Dag 12: Diakofto-Melissi

---

Dag 12: Diakofto-Melissi

Vandaag staat het treintje van Diakofto naar Kalavryta op het programma. Om 9.00 zitten we aan het ontbijt, dat is hier inclusief, dus dat is lekker makkelijk. Na het ontbijt checken we uit en laden alle tassen weer in de bus. De weg naar het stationnetje is volgens de hotelreceptioniste makkelijk te vinden, gewoon linksaf op de 'mainroad' en dan aan het einde linksaf op de 'mainmainroad'. Ze vertelde er alleen niet bij dat de 'mainroad' wel ongeveer 20 bochten heeft, niet geasfalteerd is en onder een nogal laag viaduct door loopt. Maar gelukkig zonder problemen het stationnetje in Diakofto bereikt. Nu even een parkeerplaats zoeken, en dat valt niet mee in zo'n klein dorp. Maar gelukkig is er nog plek aan de andere kant van het station, hoppa effe snel inparkeren. Hmm dit klinkt niet goed, het lijkt wel knappend glas.... Inderdaad er ligt een bergje glas achter het rechtervoorwiel, hopelijk staat deze straks niet plat. Even treinkaartje kopen aan het loket; hier geen minor- of studentenkorting, maar aangezien we met een groep van 7 personen zijn krijgen we wel 33% korting op het totaalbedrag. Volgens mij is dit nog goedkoper dan optie 1, maar goed, we hebben de kaartjes binnen. Nu hebben we nog wel genoeg tijd om even een terrasje te pakken, want het treintje vertrekt pas om 11.15, onze terugreis staat gepland om 15.50. Deze trein rijdt namelijk maar 3 keer per dag heen en terug. Er is een tussenstation in Mega Spilaio, vandaaruit kun je in 3 kwartier naar het oudste klooster van Griekenland klimmen. Dat gaan wij met deze warmte niet doen, wij tuffen door naar het eindstation in Kalavryta, dat duurt een uurtje. De treinreis schijnt een van de mooiste in Europa te zijn, want hij voert door de Vouraikoskloof door 14 tunneltjes en over verschillende bruggen. Langs de route hoge rotsen en stroomversnellinkjes in het riviertje. Ondanks het feit dat het treintje voorzien is van airco, zet iedereen toch de raampjes open voor frisse (warme) lucht en de mogelijkheid om te filmen cq. foto's te maken. De temperatuur in het krappe treintje is dus ook behoorlijk hoog. Maar de route is inderdaad mooi en om 12.10 stappen we uit op het eindpunt. We wandelen het hoofdstraatje in en snuffelen wat in de diverse souvernierwinkeltjes en de shopjes met allerlei natuurproducten, vooral de rozebotteljam schijnt hier erg in trek te zijn. Tot zover gezellig, maar in dit dorp heeft zich in WO II een drama afgespeeld op 13 december 1943. De partizanen hadden zich in deze omgeving goed georganiseerd en zorgden voor nogal wat tegenstand, de Duitsers wilden daar koste wat kost iets tegen doen. Ze hebben Kalavryta bezet en op de bewuste Zwarte Maandag werd iedereen gesommeerd zich te verzamelen bij de basisschool (hierin is nu het huidige Holocaust museum gevestigd). De mannen van 13 jaar en ouder werden hier gescheiden van de vrouwen, meisjes en jongere jongens. Vervolgens zijn zij op de berg achter het dorp geëxecuteerd. Slechts 5 mannen hebben dit overleefd. Ondertussen was de school met de vrouwen en kinderen door de Duitsers in brand gestoken. Toen het de vrouwen lukte te ontsnappen, werden zij echter niet tegengehouden door de soldaten. De vrouwen en kinderen hebben de mannen begraven en zij wisten wonderwel te overleven. Op de plaats van de executie is nu een gedenkteken geplaatst. De voordeur van de school (museum) is sinds die tijd voor altijd gesloten gebleven. We bezoeken ook het kerkje op het plein midden in het dorp. Deze was ook in brand gestoken, maar is later weer opgebouwd. Een van de twee kerkklokken staat altijd op 14.34, het tijdstip waarop de executie heeft plaatsgevonden. Na deze indrukwekkende rondgang is het toch ook weer tijd om wat te drinken cq. te eten en we nemen plaats op een terras op het plein. Ze hebben hier alleen een Griekse menukaart, maar gelukkig spreekt de serveerster ook wel een beetje Engels. Het komt dus allemaal goed. Rond 14.45 zoeken we even naar de route voor het gedenkteken op de berg, waar we vervolgens dan nog een bezoek aan brengen. Maar dan moeten we echt terug naar het station, want anders missen we de laatste trein terug, en dan moeten we hier blijven tot morgen en dat is niet de bedoeling. Tijdens de treinrit slaat de vermoeidheid enigszins toe en we hebben allemaal last van een middagdip, de een wat langer dan de ander. Om kwart voor vijf staan we weer in Diakofto, onze bus staat gelukkig nog recht? zodat we weer naar ons volgende hotel, het Lido in Melissi, kunnen rijden, waar we om zes uur arriveren. De eigenaar spreekt zowaar Nederlands, hij blijkt een Nederlandse moeder te hebben, en hij toont ons de frisse kamers in het hotel dat pal aan het kiezelstrand ligt. Snel de tassen op de kamers en klaar voor een verfrissing op het terras. Dan even douchen om ons klaar te maken voor het diner dat we dit keer gebruiken op het terras bij het zwembadje van ons hotel. Het eten is prima en onder het genot van live muziek, van waarschijnlijk de broer van de receptionist, genieten we van een zwoele avond aan de Golf van Korinthe. Om 23.00 vallen we allemaal zowat om van de slaap (of de wijn ?) en begeven we ons naar onze kamers. Weer een enerverende dag voorbij.

---