Advertisement
Published: September 25th 2019
VRIJDAG 20-09-2019 8e vakantiedag We doen vandaag wat rustig aan. We hebben nog een reisdag te gaan vandaag. We maken koffie en dan poog ik nog de laatste foto's voor mijn blog te uploaden. Nadat ik ontdekt hebt dat er midden op het grasveldje de wifi versterker zit en ik vlak daarbij ben gaan zitten, gaat het eindelijk wat minder langzaam.?
Dus de laatste foto's, nog snel wat bijschrijven en dan klaar!
We zoeken de laatste spullen bij elkaar, checken uit en gaan dan naar de Choppie om nog wat boodschappen te doen. We kopen wel wat groente en fruit en water. Vlees is er niet en we wilden ook nog een blikje bier kopen, dan onderweg nog maar eens kijken.
We rijden Selebi Phikwe uit en rijden richting Francistown. Dit is vooral doorrijden op een "grote weg". Dat betekent een niet zo beste 2-baansweg, waar je wel hier en daar 120 km/u mag rijden.
Het is niet een hele aantrekkelijke route, maar toch: de dorpjes onderweg, de koeien, ezels en geiten vlak naast of op de weg, de ezels karretjes en de nodige wegwerkers houden ons wel bezig.
Onderweg stoppen we bij een picknickplekje
en zetten een bakkie koffie (zijn we wel aan toe na de nescafé van vanmorgen)
In Francistown zoeken we weer een Choppie op en halen de verdere boodschappen op. Voor de biertjes en wat wijn, moeten we een liqor shop opzoeken. Afrekenen gaat dan wel weer aan de kassa van de naastgelegen supermarkt. Dat is nuttig?
Na al het geshop, rijden we weer verder naar Nata. Waar we gaan verblijven bij de Nata Lodge. We hebben nog wel flink wat kilometers te gaan over dezelfde soort wegen. De A1 hier is toch wel heel anders dan in Nederland, haha.
Er is niet veel vermeldenswaard onderweg, behalve nog eens een stofhoos, er staat trouwens een vlagerige harde wind bij 32 graden.
Het rijdt wel vlot door en we besluiten 35 kilometer voor Nata een zijweg in te gaan, misschien zien we hier al een stukje zoutvlakte. Helaas komen we bij een natuurgebied, waar we niet in mogen en dus rijden we terug en verder naar de lodge. We checken weer in (weer een hele papierwinkel invullen) en zoeken dan een plekje om te gaan staan. We klappen de tent uit. Daarna is het tijd voor een biertje.
Ons koelkastje valt steeds uit, dat kunnen we niet hebben, er lijkt iets met de stekker te zijn. Als we deze hebben vastgeplakt, repareren we de kraan van de waterslang. Het schroefje was los getrild.
Waar zouden we zijn zonder zakmes en ducktape???
Hierna gaan we richting receptie/bar/zwembad. We zoeken wat stoeltjes en proberen wat te doen met het erg slechte wifi. Het lukt om wat berichtjes te lezen en een stukje te bloggen, maar je moet wel veel geduld hebben. Maar het is hier mooi en er zitten veel vogels, leuk om tijdens het wachten naar te kijken.
We zoeken de auto weer op en gaan dan eens aan een maaltje denken. We hebben een soort spinazie gekocht: veel groter en grover dan onze spinazie. We hebben een dutch oven (een soort stoofpot) en besluiten dan maar een stoofpotje te maken met de spinazie, ui, knoflook, tomaat, aardappel en chacalaca kruiden. We hebben een soort verse worst, maar dan met zebravlees, deze garen we bij het stoofpotje.
En het is een heel erg lekker maaltje geworden!
We zijn al een heel stuk noordelijker en dat betekent dat het bijna een half uur later
donker wordt!
Natuurlijk zitten we nog een poosje te genieten van de sterrenhemel met een glaasje wijn!
Zaterdag 21-09-2019 9e vakantiedag
We staan vandaag weer vroeg op, we blijven nog wel een dag langer hier, maar we willen op tijd naar de bird sanctuary. En ja dat betekent toch de tent inklappen enzo, we hebben dus wat tijd nodig. Het ontbijt van vandaag is een lekkere omelet, met een restje groente van gisteren erin verwerkt, sapje erbij. Bak koffie voor onderweg en om 6.30 gaan we op weg. We arriveren al snel bij de sanctuary, maar alles zit nog op slot. We weten niet of wij te vroeg zijn of dat er weinig mensen nog verwacht worden, maar gelukkig komt er iemand om het hek open te maken.
