Advertisement
Published: November 12th 2008
San Diego
San Diego skylineVliegen. Sommige mensen haten het, ik hou ervan. Of misschien hou ik van het onderweg zijn.
Het is waarschijnlijk de simpelheid ervan die me aantrekt: de enige keuzes die je in het vliegtuig moet maken zijn of je wat gaat lezen, schrijven of toch maar even slapen, en het enige waar je in het vliegtuig ongelofelijk blij van kan worden is de drinkkar met Starbucks- (slootwater)-koffie (nog 3 rijen, nog 2 rijen...) en het moment waarop je eten gebracht wordt en je verlekkerd zit te kijken naar de rij schuin tegenover die zijn eten al heeft. Dit keer was ik alleen vergeten door te geven bij de boeking dat ik vegetarisch ben- niet dat ik dat ben, maar vega's genieten in het vliegtuig een voorkeursbehandeling: ze krijgen vaak en het lekkerste eten en ze krijgen het als eerste. Een trucje die ik een aantal jaar geleden geleerd heb.
Ook ben je tijdens vluchten voor even gebonden aan de mensen die naast je zitten, en heb je er soms interessante gesprekken. Dit keer zat ik naast een pasgetrouwd stel op weg naar Las Vegas en een Joegoslaaf die niet leek te kunnen lachen. Elke keer dat ik naar hem keek was
San Diego 2
San Diego State University ik blij dat de controle op Schiphol voor de vlucht zo streng was. Er was bij de gate een 1 op 1 controle waarbij je een waslijst aan vragen over je heen kreeg van mensen die ook al niet leken te kunnen lachen: hoe en waar je je vlucht betaald had, waarvoor je naar de states ging, wanneer je je koffer had ingepakt en waar (?), of er dingen in je handbagage zaten die je had gekregen en zo ja wat (in mijn geval een boekje van een vriendin) en waar dat boek dan over ging (nogmaals ??
nou, het is een " ik denk aan jou" boekje met quotes erin --> vraag het dan niet) en of ik de inhoud ervan gecontroleerd had (
uiteraard, niets verdachts gevonden ). Vervolgens mijn handbagage door de scanner- teruggehaald, moest opengemaakt worden aan de zijkant. Pffff... alleen op de terugweg van Aruba heb ik een strengere controle gehad, toen kreeg ik net geen inwendig onderzoek.
Eenmaal in het vliegtuig had ik eindelijk een beetje tijd om alles te laten bezinken. Met mijn 3 uur slaap die ik die nacht gehad had (ik was om half 4 al op die ochtend,
San Diego 3
Gaslamp Quarter, downtown het " kind gaat de volgende dag op schoolreisje"- idee) was ik voornemens de eerste uren van de vlucht te slapen. Mijn natuurlijke adrenalinegehalte dacht daar anders over. Er gingen zoveel dingen door me heen -het afscheid, emoties, mijn bestemming, alle gebeurtenissen en voorbereidingen van de afgelopen 2 jaar- dat ik niet kon slapen. Gelukkig was mijn Ipod dankzij mijn broertjes' muziekcollectie (-en goede smaak 😉 ) en mijn zusjes' downloadtechnieken helemaal volgeladen en had ik een prive-schermpje waarop ik Wall-E kon kijken (dit prive schermpje bleek omdat ik was geupgrade naar de Economy-
plus klasse: met meer beenruimte en een eigen schermpje. Een voordeel van alleen reizen: als ze een plekje ergens over hebben, dumpen ze de alleenreizigers daar. Tot nu toe heeft dit altijd in mijn voordeel uitgepakt, zo had ik op de vlucht naar Miami 3 plekken voor mezelf en naar LA twee jaar geleden zat ik op beide vluchten helemaal achterin omdat deze nog vrij waren (achterin = dichtbij de toiletten en snelste service). Ik vrees dan ook dat ik nog een keer genadeloos wordt afgestraft met een vlucht waarbij ik 3 rijen met terrorkinderen om me heen heb, maar goed, zolang het goed gaat....).
