Blue sky, hoge rotsen, een hike en brandende kuiten

---

Bom Día!

Dag 4 alweer, tijd is een raar en vooral vaag begrip als je op vakantie bent. Dagen gaan snel maar het voelt soms ook alsof je al weken weg bent en elkaar al jaren kent.

Gisteren, was een dag waar je extra activiteiten kon ondernemen naast het programma bedacht door NoSun, een soort tussen dag, maar je kon natuurlijk ook gewoon lekker in de relaxed-stand de voordelen van ons hotel op z'n volle benutten.

Zo ging dat. Ik heb heerlijk gezwommen in de oceaan, de sauna getest - ja hij doet het - m'n boekje gelezen, een heuse Portugese siësta gehouden, nog maar eens een duikje genomen en 's avonds met de andere hotelblijvers een lekker hapje gegeten in een restaurant met ocean view. Dat was inderdaad niet rot en vooral erg lekker.

Het kwam ook wel goed uit dat ik het gisteren wat rustiger aan kon doen - het blijft vakantie hè - want vandaag stond dé hike naar het hoogste punt van het eiland op de planning en ook haar zusje hebben we er meteen bijgepakt. Het was echt adembenemend mooi en mijn tong kuste regelmatig de grond want ook hier geld het begrip: het was steil-steil! Bedenk dat je tussen kolossale rotspartijen wandelt die hoog boven de wolken uitsteken. In totaal hebben we in 4,5 uur tijd, 12,3 km - dankjewel, technologie - afgelegd en 900m hoogteverschil getrotseerd. Het ging omhoog en naar beneden, linksom en ook rechtsom, onder, door en over, via de trap, over lavastenen of trappen van lavastenen, tunnels met of zonder waterplassen, pikdonker en lekker verkoelend.

Daarbij - lekker dat het is - de zon had er zin in en er was blue sky all over the place; dat maakte het tegelijkertijd echt bloody, bloody hot! In de ochtend - half 9 zaten we al bepakt en bezakt in de bus (!) - waren er nog wel wolken die als lang uitgerekte dekens over het land en de oceaan lagen. Daar liepen wij echter ver boven, wat onze ogen prachtige taferelen voorschotelde en iedere bocht gaf je weer iets nieuws om op de foto te willen zetten. Je begrijpt, m'n telefoon viel aan het eind van de dag van pure uitputting uit, want ook hij maakte overuren. De hike liep om diezelfde reden ook wel enigszins vertraging op maar het is vakantie dus dat maakte geen mallemoer uit, dus doet u mij nog maar een kiekje!

Net als in de ochtend, bracht hetzelfde busje, met dezelfde bestuurder ons weer netjes terug naar het hotel waar we tot het avondeten even voor me-time gingen. Vitamine-D had ik wel genoeg opgeslorpt dus na een duik in het verkoelende water, zocht ik m'n kamer op.

Morgen weer een nieuwe dag en wie weet ook een nieuw blog!

Tot dan!

Liefs, Mies

---