Dag 14, 15 en 16: Geirangerfjord, Trollstigen en platte rust!

---

Dag 14: De koude weg naar het Geirangerfjord

vrijdag 17 juni 2022



Vandaag gingen we op tijd opstaan en dat deden we ook.

We hadden weeral een stevige rit voor de boeg.



Alsof we nog niet trots genoeg waren op ons Nore, begon ze vanochtend, toen Karen haar tanden was gaan poetsen, opeens te kruipen.

Ze had een stuk chocolade gezien (vooral het knisperende papier errond) en ging op pad.

Mijn mond viel open en ik begon meteen te filmen, zodat ook Karen het kon aanschouwen.

Het begin van het einde van de rust voor ons 😊



Het regende minder hard dan gisteren, dus dat viel mee voor de tent. 😊

Ik ging nog afscheid nemen van de vriendelijke eigenaar en sloeg nog een klein praatje over het weer.

Hij zei me dat de zomer er echt laat is dit jaar en dat er normaal veel minder tot geen sneeuw meer ligt op de bergtoppen.

Dat merken we 😊



Soit! wijle weg!

Het was nog wat mistig die ochtend, maar ook vandaag passeerden we weer prachtige omgevingen.

Toen ik offroad wou gaan om op een grave rots te kruipen (niet met de auto, geen zorgen schoonpapa), voelde ik na enkele tientallen meters nattigheid. Letterlijk. ik kwam erachter dat ik in een soort drassig weiland aan het ploeteren was.

Toen begon het nog harder te regenen en ik moest nog terug, aangezien ik toch ook niet op de rots ging kunnen klauteren …

En Karen maar foto’s trekken vanuit de warme auto!



Ach ja, we komen nog rotsen tegen zeker?

niet veel verder was het ook heel mooi met (je raadt het) een mooie waterval vlak naast een reeks haarspeldbochten om over de berg te geraken.

Het regende niet hard, dus hier kon ik de drone bovenhalen. 😊



Hoe verder we reden, hoe hoger we gingen. Tot op een bepaald moment we echt in een bergsneeuwlandschap kwamen.

Het was er prachtig en ook hier haalde ik de drone enkele keren boven.

Onze vestimentaire keuze vanochtend had dit alleen niet voorzien.

Hier stond ik dan, in een korte broek.

Ijzig koud was het en er stond een hevige, vriezende wind.

Maar dit leverde wel weer heel mooie vergezichten (en foto’s) op!



Wel vreemd dat je op nog geen 10 min in een heel ander klimaat zit.

We zaten op 10 min van onze volgende camping nog steeds in de 2 meter sneeuw langs de weg.

En toen we aankwamen, was er niets meer te zien en was het een stuk warmer (alé, minder koud)



De campingeigenaar was wel een beetje een eikel.

We waren nog aan het overwegen welke plek we gingen nemen, (met of zonder elektriciteit, maar die met was maar passemaatje) en hij zette ons onder druk om NU een keuze te maken.

Een medewerker (die heel beleefd, vriendelijk en beschaamd was) verontschuldigde zich voor de eigenaar zijn gedrag en zei dat hij weinig geduld heeft.

De camping was hier ook best duur, maar ja, dit was dan ook het meest bekende en dus toeristische fjord van Noorwegen.

Karen en ik besloten al snel hier maar 1 nacht te blijven.

Nadat de tent (ook hier weer in de gietende regen) was opgezet, ging ik betalen en babbelde nog wat met de vriendelijke medewerker.

Belgen zien ze hier eigenlijk niet veel.

Toch niet ten opzichte van Duitsers en Nederlanders.

En dat klopte wel met onze ervaringen.

Het ging even over reizen met een baby en hij zei vol trots dat hij pas nonkel geworden was.

Maar belangrijker, hij gaf me ook de wificode, maar helaas, die bleek niet tot bij ons te reiken. 😊

Maar we stonden wel op een heel mooie plek, dus we konden ook genieten van de omgeving.

Het weer werd zachter, dus mocht de drone weer even buiten 😊



We besloten om morgen hier niet te blijven hangen. We gingen met een bootje het fjord op, maar het weer liet dat niet echt toe op een aangename manier voor ons, maar vooral voor Nore.

We hadden tenslotte al een prachtige boottocht gehad enkele dagen terug.

+ de ‘vibe’ (jeugd, gebruik ik dit woord goed?) hier zat niet goed.



We kookten ons potje en speelden nog wat met Nore.

En wat ons opviel, is dat ze met ondersteuning ook al haar ene been voor het andere been zet als we ze laten rechtstaan.

Wat een vooruitgang toch!



We gingen al snel slapen en besloten morgenvroeg heel op tijd te vertrekken en ergens onderweg te ontbijten.



Slaapwel!









Dag 15: Trollstigen!

zaterdag 18 juni 2022



En zogezegd zo gedaan. en helaas nog vroeger dan verwacht doordat onze tent door de hevige ochtendwind (en niet de mijne) helemaal scheef sloeg.

Doordat het gisteren zo regende, hadden we ze niet helemaal opgezet zoals het moest blijkbaar en al zeker geen stormkoorden gespannen.

Het was gisteren tegen de avond zo een zacht weer geworden, dat we dit niet konden voorspellen, maar ja het Noorse weer hé 😊

Onvoorspelbaar en meedogenloos.



