Bye bye Yis

---

Bye Bye YIS
De laatste schoolweek bij de Yis, we gaan al weer afscheid nemen van mensen die ons een erg warm welkom hebben gegeven. Door alle afscheidtractaties in Nederland zijn we ervaren en de kids maken prachtige tekeningen met allerlei engelse teksten, die Mark en Evelien af en toe moeten spellen terwijl zij aan het tennissen zijn. Ieder voor de eigen juf/meester en hulpjuf/-meester en gezamelijk voor de 4 specialisten: de juf bahasa Indonesia, de juf sport, de juf kunst en de meester muziek. Op woensdag is de laatste Assembly van het jaar een feit. Het duurt een halve ochtend en er zijn weer mooie optredens waaronder een van Juno, ze speelt op de tambourein en de triangel. Oorkondes worden weer uitgereikt en dit maal zijn Youk en Juno ook bij de gelukkigen. De kinderen zingen met zijn allen een prachtig lied voor het onderwijzend personeel onder begeleiding van het specialistische personeel. Blijkt dat de artjuf en de sportjuf ook behoorlijk gitaar kunnen spelen. Het wordt een heel gezellige boel waarbij hier en daar een traantje valt. De begeleiding ondersteunt met een dramatisch deuntje. De kids hebben ook een officieel rapport gekregen, dus dat kunnen we in Nederland mooi overhandigen aan de leerplichtambtenaar. Zal ze vast heel blij mee zijn ļ. Het blijkt dat de Yis een heel goede beoordeling heeft gekregen van een internationale club, dus hopelijk draagt dat ook nog bij aan haar goedkeuring.
Mark gaat een meerdaagstripje maken naar Bandung, een mijl op 7 qua reistijd. Heen per vliegtuig naar Jakkie, vervolgens genieten van de tolroad en terug per trein. Dat laatste is veel meer comfortabel. Het verkeer in Jakkie is zo mogelijk nog erger geworden, veel drukker en langzamer kon al niet maar het gebied waarin alles vasttaat is veel groter geworden. Wat dat betreft is Yogya echt een dorp vergeleken met Jakkie, gelukkig maar!
Youk heeft op school leuk gitaarles gehad en we hebben maar aan de muziekleraar gevraagd of hij "aan huis" wil komen en zo verschijnt hij ten tonele. Hij brengt zelfs een gitaar mee die Youk kan lenen en waarmee hij lekker kan oefenen. Youk heeft inmiddels 3 lessen gehad en kan vader Jakob spelen. De lessen zijn erg leuk. Pak Ino, de leraar, is zeer stimulerend, heeft feilloos door wanneer de concentratie even wegvalt en verzint dan iets anders waardoor het de gehele tijd leuk is. Hij heeft ook een tambourein voor Juuns meegenomen, waardoor soms met zijn 4-ren gespeeld kan worden (Piens¡¦ klarinet is namelijk ook mee).
De tennisbaan wordt iets frequenter bezocht en gelukkig gaat het nivo ook omhoog. Waduh, het is wel vermoeiend in die hitte spelen. Na een lange rally zitten we echt aan de grond vastgeplakt en komen we niet meer vooruit. Met een uurtje spelen gemakkelijk 1,5 kilo lichter, echter niet voor al te lange tijd.
Evelien brengt een bezoek aan de kapper en 2,5 uur later stapt ze 10 jaar jonger weer naar buiten, een beetje donkerder dan gebruikelijk. Ze hebben op papier exact dezelfde spullen als in Nederland, maar niet alles is aanwezig blijkt na een behoorlijke tijd. Iemand teeurstellen doen de Indonesiers nu eenmaal niet graag.
