Dag 5: een vergelijkend warenonderzoek, accenten, pleinen en flierefluiten

---

Dag 5: een vergelijkend warenonderzoek, accenten, pleinen en flierefluiten

Na Edinburgh is Glasgow, op wat dorpjes hier en daar na, de tweede stad die ik heb mogen ontdekken in het prachtige Schotland en ook al liggen ze niet ver uit elkaar, deze twee steden zijn haast niet met elkaar te vergelijken. Daar waar Edinburgh een relatief kleine, liefelijke stad is, voelt Glasgow meteen een stuk groter – ruwer – en moderner aan. De wegen hier zijn langer en vaak een stuk breder en daarbij is het een stuk drukker op straat, zowel qua voetvolk als autoverkeer. Al zijn hier wel beduidend minder fietsers...

Het accent dan. Schots is een taaltje op zich en ik vond dat ik de versie uit Edinburgh toch wel heel redelijk kon volgen, ik betrapte me er zelfs op dat ik de klanken zelf ook begin te produceren. Wat is taal toch heerlijk! Blijkt dat ze het hier weer heel anders aanpakken! Het Glasgow accent gaat veel meer door de neus, het komt daardoor een beetje zeurderig over en als ik met een ratelaar in gesprek ben, een die delen van de woorden inslikt tijdens zijn monoloog, kan ik niet altijd alle gaatjes invullen!

De mensen zijn ook een stukje norser in hun doen en laten. In Edinburgh word je begroet als je een winkeltje ingaat, of je er nou iets koopt of niet. Toen ik vanochtend vrolijk ‘Good morning’ zei, keek de man in de winkel nog net op om vervolgens, zonder enig respons, weer verder te gaan met zijn telefoon. Zelfs toen ik afrekende en hem nog een keer begroette, kreeg ik behalve ‘Bag?’ geen reactie. Gelukkig, knoopte een kassadame in een andere winkel wel een gesprekje met me aan en voelde ik me weer welkom in deze grote, indrukwekkende stad.

Het was dus best even wennen toen ik vanochtend rond een uur of 9.00 de stad in ging. In Edinburgh kan ik nu redelijk zelfverzekerd over straat en weet ik meestal wel waar ik ben en hoe ik daar op een later moment weer kan komen. Laat ik het zo zeggen, ik wist dat ik in Glasgow was maar zo gek veel meer dan dat eigenlijk niet. Daarbij, feitelijk heb ik maar één volle dag hier, aangezien ik morgen weinig in de stad zal zijn en ik zondag alweer terugga. Het is dus een beetje een geval van nu-of-nooit/voorlopig-niet-meer.

Na Glasgow door Google gehaald te hebben, trok ik een plan en ben ik gaan lopen en dat ben ik eigenlijk tot het eind van de middag blijven doen. Ik zeg wel heel stoer dat ik een plan had, maar zet dat gerust tussen ‘haakjes’, eigenlijk deed ik niet meer dan, al foto’s makend, met de telefoon in de hand lopen van punt naar punt…

Zo ging dat: dit lijkt me wel leuk, straat in, fotootje, twee keer oversteken, straatje uit nog maar een fotootje, stukje terug, heel deze straat uitlopen. Bingo! Foto. Rondje doen. Foto. Wat zal ik nu eens doen? Oja! Bruggetje over, selfietje, trapje op, trapje af, twee keer oversteken, straat uit. Dat hebben ze leuk gedaan. Foto. Andere straat in. Heuvel op. Foto. Heuvel af. Moet ik nou deze straat hebben of de volgende?! Ja dat is ‘m! Foto. Dit schijnt ook wel wat te zijn. Wacht even! Liep ik hier net niet ook al? Stukje terug, parkje door. Aahh een eekhoorntje. Foto! Oversteken. Is dit het? Nee joh, daar moet ik heen. O, nee…Stukje terug. Wel waar! Daar is het al. Wow. Foto. Foto. Moet je kijken! Dat is leuk. Foto. Foto. Er was toch nóg een kathedraal? Stukje terug. Rotonde over, die straat in, oversteken en dan die straat. O nee, die! Zo dan! Dat is gaaf! Foto. Foto. Foto. Selfie. Foto! O, daar is dus het treinstation! Foto! O nee, batterij bijna op. Waar was ook alweer mijn hotel?

Ik heb geen idee hoeveel kilometers ik heb afgelegd maar ik gok een miljoen! Lopend van het ene deel van de stad naar het andere heb ik echt van alles gezien. Voor mijn eigen doen, ging het meestal in één keer goed en ook als ik per ongeluk op het verkeerde punt uitkwam, was het niet erg want ik kende het toch niet. Zo zijn er dus kennelijk twee Sauchiehall Streets in Glasgow, één daarvan heeft het beroemde Kelvingrove Art Gallery – en moet je écht gezien hebben – en de andere is in het midden van een woonwijk vol Victoriaanse huizen, de een nog groter of zwarter dan de andere. Duur waren ze, volgens mij, allemaal en niet waar ik in eerste instantie naar op zoek was gegaan maar wel weer een stukje Glasgow dat ik heb mogen aanschouwen. Ik begrijp, deze manier van sightseeing is niet altijd even praktisch maar des te leuk!

