"You shook a little turd out of the bottom of your pants"

---

Ok, waar was ik gebleven... dus Cambodja. Erg mooi en wat moest ik wennen aan al de bedelende mensen daar van jong tot oud, was niet gemakkelijk. Maar goed, terug in Thailand weer richting Bangkok om heel snel deze kokende stad te ontwijken richting noorden naar Ayuthaya.
Feitjes: Ayuthaya was de hoofdstad van Siam tot 178(en nog iets) totdat de Nederlandse marine het vakkundig barricadeerden. Hiervoor hadden de Burmezen er al goed huis gehouden en elk boedhabeeld van hoofd en romp gescheiden. Genoeg ruïnes dus voor de liefhebbers. Nu had ik na Angkor de smaak te pakken dus vanuit Tony's guesthouse al fietsend Ayuthaya in samen met een Zwitser (naam ben ik alweer vergeten, ook niet echt interessant alleen raar om te merken hoeveel mensen je wel niet spreekt in zo'n korte tijd en hoe snel je daarbij namen vergeet...) en feauteaux schieten. Grappig te zien hoe Thai bij de toegangspoorten geld in hun zak proberen te steken door je wèl entreegeld te laten betalen, maar geen kaartje te geven. Na vriendelijk edoch lang aandringen kregen we ons kaartje. Volgens het toegangskaartje waren we nummer 17 en 18 die op deze dag de deze tempel bezochten. Yeah right. Het tijdstip? 16:04. Grove schatting aantal toeristen bij deze bouwval uit begin 15de eeuw? Meer dan 50! Mooi staaltje Thais ondernemerschap. Toch iets geleerd van die Nederlanders?
Terug in Tony's waren Zwitser, och ja, Daniel is zijn naam, en ik de zwaar verwijfde medewerker zo zat dat we maar meteen uitcheckten om de eerste de beste trein te nemen naar Phitsanulok om daar per bus verder te gaan naar Sukothai: op naar het volgende bouwval, ditmaal door Khmer gemaakt dus 'same same, but different'.
In de trein contact gelegd met een geflipte Amerikaanse studente politicologie en deze maar mee op sjouw genomen richting het stadje. Bij aankomst flink rondgeshopt om onderdak te vinden en dat gaf een goed resultaat. Zelden zo'n schone kamer gezien. schoon bed en de prijs was briljant. Locatie was misschien nog wel beter, brug over en je was op de nightmarket waar je lekker kip op 'n stokkie kon eten. Zwitser voelde zich niet zo lekker en bleef veel op bed. Combinatie van lang reizen en airco of zoiets. Anti-Bush en ik de hele omgeving uitgezocht en bekeken, gegeten, gelachen (vooral quotes "Team America, World Police" deden het erg goed)

Toch... na een paar dagen ging het weer kriebelen. Daar moet je aan toegeven dus vroeg rugzak gepakt, afscheid genomen en naar het busstation.
Eindhalte was Khon Kaen. Niet echt een aanradertje. Zelfs Svensson, corpulente Zweed en uitbater van een kroegje, zei me dat. Dus snel bus gepakt richting de grens met Laos. Op het station kwam ik Ian uit London tegen. Zag eruit alsof die flink op zijn ogen was geslagen door een troep Thaise schooljongetjes die net een 24-pak MI-50 (Thaise versie van Led Bull, en hoe raar, overal buiten Thailand verboden) ophadden. Het bleek gewoon 'pink eye' te zijn; ontstoken oog.

