doffiekik

Tijdens dit Aziatisch avontuur heb ik weer iets geleerd. Twintig jaar geleden gingen Guillaume en ik naar Kreta en moesten wennen dat het toiletpapier niet in de pot moest, maar in een prullenbakje. Inmiddels heb ik de status van behoorlijk getraind 'bumgunner' bereikt. Er is hier vrijwel nooit toiletpapier aanweZig, alleen is dat lastig uit te leggen aan je sluitspier. Wat wel vrijwel altijd aanwezig is, is een kleine sproeislang: de 'bumgun'! Het was wel lastig om ongeschonden, ik bedoel droog, het toilet te verlaten, maar in ieder geval fris en schoon! Enfin. Op naar Kep. Op aanraden van Sothea had ik een iets duurder kaartje gekocht voor de bus. Met airco en wifi en een snack, iets dat achteraf een nat doekje en een klein flesje water bleek te zijn. Voor 1 dollar extra best ... read more

Phnom Penh was super. Alleen maar leuke mensen ontmoet, op 1'tje na eigenlijk. Iemand was zo aardig om EUR50,= en 100.000 Indonesische Euros te lenen uit mijn portemonnee. Voor de rest zat alles er nog in, dacht ik, alleen ben ik nu ook mijn credit card kwijt. Ach, er gebeuren ergere dingen op zee. Mini Banana, mijn guesthouse hier, is super. Het is knus, klein en fijn. Ik lig op een dormroom, slaapzaal, met negen anderen voor $4,= per nacht. Alles is schoon en de minibar is groots! Becca was jarig en dat werd gevierd met een grote chocoladetaart en cocktails. Toen dat klaar was met de leiding van het guesthouse en alle gasten naar een KTV-room. Volgens Sothea, de kok en mannenliefhebber, zwoor de keizer van Japan wraak toen hij de wapenstilstand moest tekenen met ... read more

Goede tijden slechte tijden... Het is erg wennen om jullie niet zo vaak te kunnen porren vanuit Thailand dan ik zou willen. Om me heen zie ik medereizigers die meer moeite hebben facebook te negeren. Wat facebook betreft: op Khao San Road heb je niet alleen kaartjes voor Lowlands in de aanbieding, schijnbaar kun je er voor 1000 baht 25 virtuele vrienden kopen! Degene die interesse hebben, mail me even het aantal en ik ga het regelen voor je... Om de hoek van Khao San zitten allerlei andere kleine straatjes waar van alles te koop is. Ik loop daar lekker doorheen te struinen en hoor een hoog Thais stemmetje schreeuwen. Ik kijk om en zie een meisje met blauw polootje, digitaal cameraatje in de hand, rennend mensen omver duwen. Een paar meter voor me botst ze ... read more

Xin Chao! Na aanhoudende smeekbeden volgt hier weer een update vanuit Wi-Fi-etnam! Laatste avond in Hanoi was erg oké. Met een heel stel ander backpacktuig gingen we naar de bioscoop. Vietnam lijkt best veel op onze westerse wereld zoals wij die gewend zijn. Voordat de film begint krijg je hier ook allerlei rotzooi te zien, alleen zijn het hier geen commercials, maar grootse propagandafilmpjes. De Vietnamezen vinden het prachtig en klappen alsof hun carriere binnen de partij er van afhangt. Na een half uur hersenspoelen start de hoofdfilm: ' The Ugly Truth", toepasselijke titel. Gelukkig was het een redelijke kopie en Engelstalig. Wel leek er iets mis met de ondertiteling, want het lachen tussen ons westerlingen en dat van de rest van het publiek verliep niet synchroon. Bij het hostel teruggekomen viel me weer een klein ... read more

Als klein ventje was het bezoeken van de supermarkt samen met moeke een van de hoogtepunten van de dag. De Spar zat in een jaren 50 gallerijgebouwachtig iets en was erg klein. De dames van de vleeswaren waren dol op me. Ze probeerden me vaak een stuk kaas of worst te geven. Mijn voorkeur ging altijd naar de verse broodkorstjes in de snijmachine. Moeke kocht ook wel eens voor pa een soort ingelegde worst. Zo van gelatine en stukken lever. Ik moest er aan denken toen ik mijn hutje voor het eerst betrad. De tegels op de vloer zien er exact zo uit als die worst! Er was ook weinig veel meer te doen dan de vloer bekijken vanwege de regen. Ok, het is regenseizoen, alleen de hele dag door flinke plensbuien is vrij uitzonderlijk. Flink ... read more