Dag 7: Bezoek aan traditionele rendierfarm en rendiersafari

---

Vanochtend even iets eerder opstaan, omdat we om 9.30 klaar moeten staan voor ons bezoek aan een traditionele rendierfarm. We gaan naar de farm van Juha Virkkunen, zo'n 25 minuten rijden vanaf Iso Syöte. Zoals gewoonlijk staat de chauffeur inderdaad stipt op tijd voor het hotel, ze weten hier wel wat afspraken maken betekent. Wederom met een uitgebreid ontbijt achter de kiezen stappen we in de bus voor ons laatste dagje in mooi Lapland. De lucht is helderder dan we in deze hele week gehad hebben, dus gelukkig hebben we nog de kans om de omgeving vanaf deze heuveltop te zien. Onderweg zien we zelfs enkele stukjes blauwe lucht, en dat zorgt toch voor een sprankje hoop voor de avond. Wie weet zien we vanavond toch nog het noorderlicht? Om vijf voor tien stappen we uit bij de farm en worden we in eerste instantie vriendelijk begroet door de hond, die meteen de bus inspringt. Wat een enthousiasme, en niet alleen bij de hond... zijn baasje is minstens zo enthousiast. Een vrolijke man van, naar later blijkt, 63 jaar, die ons allemaal de hand schudt en meteen van wal steekt met verhalen over de buschauffeur, die hij nog van vroeger kent. Inmiddels begint het weer te sneeuwen en staan wij in onze spijkerbroek buiten in de Finse kou naar de historie van de farm en Finland te luisteren. Juha is duidelijk een natuur- en cultuurliefhebber, met respect voor de originele Lappen die uit dit gebied komen. Dat is ook de reden dat zijn hoofd getooid is met een traditionele Lappenmuts. Vanaf de rand van het erf kijken we uit over een witte vlakte dat in de zomer een groot meer is. Met op de achtergrond een uitgestrekt gebied met heuveltjes en bos. Het terrein dat Juha bezit beslaat zo'n 7,5 vierkante kilometer. Langzaamaan lopen we verder het erf op, er staat een huis uit de 19e eeuw, met diverse bijgebouwen, zoals een schooltje en diverse opslagplaatsen, waarvan het oudste dateert uit de 17e eeuw. We lopen verder naar een slede die klaarstaat met voer voor de rendieren. Wanneer Juha aan de slee begint te trekken, trekt ook de hond fanatiek mee om de slee bij het omheinde gedeelte met de rendieren te krijgen. We krijgen allemaal de gelegenheid om tussen de rendieren te lopen en ze te voeren. Ondertussen vertelt onze vriendelijke eigenaar vol trots diverse geschiedenisverhalen van de farm, dat deze ook heeft gediend als rustplaats voor Finse militairen tijdens de strijd voor een onafhankelijk Finland. Hij vertelt ook dat hij zelf bij de Arctic commando's heeft gediend. Zelfs nog even als contraspion, hij spreekt dan ook vloeiend meerdere talen. Na het maken van enkele leuke foto's met de rendieren realiseren we ons dat we inmiddels al ruim een uur buiten staan en dat het toch wel koud wordt. Een bezoek aan het museum stellen we even uit tot na de koffie/thee, zodat we weer even warm kunnen worden. Met de hele groep van ongeveer 18 personen worden we uitgenodigd in zijn woonkamer, waar de tijd lijkt te hebben stilgestaan. Aan de muur hangen allemaal foto's van familie en diverse andere voorstellingen. Een grote, oude stoof annex haard wordt door Juha aangestoken om, zoals hij zelf zegt, voor wat atmosfeer te zorgen. Bovenop deze haard staat een opgezette lynx, de eerste jachttrofee van hem. We hebben nog maar net een plekje uitgezocht of hij heet ons welkom met een fins lied. Daarna schenkt hij koffie en thee en brengt hij twee dienbladen binnen, één met heerlijk bruin brood met rendiervlees en zalm en één met zoete cake en broodjes. Terwijl wij genieten van deze typisch Finse lekkernijen vertelt hij van alles over hoe hij hier opgroeide en naar de verhalen en liederen van zijn vader en de werklieden luisterde. Hij brengt zelf een lied uit een opera ten gehore en twee Russisch klinkende melodieën. Wat een veelzijdige en levenslustige man is dit! Naast het onderhouden van zijn farm helpt hij de buren ook met het omzagen van bomen (zijn muziekinstrument is een kettingzaag zoals hij gekscherend zegt), zit hij bij een rescueteam, en is hij ook nog eens vader en opa. Op het moment dat zijn moeder arriveert, zij is inmiddels 85 en rijdt zelf nog met haar autootje door de sneeuw, is het voor ons tijd om te gaan. De buschauffeur is er al, maar die wordt door Juha aan de koffie gezet, want wij moeten eerst mee naar zijn museum. Dit is een onverwarmde schuur, waar echter diverse attributen van vele honderden jaren oud staan. En elk attribuut heeft zijn eigen verhaal; bijvoorbeeld de kruik waar karnemelk in bewaard werd. Om de melk goed door te roeren zou er een kikker in de kruik gestopt worden die al zwemmend de melk roert?. Om één uur stappen we in de bus en aangekomen bij onze accommodatie moeten we ons dan snel omkleden in onze thermopakken, want om twee uur staat de taxi al weer klaar om ons naar de rendiersafari te brengen. Bij aankomst op deze farm worden we ook hier weer ontvangen door een vriendelijke man, die de rendieren en sleetjes al klaar heeft staan. Na een korte introductie over de rendieren en hun geweien, helpen we hem de rendieren voor de sleetjes te spannen. Ieder heeft zijn eigen rendier/slee, behalve de laatste twee sleetjes, hier zitten Ingrid met Elisa en Tessa met Milou. Alle sleetjes met rendieren zijn met elkaar verbonden, het eerste rendier wordt begeleid door de man, en zo gaan we als een traditionele rendierkaravaan door de natuur. Het gaat heel erg langzaam, maar de omgeving is adembenemend mooi, het is net of je in een kerstkaart zit. Het rendier van Tessa en Milou is behoorlijk fanatiek en wanneer we tussendoor wat stops maken zit dit beste dier meteen in Jaap zijn nek, al hijgend en boerend, want dat kunnen ze goed?. Na drie kwartier zijn we weer terug bij het vertrekpunt en kunnen we de rendieren loslaten in hun wei. Wij worden uitgenodigd in de kotta van de farmer, dit is een soort houten tipi met een haardvuur in het midden. Ook hier weer een kop koffie of thee met een traditionele pulla. Natuurlijk vertelt ook deze man de nodige verhalen over de jacht en zijn familie, waarvan velen in de rendierhouderij zitten. Omdat de rendieren een groot deel van de tijd in het wild doorbrengen heeft elke rendierhouder een eigen oormerk voor zijn rendieren. Dit is een bepaalde manier van snijden van de oren, waarbij elk oormerk een officiële registratie heeft. Deze farmer heeft voor elk van zijn kinderen al een eigen oormerk laten registreren. Na dit leerzame gesprek moeten we helaas weer gaan, want de taxi staat al voor. Het sneeuwt al weer behoorlijk en onze hoop op noorderlicht is nu definitief vervlogen. Gauw omkleden en opfrissen dan maar en dan naar het Laps buffet. Na het eten spelen we nog een keer een potje Saboteur, het blijft een leuk spel. We gaan niet te laat slapen, want morgen moeten we al om 6.15 uur op.

---