Dag 1: Inpakproblematiek, anticipatie, Duitsland en een hoop roltrappen

---

Dag 1: 30 oktober 2017

Inpakken. Ik weet niet hoe dat bij andere mensen gaat maar bij mij is het eigenlijk altijd een chaotische gebeurtenis. Welbewust van deze aandoening, was ik daarom van plan vanochtend in alle rust - ik had tenslotte alle tijd - alles bij elkaar te sprokkelen. De spanning liep kennelijk op want op zondagavond 23.00u - inderdaad eigenlijk gevoelsmatig nog een uur later in de zomerstand! - bedacht ik me plotsklaps dat ik het toch maar beter meteen kon doen. Just in case. Vervolgens ben ik een half uur lang als een gek gaan bedenken wat ik allemaal nodig had, niet stap voor stap of met een bepaalde volgrode maar dat te pakken wat me op dat moment te binnen schoot. Dat zag er zo uit: terwijl ik verwilderd op weg (lees: op zoek) ben naar die ene oplader, bedenk ik me dan opeens in alle haast dat die ene sjaal ook echt mee moet, dat eerst maar pakken, die ene oplader waar ik in eerste instantie naar op zoek was alweer half vergetend en dat dan een half uur lang, rennend van de ene kamer naar de andere en weer terug, ondertussen ook nog planten water gevend en een lijstje makend van wat er morgen nog allemaal moet gebeuren...

Overtuigd echt alles ingepakt te hebben, stapte ik vanochtend trots, vol goede moed en anticipatie voor alles wat komen gaat, mijn flat uit, om me een half uur later te bedenken dat ik wel opladers heb maar geen stopcontactomwisselding...zucht...Gelukkig is Schiphol well-equipped met allerlei rotzooi dus komt goed.

...Een wandelingetje, treinreis, overstap en zes roltrappen verder…

Ik: “Mag ik u wat vragen?”, “Maar natuurlijk”, ik vraag vervolgens of ik bij het juiste poortje sta om door te kunnen naar het altijd weer verrassende passengers-only-gebied. “Waar gaat u heen?”. Ervan uitgaand dat dit voldoende informatie is, antwoord ik “Edinburgh”, zegt het Schiphol-mannetje vol overtuiging “Ok, Duitsland dus. Dan bent u hier goed”. Toen hij even niet keek, ben ik maar gauw doorgelopen…

...Cabin crew prepare for landing...

Ik heb, op wat turbulentie hier en daar na, nooit echt problemen gehad met vliegen maar deze vlucht was echt het toppunt van vlekkeloos. Toen iedereen begroet door de cabin crew en wel zijn plekje gevonden had, taxiede de piloot er nog even op los om vervolgens heel smooth op te stijgen om na een uur weer net zo smooth te landen. Het is dat m’n oren begonnen te poppen, anders had ik het niet eens gemerkt. Ik moet daar wel bijzeggen dat ik misschien een heel klein beetje weg gesukkeld ben want de zon scheen precies mijn raampje in, niet mijn schuld dus dat ik mijn ogen dicht moest houden...

Eenmaal weer met beide benen op de grond, liet ook de Schotse douane mij vriendelijk door; al moest ik in NL wel erg lang in een te fel lichtje kijken voordat ik door mocht en ook vandaag gaf ik kennelijk reden tot betasting want ik mocht weer met gespreide armen op de witte schoentjes naast de scanner komen staan...

Schotland is op toeristen voorbereid want elke 10 minuten (24/7) kunnen vermoeide reizigers in een bus hopsen om vervolgens binnen een half uur in het centrum van de stad op verschillende stops ook weer off te kunnen hopsen. Onderweg kon ik alvast wat tipjes van de sluier van de stad zien. Ook het vervoer naar m’n kamer in de stad was zo gepiept. Wat zowel de buschauffeur als mijn hostess daarop al zeiden 'Edinburgh is a relatively small city".

Nadat ik mijn koffer gedropt had en mijn tas wat verlicht was, ben ik eind van de middag meteen de stad ingelopen. Er lopen allerlei straten over en langs elkaar heen en het gaat bergje op en af. De werkdag zat er duidelijk op want het werd steeds drukker op straat. Ik ben langs allerlei winkeltjes en oude, met smog bevuilde gebouwen gelopen om zo nu en dan naar binnen te gaan. De winkeltjes wisselen zich af met allerlei pubs met heerlijke namen als the Boozy Cow of Frankenstein, de een nog donkerder dan de andere. Ik had me stoer voorgenomen vanavond een pub crawl te doen maar toen ik al rond 18.00 begon te knikkebollen heb ik dat plan verzet naar later deze week. Dus wordt vervolgd.

Ondertussen zit ik gewassen en wel op bed met een Starbucks beker, mijn computertje en een goed boek. Heel laat zal ik het niet maken vanavond, gok ik…

Daarmee sluit ik af, alvast welterusten en wie weet tot morgen!

---