Hierdoor stonden we wel nog vroeger op en konden we al snel de baan op.

Om 8u10 waren we tegoei vertrokken.

Eerst deden we weer enkele haarspeldbochten recht tegen een berg, om daar een prachtig zicht te hebben over de vallei en het fjord.



We stopten weer op verschillende plekken en trakteerden onszelf op een prachtige locatie op een ovenverse ‘cinnamon bun’ en een warme choco in een wegrestaurant.

Die hier trouwens niets weg hebben van die in België.

Karen koos een plekje bij een prachtige waterval en we genoten van ons ontbijt.

Ze waren nog warm, overduidelijk zo vers al maar zijn kan en smaakten geweldig.



We reden nog verder door valleien, besneeuwde ruige bergtoppen en kwamen na deze laatste uit aan het hoogtepunt van de dag: de Trollstigen.

Het betekent letterlijk trollenladder en is een toeristische trekpleister geworden.



Ook hier was het een prachtig uitzicht over de vallei met enorme haarspeldbochten begrenst door 2 gigantische watervallen!

We namen onze tijd aan het uitzichtspunt en namen ook hier weer wat foto’s.

Ook hier had Nore weer veel bekijks (misschien omdat we ook hier weer allemaal slechte vestimentaire keuzes gemaakt hadden).

Ook nam iemand ongevraagd een foto van Nore door op nog geen meter van haar gezicht deze te nemen.

Tja, oude mensen hé. Dan zeggen ze iets over de onbeleefdheid van de jeugd! (sorry grootouders 😊)

In het afdalen hingen we achter een bus, dus konden we nog extra genieten van deze mooie plek. 😊



We deden nog een tussenstop om te brunchen net na de middag aan een tafeltje aan de kant van de weg.

Karen had alles voor thee te maken pakkesklaar gezet, dus dat was wel echt zalig!

Bleek achteraf ook dit een plek te zijn waar trollen heel aanwezig zijn.

We hadden zicht op een prachtige ruwe bergkam (de Trollveggen), die blijkbaar de hoogste verticale rotsformatie van Europa is.

Het was ook wel knap om te zien.



We passeerden hierna ook nog enkele ruige rivieren en bijhorende watervallen en van elke nieuwe die we tegenkomen zeg ik dat dit de mooiste is die ik afgelopen weken al zag.

Ik denk dat ik ondertussen waterval-fan gerust mag toevoegen aan mijn CV 😊

We Passeerden ook een dorpje genaamd Lora, dus dat was best grappig om op de GPS te zien verschijnen.

Weetje: winkelkarren hebben ze hier ook met een soort maxi-cosi aan vast. Heel handig, maar Nore vindt dat voor baby’s, dus zij zit gewoon in de winkelkar zoals de grote kindjes. 😊



We kwamen uiteindelijk aan op onze volgende camping waar we 2 nachten blijven.

Er was nog een hutje beschikbaar, dus waj blaj!

Ook hier gingen ze trouwens uit van de eerlijkheid van de mensen en er hing gewoon een prijslijst met rekeningnummer bij om zelf in te checken en te betalen.

Wij hadden een hutje nodig, dus moesten de eigenaar spreken.

We drukten op een bel aan het onthaal en wat later kwam een op leeftijd, trage, voorovergebogen gezette man naar buiten gestrompeld.

Hij was heel vriendelijk en toen we zeiden dat we een hut wilden, moest hij weer naar binnen om in zijn boek te kijken voor beschikbaarheid.

Weinig efficiënt, maar ja, hij zal graag strompelen. 😊



Hij wees ons in de juiste richting, de sleutel zat op de deur en wenste ons een aangenaam verblijf.

Heerlijk. 😊



we laadden er al onze elektronica op, speelden wat met Nore, kookten luiwijveneten (Karen overschot van gisteren en ik spaghetti uit een blik) en de 2 dames gingen op tijd slapen.

Ik keek nog wat bij op mijn laptop, viel zittend in slaap en besloot dan dat het toch maar tijd was om te gaan slapen. 😊



Slaapwel!





Dag 16: Platte rust!

zondag 19 juni 2022



Over vandaag valt er eigenlijk heel weinig te vertellen, want we hebben eigenlijk niets gedaan. 😊

Deze dag was hoognodig voor ons allemaal.

En het beste van al, het was prachtig weer en we zaten op een heel rustige, groene, open camping aan een rivier.



Ik ging wat aan de slag met de backup voor de foto’s, Karen sliep wat bij en ergens in de late namiddag zijn we pas gaan douchen.



We speelden wel vol aandacht met Nore en ze vond het zo plezierig dat ze vandaag maar een half uurtje sliep in heel de dag. 😊

En papa (en waarschijnlijk ook mama) vond het stiekem ook wel heel plezant!



Alle batterijen (zowel de onze als die van ons materiaal) zijn na vandaag opgeladen en klaar voor de laatste dagen in te gaan.



Deze camping is de eerste in de zuidelijke richting, dus de terugrit is ingezet!

Natuurlijk kijken we allemaal al uit om iedereen thuis terug te zien, maar eerst nog een stuk Noorwegenpracht!

Tot binnenkort!



Groetjes!

Nore, Karen en Rick.

---