Advertisement
GÜN 03 KÖLN GÜNLERDEN CUMARTESİ.
Dün gece fena uyumamışız. Kahvaltımızı balık ürünleri ile destekledik. Bazı kardeşlerimiz en üst güvertede 10 15 tur atıyorlar.Nasıl da imreniyorum.. Güzel olan ,bu turları kafalarına taktıkları gemi battaniyeleri ile yapmaları. Bazı battaniyeler turuncu renkte .. Onlara diyecek lafımız yok ama bazıları lacivert battaniyelere sarılıp hızla yanımızdan geçerken, arkalarından baktığımda Rhein hayaletleri gibi görünüyorlar . Malüm hava aktım akacağım grisi ve battaniye lacivert olunca ister istemez bu havayı veriyor. Bu koşu takımının müdavimleri; Gülgün,Vekaa,Fırat,Hale,Handan ve katılan ender de olsa bazı erkek atletler var.. Bu gün yolumuz var… Bu nedenle rehberlerimiz üst salonda sazı eline aldılar ve bu Ren nehrinin ne menem bir şey olduğunu bizlere anlattılar. Aman da aman.... meğersem ne hikayeler varmış… şaka bir yana ekonomik açıdan önemli bir yükü taşıdığına kuşku yok. Bizi esas şaşırtan şey,geminin “locke” denilen yerlere kilitlenerek, asansör gibi üst katlara çıkma keyfiyeti. Ben zaten küçüklüğümden beri havuz problemlerinde hep zorlanmışımdır . Haliyle burada da sistemi anlamam uzun sürdü. Kısaca anlatayım. Önce gemiyi iki tarafı yüksek duvarlar arasına sıkıştırıyorsunuz . Mazallah klostrofobik bir yapınız varsa ,ayvayı yediniz . En üst güverteye çıkmanız bile sizi kurtarmıyor.
Bu havuza sizi hapsettikleri yetmezmiş gibi arkanızdan kapılar kapanıyor. Ön kapılardan suyu saldıklarında, siz yavaş yavaş üst kata çıkıyorsunuz . Yumurtaya can veren Allah işte . Bir bakmışsınız bir üst kata çıkmışsınız. Bazı havuzlarda 2 gemi yanyana çıkıyor iniyor ve gemi ile duvar arasında, şerefsizim 10 cm aralık ya var, ya yok. Aniden nehir kaptanı diye küçümsediğin adamlara saygı duymaya başlıyorsun. Haa bu arada söyleyeyim ,resimlerde mavi diye gördüğünüz nehir,boz bulanık bir şey ...haberiniz olsun. Öğlene yakın Düsseldorf’tan geçtik. Hava biraz toparlandığı için üst güvertede resimler çekildi. Muhabbetler koyuldu.. Milletin yüzü gülüyor . Öğlen yemeğinden sonra, saat 14:00 gibi Köln’e yanaştık. Meşhur katedral bir taş atımı mesafede. Köln önemli bir kent ama bununla başınızı şişirmeyeceğim. Adını aldığı kolonya şirketi bile batmış ben bu kadar söylüyorum. Saat 22:00 ye kadar buradayız. Hava güzel.... millet şehre doğru yayıldı. Ben de biraz vodka takviyesi yapmak üzere yola çıktım. Efendim gemide içki paralı, bu nedenle özellikle öğlen yemeklerinde mütedeyyin bir hava esiyor ve sadece sürahi su ile yetiniliyor . Bu “sürahi su” önemli, zira bizlere verilen bilgi formlarında (sürahi su hariç ) extradır diye açık bir tehdit var.
Akşam yemekleri o denli kolay değil …biraz takviye istiyor... Haliyle, sırf bu nedenle, millet gizli saklı köşelerde, çantalardan ve poşetlerden çıkarıp tekrar özenle sakladıkları içki takviyesi çözümleri geliştirmiş . Gemideki matara sayısı kamara sayısından fazla...
Gelmeden önce, boşuna, Duty Free'ye bu kadar dadanmadık dimi ? Rakının kendine göre zorlukları var. Beyazını saklamak bu denli kolay değil. Bu sorun da biraz dikkat, biraz özen ile bardak engelleri ile aşılabiliyor. Bir kısmımız, bizi kartal gibi izleyen gemi personeline bunun mide ilacı olduğunu anlatıyor. Yerlerse tabi.. Her neyse uzun lafın kısası ,akşam yemeklerinden önce kesinlikle bir oda takviyesi istiyor. Köln'den kalktığımızda ,ben takviyem ile birlikte üst güverteye çıktım . Kulağıma, tam Köln ve Ren ambiyansına uygun TSM akıtıyorum. Kaptan köşkünün dibinde, bizim Grup Nüans üyeleri doğaçlama müzik yapıyor . Güzel türküler ve hafif sol tandanslı ezgiler etrafa yayılıyor. Biraz dinledikten sonra ben yine TSM’ye döndüm. O sırada Mehmet Yıldırım geldi. Kulaklıkları çiftleyip fasıllara geçtik..Nihavent ,Kürdili hicazkar derken, üzerindeki sosis gibi kar ceketine rağmen yarı donma tehlikesi geçiren Mehmet’i odasına yolladım. Az sonra ,Tak Tak Ahmet sökün etti. Burada bir dakika duracaksınız... zira Ahmet ciddi TSM dinleyen ve anlayan biridir. İşi benim sulu zevklerime bırakmayıp, direkt makam talimatını verdi. Rast olacak dedi.. “ aylar geçiyor sen bana hala geleceksin “ ile başlayıp “hatırımdan çıkmaz asla “ yı takiben “erdi bahar sardı yine “ diye devam ederek curcunaya kadar geldik.. İyi de oldu. Ren nehri rutubeti,üzerimizdeki çadır benzerini aşıp dizlere tırmanmaya başladığında dönüp yattık. Gemiye giderek alışıyoruz… Günün karelerini bir videoda toplamaya gayret ettik: Ek bir bigi vereyim . Ben bu yazıları yazıncaya kadar elimize geçen fotolardan yararlanabiliyoruz. Borsa kapandıktan sonra elimize geçen fotoları ancak ilgili günlerde kullanabileceğiz . Darılmaca gücenmece yok .Fotoları da Ülker'e göre seçemediğimiz için ayrıca üzgünüz.