Voorheen was hier een enorm zoutmeer waar duizenden flamingo's kwamen broeden, nu is het voornamelijk een grote zoutvlakte, hier en daar met eilanden van riet. Dit komt door jaren van droogte hier, waarschijnlijk is er alleen in de regentijd wat water. We doorkruisen het gebied: veelal over zand/zoutpaden, dan af en toe offroad door voormalige meertjes. Er zijn overal
autosporen, het is kennelijk toegestaan. We zien ook veel dierensporen, maar voorlopig nog geen beest te bekennen. Maar op een gegeven moment laten de eerste vogels zich zien, veel korhoenachtige vogels, die met het nodige kabaal weglopen of vliegen, de nodige kori bustards en er vliegen veel kleine vogeltjes.
We volgen zomaar wat paden (bij de ingang van het park staat aan de andere kant van de doorgaande weg een televisie/telefoonmast, die kunnen we als oriëntatiepunt gebruiken!) We rijden naar wat bosjes en zien dan een antilope of dergelijks staan, we kunnen het niet goed thuisbrengen, al snel zien we wat gnoe's en verderop een mannetjes struisvogel, met een koppel jongere vogels.
Niet snel daarna ontdekken we nog tientallen gnoes en nog veel meer struisvogels. Ze zijn kennelijk niet gewend aan bezoek, want ze gaan er meestal vandoor. We rijden langs een rivierbedding waar we ook zebra's spotten en nog een aantal gnoe's, ook zien we wat apen rondrennen.
We gaan weer verder en rijden het bosje weer uit, we volgen de rivierbedding nog een heel stuk en stoppen bij een aantal waterpoelen, hier zien we een eend zwemmen er is ook een groep steltlopertjes.
Bert gaat even naar het water toe, om te proeven: bremzout!
Nog weer verder komen we bij een uitkijkhut: hier hebben we uitzicht over een enorme zoutvlakte. We rijden door en kunnen hier ook de vlakte op rijden: je waant je dan echt in het enorme niets! We maken wat foto's en filmpjes en dan gaan we een stukje rijden over deze vlakte. Sommige stukken zijn nog wat vochtig, er vliegen dan kluiten in de rondte en we maken diepe sporen, we maken een bocht om weer terug te gaan, rijden dan door een soort rivierbedding waar we toch wat verder wegzakken. We draaien dan maar om en volgen ons eigen spoor weer terug naar "het vasteland"
We rijden nog een flink aantal rondjes, spotten nog meer zebra's, roofvogel, een paartje steltvogels met kuikens en keren dan langzaam terug naar de ingang, we hebben in totaal bijna 5 uur rond gecrost en niemand anders gezien!
Bij de uitgang moeten we nog onze entree betalen, we horen dat de zonsondergang heel mooi moet zijn bij de zoutvlakte en dat onze tickets ook dan nog geldig zijn! Vanmiddag dan nog maar eens terug.
We
rijden naar het stadje Nata en doen daar nog wat boodschappen, de komende dagen hebben we een wat drukker programma en daarna gaan we Chobe NP in, daar zijn echt geen winkels. Verder gooien we de tank nog maar eens vol. Leuke prijs hier, een liter diesel kost 79 cent omgerekend.
We gaan terug naar Nata lodge en installeren ons bij het zwembad. ik hou me bezig met bloggen, foto's uploaden en foto's maken van alle vogels die hier rond vliegen.
Om 16.30 gaan we de auto halen en rijden dan weer terug naar de Nata Bird Sanctuary. Er lopen nu wat gnoes en struisvogels dichter bij de weg en we zien ook weer diverse vogels waaronder de grote Kori Bustard. We rijden direct door naar het uitkijkplatform. We zien dat de zon nog hoog staat en rijden een stukje de zoutvlakte op, maar besluiten toch weer terug te gaan, je moet wel een heel eind rijden om echt in de middle of nowhere uit te komen. We rijden nog een aantal weggetjes af, waar we nog eens een mooie roofvogel zien.
