Advertisement
Published: July 17th 2012
Wat vliegt de tijd toch elke keer voorbij! Het is alweer juli en ik zit hier inmiddels ruim een half jaar, op de helft...?!!
Wat is er de afgelopen maanden gebeurd: In mei heb ik de cursus tot rescuediver gedaan. Een heel andere cursus dan de eerderen, waarbij ik nu vooral bezig was met 'wat te doen als er een duiker in de problemen is'. Die problemen verschilden van vermoeid tot in paniek tot buiten bewustzijn. Het was een superleuk maar ernorm intensieve cursus, zie je mij al mijn mede-cursist (die anderhalf keer zo groot en breed is als ik) uit het water tillen ;-) Uiteindelijk kun je hem beter als redder hebben, maar mocht het nodig zijn kom ik ook een heel eind en zal ik doen wat mogelijk is. Omdanks dat het interessante en nuttige materie is, hoop ik het nooit in praktijk te hoeven brengen.
Deze cursus was een voorwaarde om te mogen starten met de divemaster cursus, welke ik vorige week zaterdag gestart ben! Weer stapje verder waarna ik als ik klaar ben, groepen kan begeleiden, delen van de duikopleiding kan doen en weer een hoop ervaring en kennis rijker ben. Daar houd ik wel
Gezelligheid in m'n werkkamer
heb nu ook wat wand versiering in mijn werkkamer!van :-)
De laatste week van juni heb ik dit warme eiland voor een weekje verruild voor Canada. Zaterdag ben ik eind van de middag vertrokken naar Toronto waar ik om 11 uur 's avonds aan kwam. Om half 2 nam ik de nachtbus richting Sudbury omdat ik graag een bezoek wilde brengen aan mijn nicht (en gezin) die daar wonen, en ook mijn tante zou die kant op komen. Om 6 uur 's ochtends kwam ik aan in Sudbury, het was er een graad of 15, dus ik sta te koukleumen in mijn t-shirt, vest, dikke trui en windjack, wordt ik opgehaald door Jeff in t-shirt en korte broek... verschil moet er wezen ;-)
Het was heerlijk en waardevol om een paar dagen met mijn familie door te brengen, beetje vreemd was het wel. Op zondag kregen we te horen dat mijn lieve omaatje is overleden, 97 jaar dus erg oud geworden. Het is goed dat ze nu in de hemel is maar ik zal haar erg missen!
Dinsdag ben ik met de bus terug gegaan naar Toronto, woensdag zou het congres beginnen. En woensdag zou ik meedoen met de 'funrun', iets waar ik al ongeveer
Op de CN tower
Toch best hoog... 4 maanden naar toe aan het werken ben; 5 km hardlopen! Waar ik in Nederland al een paar (mislukte) pogingen gedaan heb om tot de 5km te komen is me dat hier wel gelukt. Ik probeer 3 keer in de week hard te lopen en zo heb ik zo'n welbekend schema afgewerkt. De funrun was een goede motivatie. Het was wel vroeg (6:30u), maar het viel alles mee, rennen met een graad of 20 is toch een stuk makkelijker dan met een graad of 30! Nu op naar de 10...
Het congres was leuk en leerzaam, leuk om met verschillende mensen, uit verschillende landen te praten. Ook mijn stagebegeleider van mijn stage in Baltimore heb ik weer ontmoet, leuk om hem na 7 jaren weer te zien. Het was erg gezellig om met Christine en Marijke op te trekken (thanks meiden!) en een beetje vakantie te vieren in Toronto. We hebben Toronto onveilig gemaakt op de fietsen die je daar overal kunt gebruiken, ideaal systeem! En we zijn bij een Toronto Blue Jays wedstrijd geweest. We hebben koffie gedronken bovenin de CN-tower en een avondje doorgebracht op het eiland van Toronto waar je je even helemaal buiten de grote
Op de ferry
Met Christine op de ferry naar Toronto Islands. stad waant.
