Dag 4 – Heuvels, hijgen, kwijlen en een nieuwe stad!

---

Dag 4 – Heuvels, hijgen, kwijlen en een nieuwe stad!

Toen ik vanochtend zonder wekker wakker werd, riep de zon me door het raampje al snel naar buiten toe. Er waren wel wat wolken maar het zag er eigenlijk wel heel lekker uit dus ik heb mijn plannetje Glasgow te bezoeken met een paar uur uitgesteld. Dat is nou het lekkere aan vakantie, niemand die je zegt wat wel en niet kan. Dus, de wandelschoenen aangetrokken, sjaal om, muts op en na een snel ontbijt op weg naar een heuvelrug aan de rand van de stad. Deze heuvelrug ligt direct naast de stad en is net even wat hoger dan de heuvel waar het kasteel op gepland is en ook Cantal Hill is er eigenlijk maar een babybergje bij. Het perfecte moment om die dus eens van dichterbij te gaan bekijken.

Ik moet het vooral van de benenwagen hebben, één omdat het gewoon wel lekker is de benen te strekken, helemaal als het weer meewerkt en twee omdat ik het busverkeer nog niet helemaal ontdekt heb. Ik weet intussen goed de weg te vinden en ik ging deze keer eens een andere weg in waarvan ik wist waar ie ongeveer uit ging komen. Deze weg liep langs het kasteel en kwam uit bij de tuinen die er mooi onder liggen. Een stuk ervan had ik al gehad maar dit puntje kon ik nu ook eens meepakken en met al die gekleurde bomen was het zeker het bewandelen waard.

Wie mij een beetje kent, weet dat ik een dierenmens ben: levend, als knuffel, standbeeld of sleutelhanger, eigenlijk maakt het me niet zo gek veel uit, interessant vind ik die schatten altijd wel. Zo ook de grote ijzeren beer in het park, die ging natuurlijk meteen op de foto en waarom ook niet, saampjes op een selfie. Het was een groot ding dus een beetje hannesen om die doerak erop te krijgen was het wel. In mijn ooghoek had ik al een man het geheel in zich op zien nemen en terwijl ik opstond, keek hij nog steeds ongegeneerd naar het tafereel, letterlijk met één wenkbrauw overdreven hoog opgetrokken! Ik werd er een beetje ongemakkelijk van, laat mij lekker mijn ding doen, a.u.b. Vraagt die Pipo vervolgens uit het niets ‘Are you Polish?’. Ik moet enigszins verward hebben gekeken want hij nog een keer ‘Are you Polish?’. Ik heb maar gauw gezegd dat ik dat niet was en ben doorgelopen. Wat een raar figuur was dat…

Terug naar de heuvel…

Het was me al verschillende keren opgevallen dat er van alles op die heuvel aan de hand was. Er stonden altijd wel wat spikkels op en aangezien die aantallen nogal eens verschilden was ik er al vanuit gegaan dat het mensen waren en geen paaltjes ofzo. En nee, zo heel gek is het niet dat ik niet meteen kon plaatsen wat ik zag! Op goed gevoel ben ik dus maar gaan lopen, en na een paar Schotten met baarden te hebben gevraagd hoe ik daar kon komen, kwam ik na een uurtje onderaan de heuvel uit. Ik had al flink doorgestapt maar dat was achteraf een peulenschilletje want nu begon het echte werk! Het was een behoorlijke klim en na mijn muts, ging ook al snel de sjaal op half zeven. Af en toe stopte ik voor een foto want het uitzicht was echt geweldig en werd alleen maar indrukwekkender! Die stops waren uiteraard alleen voor een foto en niet omdat mijn tong de grond begon te kussen...

Na iedere zoveel meter draaide ik me dus even om en nu ik het kasteel in volle glorie op die heuvel kon zien liggen, viel het me eigenlijk pas op hoe hoog dat kasteel boven de stad ligt. Van onderen heb je dat al wel door maar door al die andere oude gebouwen die dan om je heen staan, ziet het er van een afstandje toch anders uit! Het lijkt net een sprookjeskasteel! De blauwe lucht eromheen maakte het echt af! Ik bleef maar foto’s maken! Helaas moet ik jullie teleurstellen, het is toch niet helemaal hetzelfde op de foto…

Uiteindelijk heb ik welgeteld vier pieken beklommen, iedere keer kwam ik weer wat hoger uit, steeds weer vergezeld door de zon en een panorama van kilometers de weide omtrek in! Ik zag de Noord Zee, de Firth of the Forth (leuke tongtwister van Noord Zee die zich als rivier gaat verkleden) en al die andere heuvels, bomen, parken, akkers en nog veel meer daaromheen. Op bepaalde punten ben ik gewoon gaan zitten om vervolgens alles in me op te nemen. Dit was echt een klein feestje en goed voor de billen natuurlijk want die waren ook flink verzuurd van al dat trappenlopen!