We besluiten om toch naar de uitkijkpost te gaan en hier installeren we
ons dan maar voor de zonsondergang. Die gaat nu al aardig zakken en we nemen wat foto’s van de zon, een voorbijrijdende auto met een stofwolk er achter in de ondergaande zon en een eenzame gnoe die over de zoutvlakte sjokt.
Het is hier superstil!!!
Als de zon bijna onder is klimmen we van het platform af om op de zoutvlakte ook nog wat foto’s te maken. Het is wel mooi de ondergaande zon, maar niet echt super bijzonder. Als hij dan echt verdwenen is rijden we terug naar onze lodge.
We hadden al een nieuw plekje uitgekozen, we kunnen meteen aan een maaltje beginnen. Ik draai een uitgebreide salade in elkaar en Bert steekt de braai aan, om nog maar wat zebraworstjes te grillen.
De keuze aan vlees is hier minimaal en ook groente is maar matig te krijgen, maar voorlopig eten we goed!
Zoals gewoonlijk zitten we lekker met een wijntje te genieten van de rest van de avond!
Zondag 22-09-2019 10e Vakantiedag We staan op tijd op, we moeten om 13.00 uur in onze volgende lodge zijn ivm de bootexcursie van vanmiddag.
Er moeten dan al entree tickets voor het Nationale Park geregeld worden.
Eerst maar toilet maken, een pannenkoek bakken, koffie zetten en alles weer inpakken. We gaan 6.15 uur al op weg, eerder dan de planning. We rijden door Nata heen en dan rechtsaf de doorgaande weg naar Kasane op, die we bijna 300 kilometer moeten volgen.
Al snel verlaten we de bewoonde wereld, zien hier en daar nog wat hutjes en tentjes, waar mensen bezig zijn om rietbossen te maken. Na eerst nog wat koeien, geiten en ezels op de weg te hebben, maken ze langzamerhand plaats voor heel veel steenbokjes die in de bermen lopen te grazen. We zien heel veel roofvogels vooral arenden, maar ook de mooi gekleurde lilac brested roller.
Na een stukje rijden zien we dan ook olifanten en giraffes langs de wegkant. Overal staan waarschuwingen dat je moet uitkijken voor wild en dat je vooral niet in het donker hier moet gaan rijden!
Het is best wel leuk om hier zo te rijden door de beesten die we zien en de best wel redelijk groene omgeving, anders zo het saai worden door de lange rechte wegen.
Soms staat er een bordje airstrip, de weg is dan extra breed en hier kunnen vliegtuigjes landen. Waarom die hier dan moeten wezen blijft onduidelijk: er is in geen velden of wegen iets te bekennen behalve bomen.
Ongeveer halverwege komen we in de buurt van een stadje, hier is ineens heel veel landbouw en er staan zelfs wat grote graansilo’s. Er staan hier veel vrachtwagens, waarschijnlijk voor het vervoer van graan.
Een stukje buiten het stadje komen we weer in “wild” gebied. Wat we trouwens ook heel veel zien zijn autowrakken, sommigen staan er waarschijnlijk al tijden zo te zien. ’s Nachts tegen een olifant opgereden ofzo??
Het is best rustig op de weg en we zijn al heel vroeg in Kasane. Hier gaan we nog wat boodschappen doen en dan rijden we verder naar Kubu lodge. Hier zijn we 2 ½ jaar geleden ook geweest en dit is een kleinschalige camping. We zijn de eersten die arriveren en krijgen plek 1. We vullen de papieren in voor de entree tickets en gaan ons dan installeren.
Alhoewel…het is weer erg warm, we nemen eerst een koud biertje. Daarna gaat Bert
de tent in orde maken en ik ga wat dingetjes wassen, waar wat vlekken ingekomen waren. Het waswater is gelijk bruin van het zand en stof die in de kleding zit
(Zelf zijn we ook behoorlijk stoffig en zanderig: als je net uit de douche komt heb je al weer zand aan je voeten voor je 3 stappen hebt gezet en alles begint ook in de laadbak flink stoffig te worden, zodat je door alles wat je aanpakt stoffige handen krijgt)
Uit het kraantje bij onze kampeerplek komt flink warm water: de leiding ligt overal boven de grond. Als ik het laatste shirtje ophang is de eerste alweer bijna droog. Dat gaat snel met deze warmte!
We hebben nog wat tijd over en zitten dan maar een poosje te lezen en te bloggen.
