. Ondanks allerlei waarschuwingen vooraf, kunnen we in bepaalde delen van Swakopmund rustig wandelen bij avond.

Terug in het hotel relaxen we nog met een glaasje wijn tot het bedtijd is.





Zondag 30 april 2017 6e vakantiedag



We hebben gisteravond al een ontbijtje gekregen voor vanmorgen, we moeten op tijd vertrekken om om 7.30 uur in Walvisbaai te zijn. We nemen een bakkie koffie in onze kamer en gaan dan op weg, ontbijten doen we wel onderweg (breakfast on the road)

We zijn mooi op tijd in Walvisbaai bij het afgesproken punt waar gids Greg al op ons wacht. Als ook de anderen er zijn gaan we op weg naar Pelicanpoint.

Onderweg hier naar toe zien we een aantal flamingo's staan. Er zijn 2 soorten hier: de grote flamingo en (hoe origineel) de kleine flamingo.



Dan rijden we door langs uitgestrekte zoutpannen. Sommige heel mooi roze gekleurd door een zoutminnende bacterie!

Dit is het grootste zoutwinningsgebied ter wereld, miljoenen kilo's per jaar, zowel voor de consumptie als voor industriële doeleinden.



We rijden nu nog een stuk asfaltweg, na de zoutpannen draaien we een grote brede zandvlakte: Pelican point!

Aan de ene kant de zee, aan de andere kant de lagune.

Onderweg zien we een aantal koppels jakhalzen, je vraagt je af wat ze hier doen op zo'n zandvlakte, maar ze hebben het hier goed, ze zijn een stuk groter dan elders in Africa, door het goede eten, vis, eieren, maar ook veel jonge zeehondjes.

Verder nog allerlei vogels, maar we horen van de gids dat er door de droogte veel minder vogels zijn dan andere jaren.



Na nog een stuk rijden door zand, maar ook door water, bereiken we de vuurtoren wat ons doel is van vandaag. Wij stoppen aan de lagune kant, hier worden de kayaks van de trailer gehaald en wij hijsen ons in charmante oranje canvasbroeken, vooral Bert ziet er leuk uit, zijn benen zijn echt te lang voor die broek! Verder een regenjack en daaroverheen de zwemvesten.



Al snel gaan we het water op, er staat erg veel wind en de golven zijn ook flink, we krijgen al snel een paar golven over ons heen. Maar we krijgen de slag te pakken, een stukje verder uit de kant is de golfslag minder.

Al snel varen we langs de eerste zeehondenkolonies en vooral de jonkies komen in grote groepen het water in om rond de boten te duiken en te zwemmen. Wat is dit leuk zeg!

We peddelen een heel stuk langs de kust langs diverse zeehondengroepen. (Cape Fur seals)



We genieten er echt van, wat een ervaring! Zodra we wat dichter bij de kolonies komen, zien we hele koppels jonge zeehonden naar het water hobbelen en de zee in duiken, om dan snel naar de boten te komen, dan krioelen er tientallen in het rond. Bert doet af en toe een poging om wat foto's te maken, dit gaat moeilijk door de golfslag en ik laat mijn filmcamera maar veilig in de waterdichte zak!

Alleen én foto's nemen én peddelen en sturen gaat wat moeilijk, voor we het weten drijven we weer naar de kust en moeten we hard werken om weer in rustiger vaarwater te komen. 1 Keer gaat dat bijna fout, er zit een bocht in de kust en nu stranden we bijna, slaan bijna om en krijgen een enorme golf water in de boot. Het lukt gelukkig weer om de lagune op te varen.



Veel te snel zien we één van de gidsen met de auto op de kant staan wenken om naar de kust te komen. Door de stevige wind zijn we al verder gekomen dan de bedoeling was (de kust maakt hier een bocht en dan zouden we in aflandige wind komen, te lastig om terug te varen)

Jammer het was zo leuk! De gids draait de auto met trailer om de boten op te laden, (er was nog een stel net zover gekomen als wij) Alleen nu zit de auto vast in het zand en moet er wat kunst en vliegwerk uitgehaald worden om de auto weer los te krijgen. De gids besluit dan om ons eerst terug te brengen naar de rest van de groep, die zo'n 100 meter terug zijn gestopt. Hier wordt een tafeltje klaargezet en komt er koffie, thee, sap en sandwiches tevoorschijn.

