Advertisement
Published: September 25th 2007
Hallo trouwe blogvrienden!
Can't believe it has already been two weeks since my last update.. de tijd vliegt.. en dat houdt voor mij gelukkig in dat ik me hier nog steeds prima vermaak! Mijn vorige update eindigde met ons tripje naar white cliffs waarna ik mocht beginnen aan mijn 2 weken chirurgie in Broken Hill Hospital! Deze twee weken heb ik tot mijn genoegen grotendeels doorgebracht op OK.. want omdat ik trouw elke dinsdagavond naar sutering lessons van dr. Wilkinson ben geweest, en hem daar praktisch het hemd van zijn lijf heb gevraagd naar elke chirurgische knoop, hechting etc die ik maar kon bedenken had hij blijkbaar genoeg vertrouwen in mij om mij bij al zijn operaties te laten assisteren.. zo heb eigenhandig ik mijn eerste galblaas laparoscopisch mogen verwijderen.. een liesbreuk mogen opereren (voor de geneesko's onder jullie: daarmee bedoel ik dus niet alleen de knopjes van de diathermie bedienen als er een adertje dichtgebrand moest worden.. ) en na elke operatie klonk het door de OK: 'will you close this one up for me kimmy?' En mijn tekst was dan: 'I'm happy to, dr. Wilkinson!'. Dat is echt het voordeel van een klein ziekenhuis, er zijn geen arts-assistenten
waardoor dit soort mogelijkheden aan je neus voorbij gaan... en het is me ook opgevallen dat alle artsen hier het erg leuk vinden om studenten dingen te leren.. zo ben ik op een rustige ochtend de OK binnen gelopen en de anesthesist gevraagd of hij het goed vond als ik onder zijn toezicht een paar patienten mocht intuberen.. heb hem er eerlijk bij verteld dat de enige patient waarbij ik dit ooit gedaan heb van plastic was.. maar dat vond hij geen probleem.. Dus nadat mijn eerste slachtoffer onder zijl was gebracht en ik een vlugge update had gekregen over de anatomie van het strottehoofd, stond ik klaar met mijn laryngoscoop.. Eerste obstakel dat ik tegenkwam.. tanden.. hoe breng ik in godsnaam zo'n laryngoscoop, dat nog het meeste wegheeft van een pikhouweel, in iemands keel zonder dat ding als hefboom te gebruiken en een paar voortanden te breken? Na een beetje manoevreren er toch in geslaagd niet al te veel schade aan te richten, en toen op zoek naar de juiste opening om de tube in te stoppen.. ik zag maar 1 zwart gat.. altijd goed dus zou je zeggen.. maar toen ik de patient aansloot op de ventilator hoorde
ik ipv het vertrouwde ademgeruis meer een pruttelend en gorgelend geluid.. zat ik verdomme in de slokdarm.. Bugger! Maar practice makes perfect.. ook bij mij! en na een tweede poging was daar dan eindelijk mijn eerste succesvolle intubatie!
(schouderklopje mag ;-))
Na een enerverend weekje in het ziekenhuis was het dan eindelijk tijd voor 'het stapweekend'! Aangezien Broken Hill maar een kleine stad is en de uitdrukking 'ons kent ons' zeker niet misplaatst is zijn we vrijdagavond dan ook eerst op uitnodiging van een van de artsen naar een opening van een nieuwe artgallary geweest. Free drinks and food.. dat laten wij studenten ons geen tweede keer zeggen dus hebben we ons zelf daar lekker getrakteerd op heerlijke champange.. en toch ook nog wat verrassend mooie schilderijen gezien!
De avond zou worden voortgezet met een bezoekje een 'The Broken Hill show'.. maar daar eenmaal gearriveerd bleek het meer te gaan om een poging de tilburgse kermis na te bootsen, dus besloten Rhiannon Lyndell en ik deze 'show' te laten voor wat het was en een pub op te zoeken! Het was even zoeken voordat we een pub hadden gevonden waar niet alleen maar oude mannen aan de bar zaten,
maar onze 3de poging was raak.. the southern cross, een populaire kroeg voor de 'yuppen' van Broken Hill om na een week werken lekker te socializen met een biertje! hier voelde we ons dus wel thuis en een paar biertjes later (het gaat hier om niet mis te verstane pullen bier) die redelijk hard vielen op onze met borrelhapjes gevulde maagjes hadden we al gauw vrienden gemaakt met het mannelijk schoon van Broken Hill.. De meest gebruikte versiertruc van onze nieuwe vrienden bestond uit het vol trots laten zien van al hun littekens die ze tijdens het werken in de mijnen of ander constructie werk hadden opgelopen.. kortom erg gelachen! De avond afgesloten in een pub waar je nog eigenhandig muntjes in een oude jukebox moest gooien om voor muziek te zorgen!
