Dag 2: Honden met jasjes, mannen met baarden en eeuwenoude kroonjuwelen

---

Dag 2 - 31 oktober 2017

Als je niet te laat gaat slapen, word je ook niet heel laat wakker. Vanochtend ben ik – al relatief vroeg dus – op stap gegaan, zo rond de tijd dat de stad begon te ontwaken. En nee, dat was echt niet al om 7.00 ofzo maar netjes rond een uur of 9.00u.

Als je zelf onderdeel bent van het geheel, vallen eigenaardigheden niet zo snel op maar als je als ‘buitenstaander’ het grote geheel kan bekijken, is dat wel heel erg leuk. Een van de dingen die mij opviel, is dat wij, Hollanders dus, kennelijk niet de enigen zijn die half-rennend over straat gaan in de vroege ochtenduren. Hier in Edinburgh stappen ze in ieder geval ook flink door, duidelijk op weg naar waarschijnlijk werk o.i.d.. Veel mensen waren te voet, en als daar een hond naast liep, had ie een jasje aan (heus, vaker wel dan niet!) of ze stonden bij de bus te wachten maar er crosten ook een hoop fietsers langs! Netjes op de voor hun aangewezen laan. Daar waar in Nederland een enkeling mét helm fietst, fietst hier een enkeling zónder helm. Ook hebben ze vrijwel allemaal reflecterende kleding aan, met knipperende lichtjes en extra beveiliging en weet ik wat. Moet je eens in Rotterdam fietsen zo in de ochtendspits…Waar ze die fietsen overigens tussendoor laten, zou ik niet weten want je ziet ze alleen met iemand erop! En stoplichten dan! Ze staan op de gekste plekken wel of juist niet, ook staat er niet altijd een licht aan de andere kant van de weg en moet je in dat geval echt naast de paal staan om het knipperende mannetje te spotten. Niet dat er echt veel op hem wordt gelet want rood of groen, veel mensen steken over welke kleur die ook heeft en, tja, om dan zelf te blijven staan, is ook zo wat…En inderdaad, gekkigheid al dat linksrijdend verkeer.

Ik dwaal af. Er wordt wel gezegd dat de belangrijkste maaltijd van de dag het ontbijt is dus ik haalde het mijne bij een tentje in het midden van het park, wat (geloof ik) allemaal onderdeel is van een soort universiteitscampus/wijk. Ik had gehoopt op een studentenprijsje maar het is toch wel een dure stad! Morgen toch maar ander tentje zoeken. Ernaast was ook een supermarktje dus ik kon meteen de deo die gisteren geconfisqueerd was door de douane – meer mijn schuld dan het hunne – halen en wat versnaperingen voor mijn eerste ‘echte’ dag in de hoofdstad van Schotland!

Ik blijf niet heel de week in Edinburgh (hierover later meer) dus het komt wel goed uit dat het inderdaad niet zo’n hele grote stad is en ik dus veel kan zien in relatief korte tijd. Het eerste punt op het programma was Edinburgh Castle, een groot kasteel bovenop een heuvel in het midden van de stad. Het kasteel is – helaas – onbewoond en dus prins-loos maar wel toegankelijk voor iedereen die er een kijkje wil nemen.

De benenwagen moest mij daar wel eerst brengen dus voordat ik daar was, kon ik bij heel wat winkeltjes en cafeetjes naar binnen gluren. Heerlijk dat flaneren onder het motto niks-moet-alles-mag, ik ging dus vaak ook even naar binnen en, tot mijn grote verbazing, pronkte vrijwel iedere winkel vol trots met een hele hoek of etalage met allerlei Harry Potter prullen! Ik weet niet of jullie weten wat ik bedoel met het was ‘overal, overal’, maar de rage is hier in ieder geval nog lang en lang niet over; beetje flauw van JK R dat heel de stad niet genoemd wordt in de boeken…

Zo tegen het eind van de ochtend kwam ik via de heuse ‘Royal Mile’ dan eindelijk bij Edinburgh Castle. Het lag duidelijk een stuk hoger dan de rest van de stad want het waaide er flink! Zoals ik al zei, het kasteel is onbewoond maar het was zeker het bezoeken waard. Even voor jullie verbeelding, het is niet één groot kasteel maar meer allerlei bij elkaar passende gebouwen – inclusief de oudste chapel van het land: St. Margarets Chapel en een hondenbegraafplaatsje – bovenop een heuvel, toch is het wel degelijk een kasteel dus uiteraard ontbreken de kanonnen niet, zijn er perkjes waar inderdaad niet op gelopen mag worden, is er een heuse gevangenis en een muur om dit zooitje ongeregeld tot een geheel houdt en ongewenste gasten erbuiten. Dat laatste is echter niet echt nodig, want de heuvel maakte dat eigenlijk al lastig genoeg. Zal tijdens de waar-zullen-we-dit-kasteel-eens-neerzetten-vergadering wel meegespeeld hebben; altijd handig als Moeder Natuur een beetje meehelpt.