Heerlijk, dat smaakt best na zo'n tocht. We zitten vlak bij de laatste zeehondengroep en dat is te ruiken (bovendien zien we nog wat restanten van dode jonge zeehondjes, 60 procent haalt het eerste levensjaar niet!)



De gidsen gaan de andere auto halen, we waren met 12 mensen, die andere auto staat nog bij de vuurtoren, één van de gidsen was meegevaren. Daarna gaan ze samen de boten ophalen en zien we dat ze weer vast komen in het zand. Nu lijkt het niet te lukken om los te komen en een heel aantal mensen gaat op weg om hulp te bieden. Na een poosje zien we een aantal plezierboten bij elkaar liggen, er blijken dolfijnen rond te zwemmen, wij zien ze helaas niet.



Wel zien we een aantal mooie kwallen op het strand en hele kleine zeesterren. Het is trouwens wel een vreemd gezicht, het brede strand van Pelican point met de zeehonden en als je dan naar de lagune kijkt zie je allerlei schepen en een boortoren voor anker liggen. Natuur en industrie heel dicht bij elkaar.

Uiteindelijk komt de trailer met de boten weer eraan en dan wordt het langzaamaan tijd om te vertrekken. Onze kleding is intussen redelijk drooggewapperd (door de vele golven waren we behoorlijk kletsnat geworden). We rijden terug, deels over een ander stuk van de point, we zien velden vol zeekraal, waar de jakhalzen inmiddels verkoeling hebben gezocht.



Na een uurtje rijden zijn we terug bij het startpunt, waar we afscheid nemen van Greg. wij rijden nog even terug naar de flamingo's om nog wat foto's te maken. Dan rijden we via het mooie duingebied terug naar Swakopmund. We nemen her en der wat stukjes zandpad vlak bij de zee, hier zijn volop mensen aan het vissen, hebben een tentje of windscherm bij zich, om de vrije zondag door te brengen. We rijden ook nog een stukje door het mulle zand, alvast oefenen voor later.



Terug in Meike's guesthouse laten we de autoverhuurder bellen, de accu voor de koelkast doet echt niet veel meer, tijdens het rijden werkt de koelkast wel, maar zodra we stoppen is die accu al snel leeg en wordt het te warm. Helaas door de zondag en de feestdag morgen kan men niets doen voor ons, garages zijn allemaal gesloten.

We gaan nog wel op zoek naar een snoer om de koelkast direct op de elektriciteit aan te sluiten, maar helaas die winkel is ook dicht, we doen wel meteen boodschappen en nemen dan maar wat meer blik en ander houdbaar spul mee. We moeten toch eten onderweg. Wel kunnen we nu de spullen in onze kamer in de koelkast doen.



Nu gaan we eerst een poosje wat bloggen en foto's doen, helaas kom ik erachter dat mijn telefoon teveel nattigheid heeft gehad, hij detecteert vocht en wil niet opladen. Ik vrees het ergste voor mijn telefoon. We zitten een poosje te rommelen met het blog, maar ik ben een heel stuk tekst kwijt. Helaas dan maar zo gepubliceerd. De rest komt later!

We zitten buiten voor onze kamer, maar het wordt ineens wel erg koud, wel nog 22 graden, maar de wind maakt het heel koud.



We gaan nogmaals een hapje eten bij de Ocean Cellar, deze keer supermalse calamaris met wat chili's en een groene curry met vis en garnalen. Als toetje gaat Bert voor de Tiramisu en ik houd het op Amarulacoffee.



Maandag 01-05-2017 7e vakantiedag





We gaan vandaag Swakopmund verlaten, eerst nemen we nog wel een heerlijk ontbijt, met veel Duits brood en verder heel veel keus in allerlei beleg. De laatste spullen gaan de auto in en na 100 meter stoppen we om eerst nog wat te tanken.

