Advertisement
Published: September 29th 2006
Edit Blog Post
"The road ahead is empty, it's paved. With miles of the unknown..."
Nou, zo onbekend is de provincie British Colombia inmiddels niet meer na een 12 daagse reis. Of om een mooi engels woord te gebruiken: 'roadtrip'.
Samen met Deanna, een collega en vriendin uit mijn tijd op de ranch, en haar mooie en lieve border collie Sadie, vertrok ik naar de buurprovincie BC. Ik wilde zoveel mogelijk meepikken van het onophoudelijke natuurschoon in Canada zolang ik hier nog ben.
Deanna was keurig op tijd en ik... tja, ik niet helemaal. 2 Of 3 broeken? Neem ik wel of geen diabolo mee? Het regent daar veel, toch? Ja ja, uiteindelijk zijn we diezelfde dag nog vertrokken ;-)
In het eerste dorpje deden we boodschappen en wie kom je dan tegen? Nederlanders. Maanden zie je ze niet, maar ze zijn er wel hoor. Opvallend, iedereen groetend, vrolijk. Meen je dat Deanna, vind je dat karaktertrekjes van Nederlanders? Enne... hoeveel Nederlanders ken je eigenlijk?
De eerste nacht kwamen we redelijk door om het zo maar te zeggen; de mooie omgeving verborg de snelweg die vlak achter onze tent lag... De volgende ochtend bezochten we het wolven centrum waarvan ik de
folder al enkele weken in huis had. Prachtige dieren. Ik mocht de videocamera van mijn broer lenen en had het geluk het 'huilen' van de wolven vast te leggen! Daarna nog wat andere dingen gezien en gedaan en 11 dagen later waren we thuis. Zo, ook weer gedaan.
Oke, alle gekheid op een stokje. Grappige zin, en 1 van de zinnen die ik Deanna leerde zeggen. Het vertaald niet echt naar het engels: all the crazyness on a stick, haha. Deanna kan ook 'hoedje van papier' zingen. Kijk, dat zijn nog eens dingen die je buitenlanders wilt leren.
We vervolgden onze reis en gingen o.a. bij Deanna's opa en oma op bezoek en in een ander dorpje bij haar oom. Daarna reden we door naar Kayla die in Victoria op Vancouver Island studeert. Ze komt uit Calgary en werkte ook op de ranch deze zomer. Het was voor Deanna de eerste keer op een boot en arme Sadie moest in de auto blijven. We reden meteen door naar het meest westelijke dorpje op het eiland, genaamd Tofino. Zwemmen in de zee, spelen met de hond, frisbee gooien, wandelen, relaxen, de mooie omgeving filmen en fotograferen. Dit deden we 3
dagen en daarna was het tijd terug te gaan naar Victoria, omdat Kayla weer naar school moest.
We konden de kans het wereldberoemde Whistler te zien niet aan ons voorbij laten gaan en planden de boot 's ochtends om 11:00 uur te nemen. Ai, als we 15 minuten eerder aankwamen, was er nog plek geweest. Dan maar die van 13:00 uur en dan kunnen we in de tussentijd ergens ontbijten. Ai, waren we nu maar 30 minuten eerder vertrokken, want dan hadden we een plekje gehad. Om 15:00 uur zaten we dan eindelijk op de boot... en 1,5 uur later waren we in Vancouver. Het was al donker toen we uiteindelijk in Whistler aankwamen en het begon ook nog te regenen. In recordtijd zetten we de tent op en bleven mooi binnen.
De volgende ochtend maakten we een wandeling door Whistler en stapten toen in de auto voor een lange, lange reis.
Halverwege Jasper, na vele uren rijden door een toch wel mooie omgeving, hebben we een camping opgezocht. De vriendelijke eigenaar zei dat het erg koud kon worden die nacht, en als een lokaal iemand dat zegt kun je beter luisteren. Hij bood ons goedkoop een huisje aan
en daar was vooral Deanna blij mee. Hij vertelde ook dat er een pak sneeuw was gevallen en dat sommige wegen afgesloten waren ! Ik kon dat maar moeilijk geloven, we hadden de meeste dagen super weer gehad en het was september nota bene! Maar binnen een half uur van de camping lag er inderdaad sneeuw en hoe verder we reden, hoe meer er lag. At least a foot of snow (ik ben ongeveer 6 feet lang, dus 1/6de van mijn lengte).
Via Jasper reden we door naar een vriendin van Deanna en op die manier sloten we onze reis af. Je kunt veel zien in korte tijd, dat bleek wel weer!
Inmiddels ben ik al weer een weekje terug in Calgary en heb 2 (van de 4) dagen in de film "Burry my heart at wounded knee" gespeeld. Ik speel een Amerikaanse soldaat in de 19de eeuw, zie foto.
Er komt nog een reisje aan weet ik, dus daar zal ik weer verslag van doen. Voor nu een vrolijke groet van reizende oom Robbie :-)
Advertisement
Tot: 0.058s; Tpl: 0.011s; cc: 9; qc: 27; dbt: 0.0299s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
jobendeniseopreis
Denise en Job
star!
wanneer schijn je op de tv dan met al die films die je maakt! mooi hoor, ziet eruit alsof je helemaal uit die tijd komt! je zit er trouwens ook wel aardig dichtbij met jouw leeftijd! haha! geniet nog van je laatste trip buddy, en dan wordt het weer eens tijd om het huisje van ons te gaan verzorgen! cheers mate!