Het is grappig hoe mensen reageren als je verteld dat je op Aruba werkt, op de een of andere manier hebben ze allemaal medelijden met me... haha... en een beetje jaloers zijn ze dan ook...
Op het werk gaat het goed, de orthoptie begint steeds meer te groeien. Al is het heel normaal dat maar de helft van mijn patienten op komt dagen, ik blijf me verbazen. Hierdoor is mijn spreekuur nu altijd overvol met het idee dat er toch wel 3 of 4 patienten niet komen. Als (bijna) iedereen komt houdt dat in dat ze lang (1,5 uur is niet vreemd) zitten te wachten voordat ik ze zie. Langzaam leer ik af om dat heel vervelend te vinden, maar dat is nog niet zo makkelijk en eigenlijk vind ik het ook nog steeds niet kunnen.
De eerste 2 patienten zijn inmiddels ook geopereerd aan hun scheelzien, best spannend maar beide waren 1 week post-op heel netjes. Ben zeer benieuwd hoe het over 6 weken is.
Ondanks dat ik net terug ben uit Toronto is het al bijna weer tijd om te gaan. Vrijdag vertrek ik voor 3,5 week naar Nepal! Fenna en Salik
gaan trouwen en daar moet ik natuurlijk bij zijn. Ik had al gezegd dat ik zou komen als dat zou gaan gebeuren, niet wetende dat ik vanaf Aruba zou moeten komen ;-) De reis is enorm lang maar ik heb er ook erg veel zin in, ben heel benieuwd naar Nepal en hoe het is om in zo'n andere cultuur te komen. En een Nepalese bruiloft maak je ook niet vaak mee...
Het leuke is dat ik zowel op de heen als de terugweg Nederland even 'aan doe'. Het wordt echt een bliksem bezoek maar ik ben wel van plan om achter de douane vandaan te komen en koffie te drinken (ik trakteer!) en knuffels te geven aan wie zin heeft om te komen ;-) Op de heenweg ben ik er echt maar kort en mocht ik vertraging hebben kan het ook nog zijn dat ik helemaal niet achter de douane vandaan kom (maar daar gaan we niet vanuit).
Heen gaan het om zaterdag 21 juli, ik kom met KL767 uit Aruba/Bonaire om 10:40u aan. Om 13:40 vertrekt mijn vlucht naar Bahrain.
Terug is er wat meer tijd, dan is mijn overstap bijna 6.5 uur. Ik kom
zonder fiets... ben je niets...
Heerlijk om door een zonnig Toronto te fietsen :-) op dinsdag 14 augustus om 6:00u aan op schiphol met vlucht KL872 vanuit Delhi. Op schiphol neem ik Robin mee en samen vertrekken we om 12:25u weer naar Aruba.
Voel je niet verplicht maar mocht je zin en tijd hebben ben je welkom! Ik neem m'n Nederlandse telefoon mee, dus ben bereikbaar.
Volgende blog komt uit Nepal!
Liefs!
Advertisement
Tot: 0.102s; Tpl: 0.014s; cc: 12; qc: 50; dbt: 0.0681s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb
Els Kroon
non-member comment
He Marijke!
Leuk om weer eens iets van/over je belevenissen te lezen! Het klinkt alsof je het heel erg naar je zin hebt daar.... 't Zou voor mij te warm zijn! Wel jammer dat je er niet bij kon zijn toen oma overleed en begraven werd, maar het is goed dat ze bij God mag zijn nu. Het was een heel mooie afscheidsdienst, maar die heb je misschien al gezien op film? Oom Wim heeft het wel pittig nu, alleen. We proberen 'm een beetje in de gaten te houden... Met ons gaat het ook goed. Ik ga redelijk goed door m'n kuren heen en voel me nu veel beter dan een maand of 2 terug. Dus alle reden voor dankbaarheid en hoop! God is erbij, dat merken we. Nou, ik wens je heel veel plezier in Nepal (wereldreiziger!!) en hoop weer van je te horen, liefs, groeten ook van Kees, Els