Advertisement
Published: January 19th 2012
Edit Blog Post
Vanochtend zijn we in een ruim uurtje naar Brussel gereden. De parkeergarage was nogal vol, maar na een paar rondjes vonden we toch een plek. De check-in leek aanvankelijk heel druk, maar dat bleek een vlucht naar Antalya te zijn. In een kwartiertje en na wat fronsen kregen we onze boardingpassen. We zaten namelijk allebei aan het gangpad, maar wel naast elkaar. De plaatsen stonden al vast en daar kon de grondstewardess niets aan veranderen. Later kwamen we er achter dat het vliegtuig van te voren wordt ingedeeld. Voorin zit iedereen die ook een maaltijd heeft besteld en achterin de mensen (zoals wij) die dat niet hebben gedaan.
Zaventem was zeer rustig en na een tijdje bij de gate te hebben gezeten konden we aan boord van de 737-700 van Jetairfly. Het boarden verliep erg moeizaam, maar dat was nog niet het ergste. Tot mijn schrik zat er een erg dikke man naast mij, zo dik dat hij ook nog een derde van mijn stoel in beslag nam. Helaas zat het vliegtuig vol, dus er zat niets anders op dan mij klein te maken en ik heb het grootste deel van de reis met mijn benen in het gangpad gezeten.
Gelukkig raasde het vliegtuig met een flinke meewind naar het zuiden en landden we een half uur te vroeg.
De paspoortcontrole verliep snel en onze bagage lag al op de band. De chauffeur van de riad (hotel) die ons op zou komen halen was nergens te bekennen, dus wij maar wachten en wachten. Na ongeveer een half uur kwam hij toch opdagen en werden we in een grote Toyota Prado (SUV) geladen en in een kwartiertje naar de riad gereden. Dit is een soort B&B en bestaat uit een binnenplaats met daaromheen op twee verdiepingen een aantal kamers. Op de bovenste is een dakterras. Na een hartelijk ontvangst werden we naar onze kamer gebracht op de eerste verdieping. De kamer is ruim en op een traditionele manier ingericht en voorzien van een open haard. We hebben de muntthee maar afgeslagen, misschien niet zo aardig van ons, maar het is niet helemaal onze smaak.
Toen de avond viel zijn we door de hectiek van de stad naar het centrale plein van Marrakech gelopen, het Place Jemaa el-Fna. Hier is overdag een markt en als het donker wordt verandert het in een grote openluchtkeuken en worden er diverse optredens gegeven
door allerlei artiesten. Al snel werden we belaagd door de ene na de andere man die ons zijn etenstent wilde binnenlokken. Uiteindelijk (mede door een knorrende maag) zijn we ingegaan op een uitnodiging. Daar hebben we een heerlijke couscous op met kip, een taijine (stoofpot) van groente en vlees, vergezeld door olijven en brood. Ondertussen komen de tien obers steeds checken of je alles toch wel naar wens is en probeert een andere verkoper zijn zoete waar aan je te slijten. Overal waar je om je heen kijkt proberen mensen iets te verkopen.
Na het diner zijn we snel de soek in gedoken om wat ideeën voor souvenirs op te doen. De concurrentie is moordend, want op elke hoek staat dezelfde sjaalverkoper, lampenier en schotelwinkel. De verkopers kregen helaas (voor hen) steeds weer een
“non monsieur” van ons te horen. Eenmaal terug op het el-Fnaplein keken we naar toneelstukken, muzikanten en andere kunstenaars.
Al met al is Marokko tot nu toe meegevallen. We voelen ons niet onveilig op straat, het verkeer is druk, maar we zijn niet bang overreden te worden en ook al vallen de kooplieden je soms heel erg lastig, op andere plekken doen ze dat
helemaal niet.
Advertisement
Tot: 0.061s; Tpl: 0.015s; cc: 10; qc: 27; dbt: 0.0301s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
Loek
non-member comment
Keep up the good work
Leuke eerste impressie. Moenk ook naar toe. Ik wist niet dat de paspoten daar gecontroleerd werden. Groetjes van Mies