Nong Khai is een klein durrup aan de oevers van de Mekong en het idee was dat als ik nog eventjes Laos wou zien, ik dat gemakkelijk vanuit daar kon doen. Eindelijk in Nong Khai aangekomen zo snel mogelijk op zoek naar slaapplaats. Keuze werd MutMee Guesthouse en stèl dat iemand me ooit zou vragen; "Xander, kan je mij nog een guesthouse aanraden in Nong Khai", iets dat vrijwel ondenkbaar is maar toch, dan zou ik zeker antwoorden: MUTMEE! Vrijwel alles daar is super, de keuken, de tuin met een prachtig uitzicht, de gasten, het durrup, en nog veel meer om op te noemen. Er gezellige avonden fish, shithead, gin rummy en toepen gespeeld, guitaar gespeeld en hoe kan het ook anders, bier gedronken! Het regenseizoen is dit jaar vroeg begonnen dus waren we vaak gedoemd in het idyllsche tuintje te blijven en te genieten van de verschrikkelijk lekkere gerechten van MutMee.
Na al dat kaarten en bieren kwam onvermijdelijk de guitaar op tafel. Onbegrijpelijk dat vrijwel iedereen hier een paar akkoorden kan pakken en dan... de meest verschrikkelijk muziek (naar mijn mening) ten gehore brengt, Jack Johnson... Aaargh. JACK JOHNSON!!! Voor de niet-kenners: in vrijwel elk guesthouse hier, en vanuit goede bronnen vernomen vrijwel overal ter wereld waar backpakkers samenzweren, wordt Jack Johnson tot en den treure gedraaid. Maar goed, uiteindelijk nam ik de guitaar na veel jaren weer in de handen en wilde eens iets anders spelen dan de reguliere sjit. Welk nummer speel je dan? Na de 6-snaar gestemd te hebben kwam er automatisch een nummer uit dat ik al lang niet meer had gehoord, laat staan gespeeld; "Anybody Else but You" van de Moldy Peaches. Raar en waar, een aantal mensen begonn spontaan mee te neuriën! Was even vergeten dat naast de gebruikelijke Engelsen, Japanners, Nederlanders en Duitsers, er ook 3 personen uit New York aan tafel zaten en niet echt verwonderlijk dat zij deze groep kennen vanuit deze grote appel. Ik en de rest kenden niet de hele tekst en op aandringen dat Xander eindelijk eens een nummer moest afmaken ging ik op zoek naar de tekst. Helaas was het internotcafé al dicht dus moest mijn hersenmassa voor het eerst sinds 7 weken aan de slag. Ik kwam een heel eind, behalve de eerste zin. "Thank God for mobile phones" (Jacco, nog dankjewel jongen!) "You're a parttime lover and a full time friend, the monkey on your back is the latest trend, I don't see what anyone can see in anyone else..." en dan viel de hele groep in met "tu dududu tu dududu dududu dududu.... du"
Dat nummer werd dus na een paar dagen door iedereen op de meest grappige momenten ineens spontaan geneuried. Zelfs de neergestreken groep Amerikaanse studenten die er even 3 weken een cursus architectuur volgeden, ontkwamen niet aan deze hersenspoeling. De ochtend dat ik vertrok, half zeven in de ochtend, waren George, Sandy en Erik-Jan net begonnen aan een 6-daagse Yogaklas. Toen ik langs het gebouw wandelde floot ik zachtjes het aanstekelijke deuntje... en de oo zo geconcentreerde Yogaklas barstte uit in lachen 😊

Nu de laatste daagjes in Bangkok is het erg wennen. Buiten het feit dat het superheet is (het is 35 graden celsius maar voelt aan als 46) zit het er ook weer op. Of het nu de keer was dat Jip en ik Engelse les gaven aan Thaise mensen uit Chiang Mai en omstreken omdat een aardige Amerikaanse meneer ons dat vroeg, maar omdat hij een verkeerde plattegrond/straatnaam had opgeschreven de klas gewoon niet kwam opdagen, of de bizarre omslenteringen en ontduiking van de nachtklok voor toeristen in Luang Prabang waarbij ik in een disco vol Lao-lilliputters belandde ergens 30 kilometer verderop nou het leukst was... weet ik niet. Alles is èn was super. Vanavond nog naar een tafeltenniswedstrijd in Patpong en dan zit mijn reis er wel op. Het is mooi geweest 😊

Groeten, kussen en tot snel,
Xander

---

Comments

[El Martinez]

eindelijk
zijn laatste dag en dan eindelijk een goed verhaal ;-)

[tante]

patpong
en der komt nog een smeuig verhaal over pingpongballen in de wijk Patpong. Dat kun je niet gemist hebben Xander!

[doffiekik]

Patpong
Pingpongballen? Niet gezien. Wel een partijtje dart waar Jelle Klaassen zijn hoofd ècht niet zo koel bij kan houden als tegen Barney;)