Ook wel heel indrukwekkend, de kroonjuwelen. Ze maken het ontzettend leerzaam want voor je die krengen te zien krijgt, wordt er eerst een hoop informatie op je afgevuurd in de vorm van illustraties, poppen, replica’s, leuke weetjes en de geschiedenis, allemaal in een groot doolhof van gangetjes; gelukkig was het eenrichtingsverkeer anders was ik ongetwijfeld verdwaald.

Het was er ook echt heel druk en het waren smalle gangetjes, dus ik werd enigszins vooruit geduwd voor ik al die informatie echt in me op kon nemen maar laat ik zo zeggen, die juwelen hebben het niet makkelijk gehad. In een notendop, behalve dat ze ontiegelijk oud zijn (6^e eeuw…?), hebben ze veel te verduren gehad. Menig koning-in-spé liet er iets aan toevoegen of veranderen, zo kreeg de koningsscepter er in de loop van de tijd drie leuke dolfijntjes (heus!) bij of een steentje ofzo. Ook was de kroon bijvoorbeeld eerst open aan de bovenkant maar bedacht er een dat het wel leuk was er boogjes op te zetten. En daarbij, ze zijn verschillende keren het kasteel uit gesmokkeld, om toch maar weer opgeëist te worden en later weer terug geëist te worden. Ze zijn ook kwijtgeraakt om acht jaar later weer gevonden te worden en uiteindelijk verstopt om 111 jaar weer op te duiken. Wat ik al zei, ze hebben het flink te verduren gehad, het was dan ook niet verrassend dat er bij de omschrijving van een of ander frummeltje vaak achter stond ‘now broken’.

Uiteindelijk ben ik niet heel lang in het kasteel gebleven want het was echt heel druk. Ik had een beetje gehoopt dat het rustig zou zijn – in Nederland is iedereen tenslotte weer begonnen – maar volgens mij zijn nu de Fransen aan de beurt want er heerste een opvallend hoog oui-gehalte. Toch kom je de Royals buiten het kasteel ook vaak genoeg tegen, zo is er bijvoorbeeld Princess Street en Queen Street, clever want dat heb je ze gelijk allemaal te pakken…

De toeristen zijn overigens goed te onderscheiden van de locals want veel van de mannen hebben een flinke baard, ja vaak ook nog eens een rode, als je geluk hebt inclusief Schotse rok en alle schoolkindjes lopen in die schattige uniformpjes met stropdas en al.

Na het kasteel ben ik verder gaan flaneren langs dé winkelstraat van de stad – Princess Street – maar ook langs allerlei wat meer afgelegen straatjes met oude, en volgens mij super dure en met smog bevuilde mansions, heb ik de St. Mary’s Cathedral van binnen mogen bekijken om uiteindelijk eind van de middag te eindigen op Calton Hill. Deze heuvel staat een beetje aan de rand van de stad en geeft een prachtig panorama van de stad, het kasteel en de daarachterliggende heuvels, rivieren en zelfs een stuk van de Noord Zee (ja, ik heb even naar jullie gezwaaid).

En wie ontmoette ik op die heuvel, jawel een man op leeftijd (70?) met een baretje en de naam Joc. Voor je op een heuvel staat moet je de bijbehorende trappen ook gehad hebben en daarboven stond dus Joc en hij merkte op dat het toch wel een stukje klimmen was, waarna we in gesprek raakten en ik het komende half uur met hem doorgebracht heb. Het was een echt opaatje met een heerlijk Schots accent die wat over de omgeving vertelde en tussendoor steeds riep ‘O, you’re so nice!’ en ‘I hope you don’t think I’m too friendly’ waarna hij me vervolgens een klopje op de knie (man op leeftijd, dus we moesten vaak even gaan zitten) of schouder te geven. Het was zo vermakelijk om naar hem te luisteren en hij vond het helemaal geweldig dat ik zo enthousiast mee was gaan praten. Iedere keer als ik op het punt stond door te gaan, zei hij gauw dat er een stukje verder op echt een heel mooi uitzicht was. Joc was dan wel geen prins maar toch.

Calton Hill was eigenlijk mijn laatste attractie van vandaag, het was ook al donker geworden dus ik ben al slingerend terug naar mijn kamer gewandeld waar ik die ochtend begonnen was. Ik ben goed moe van al die indrukken dus ook vanavond blijf ik lekker op mijn kamertje. Vooral ook omdat ik morgen al vroeg in een bus stap die mij de omgeving rondom de stad zal laten zien, er zit zeker weer een kasteeltje of wat bij en allerlei beroemde lochs dus daarover wellicht morgen meer dus voor nu, welterusten en tot morgen!

---