Even voor jullie verbeelding, deze heuvel is een samensmelting van modder, massieve rotsen, stenen en gras, heel veel gras. Hier en daar stond wel een boompje maar echt veel waren het er niet en al helemaal niet zulke hele grote. Ik was ook niet de enige die het idee had gehad de stad van boven te bekijken want over al die heuvels waren al duizenden mensen mij voor geweest waardoor er allerlei paadjes waren ontstaan. Ook vlogen er hier en daar wat vogeltjes door de lucht en op de grond zag je tussen al dat gras en modder ook duizenden van die kleine konijnendrolletjes. Ik heb de makers met flaporen helaas niet gezien maar ik gok dat er honderden konijnen hun snuitjes laten zien als het begint te schemeren. Nou na vandaag zou ik ook best een konijntje willen zijn dat iedere dag weer zijn worteltje op mag smikkelen met het prachtige Edinburgh vol in het vizier.

Helemaal in mijn elementen, ben ik na een paar uur toch maar weer naar beneden gegaan, dit ging uiteraard een stuk makkelijker, al moesten ook op de terugweg af en toe mijn handen met de voeten samenwerken om zo zonder modder op de billen heelhuids beneden aan te komen.

Even een leuke side note uit mijn repertoire van weetjes van gisteren. Schotland zet zich heel erg in voor het produceren groene energie! Ze doen veel met zonne-energie maar kennelijk komt 70 procent van de windenergie van Europa uit Schotland! En ik maar denken dat Nederland daar zo hoog scoorde. Ook zou de lucht die ik al hijgend in me opnam, erg schoon moeten zijn, aldus Gregor.

Eenmaal beneden, was dat ene flesje vocht dat voor ik de berg op ging al vrij leeg was, echt leeg en was de behoefte naar meer hoog. Ik vond een winkelstraat en speurde de bordjes af naar een supermarktje, dat laatste kon ik zo een twee drie niet vinden maar ik liep wel langs een restaurantje met voor het raam een groot, gerookt varken. Het zag er eigenlijk best wel heel lekker uit dus nadat ik mijn dorst gelest had en mijn flesje weer gevuld de tas inging, realiseerde ik me dat ik toch wel trek had gekregen van al dat geklauter. Dus doe mij ook maar zo’n broodje. De dame achter de balie ratelde vervolgens van alles op maar het ging zo snel dat ik het niet helemaal volgde, ik herkende ‘unions’, ‘apple sauce’ en op het bordje stond ‘oink’. Ik zei daarom ‘Sure, why not’ en flats, klodder, klats, ik kreeg een goed gevuld broodje gewikkeld in aluminiumfolie in mijn hand gedrukt.

Lieve mensen, dit broodje was lekker! Ik durf bijna zo ver te gaan dat ik zelden zo’n lekker broodje heb gegeten als deze. Ik kwijl serieus nog na! Ik weet niet precies waarom maar die combinatie varken, appelmoes, en iets wat klonk als ui was echt goddelijk! Ik heb gewoon nu al zin om nog een keer terug te gaan voor een tweede. Al ben ik een beetje bang dat ze op zondag gesloten zijn…

Anway, de weg die ik ingeslagen was, was niet alleen succesvol vanwege het Broodje der Broodjes maar het was ook nog eens de weg die versneld uitkwam waar ik heen wilde. Altijd leuk als je (per ongeluk) al bent waar je moet wezen.

De afgelopen dagen heb ik veel kunnen observeren. Natuurlijk de plaatselijke bevolking met hun heerlijke accent, kledingkeuze en manier van doen. De verschillende – vooral Franse – toeristen maar dus ook vogels en dan vooral het zo weinig voorkomen van die gevleugelde beestjes! In Rotterdam komt het geregeld voor dat je letterlijk moet duiken omdat je anders een duif in je giechel hebt en anders vreet een meeuw wel je boterham met kaas uit je handen. Als je daar een stukje brood laat vallen, duurt de 10 seconde-regel al te lang. Hier moet je echt zoeken voordat je er een op straat kan spotten. Apart eigenlijk, helemaal omdat de zee naast de deur zit…

Behalve een hoop bergen, heb ik vandaag ook voor het eerst de begraafplaatsen van Edinburgh bekeken. Zo heel veel heb ik er niet mee en na het verhaal van gisteren zullen er een hoop leeg zijn, maar op mijn wandeling van en naar de heuvel ben ik er drie van tegengekomen, dus ook dat kan ik nu van mijn lijstje afvinken. Jawel, het was een dag vol leuke verrassingen.

Het plan vandaag al Glasgow in te gaan, is er door het lekkere weer en mijn bergbeklimming dus enigszins bij ingeschoten maar dit blog schrijf ik toch vanaf mijn kamer in Glasgow! Via het Waverley Station in Edinburgh ben ik op platform 15 in een trein gestapt die mij vijftig minuten later in Queen Station Glasgow dropte. Ook mijn slaapplekje voor de komende nachten was snel gevonden en nu zit ik dus met laptopje op schoot flink te typen. Het is intussen al donker dus het echte ontdekken begint morgen maar straks floep ik vast naar buiten voor een hapje en waarschijnlijk een filmpje in de bios die hier, is mij verteld, op steenworp afstand van te vinden is. Om de film te halen, moet ik er nu toch echt een eind aan breien dus dit was alweer mijn vierde dag in het prachtige Schotland, morgen spendeer ik mijn vijfde dus in hier Glasgow en ga ik ontdekken wat het mij allemaal te bieden heeft!



Voor nu, fijne avond en wie weet tot morgen!

---