Rond 14.30 u wandelen we naar de receptie, hier horen we de vertrektijd voor morgen en kunnen we nog even wachten tot we opgehaald worden. Om 15.00 u komt onze chauffeur eraan en samen met 2 Belgische mensen worden we naar het vertrekpunt van de boot gebracht.
Onze bootsman/ gids Jacks heet ons welkom en al snel varen we een
stukje de Chobe rivier op. Hier houdt Jacks een praatje en deelt een flesje water uit. We varen een stukje door, tot het begin van Chobe National Park. Hier moet de gids langs een kantoortje voor de inschrijvingen. Dan kunnen we echt aan onze boottocht beginnen.
We spotten al snel diverse watervogels: diverse ooievaar- en reigersoorten. Kievit-achtigen, steltlopers, african darters, prachtige visarenden en een pied-kingfisher, daarnaast nog kleinere vogels die we zo snel niet herkennen.
Er zijn veel meer eilanden in de rivier dan een paar jaar geleden toen we hier net na de regentijd waren, het water staat veel lager. Op deze eilanden zien we heel veel verschillende dieren: Waterbokken, Lechwe (een antilopesoort). Er staan erg veel buffels, die veelal Oxpeckers op hun kop en lijf hebben zitten, zij eten parasieten uit de huid van veel dieren. Rondom buffels zijn koereigers te zien, die eten dan weer insecten die opvliegen als de buffels gaan lopen.
Op de kant van de rivier zien we een olifant met een jong die net bij zijn moeder drinkt, er zijn kuddes impala’s, bavianen en af en toe zien we wat krokodillen liggen.
We varen van het ene
naar het andere eilandjes en speuren naar van alles. Op één eilandje loopt een nijlpaard te grazen, ook weer met een koereiger erbij. Meer naar de oever van de rivier is een koppel olifanten een modderbad aan het nemen in een poel, vooral de jonkies lijken het een prima spel te vinden!
We krijgen een biertje van de gids en wat zoute koekjes. Heerlijk om zo op het water te zitten, met van alles wat maar wenselijk is.
Dan zien we weer een groepje Maraboe’s, deze horen ook tot de ooievaars, een grote vogel met een kale kop, die net als gieren wel wat willen meepikken van karkassen.
Dan zien we 2 hippo’s in het water, half in de modder. Af en toe rollen ze helemaal om hun as, dit om hun hele huid te bedekken met modder, ook dit om zichzelf van insecten te ontdoen en als bescherming tegen de zon. Maar hoe makkelijk dat wentelen gaat… te bedenken dat deze beesten wel tot 2000 kilo kunnen wegen!!
Intussen begint het al tegen 18.00 u te lopen en gaat de zon al flink zakken, onze boottocht begint op het einde te komen en
we varen een stukje wat sneller door om op een punt te komen waar we van een mooie zonsondergang te genieten.
Na wat mooie foto’s varen we weer naar de uitgang van het park en verder over de rivier naar de aanlegsteiger. De zon is inmiddels helemaal onder.
De gids bedankt ons dat we naar Botswana zijn gekomen: het geld dat het toerisme oplevert wordt gebruikt om mensen scholing te kunnen geven en gratis gezondheidszorg. We moeten dus maar snel weer terugkomen en vooral al onze familie en vrienden vertellen hoe mooi Botswana is en dat ze vooral ook moeten komen.
(Tenslotte zijn wij allemaal erg rijke mensen die dat wel even doen )
Onze gids Jacks brengt ons weer terug naar Kubu lodge, waar we ons stekkie opzoeken, we maken kennis met de 2 nachtwakers, die de hele nacht ons zullen bewaken en beschermen tegen criminelen en aanvallende nijlpaarden. We gaan de braai aansteken om weer een maaltje te gaan maken. We hebben nog 1 keer Zebraworst (vlees is lastig te krijgen, maar wel altijd in grote hoeveelheden)
Salade erbij en we laten het weer goed smaken. En uiteraard nog een
lange tijd nagenieten van de stille avond.
MAANDAG 23-09-2019 11e Vakantiedag We zijn als altijd om 5 uur wakker, maar we hebben alle tijd, we worden pas om 8.00 uuur opgehaald. Dus ontbijtje maken (pannenkoek), lekkere koffie erbij, afwasje doen, al onze spullen voor vandaag bij elkaar zoeken (welke lenzen gaan mee voor de camera en wat laten we thuis). Alles wat we niet meenemen goed opbergen en even na 7.30 wandelen we naar de ingang om te wachten tot we opgehaald worden.
