Picton - Kaikoura

---

Na een superkoude nacht stonden we te popelen om te vertrekken richting Kaikoura. Probleem...de auto start niet! We hadden de dag ervoor een leeslichtje per ongeluk laten branden. Die avond startte de auto wel nog, maar omdat we heel de dag niet gereden hadden en we de verwarming eventjes aangezet hadden om de ramen vrij te maken was de batterij dus leeg 😞. De man van de camping die startkabels had was net vertrokken dus er zat niets anders op dan Jucy te bellen. Een half uurtje later kwam er iemand langs om ons te kickstarten. Met wat vertraging konden we dus toch vertrekken richting Kaikoura. Na enkele kilometers was ons meteen duidelijk dat het Zuid eiland er compleet anders uitziet dan het noordeiland. Dat het kouder is hadden we al gevoeld vannacht. Het ruige landschap van het zuiden is weerom adembenemend (ik moet dringend eens een synoniemenwoordboek raadplegen) Bergen bergen bergen, waar je ook kijkt, meestal ook bevolkt door duizenden schapen! Toch is het landschap zeer divers, we stopten dan ook geregeld om de beentjes te strekken en enkele foto's te nemen. Een partijtje strandjutten tussen de rotsen leverde ons ook enkele mooie oesterschelpen op. Parelmoer en dink enal. Bob vertelde ons gisteren waar zeeleeuwen te zien zijn, dus gingen we die plek ook opzoeken. HONDERDEN zeeleeuwen lagen op ons te wachten bij Oaghu point op ons te wachten op de rotsen, en we waren gisteren al content met 1 zeeleeuw . We konden tot op een paar meter afstand komen, als we nog dichter kwamen begonnen de dieren wat argwaan te krijgen. We wilden ze vooral niet wegjagen. 300 foto's later besloten we om toch de weg naar Kaikoura verder te zetten, het begon al laat te worden. Te laat want de laatste boot was al vertrokken toen we daar aankwamen. We boekten de boot voor morgenochtend, deden nog wat boodschappen (the usual worst, eieren, spek en stella) en parkeerden opnieuw op een camping waar we mac'n cheese (aja dat hadn we ook gekocht, en ook drank zonder alcohol wi moeder) klaarmaakten. Het was een supermooie dag vandaag, heldere hemel dus we besloten nog een wandeling te maken langs de kust tussen de bergen. Superidee want de ondergaande zon zorgde voor een waar lichtspektakel en opnieuw enkele beautyshots. Plots viel mijn oog op een klein eenzaam weeszeeleeuwtje dat zich op 2 meter van ons verscholen had. Hij keek ons een beetje vreemd aan maar bleef aanvankelijk liggen. Geen fan van papparazi want na een paar foto's besloot hij toch om langzaam maar zeker het water op te zoeken. Opnieuw een topdag ! Geen bars vanavond, de benen zijn zwaar en de reis is nog lang. Gelukkig maar !

---