Advertisement
Published: January 9th 2007
Edit Blog Post
Om de verjaardag van Angelique (de 40ste!!) enigszins in stijl te vieren hadden we bedacht dat we voor een nacht weg moesten uit het low-budget ghetto. Op zoek naar een hotel kwamen we op internet bovenaan steeds het Hilton Millennium tegen, maar dit was ook een van de duurste. We waren er al een keer langsgekomen en het is een erg fraai gevaarte, een strak modern gebouw aan de rivier met bovenin een soort cockpit (hier zit een bar in) die uitsteekt boven het gebouw. Na 10 minuten bedenktijd kwamen we tot de conclusie dat we hier toch wel thuis hoorden en bovendien zaten we nog maar 2000 euro boven ons budget, dus dat ene nachtje kon er nog wel af.
Voor dergelijke hotels heb je allerlei websites op internet waar je kan lezen wat de gasten ervan vonden; ook hier bleken echte klagers tussen te zitten, op zich wel logisch maar als je uit een ghetto komt is het toch wel vreemd als mensen klagen over het bed (2.20 bij 2.00m) dat "Hilton-onwaardig" was volgens een verwende Amerikaan. Een andere Amerikaan klaagde dat een bediende in het hotel niet wist wat een olijf was (die heb je niet in Thailand)
en dat hij zelfs nadat hij de manager had geroepen geen olijven kon krijgen. Dezelfde goede man was nat geworden door de regen (!) omdat er tussen de boot en het hotel niemand klaarstond met een paraplu!!
Een ander verhelderend verhaal:
"The incident in the lounge was: as I was walking back to my table with my breakfast, one of the staff is going on the oppsite direction with an empty tray in his hand. I would have expected him to move aside and let me pass as we were walking around tables & only one person can pass at a time. Then he kept on walking so I have to slow down, and he even thanked me for letting him pass first!"
Ondanks deze tekortkomingen hebben we toch maar geboekt.
Geheel voorbereid checkten we in bij de lobby, waar het getrainde personeel een beetje bevreemd naar onze bagage keek; we waren namelijk net daarvoor bij 7 Eleven geweest om goedkoop water, wat fris en chips in te slaan en liepen met allerlei plastic tasjes.
Toch kregen we een pasje en konden onze suite betreden. Eerst natuurlijk alles uitgeprobeerd en toen als Romeinen in badjas verkleed de TV aangezet,
waar onze namen al op het scherm stonden: Mr and Ms Velden. We hadden net de chips op toen er werd gebeld. Er stond een boy (zo heet dat toch?) voor de deur met een fles champagne en een karretje met lekkernijen. "You have honeymoon allangement?" vroeg hij met getlainde stem. "No, we are not married, but it's my girlfriend's 40th birthday", antwoordde Lucas. "Oh, solly sil, solly!" zei de boy en verdween weer.
Na een halfuur werd er weer gebeld. Dit keer stond de boy voor de deur met een geweldige chocoladetaart, zilveren bestek en een zilveren mes dat drie keer zo groot was als de taart en ooit misschien op de markt is gebracht om koeien mee te fileren. Hij verontschuldigde zich nogmaals en nadat we hem uitvoerig hadden bedankt hebben we bijna de hele taart opgekregen. Hierna moesten we uiteraard rusten.
Toen we weer konden lopen en de misselijkheid een beetje was gezakt hebben we ons in Romeinse badjassen naar het zwembad begeven, waar de echte Rijken verveeld op strandstoelen hingen, af en toe een blik naar beneden werpend waar het janhagel op gepaste afstand van het Hilton rondkrioelde. Het was niet echt een bruisend gebeuren,
om de een of andere reden hoor je in zo'n hotel blijkbaar heel stil te zijn (misschien omdat je zoveel geld hebt uitgegeven?)
Na nog een aantal uren wachten besloten we naar het buffet te gaan; niet omdat we echt honger hadden, maar omdat het er geweldig uitzag en het restaurant prachtig aan de rivier ligt. Uit de honderden hapjes hebben we er heel bescheiden zo'n 50 geproeft tot we echt niet meer konden (we hebben daarna dan ook bijna een dag niets gegeten) en zijn alslaatste naar de cockpit gegaan voor een gepast drankje, waarbij we verplicht moesten luisteren naar een niet zo heel erg geinspireerde Amerikaanse jazz-zangeres (ook dit schijnt erbij te horen), die waarschijnlijk goed verdiende maar liever in Harlem had gezongen.
Na al deze luxe en het betalen van de rekening kwamen we tot de conclusie dat het een zeer geslaagde verjaardag was, dat het erg leuk is om decadent te doen als je ouder wordt en dat we waarschijnlijk iets eerder terug komen omdat we er bij de planning van uitgingen dat we als jonge dertigers goedkoop zouden kunnen leven op vakantie.
Advertisement
Tot: 0.145s; Tpl: 0.015s; cc: 12; qc: 67; dbt: 0.0907s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb
corrine
non-member comment
decadent
He, liekie en luukie, wat een geweldige foto's weer en wat een fantastische verjaardag. En wat zie je er goed uit angelique je bent volgens mij heel wat afgevallen. Niet te decadent doen, want anders zit je zo weer op de Parkweg, wat ik trouwens helemaal niet vervelend zou vinden....ha,ha,ha...geniet maar lekker. Doei en snel tot hoors.