We fotograferen tijdens het wachten nog wat mooie vogels: een specht, een trompet hoornvogel en nog wat klein spul.
Dan arriveert het busje en worden we naar de grens met Zimbabwe gebracht, er wordt hier volop aan wegen gewerkt. Later horen we dat er een nieuwe brug naar Zambia wordt gebouwd, vandaar dat alles opengebroken ligt.
We halen eerst een stempel bij de Botswaanse grens en worden dan door de chauffeur bij de Zimbabwaanse douane afgeleverd, hier maken we kennis met onze Zimbabwaanse gids Lucas. Eerst wat dollars afstaan om een visum voor 1 dag te krijgen, weer een mooi plaatje in de paspoort
erbij en een stempel. Het gaat bijzonder snel, vergeleken bij een paar jaar geleden! En dus kunnen we snel op weg naar de Victoria Falls. De weg hiernaartoe is ongeveer 70 kilometer lang en ligt helemaal binnen het Zambezi NP.
Om ongeveer 9.30 arriveren we bij de Victoria Falls en gaan dan met de gids een wandeling maken langs alle mooie uitzichtpunten. Het is nog steeds een indrukwekkend gezicht en er komen nog enorme plonzen water naar beneden. Het is wel een erg groot verschil met de keer dat we hier in mei waren, met heel veel water en nu zijn we er in het droge seizoen en de regens laten nog een poosje op zich wachten.
We kunnen nu wel de hoge rotswanden zien, die eerder voor ons verborgen bleven en we zien de rivier nu ver beneden ons stromen, waar 2 jaar geleden alleen waternevel te zien was. Prachtig en indrukwekkend. Bij elk uitzichtpunt gaan we natuurlijk even kijken en maken heel veel foto’s, filmpjes enz. We zien de Mainfall’s, de “Devil’s Cataract en de eilanden ertussen zoal Livingstone island, waar Livingstone de Fall’s ontdekte en deze vernoemde naar koningin Victoria van Engeland.
We wandelen ongeveer 2 uur in de rondte en gaan dan naar de uitgang waar we opgepikt worden door een chauffeur die ons 7 kilometer verderop brengt naar de helihaven. Hier krijgen we eerst een veiligheidsbriefing en worden gewogen, vullen wat papieren in en krijgen onze “tickets”.
Na een kleine 10 minuten zijn we aan de beurt om te vliegen. We gaan samen met de helikopter mee. We worden begeleid tot aan de heli, mogen instappen. Ik mag helemaal voorin naast de piloot Gibbs. Super gaaf!!!
We stijgen op en vliegen richting van de watervallen. Zo van boven af is het goed te zien hoe de rivier loopt en hoe in eeuwen het water de rivierloop heeft uitgesleten. Ook is goed te zien hoe enorm groot het gebied met water is. We maken een aantal rondjes over de watervallen, zien ze dus echt aan alle kanten, soms met een regenboog erboven. We vliegen ook een stuk boven Zambia (nog weer een extra land op ons lijstje)
Het is echt geweldig om dit letterlijk onder je voeten te zien! En de camera’s maken natuurlijk overuren. Wat is dit weer een bijzondere ervaring!
Helaas
is het maar 15 minuten vliegen en al veel te snel keren we weer terug naar de helihaven. We nemen afscheid van de piloot en mijn benen trillen nog wel een beetje na als we weer in het gebouwtje zijn aangekomen.
We schaffen een filmpje aan van onze tocht: wij zijn opgenomen tijdens alle formaliteiten, instappen, wegvliegen en weer terugkeren. De vlucht zelf wordt wekelijks opgenomen + wat filmpjes van andere jaargetijden. Oké het kost weer veel, maar we vinden het wel erg leuk om te hebben!
De chauffeur brengt ons weer terug naar de ingang van de Victoria Fall’s, we gaan eerst een cappuccino drinken in het Rainforestcafé, waar we ook even online kunnen omdat er wifi is. Daarna hebben we nog een uurtje om rond te kijken bij de watervallen en we maken nog wat foto’s met regenbogen erop.