Na
San Diego 4
Imperial Beach, SD 8 uur vliegen in Washington te zijn aangekomen moest ik door de douane heen. Ik was hier best zenuwachtig over, aangezien de ook al chronisch chagarijnige stewardess op Schiphol me had voorbereid op een vragenvuur van een uur van een zeer strenge douane, omdat ik nog naar Argentinie ging en mijn studentenvisum nog niet kon gebruiken. Het viel echter ontzettend mee, ik kreeg welgeteld twee vragen en mijn koffers stonden al klaar om opnieuw in te checken. Bij de gate te zijn aangekomen en ik het bord Washington- San Diego zag, leek het wel of alle spanning van me af viel. Ik was er bijna! Wat had ik er ongelofelijk veel zin in. De landing was echt een kippenvel moment- donker, de zee, de lichtjes van de stad... Eenmaal uit de gate- koffers weer zeer snel- was ik even bang dat mijn adrenalinegehalte mijn nachtrust weer zou gaan verstoren. Het was 8 uur plaatselijke tijd (9 uur later in NL --> 5 uur in de ochtend) en ik had er een reis opzitten van 16 uur, maar ik had het gevoel alsof ik de marathon kon lopen. Geweldig, ik was er eindelijk! Met de taxi naar het hostel, waar ik de eerste nacht een privekamer geboekt had. Voor dit geld verwachtte ik niet al te veel, maar het tegendeel bleek waar: een gezellig internationaal hostel, met overal quotes en tekeningen op de muren in de gang, kleurrijk, stil, middenin het centrum, gratis koffie/ontbijt, supersnel internet, surfers, chill muziek in de gangen, en een schoonmaakservice die meer schoonmaken dan ik in een maand doe (nu is dat niet zo heel moeilijk te overtreffen, maar toch 😉 ).
Met behulp van twee slaappillen mijn jetlag er zo goed als uitgeslapen, en de volgende ochtend heerlijk gewekt door de ochtendzon. Ik was toen ik even later mijn koffie bestelde even vergeten dat Starbucks koffie zonder een extra espresso shot echt niet te zuipen is en dat je in California je echt bij Peet's Coffee moet zijn wil je goede sterke koffie hebben. Ondanks mijn niet echt noemenswaardige orientatievermogen wist ik de weg nog aardig goed hier... niet alleen doordat Amerikanen een heel makkelijk stratensysteem gebruiken (straten met de letters A t/m H en cijfers 1 t/m 12 die door de hele stad lopen, en in elke stad Broadway, Washington- en Market street) maar ook door alle herkenningspunten: de haven is rechtdoor vanuit het centrum, de beste sushi bar in town zit naast het NBC gebouw, tegenover de 24-hour fitness waar ik altijd kwam zit de lunchplace voor sporters en health nuts, de tweedehands boekwinkel zit nog steeds op dezelfde plek en ook de mall in het centrum met American Eagle Outfitters, Urban Outfitters, alle surfwinkeltjes en Victoria's Secret zitten er nog. Ik wacht met wat ik dan ook wil kopen tot black Friday (dag na Thanksgiving), de dag waarop de sale start en die doorgaat tot een paar weken na nieuwjaar. Mijn dag doorgebracht met mijn favoriete hobby: lezen (-net een nieuwe boek omgeruild in de tweedehands boekwinkel-) met een kop koffie op het terras. Koffietenten hier zijn de lounge- en studieplekken voor studenten -met laptops- en zakenmensen die er de hele dag huiswerk maken of besprekingen houden -refills zijn 2 kwartjes of gratis-.
Vanmorgen (dinsdag) begonnen met een ritueel dat veel Amerikanen doen: joggen in het park of bij de haven. Het park bij de haven is de plek waar alle joggers in de ochtend samenkomen met een geweldig uitzicht (bootjes, andere kant van het eiland, Coronado bridge, opkomende zon over het water) en een speciaal parcours voor de fanatieke sportgestoorden onder ons zoals me: opdrukstangen, ringen om oefeningen in te doen voor je buikspieren en trappen om op en af te rennen. Heerlijk dat fanatisme, nu ik eventjes niet meer boks is dit een mooi alternatief. In de middag even mijn toekomstige school bezocht voor een gesprek met mijn studieadviseur, daarna in de avond bij een Spaans restaurant gaan eten met studenten van de talenschool van twee jaar geleden.
Morgen ga ik naar Oceanside in het noorden van San Diego- een wat rustiger gebied met vooral veel natuur, rotsen, strand, surfers en kleine boetiekjes. Hier heb ik met Darcy afgesproken -vriendin van Yvette, waar ik 2 jaar geleden twee weken heb gelogeerd- en zet ik 1 van mijn koffers af omdat ik er naar Argentinie maar eentje meeneem. Vooralsnog ben ik dus vooral aan het relaxen, joggen, lezen, emailen met vriendinnetjes en bijbruinen voordat ik vrijdagochtend vroeg naar Buenos Aires vlieg. Mijn doel van het reizen (uitrusten voordat ik straks hard aan de bak moet voor mijn studie) lijk ik tot nu toe in ieder geval te gaan halen :D
Advertisement
Tot: 0.085s; Tpl: 0.012s; cc: 6; qc: 45; dbt: 0.0396s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
Rudi
non-member comment
Jaloers
Chica, Je maakt me zwaar jaloers met je verhaal.. Veel plezier he.. en leuk om te lezen hoe het met je gaat. X Rudi