Omdat dit weekend nu eenmaal officieel tot stapweekend was benoemd stond er voor de zaterdag min of meer hetzelfde concept in de planning! Van te voren lekker met het inmiddels vetrouwde clubje (Alex, Gemma, Rhio, Lyndell, Scott, Rod en Marc) geBBQed.. kangeroe smaakt trouwens heerlijk kan ik jullie vertellen.. daarna een kleine pubcrawl gehouden om uiteindelijk te eindigen in the Demo.. dat is die hippe club van Broken
Hill.. zo hip dat er hier wel om ID gevraagd wordt.. wat ik als enige natuurlijk totaal vergeten was.. maar no worries.. er lopen blijkbaar genoeg mensen rond met een extra fake-ID op zak... dus kon ik gelukkig zonder problemen de avond voortzetten! Lekker gedansd en gelachen en me daarnaast weer eens verbaasd wat voor voordelen het met zich meebrengt om een vrouw te zijn: de hele avond geen cent hoeven uit te geven omdat de kerels hier maar wat graag voor je betalen.. hier moest mijn selfsupporting en geamancipeerde persoon even aan wennen, maar na een paar mislukte pogingen zelf een keer een rondje te betalen heb ik me er uiteindelijk maar bij neergelegd en begin me nu zelfs af te vragen waar de hoffelijkheid van de nederlandse man is gebleven ;-) Degenen die mij langer kennen dan vandaag zullen in deze laatste opmerking een kleine sarcastische ondertoon lezen: niets zo vervelend als een kerel met wie ik nog geen woord gewisseld heb met een drankje komt aanzetten en dan ook nog verwacht dat ik van de dansvloer afkom om 'ff te kletsen'.. haha!
Een mooie bijkomstigheid van deze avond was dat er in the Demo ook een heel
football team hun kampioenschap aan het vieren was.. Rhio en ik hebben aan deze avond nog een leuke uitnodiging overgehouden om 'het team' de volgende dag te vergezellen naar Silverton (oud mijnstadje met als belangrijkste attractie the Silverton Pub waar alle Mad Max films zijn opgenomen).. zo gezegd zo gedaan.. Silverton was niet veel meer dan een paar huizen en 1 museum (denk dat er niet meer dan 15 mensen wonen) dus de Silverton pub werd al snel aangedaan, daar gelunched waarna ons verteld werd dat nu we hier toch waren we eigenlijk wel de 'silverton challenge moesten doen.. Wat die challenge inhield: wie het snelst 3 keer een aardappel van zijn voorhoofd in een 'funnel' (die je in je broek moest steken) kan opvangen?!? Zoals gewoonlijk was ik natuurlijk het haasje.. en samen met chris en een andere kerel van wie ik de naam niet meer weet stonden we gedrieen keurig netjes in lijn opgesteld.. klaar voor de strijd! Alleen oog hebbend voor die aardappel op mijn voorhoofd en hopen dat de zwaartekracht het niet wint van mijn manoeuvres om dat ding op mijn hoofd te houden.. voel ik ineens nattigheid.. letterlijk! Wat blijkt.. in de tijd dat wij
ons bezighielden met aardappelbalaceren had de barvrouw een grote spuitfles met water te voorschijn getoverd om daarmee precies in onze 'funnels' te spuiten.. Tja, je moet je klanten toch ergens mee bezig houden he.. maar omdat ik als enige de vrouwen vertegenwoordigde, won ik (in mijn ogen zeer terecht) de challenge!
Na het weekend was het weer tijd voor mijn 2de week chirurgie.. en tot mijn verbazing kreeg ik tijdens een ochtendje OK mijn eerste baan aangeboden! Weet niet of dr. Wilkinson een grapje maakte maar vond het toch leuk toen hij me liet weten dat ik meer dan welkom was om hier een jaartje chirurgie te komen doen! So, if all other things fail, kan ik altijd nog terug naar Broken Hill!
Omdat het de laatste week was dat dr. Wilkinson in BH zou zijn (zijn schema is 3 weken werken, 2 weken vrij!) werden alle geneeskundestudenten en residents uitgenodigd voor curry night at the castle.. zoals hij zijn bescheiden onderkomen graag noemt! Was fantastisch!