Het aantal toeristen is nu een heel stuk minder, maar de bavianen hebben daardoor de kans gezien om alle prullenbakken te plunderen 😞 Helaas zijn er ook weer een aantal toeristen die het nodig vinden om ze te voeren. Jammer, jammer, beesten gaan mensen steeds meer
associëren met voedsel, kunnen dan agressief reageren als ze niets krijgen, bovendien is het ongezond voedsel voor ze. Maar ja, leuk voor de foto………
We zoeken na deze wandeling het Rainforest café weer op, nog een sanitaire stop, nog een souvenirtje scoren (koelkastmagneet + een vingerhoedje voor mijn collecties) We ontmoeten Lucas weer en dan rijden we terug naar de grens waar we Zimbabwe weer verlaten en Botswana ingaan.
Na de nodige stempels nemen we afscheid van Lucas en worden door een Botswaanse chauffeur opgehaald die ons weer terug naar Kubu lodge brengt. Bij de receptie proberen we nog even online te gaan. Maar dat kost wel hééééél veel geduld.
We zijn rond 16.00 uur weer terug bij onze auto en onder het genot van een biertje schrijf ik al deze belevenissen in mijn blog!
Het is vandaag een stuk drukker op de camping, er zijn veel meer plekjes bezet: allemaal van die auto’s met tentje op het dak
Bert gaat alvast wat voorbereidingen treffen voor het maaltje. Dit keer een uitgebreid aardappelpakketje met piepers, ui, wat pepersaus, kruidenkaas en gewone (Gouda) kaas.
En we hebben een ander soort
worst: rundvleesworst dit keer.
We laten het gewoon weer lekker smaken, al vind ik de worst veel te pittig (Bert krijgt een extra stuk).
Eerst genieten we nog na met een glas wijn, daarna gaan we nog een poosje lezen in de tent.
DINSDAG 24-09-2019 12e Vakantiedag We doen redelijk rustig aan, we hebben gelezen en gehoord dat men pas na 9.00 uur mag gaan rijden in Chobe NP. Bakkie koffie, sapje, pannenkoekje, allemaal weer lekker. Afwasje doen, opruimen enzovoort. Dan zijn we toch om 6.30 uur helemaal reisvaardig en gaan richting Sedudu gate, waar we het Nationale park ingaan. We moeten papieren invullen, de nodige Pula’s betalen en kunnen dan op weg.
De weg is van zand, heel veel zand, rul zand, zand met hobbels, dikke lagen zand! Kortom een leuke spannende rit. Eerst een stuk naar de Choberivier toe, om maar vast te wennen aan het rijden en hobbelen. Al snel bereiken we het water: we zijn bij een gedeelte waar we eergisteren gevaren hebben, we zien onderweg al een aantal koedoes wandelen.
Eenmaal bij het water gaan we heel veel wild zien. Olifanten , Impala’s,
buffels, een aantal basterdgemsbokken (een soort die we nog nooit eerder gezien hebben) nijlpaarden en een krokodil. De weg loopt soms vlak langs het water, dan slingert hij weer een stukje landinwaarts. We zijn niet de enigen die hier rijden, er zijn een aantal safariauto’s op weg en natuurlijk nog meer avonturiers zoals wij.
Langs het water zien we de nodige ooievaars en reigers, ganzen, darter, aalscholver, meer in het binnenland zien we bijeneters: groene, maar ook veel rode. Prachtige gekleurde vogels. Overal zitten lila brested rollers ook al mooi gekleurd.
We spotten visarenden en zien andere roofvogels rondvliegen.
Plotseling steekt er een jakhals over, die hadden we nog niet gezien deze vakantie, maar als we een stukje doorrijden, zien we er ineens nog veel meer!, we nemen een zijweg, waar een aantal auto’s staan en waar we in de buurt vee gieren zien cirkelen en ook zijn er weer wat maraboes te zien.
Eenmaal op de zijweg zien we in de verte nog veel meer gieren, zowel op de grond, als rondvliegend. We komen er vlakbij, er blijkt een dode buffel te liggen met wel 30, 40 gieren er op en eromheen. Met
veel lawaai, omdat ze elkaar niets gunnen en veel geklapper van vleugels proberen ze allemaal een hapje te bemachtigen. Wat een bijzondere gebeurtenis. Tussen de gieren loopt één extra grote rond met een rode kop, indrukwekkend beest en ook de maraboes stappen rond voor hun maaltje.
