Advertisement
Door busstakingen die nu al maanden duurden waren onze reisplannen een beetje in de war geschopt. We waren hierdoor 'gedwongen' om de trein te nemen (die veel duurder is dan de bus). Uiteindelijk waren we ergens wel blij dat we niet weer de bus hoefden te nemen. Een nacht in de trein was een stuk comfortabeler dan een nacht in de bus. Het probleem was alleen dat we met de trein niet konden komen waar we wilden, Saint John. Op goed geluk namen we dus maar de trein naar de dichtstbijzijnste plaats (152km verderop): Moncton.
We vonden het te koud om van daar naar Saint John te liften maar besloten om via een 'rideshare' website toch te proberen een lift te krijgen. We waren nog maar net Moncton aan het verkennen toen we een berichtje kregen dat we de volgende namiddag met iemand mee konden rijden. We hadden dus nog een klein dagje om nog wat meer van de omgeving te zien.
We wilden heel graag naar het Fundy National Park, wat ergens tussen Moncton en Saint John inlag, maar waren genoodzaakt om het wat dichterbij te zoeken aangezien ons enige transporteermiddel de benenwagen was. Ons alternatief was een
wandeling langs de beroemde 'chocoladerivier'. De chocoladerivier zag eruit als een vieze moddersloot, maar lag gelukkig in een mooi gebied met veel vogels en we zagen zelfs een vos op het ijs lopen!
Na deze wandeling waren we mooi op tijd terug voor onze lift naar Saint John. Daar hadden we een couchsurf plek geregeld bij een jonge fotograaf, Lauchlan. We werden helemaal tot voor z'n deur afgezet. Lauchlan zelf bleek alleen in de kroeg te zitten, we moesten dus even op hem wachten. Gelukkig had hij een portiekje en hadden we allebei leesvoer bij ons. 😊
Lauchlan woonde samen met z'n broer op een bovenverdieping. Wij mochten in de logeerkamer slapen. Ze hadden die avond toevallig een feestje georganiseerd. Wij hadden daar eerlijk gezegd niet zo veel behoefte aan, we waren heel moe van al het gereis, maar hebben toch nog even gezellig met wat mensen gekletst. Toen iedereen zo dronken was dat er geen zinnig gesprek meer mee te voeren viel (en dat was verbazingwekkend snel), zijn we lekker ons bedje in gedoken.
We hadden al weer een hoop plannen voor de volgende dag, het stadje zien en een waterval die met eb en vloed
van stroomrichting veranderde en het bezoeken van een 'free school' event... Hier werden gratis allerlei workshops en lezingen gegeven door vrijwilligers. Lauchlan zou er een foto-workshop geven. Deze workshop vonden we een beetje te vroeg (het begon om 8u 's ochtends), maar na wat gezoek naar het gebouw kwamen we uiteindelijk precies op tijd aan voor de lunch. De opkomst was verbazingwekkend goed, het was drukbezocht door een mengelmoest van hippies en 'plebejers' met een heleboel kinderen. Het leek ook erg goed georganiseerd en dat allemaal door een klein groepje vrijwilligers! Wat wel jammer was is dat er net aan onze tafel een moeder kwam zitten wiens kinderen, ondanks (of dankzij?) de vele activiteiten die voor de kinderen waren georganiseerd, geen zin meer hadden en hiervoor flink werden uitgescholden door hun moeder. Voor de rest was de sfeer heel opgewekt met gezellig kletsende mensen en vrolijk rondrennende kinderen.
Na de lunch hebben we geleerd over 'urban transportation' in Saint John. Het werd duidelijk dat, zelfs in deze mileubewuste groep, de fiets niet als een serieus vervoermiddel gezien werd. Wat dat betreft ben ik heel blij dat ik in Nederland woon! Verder heeft Ciarán een workshop over Earthships gevolgd, kon
ik m'n energie kwijt in een dansimpro-les (tussen de rondrennende en soms erg creatieve kinderen 😉 ) en hebben we een boel aardige en inspirerende mensen ontmoet. Op zo'n moment is het jammer dat er geen tijd is om mensen beter te leren kennen. We hadden nog even om de stad te bekijken en naar de 'waterval' te lopen en toen was de dag alweer om.
De volgende dag was ook al helemaal volgepland. We konden naar het Fundy National Park waar we zo graag heen wilden! We mochten namelijk de auto van Lauchlan's broer lenen. Lauchlan en z'n broer konden zelf jammergenoeg niet mee. De 'Bay of Fundy' staat bekent om z'n enorme eb en vloed verschil. Bij de 'Hopewell Rocks' was dit heel goed te zien. Met eb zijn het enorme rotspilaren, die omdat er bomen op groeien 'flowerpot rocks' genoemd worden, en met vloed zijn het beboste mini-eilandjes.
De rit naar het National Park duurde langer dan we verwachtten, helemaal toen we een zijweggetje namen omhoog naar een uitzichtspunt en we opeens naar beneden begonnen te glijden. We waren erg opgelucht toen we na een tijdje stil kwamen te staan. Maar wat we ook deden,
de auto kwam niet meer vooruit en we konden niks geschikts vinden om voor de banden te leggen. Gelukkig kwam er na een tijdje een andere auto aan die ons met duwen trekken en manoeuvreren hielp de auto weer op solide ondergrond te krijgen. Wij hadden ons lesje geleerd, geen zijwegen nemen in de winter!
Uiteindelijk bereikten we veilig en wel het park en hadden we zelfs nog tijd voor een hike en een uitstapje op het strand. De Hopewell Rocks waren nog een eindje verderop. Toen we daar aankwamen begon het al te schemeren. Na een hike door diepe sneeuw kwamen we op het uitzichtspunt, precies op tijd om de flowerpotrocks met zonsondergang te zien. De trap naar het strand beneden was afgesloten met hekken, maar het was wel eb en de hekken waren te overbruggen... Eenmaal beneden maakten de enorme rotspilaarformaties nog meer indruk en deden ze me heel nietig voelen. Ik was toen toch even blij dat we in de winter aan het reizen waren, dit soort wereldwonderen heb je dan helemaal voor je alleen. Ik kon hier wel uren ronddwalen. Helaas werd het steeds donkerder en moesten we weer verder, we hadden nog een lange
terugweg te gaan.
Omdat we verdwaalden viel deze nog wat langer uit dan gepland. Op den duur kregen we gelukkig hulp van een aardige man en zijn we veilig 'thuis' gekomen. Net op tijd om afscheid te nemen van Lauchlan voordat hij naar bed ging. De volgende morgen vertrokken we namelijk alweer vroeg om de ferry naar Nova Scotia te nemen, waar ons een nieuwe WWOOF host wachtte.
Advertisement
Tot: 0.059s; Tpl: 0.013s; cc: 12; qc: 28; dbt: 0.0313s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
Tineke de Boer
non-member comment
Tof zeg!
He Judith en Ciarán, Daar ben ik weer. Wel bijzonder dat jullie steeds in ijs ronddolen daar in Canada. Prachtig, ik raak geinspireerd door het ijs en ben zelf ook bezig met ijslandschappen schilderen. Is redelijk moeilijk, maar veel naar jullie foto's kijken werkt goed. Bijzonder die 'flowepot rocks'. Dat het water zo ver daalt en stijgt. Ga ik eens even bekijken, interessante stof. Heel veel dans en kijkplezier nog. Liefs van Tineke