Het uit eten gaan vergt zijn tol. We willen niet elke dag naar dezelfde plek, zoeken wat variatie, maar helaas gaat dit ten koste van het spijsverteringsstelsel van Juno. Ze is er slecht aan toe op zaterdagochtend. 'sMiddags maakt ze het tot eenieders verbazing al weer beter en op zondag kunnen we toch naar de Borobodur en raften. Mark en Evelien proberen in de auto de kinderen voor te bereiden op wat ze zullen gaan zien. De vergelijking met een 9-lagige taart en het feit dat het een wereldwonder is maakt het meest indruk en ze hebben er zin in. Na wat discussie welke wereldwonderen en waar die zijn komen we tot de conclusie dat we deze reis wel een paar van de wondertjes gaan aanschouwen. Echter bij de entree (voor vips/buitenlanders met een speciaal tarief) staat een compu en we checken even hoe het zit met wereldwonderen. Juno vindt in no-time een mooie site over wereldwonderen en daar gaat ze haar volgende spreekbeurt over doen. Het blijkt dat eenieder zichzelf respecterende club wel een lijstje met wereldwonderen maakt dus wij ook: Borobodur, Prambanan, Angkor Wat, Deltawerken, Pyramide van Cheops, Colosseum, Hellendoorn.
Het is vakantie voor Indonesie en het is dan ook gezellig druk op de Borobodur. Ze hebben bij de ingang een geweldige boom staan met lianen, we proberen het voorzichtig, ze blijven heel en even later zijn we serieus aan het slingeren, en krijgen wat meer respect voor Tarzan en Jane. We blijken als gezin fotogeniek, waarbij Pien wel de meeste verzoekjes krijgt om mee op de foto te mogen, meestal via Mark of Evelien. Op een gegeven moment vinden we het welletjes en tegen een paar overduidelijke moslims gooit er Mark er wat Arabisch tegenaan, blijken ze dit niet te spreken! Via alle taartverdiepingen in de richting van de klok door te lopen bereiken van het hoogste buddha nivo. Buddha was toen verlicht en wij......? De grootste uitdaging blijkt nog te komen: hoe op een vriendelijke manier door de menigte verkopers naar de uitgang. Nadat we vliegtuigjes voor de kinderen hebben gekocht krijgen we nog vele malen vliegtuigjes aangeboden waarbij de verkopers totaal niet onder de indruk zijn en maar doorvragen of wij niet een vliegtuigje willen kopen. Youk vindt het heel vermoeiend.
Het raften is een succes. Het is een prachtige rivier, mooi ingesneden in de omgeving en sterk varierend in breedte en in snelheid. Het materiaal is wel minimaal, en de rivier en bedding zijn smerig maar de begeleiders hebben een gulle lach en verdwijnen keer op keer in het water om de boot los te trekken nadat we zijn vastgelopen op een rots. Onderweg stoppen we voor een snack: een voor onze ogen opengeslagen kokosnoot, we krijgen er een rietje bij en drinken maar. We zien onderweg veel mensen en weinig beesten, de grappen over de krokodillen worden door Juno niet gewaardeerd. Mark en Evelien zijn bij de wat grotere versnellingen een beetje bezorgd dat een van de kids over boord gaat, op een gegeven moment horen we een plons en wat blijkt Mark ligt in het water. Na de eerste consternatie (Mark is al weer bijna aan boord), vraagt Juno: "Is Mark overboord gevallen?": op de haar welbekende wijze. Ze was er weer helemaal bij!
s'Avonds bij een collega van Mark gastvrij onthaald, voor het eerst dat we bij Indonesiers thuis zijn gevraagd, dat is ons nog nooit in de Jakkie tijd overkomen. Heerlijk eten, de kids zijn blij met de pasta, taart en ijs. Ze kunnen ook nog Nederlands spreken want de moeder van de gastheer is ook aanwezig en zij is nog uit de Nldse tijd.

---

Comments

[anonymous]

Ha lieve luitjes! Dat ziet er weer gezellig uit! Niet teveel tennissen hoor, hier is het seizoen echt afgelopen! Morgenochtend vertrekken wij ook, en dan kijken we waarschijnlijk geen mail meer in. Dus voor nu: allereerst nog van harte gefeliciteerd met je verjaardag mevrouw Van der Kuil, we hebben genoten van jullie verhalen en verder een hele fijne vakantie gewenst, geniet ervan!! Liefs van de Leeuwtjes uit Diepenveen