Wildhorn (Norge vs. Suisse)

---

---

Korzystając z okazji bycia w Genewie, postanowiłem wybrać się na trzydniowy spacerek w najbliższe wysokie, ale jeszcze dostępne góry. Padło na masyw Wildhorn w Szwajcarii, dwie godziny od Genewy. Dwa pierwsze dni szedłem z Rubenem, kolegą z Leuven i Paryża, trzeci natomiast sam. Trasę zaczęliśmy od dojechania pociągiem do Sierre, wjechania kolejką zębatą do miejscowości o nazwie Montana, a następnie wzięliśmy gondolkę na Plaine Morte, czyli Martwą Równinę. Był to w zasadzie najwyższy punkt wycieczki, 2920m n.p.m., z którego rozciągał się (teoretycznie) widok na lodowiec. Widok był teoretyczny, ponieważ powyżej 2000m wisiały chmury. Cały dzień spędziliśmy w chmurach, rzadko widząc dalej niż 50m. Od czasu do czasu padał zmrożony deszcz lub śnieg. Było zimno.

Pierwszego dnia, we wspomnianych chmurach, i jedynie wyobrażając sobie jakie wspaniałe muszą tam być widoki, przeszliśmy około 15km do schroniska Audannes. Drugiego dnia pogoda znacznie się poprawiła. Przez cały dzień było praktycznie bezchmurnie i świeciło słońce, chociaż było zimne. Najciekawsze jednak było to, że w nocy spadł śnieg i był mróz. Niewielkie kałuże rano były zamarznięte, a góry pokryła warstwa 1-2 cm świeżego śniegu. Tam, gdzie w terenie były jakieś zagłębienia, czyli na przykład na ścieżce, wiatr nawiewał śnieg. Wejście na przełęcz Audannes, 2886m n.p.m. odbyło się w warunkach zimowych. Wreszcie zeszliśmy na przełęcz Sanetsch (2252m), gdzie Ruben popołudniu wsiadł w autobus, a ja przenocowałem w hotelu/schronisku. Ostatniego, trzeciego dnia, miałem do przejścia 20km, z dwoma dość stromymi zejściami o około 600m i jedym podejściem na tę samą wysokość. Pomimo wszystko uporałem się z trasą w 8 godzin: całkiem dobry wynik. Jako, że większość trasy biegła w dolinach poniżej 2000m, było bardzo przyjemnie, zielono i nawet leśnie.

W pewnym sensie celem wycieczki było rozpoznanie systemu chatkowego w Szwajcarii i Alpach w ogóle. Cóż, nie jest on tak dobry jak system norweski. Chatki trzeba rezerwować, jest tłoczno, chatki są mniejsze i nie ma takiej swobody jak w Norwegii. Bardziej przypomina to tanie hotele niż schroniska. W szczególności obiad zawsze trzeba kupić jak w restauracji, ponieważ do kuchni dostęp ma tylko personel. Jest przez to dużo drożej (a że jest to Szwajcaria to w ogóle jest drogo) i nie ma takiego klimatu jak w Norwegii. Jeden duży pokój zawiera tyle materacy ile da się w nim upchnąć i, chociaż jest czysto i schludnie, nie ma takiego komfortu jak w chatkach norweskich. Niemniej jednak schronisk jest bardzo dużo i pokrywają przepiękne góry gęstą siecią.

---

Photos

IMG_20180826_154124
Widok znad hotelu Sanetsch. Duża trójkątna góra po lewej to Dent Blanche (4357m). Zaraz za nią po prawej widać Matterhorn (4478m).

DSC02876
Pierwszego dnia, zgodnie z tradycją, pogoda była fatalna.

DSC02875
Taki widok na Matterhorn rozciągał się ze środkowej stacji kolejki.

DSC02880
Lodowiec od góry. Chociaż w Norwegii i Islandii widziałem różne lodowce, to tutaj miałem możliwość popatrzenia na lód od góry, a nie od strony jęzora.

DSC02882
Na lodowcu.

DSC02887
Spotkaliśmy dwa dość rezolutne świstaki!

DSC02891
Ciekawa struktura skalna. Sama skała wydaje się być mułowcem, ale jej spękanie - chociaż wygląda pięknie - znacznie utrudnia przechodzenie. Trzeba uważać przy każdym kroku.

DSC02893
Miejscami skała zawierała przebarwienia, które wydają się mi być skamieniałościami. To wyglądało na kości jakiegoś małego zwierzątka, żaby albo jaszczurki?

IMG_20180825_185638
Schronisko Audannes (2509m n.p.m.)

IMG_20180826_064542
Widok na wschodzące słońce. W nocy spadł śnieg, na zdjęciu widać świeżą warstwę 1-2cm świeżego puchu na stoliku. Było mroźno, mniejsze kałuże w nocy zamarzły.

IMG_20180826_084717
Oznakowanie szlaków jest bardzo dobre, nawet w gęstej mgle pierwszego dnia trudno było się zgubić. Bowiem oprócz znaków na kamieniach stawiane są również dobrze widoczne drewniane lub metalowe tyczki. Zwłaszcza gdy grunt przykryje śnieg, łatwo się zorientować według tyczek. Drogowskazy ze szlakami znajdują się na każdym skrzyżowaniu i zwykle podają odległość w godzinach. Ten drogowskaz stoi wysoko w górach, więc nic dziwnego, że się trochę powyginał.

IMG_20180826_092146
Widok na dolinkę z której przyszliśmy. Choć my mamy piękne słońce, to wszystkie chmury kondensują się nad doliną przez którą płynie Rodan.

IMG_20180826_091101
Widok na dolinę Rodanu oraz masyw Mt. Blanc.

IMG_20180826_093131
Piękny widok na zaśnieżone góry z przełęczy Audannes (2886m). Z tej strony podejście nie było najgorsze.

IMG_20180826_093306
Zejście z przełęczy Audannes z dużą dozą fantazji i polotu. Nawet bez śniegu drabiny, liny i łańcuchy byłyby nietrywialnym wyzwaniem.

IMG_20180826_111833
Ruben, a w tle zejście z przełęczy Audannes. Jest tak stromo jak widać, a w górnej partii łańcuchy i drabiny.

IMG_20180826_123403
Piękny widok na niższe górki na północ od naszej trasy.

IMG_20180826_124817
Zejście na przełęcz Sanetsch.

IMG_20180826_124834
Widok na przełęcz Sanetsch oraz lodowiec Tsanfleuron. Generalnie, można na nim pojeździć na nartach, chociaż nie byliśmy tak blisko, żeby to zweryfikować.

IMG_20180827_092655
Widok na grzbiet, po którym schodziliśmy na poprzednim zdjęciu.

IMG_20180827_094608
Gdy zejdzie się w okolice 2000m pojawia się piękna zielona trawa.