Dag 4, 5 en 6: de ferry en eerste indrukken.

---

Dag 4: To the ferry, and beyond!

dinsdag 7 juni 2022



Na eerst goed uitgeslapen te hebben (we konden tot 12u uitchecken) genoten we van een uitgebreid ontbijt!

Daarna alles weer inladen en op weg richting de ferry.

Het was, net als gisteren, nog 2 uurtjes rijden waarvan Nore ook hier weer het merendeel sliep.



Uiteindelijk kwam de haven in zicht. Nore keek geïnteresseerd naar de windmolens en ik nam foto’s van de verkeerde ferry. 😊

De onze was iets minder imposant dan dat gigantische cruiseship dat we al konden zien van ver. 😊

Ach ja.



Het inchecken verliep vlekkeloos en zeer vlot en we mochten meteen op de boot rijden.

Daar moesten we met ongeveer 30 a 40 cm voor, achter en tussen de andere auto’s gaan staan, wat het uitladen niet zo evident maakte 😊

Na ons door dit sardinenblik van auto’s naar de lift geworsteld te hebben, konden we naar het juiste verdiep van onze kajuit.

Onze kamer lag helemaal vooraan in de boot, dus konden we nog een eind stappen ook met al onze bagage en Nore.



Uiteindelijk geraakten we er, installeerden ons (Nore haar tentje past net (niet) tussen onze bedden) en gingen op ontdekking.

We dronken iets in de bar om vervolgens snel naar het zonnedek te gaan en de boot te zien vertrekken.

Wat een wind! Nore vond het maar niets.



Dan nog even een middagdutje voor moeder en dochter terwijl ik de eerste dagen van de blog al opstel om sebiet een driegangenmenu te gaan eten in het grillrestaurant.

(dat wordt afkicken na al dit eten).



Het was wel verwarrend dat sommige obers Nederlands spraken en andere niet, maar ja.

We werden bediend door nen knappe adonis waarvan Karen zei: ‘als ge me vandenacht kwijt bent, weet ge waar ik ben hé!’.

Ik snap het wel, het kwam volgens mij vooral door de slungeligheid die hij bij had: ons drinken vergeten brengen, terug moeten komen om de bestelling te herhalen, kommetjes laten vallen, vol paniek op het betaalapparaat kijken als er een Nederlandse tekst op kwam die hij niet kende, hij was continu zenuwachtig, maar wel heel vriendelijk en verontschuldigde zich continu voor alles. Kortom het was eigenlijk een Rick 2.0 en zo heb ik Karen destijds (en nog) voor mij gewonnen.

Nore stond duidelijk aan mijn kant, want nog nooit vroeg ze zoveel aandacht als nu. Ze was heel moe van al dat reizen al en het spelletje ‘we gooien ons speelgoed op de grond’ heeft de laatste dagen gewonnen aan populariteit. 😊

Ze was echt moe, maar wij moesten nog aan ons hoofdgerecht beginnen.

We susten haar in slaap op de zetel naast ons terwijl wij voorzichtig aten. 1 oog op ons eten, een ander op Nore om te kijken of ze er niet af ging vallen.

Dit ging een tijdje goed.

Tot madam natuurlijk doorhad dat er nog vanalles rond haar gebeurde.

Snel ons dessert binnengespeeld en dan naar de kamer.



Karen en Nore gingen meteen slapen en ik ging nog eventjes iets drinken in de loungebar.

Tot ze de Nederlandse klassiekers daar begonnen kwelen, was het best gezellig en genoot ik van een gedownloade serie op mijn gsm.

De avond afsluiten deed ik op het buitendeck in alle rust.

Op zoek naar walvissen, maar zonder succes.

Kende da, één van mijn dromen is om een bultrug te zien in het echt en waar is er net ene gespot? Aan de Belgische kust! Dju!

Maar de reis is nog lang en wie weet 😊

Maar nu eerst onder de wol in onze kajuit!

Slaapwel! 😊





Dag 5:

woensdag 8 juni 2022





Na een helse nacht voor Nore (en dus ook voor ons) staan we op het gemak op om te gaan ontbijten.

Een best lekker ontbijtbuffet met veel keuze. Jammie!

Op het buitendeck zien we Kristiansand naderen en we passeren de eerste vuurtoren. (spoilers)



We vonden de auto mits wat teamwork heel makkelijk terug en reden van de boot af, Noorwegen in!

Rechtstreeks naar onze eerste stop: Lindesness Fyr (de vuurtoren van Lindesness)

Dit was meteen ook het meest zuidelijke punt van Noorwegen.

Als we niet naar het meest noordelijke punt kunnen, dan maar dit 😊



Hier zagen we meteen het ruwe en soms woeste landschap van de fjorden.

We liepen hier wat rond en genoten van de wind in onze haren. Nore vindt die wind maar niks.

Alles (of toch het meeste) is hier ook op basis van goede wil.