Mijn eerste stop was the Botanic Gardens’, een redelijk groot park waar, semi-helaas, de herfst duidelijk haar intreden heeft gemaakt waardoor het geheel er een beetje treurig bijlag. De gekleurde bomen maakte het weer een beetje goed en ook heb ik de het grote glazen Kibble Palace (Google maar) van binnen kunnen bekijken. De bloemen die normaal gesproken buiten staan, hadden kennelijk allemaal hun wintervakantie geboekt in deze kassen. Het stond in ieder geval bomvol en er waren allerlei mensen in de weer met water om alles vochtig te houden.

De kas en het park achter me latend, ging ik – inderdaad wederom te voet – door naar het beroemde Kelvingrove Art Gallery and Museum; na poging 2 kwam ik dus wel goed uit. Dit is een prachtig, ontiegelijk groot en imposant gebouw (Google maar!) waar allerlei soorten kunst in te bewonderen zijn. Het is zo groot dat ik gewoon niet goed wist waar ik moest beginnen. Ik heb – door gebrek aan tijd – galerij na galerij in redelijk snel tempo doorlopen, onderweg kwam ik Dali, maar ook Rembrandt en vele andere grote namen tegen, om uiteindelijke te eindigen in de Main Hall waar een orgelist ontzettend zijn best aan het doen was op een groot orgel. Er stond een camera op zijn handen en voeten gericht en hij was me toch een hoop aan het intrappen, intoetsen en aandrijven. Dat er geklapt werd aan het eind van ieder nummer was meer dan verdiend en ik deed mee.

Ik noemde paar paragraven terug dat ik langs allerlei Gregoriaans en Victoriaanse gebouwen ben gelopen. Beide stromingen zijn ongetwijfeld een keer op de middelbare school langsgefietst maar het was in dit geval niet mijn docenten maar wederom Gregor – mijn Schot van de woensdag – die ik hiervoor in de aftiteling moet noemen. Laat het namelijk zo zijn dat huizen uit de Victoriaanse tijd – imposant als ze zijn – vooral erg plat zijn, vooral aan de zijkant, daar waar huizen uit de Gregoriaanse tijd vaak ‘uitstulpsels’ hebben. Er is ongetwijfeld een term voor maar ik bedoel dus ramen die uitsteken en perfect zijn om, bijvoorbeeld, een leesstoel in te zetten en met een boek heel de middag in het zonnetje te lezen. Altijd leuk als dat soort verschillen je op beginnen te vallen dus bedankt, Gregor.

Na een hele middag flierefluiten kan ik jullie het volgende vertellen over Glasgow. Het overgrote deel van de stad staat dus vol met oude gebouwen uit allerlei stromingen: Victoriaans, Gregoriaans, afgebrokkeld, opgeknapt, zwartgeblakerd, bewoond of onbewoond. Toch staan er zeker ook moderne gebouwen – iets waar Edinburgh in achterloopt – waar vooral bedrijven en hotels zich gevestigd hebben. Over het algemeen zijn het allemaal ontzettend grote, hoge gebouwen en het is heerlijk ertussen te lopen. Ik begon nog net niet te fluiten en ik kon mijn ogen uitkijken. Helemaal toen ik in het bruisende deel van de stad kwam, bruiste ik gezellig mee.

Zo is de St. Vincent Street en ontzettend lange, brede straat waar modern en oud naast elkaar te vinden zijn. Ook ontbreken de gevolgen van smog niet en is de een nog groter dan de andere. Man, o man wat een straat! Ik liep op de St. Vincent Street omdat mijn kaartje aangaf dat ik zo op George Square uit zou komen. Dit is een groot plein in het midden van de stad waaraan, onder andere, de City Hall gevestigd is. Het is een bekend plein met in het midden een grote pinakel, er vliegen constant duiven rond, er staan bankjes waar vaak ook mensen op zitten, op dit plein begon de kerst langzaam haar intrede te maken in de vorm van versiersels.

Jawel, lieve mensen, Glasgow is een stad en ze mag er echt wezen. Er staan gebouwen waar je ‘u’ tegen zegt, het heeft pleinen, kathedralen, kerken, parken, (prachtige) street art, bedelaars, cafés, bars, er is actie in de taxi en doet hier en daar wat rommelig aan. In het begin was ik nog niet zo heel enthousiast maar dat was absoluut onterecht want ik heb me zeer vermaakt de afgelopen uren.

Dit blog schrijf ik voor de verandering een keer niet vanuit mijn kamertje maar ik heb mijn laptopje opgehaald en schrijf dit vanuit een restaurantje in de stad. Mijn pizzaatje heb ik net verorberd en mijn thee is net gebracht. Mijn wangen gloeien na en mijn ogen beginnen langzaam een beetje te kriebelen. Ik gok dat vanavond de luiken niet al te laat dichtgaan.

Dat komt goed uit want morgen stap ik wederom in een bus die mij en een x-aantal anderen naar het noorden van Schotland zal brengen met een andere Gregor achter het stuur die hopelijk net zo enthousiast vertelt over dit heerlijke land. Er staat een hoop op het programma en ik word al vroeg verwacht dus ik wens jullie allemaal een fijne avond en wie weet tot morgen!

---