We nemen natuurlijk veel foto’s vooral van de landende gieren, prachtig! Een stukje verderop langs de rivier kunnen we heel even uitstappen om de benen te strekken, er staat ook een auto met rangers, dus het is veilig.
We horen van de rangers dat er een paar kilometer terug leeuwen vlak langs de kant van de weg lagen. We besluiten terug te rijden, maar helaas, het lukt niet om ze te vinden. We gaan terug naar waar we gebleven waren en rijden verder langs de rivier. Ook hier horen we van anderen dat er een leeuw moet zijn, maar ook deze vinden we niet.
We spotten nog veel meer ander wild, zoals een groep badderende olifanten, zebra’s en giraffes en nog veel meer impala’s en basterd gemsbokken.
Nu hebben we nog maar een paar kilometer te gaan tot Ihaha Kamp, waar we vannacht zullen blijven, papierwerk
in vullen en dan naar onze plek aan de rivier (toevallig precies dezelfde plek als 2 ½ jaar geleden!) Eerst gaan we maar veel drinken, het is alweer bloedheet, zoals de laatste dagen vér boven de 30 graden.
We slepen onze stoelen onder een boom redelijk dicht bij de waterkant, war het vol zit met vogeltjes. We zien een koppel olifanten de rivier oversteken en een poosje later weer terug, nu vrij dicht bij waar we zitten, we vinden dat wel erg dicht bij en gaan dan maar in de auto zitten en onder de bomen staan.
Ze komen steeds dichter bij en omdat ze steeds onze kant uitkijken, besluiten we maar een stukje verder op te rijden. Een paar honderd meter verderop is een inham in de rivier en daar staat een enorme koppel buffels te grazen en te drinken. Er komen er nog veel meer uit de bosjes zetten, het zijn er honderden! Minstens 300!
We staan een poosje te kijken, verder rijden lukt toch niet, ze komen uit de bosjes en blijven dan op het pad een poosje staan kijken naar ons, om dan verder te gaan, maar dan komt
het volgende stel er al weer aan. Schitterend!
Uiteindelijk rijden we terug, de meeste olifanten zijn doorgelopen, er staan er nog een paar vreedzaam de boom leeg te eten. Ons gunnen ze geen blik waardig, we kunnen dus weer op onze campsite CI 8 gaan staan. Ik ga een beetje bloggen en Bert gaat eens wat voorbereiden voor het eten.
Dan horen we wat gegrom en nog eens en nog eens. Wat is dit nu weer, we zien wat impala’s wegvluchten en anderen staan heel schichtig te kijken. Het klinkt niet als een leeuw maar wat wel? Ik klim ergens bovenop om te kijken en zie dan ineens wat lopen: en jahoor een luipaard, Bert signaleert hem ook en we springen snel in de auto, om te zien of we dicht genoeg bij kunnen komen voor foto’s.
Dit lukt een beetje, maar ik heb wel een prachtig filmpje kunnen maken. Hier zijn we erg blij mee, de grote katten, zijn naast vogels toch wel onze favorieten. En met het luipaard hebben we nu 4 van de Big 5! Alleen de neushoorn ontbreekt nog.
Terug op ons kampeerplekje gaan we koken:
deze keer macaroni,met wat verse groente en een blikje chacalaca groentes en wat corned beef (chili smaak) We kunnen nog net al etend wat van de ondergaande zon meepakken, maar er komt veel bewolking opzetten en lang voor de zon ondergaat, verdwijnt hij achter de wolken.
We blijven nog een kort poosje bij de auto zitten, maar het is al snel stikdonker en dan is het veiliger om de tent in te kruipen, je weet niet wat er verder langs komt wandelen zo in het duister. Gedurende nacht rijdt er wel steeds bewaking rondjes, maar we moeten ook op ons zelf passen!
Het wijntje nemen we nu maar in de tent, verder vermaken we ons met foto’s, bloggen en lezen!!
Advertisement
Tot: 0.156s; Tpl: 0.023s; cc: 11; qc: 30; dbt: 0.0557s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.3mb
Maroon 
Ank
non-member comment
Wat moet dat fantastisch geweest zijn om de Victoria Falls vanuit een heli te kunnen bekijken.