Bij de vuurtoren moest je een ticket kopen, maar er was niemand om de kassa te bemannen of te controleren.



Van daaruit nam ik het stuur van Karen over en reden we richting de camping, alé ja, met de nodige tussenstops uiteraard.

Eerst langs de supermarkt, anders geen eten vanavond en morgenvroeg. Hier vonden we zeker ons ding, dus namen we eten mee voor de komende 3 dagen.



Dan reden we over de eerste scenic route van Noorwegen. Route 44.

Ik overdrijf niet als ik zeg dat ik nog nooit zoiets moois gezien heb.

Karen draaide na de 100ste ‘wauw’ en ‘ma zo knap’ toch al met haar ogen 😊

Een prachtig rotslandschap onderbroken door vele kleine meren en fjordjes bezaaid met veel groen en bomen.

Ik weet niet of foto’s dit eer kunnen aandoen, maar ik zal proberen. 😊



Helaas was tijd onze vriend niet deze keer en moesten we toch wel snel richting de camping.

+ Karen kreeg honger… (heel serieus te nemen dus)



We kwamen aan op de camping voor een gesloten receptie.

Inchecken tot 18u … tja, het was ondertussen al 19u…

Al onze hoop op de plan B-camping een halve kilometer verderop.

Daar konden we gelukkig nog wel terecht. We kregen een plekje zonder elektriciteit en ver van de ‘normale’ plaatsen vandaan.

Helemaal niet erg, zolang we onze tent maar konden opzetten. 😊

En op nog geen 20 min stond ze recht. Ik ga een poging doen om elke keer te timen!



Eens de tent stond, maakte Karen een taakverdeling. Ik zorgde voor Nore terwijl Karen ons eerste avondmaal ging maken.

Na zo een lange dag smaakte dat enorm! Lekker en veul!



Helaas geen internet, dus ik type de blog alvast in mijn notities om ze hopelijk morgen te kunnen uploaden.

Dankzij Karen kon ik de avond afsluiten met nog snoepjes van de markt en een frisse cola zero.

Wat ben ik toch dankbaar voor zo een voorziene, lieve vrouw!

En met deze lovende, maar terechte woorden, kruip ook ik onder de wol, want mijn vrouwtje heeft het al koud en met 2 in een slaapzak is nu eenmaal een stuk warmer 😊



Slaapwel!





Dag 6: strand en zee

donderdag 9 juni 2022



vanochtend ontwaakten we voor het eerst in onze nieuwe tent.

Heel blij dat we voor het black&fresh-systeem gegaan zijn!

We sliepen uit tot ongeveer 9 uur en Nore heeft ook behoorlijk goed geslapen!



Eerst genieten van een lekker ontbijt in de tent en daarna gaan douchen. In een sneltempo, want we hadden maar 5 min per betaling.

Dan het weer inladen van de auto.

Karen maakte een goede verdeling, ze stuurde mij weg om te gaan afwassen, zo had zij niemand in de weg lopen om in te laden. 😊



Iets na 12u vertrokken we dan naar onze volgende bestemming, maar niet zonder enkele tussenstops.

Onderweg stopten we aan een strand en mocht de drone nog eens uitvliegen.



Dan ongepland onze eerste ferry (en wat een geluk dat Karen de kaart afprintte, want onderweg hebben we hem meer dan eens gebruikt) waar we volle pot betaalden omdat ik weer eens niet naar Karen geluisterd had.

Als we ons registreerden, was het maar de helft van de prijs.

Ach ja, de volgende zijn dan wel in orde 😊



We reden de laatste kilometers langs het Lysefjord, een prachtig landschap waar we hopelijk morgen nog een beter zicht op hebben vanaf de Preikestolen.



Aangekomen aan onze volgende kampeerplek, ontdekten we dat we met ons gerief (gelukkig niet de tent) een heel stijl weggetje naar beneden (en uiteraard ook weer naar boven) moesten.

Met het nodige gesleur, ontdekte Karen dat ze de autosleutel beneden vergeten was, dus kon ik alvast weer klimmen en dalen.

Och, morgen zijn mijn kuiten al getraind.

Dat ze daar maar eens achter komt. 😊



Er is ook een live webcam, dus hier poseerden we ook voor de ouders!



we aten uit gemakzucht in de lodge iets. Het was heel duur, maar wel de beste varkensworst die ik ooit gegeten heb. (Sorry Wannes)

De serveerster beaamde dat de worsten hier ook meer smaak hadden dan ergens anders.

Ik had een mopje klaar, maar hield me in.

We moesten hier morgen nog zijn 😊



Na het eten belden we nog even met de grootouders, schreef ik de blog en zette hem hopelijk online.



Morgen staat er een zware tocht voor de boeg, want dan beklimmen Nore, Karen en mezelf de Preikestolen!



Tot morgen!





Groetjes!

Nore, Karen & Rick.

---