Afgelopen weekend zijn we onder het mom van een goodbye party voor Carly (meisje uit mijn appartement die na 3 weekjes weer terug naar Sydney ging) uit eten geweest. Aan de ene kant
vind ik het fantastisch dat het hier een komen en gaan is van mensen, waardoor je in een korte tijd heel veel verschillende interessante mensen leert kennen, maar aan de andere kant vind het het jammer om me te beseffen dat op het moment dat je net het gevoel hebt dat je iemand goed leert kennnen en je net een 'vriendschap' begint op te bouwen het alweer tijd is om afscheid te nemen.. maar voordeel is wel dat we prakrisch iedere vrijdag een googbye party kunnen organiseren! Na het diner hebben we de avond voortgezet in the Cross.. waar op dat moment een karaoke festijn aan de gang was.. heb me hier dapper overheengezet, en me zelfs laten overhalen tot het zingen van Bryan Adams summer of 69!
Verder ben ik zaterdag met Scott en Mcaelay naar de day dream mine geweest.. 100 ft ondergronds, hele nauwe gangetjes waardoor ik al snel blij was dat ik een helm droeg.. Erg indrukwekkend.. deze mijn is nu niet meer in gebruik, maar zo'n 100 jaar geleden werkten hier miners in diensten van 12 uur lang.. ondergronds.. en alle rotsen, puin etc werd met de hand naar buiten gedragen.. ik vind het niet
gek dat de meeste van hen de 35 dan ook niet haalde..
En dan nu al weer het begin van mijn vierde week! Ik zou afgelopen maandag eigenlijk beginnen met een week general medicine.. wasn't particularly looking forward to that, aangezien de patientpopulatie op deze afdeling met name bestaat uit bejaarden die wachten op een nursing home.. niet veel spannends dus! Maar gelukkig liep ik smiddags dr. wilkinson tegen het lijf die het er helemaal niet mee eens was dat ik nu general medicine moest doen.. na een paar telefoontjes ben ik dus nu weer terug bij het surgical team! Je hoort mij niet klagen! Deze week heb ik nog een mooi vooruitzichtje.. donderdag is het namelijk zo ver: flying KiemKiem!! Ik vlieg donderdag met de RFDS naar Yunta om daar een van hun clinics te doen.. heb er onwijs veel zin in! Ik kreeg vandaag alleen wel een ietwat zorgwekkende mail waarin me werd medegedeeld dat ik die dag niet moest vergeten extra kleren mee te nemen en genoeg geld voor een overnachting?! Want mocht er die dag een 'emergency flight ' zijn en ze een patient naar Broken Hill of Adelaide moeten vliegen, is er geen ruimte
in het vliegtuig voor overbodige ballast.. ikke dus! Dus als jullie een tijdje niets van mij horen ben ik naar alle waarschijnlijkheid achtergelaten in een of ander dorp en wacht ik op de eerstvolgende bus terug naar Broken Hill (die waarschijnlijk maar 2x per week gaat)..
Vooralsnog ga ik er gewoon van uit dat dit scenario aan mij voorbij zal gaan, want de plannen voor dit weekend zijn alweer in de maak en daar wil ik niets van missen! Omdat we een lang weekend hebben (maandag vrij) gaan we waarschijnlijk 2 dagen bush walking doen.. 2 dagen met een tentje, genoeg water en al je voedsel op je rug door de wildernis banjeren.. Het enige probleem is dat ik nou niet bepaald mijn bush walking shoes en outfit heb meegebracht.. dus ik moet nog even kijken of dat wel zo'n slim plan is. Maar hoe dan ook lijkt het me een geweldige ervaring: ik blijf me maar verbazen over hoe bizar mooi de natuur hier kan zijn, ondanks de droogte wisselen vlakten met rode zandrotsen zich soms ineens af met een prachtig groen gebied! Als het hier donker wordt zie je 's nachts duizende sterren en met een beetje geluk
de zelfs de melkweg (en dat terwijl je op sommige plekken op deze aardbol je best moet doen om er slechts 3 te zien ;-)) Daarnaast heb ik hier ook al 2 heuse zandstormen mogen aanschouwen.. het is dan net of er een grote mistwolk om je heen ontstaat, alleen bestaat deze mist uit rood zand dat met windkracht weet ik hoeveel wordt voortgeblazen (en dat is best wel auw!!)
zo.. dat waren weer twee weken in een niet zo kleine notendop ;-)
veel liefs..
Kim
Advertisement
Tot: 0.06s; Tpl: 0.015s; cc: 6; qc: 24; dbt: 0.0345s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
Sander
non-member comment
Callin dr. KiemKiem
Hallo daar kleine avonturier! Geweldig weer hoor, eerst even heupjes rechtzetten om vervolgens door te stomen tot bijna (je was echt heel dicht bij...oeh so close!) het middelpunt van de aarde, en nu ga je ook nog eens Ki-Lo-Meters de lucht in! Jeetje...Fighting the forces of Nature he! Heel mooi verhaal hoor Dr Kiemerdekiemkiem...we want more where that came from! dikke kus uit NY!