We rijden in noordelijke richting evenwijdig aan de kust, helaas wel op wat afstand van de zee. Het is bewolkt / mistig en vrij koel nog. Links kijken we richting zee, rechts een enorme zandwoestijn. We volgen deze weg ongeveer 69 kilometer en zien op het laatst nog een gezonken boot in de golven. Verderop naar het noorden heet het Skeleton-coast, hier liggen heel veel scheepswrakken vlak onder de kust. Wij slaan echter eerder af en draaien het binnenland in. De eerste 25 kilometer rijden we echt door een zandbak, er fladdert af en toe een vogel langs, waarvan je je afvraagt hoe en waarvan het leeft. Hierna gaat de weg wat stijgen en komt er iets meer afwisseling in het landschap, vooralsnog wel wijds en vlak, maar wat meer stenen en her en der wat struikjes. Heel in de verte doemt een bergketen op, waar we uiteindelijk helemaal omheen rijden.



Na 115 kilometer op deze weg bereiken we het dorpje Uis, hier is een supermarktje waar we wat fruit en frisdrank kopen. Onderweg eten we dan lekker wat peren. We gaan nu weer meer in noordelijke richting rijden en krijgen een erg afwisselend landschap, het lijkt wel weer of elk dal een ander geologische opbouw heeft, in ieder geval heel mooi. Er zijn hier veel inheemse dorpjes en om de paar honderd meter staan er vrouwen ofwel in mooi kostuum ofwel half bloot te wenken om de nodige stenen enzo aan de man te brengen. Er worden hier heel veel mineralen gevonden, er staan dan ook allerlei mooi gekleurde brokken kwarts of dergelijks.



Ook de weg op zich is afwisselend soms redelijk vlak, dan weer een knollenpad.,we hotsen wat af. En ook nu moeten de ramen vaak dicht als er tegenliggers zijn! Het is zo rond de 30 graden, dus de ramen gaan ook weer snel open.

Intussen blijkt dat na honderd keer proberen, mijn telefoon gelukkig weer wil laden. Yes!

Na nog eens 70 kilometer slaan we een smaller weggetje in en zien we al een wegwijzer naar onze camping. De omgeving verandert alweer, de rotsen krijgen nu mooie ronde vormen en na nog meer kilometers komen we bij de afslag naar Mowani Campsite. Nu nog maar 3 kilometer en dan komen we op de meest leuke camping waar we ooit hebben gestaan. We hebben ons eigen stuk tussen 2 grote ronde rotsen, er is een aanrecht met gootsteen aan de ene kant en aan de andere kant is een grote braai gemaakt van losse stenen. Een stukje naar achter is half in de rotsen en half van cement een ronde "badkamer" gemaakt, met douche, toilet en wastafel: wat een luxe.



We klappen de tent uit en en installeren ons al snel met een bakkie koffie en rooibos. Ik ga maar eens bloggen, want ik begin nu al wat achterstand te krijgen. Ondertussen genieten we van het enorm mooie uitzicht op een prachtige rotsformatie aan de ene kant van onze plek en aan de andere kant op een vallei met een bergketen in de verte.

We zien een eekhoorn lopen, een mooie hoornvogel hipt vlakbij rond en er zijn bijzondere hagedissen en verder veel vogeltjes.

Tegen de schemering is er een hele familie mongoose aan het rondrennen over de rotsen, ze zitten elkaar steeds achterna en maken zat lawaai erbij.



Intussen weten we hoe we warm water in de douche krijgen: er komt een meneer langs met een kruiwagen vol met brandhout, er staat een soort kachel en we kunnen aangeven of we vanavond of morgenochtend willen douchen!



Wij beginnen zoetjesaan aan eten te denken, eerst maar eens deeg voor broodjes en later maken we een tomatensalade en braaien we wat lekker vlees! Ook de broodjes worden op de braai gebakken. Intussen is het al helemaal donker geworden en genieten we weer van de prachtige sterrenhemel, inclusief 2 vallende sterren!

We zitten nog een poos met een glas wijn bij het vuur na te genieten.

---

Photos

Luanda in Angola
Luanda in Angola

De zoutvlaktes met de paarsige meertjes

Zoutvlaktes
Zoutvlaktes

Een welkom
Een welkom

Uitleg over de auto
Uitleg over de auto